O mało co!

Autor: Monika B. Janowska

Tytuł: Mało brakowało

Wydawnictwo: Lucky

Liczba stron: 496
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2019

ISBN: 978-83-66332-08-9

O mało co! Mało brakowało! – ile razy padały te słowa. Postanowiła je wykorzystać w literacki sposób Monika B. Janowska w powieści Mało brakowało.

Da mi pani w spokoju popracować, czy mam panią uciszyć kluczem francuskim?! (s. 215)

Magda Ciumburek z francuzem u boku to niebezpieczne połączenie, a użyte wbrew zaleceniom producenta byłoby pożyteczne w eliminowaniu namolnych byłych. Jeden taki wrócił z Australii, by wkupić się w łaski Magdy i mieć status: „w związku”. Zapracowana pani hydraulik, współwłaścicielka dobrze prosperującej firmy budowlanej Spółdzielnia Bez Nałogów jest rozwódką. Ma dość facetów, choć ostatnio na horyzoncie coraz częściej pojawia się przystojny architekt Rymski. On cały wymuskany w garniturze, ona ubrana w kombinezon roboczy. Ups! Chciałby paść przed Magdą na kolana, ale ona potrafi ściąć faceta z nóg, a potem zamilknąć na amen. Aparat mowy Magdy jest wybrakowany. Kobieta cierpi na werbalne kalectwo! Milknie ze zdenerwowania. Z czasem architekt staje się jej Ostatnią Deską Ratunku w sytuacjach krytycznych.

Zestaw samotnej kobiety poproszę. (s. 236)

Blanka Narywska od trzech lat cieszy się nowym życiem. Ktoś podarował jej szpik, a teraz ma okazję spotkać się z dawcą. Na co dzień Blanka oazą spokoju jest. Jednak ostatnio w jej życiu wiele się dzieje: jest podejrzewana o morderstwo, ojciec-sklerotyk szaleje, mieszając we wszystko Ruska, mąż rzadko bywa w domu, przyjaciółki są nieobecne, za to w jej życiu pojawiają się Lenin z elką! Czyżby zaczynała brać udział w teście wytrzymałości psychicznej? Blanka jest kompletnie nieprzewidywalna, przyciąga dziwne zdarzenia i wplątuje się w niecodzienne sytuacje. Kiedy woda zalewa toaletę w pracy, wzywa hydraulika, a nie hydrauliczkę. Co sprawi, że te dwie kobiety staną się dla siebie wsparciem?

Mordercze instynkty kontra mordercze podejrzenia: 0:4. (s. 451)

Zostań dawcą szpiku

Witajcie!

Dziś post, który… mam nadzieję, że trochę poszerzy Waszą wiedzę medyczną i zachęci Was do działania na rzecz innych ludzi, a wszystko dzięki Drużynie Szpiku.

Szpik kostny. Źródło: wikipedia.org

Na początku sierpnia przyjechała do naszej lokalnej siedziby główna szefowa Drużyny Szpiku z Poznania, Dorota Raczkiewicz. Byliśmy po południu w Świętej Lipce na koncercie organowym, oczywiście w czerwonych, firmowych koszulkach. Koleżanki naocznie się przekonały, jak niska jest świadomość ludzi, którzy twierdzą (nie wiem skąd!), że szpik pobiera się z kręgosłupa i że to boli! Boli to raczej głupota ludzka, mnie. A i niektórzy obserwatorzy mojego bloga zadawali pytania na temat zostania dawcą szpiku, więc dziś o szpiku i ratowaniu życia innych ludzi.

Jak zostać dawcą?

1. Zgłoś się do Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, do autobusu RCKiK lub ekip stacjonarnych w pobliżu Twego miejsca zamieszkania z dokumentem tożsamości. Wizyty nie trzeba wcześniej uzgadniać. Można być po lekkim śniadaniu.
2. Wypełnij ankietę, pisemnie potwierdź chęć zostania potencjalnym dawcą i przejdź wstępne kwalifikacyjne badanie lekarskie (pobranie krwi z żyły łokciowej).
3. Z pobranej próbki krwi w specjalnym laboratorium oznacza się antygeny zgodności tkankowej.
4. Wynik badania i dane osobowe zostają umieszczone w bazie potencjalnych dawców szpiku w Centralnym Rejestrze Niespokrewnionych Potencjalnych Dawców Szpiku i Krwi Pępowinowej w Poltransplancie w Warszawie.
5. Co miesiąc rejestr Poltransplantu wysyła wyniki HLA dawców do Bazy Światowej BMDW (Bone Marrow Donors Worldwide) w Leiden (Holandia).

Procedura zarejestrowania się trwa 30-40 minut. Gdzie się zarejestrować? KLIK