Ludzie dla ludzi

Autor: Benjamin Zephaniah

Tytuł: Ludzie dla ludzi

Tłumaczenie: Mateusz Rulski-Bożek

Ilustracje: Nila Aye

Wydawnictwo: Świetlik

Liczba stron: 32

Oprawa: twarda

Data wydania: 2023

ISBN: 978-83-8321-236-4

 

Zastanawialiście się kiedyś, po co nam ludzie? Na to pytanie pomoże znaleźć odpowiedź picturebook Benjamina Zaphaniaha Ludzie dla ludzi, który otrzymałam do recenzji od znanej księgarni internetowej.

Tytuł książeczki obrazkowej skierowanej do najmłodszych dzieci daje odpowiedź bardzo ogólną. My, ludzie, jesteśmy dla innych ludzi, a oni są dla nas. Znacznie więcej zdradza treść wiersza. Autor w prostych słowach przekazuje najmłodszym czytelnikom w wieku 3-5 lat najważniejsze informacje o ludziach, o życiu w społeczności. Uczy je relacji międzyludzkich, współpracy w grupie, dobroci, czułości, pomagania sobie, otwartości.

Moje ciało jest okej!

Autor: Anna Natasza Górecka, Aleksandra Górecka

Tytuł: Moje ciało jest okej! Książka o ciele, emocjach i samoakceptacji. Do czytania, odkrywania i bazgrania

Ilustracje: Aleksandra Górecka

Wydawnictwo: Znak Emotikon

Liczba stron: 256

Oprawa: miękka

Data wydania: 2022

ISBN: 978-83-240-7698-7

 

W moje ręce trafiła publikacja skierowana do dzieci, których ciało zaczyna się zmieniać, a one nie mogą się z nim dogadać. Co mogą zrobić, by je polubić i poczuć w nim się dobrze? Sięgnąć po książkę Anny Nataszy Góreckiej i Aleksandry Góreckiej pt. Moje ciało jest okej! Książka o ciele, emocje i samoakceptacji. Do czytania, odkrywania i bazgrania. Zaczynamy ciałopozytywną przygodę!

 Czy w ogóle komentowanie wyglądu innych jest okej i jak to robić? (s. 57)

Od razu zaznaczę – nie jest to podręcznik do biologii na temat dojrzewania, różnic płciowych, seksu itd. Autorki dzielą się swoją wiedzą i umiejętnościami. Radzą młodym ludziom, by codziennie zajmowali się swoim ciałem. Często porównują je do domu, w którym żyją. Nie rozdzielają od siebie światów dziewcząt i chłopców. Zależy im na tym, by zaciekawić czytelnika, by on często czytał i myślał o CIAŁOPOZYTYWNOŚCI. To słowo klucz tej książki. Panie Góreckie uczą, wyjaśniają, że pięknie jest się różnić, choć w naszym domu są nieproszeni goście – kompleksy, które często wiążą się z promowaniem w mediach nierealnego wzorca piękna. Z ciałem trzeba jakoś się „dogadać”. Tu kolejne słowo klucz AKCEPTACJA. Dotyczy ona także akceptowania cudzego ciała. W prostych słowach wyjaśnione są nowe pojęcia, m.in.: transpłciowość, bodyshaming, niebinarny.

Heartstopper 3

Autor: Alice Oseman

Tytuł: Heartstopper 3

Tłumaczenie: Natalia Mętrak-Ruda

Ilustracje: Alice Oseman

Wydawnictwo: Jaguar

Seria: Heartstopper

Tom: 3

Liczba stron: 320

Oprawa: miękka 

Data wydania: 2022

ISBN: 978-83-8266-080-7

 

Trwa moja graficzna przygoda z Heartstopper 3 Alice Oceman, którą to książkę otrzymałam do recenzji ze znanej księgarni internetowej. Wiosenno-letnia okładka zachęca do sięgnięcia po kolejny tom opowieści o Charliem i Nicku.

Bardzo mi na tobie zależy. (s. 836)

Nastolatkowie przeżywają stres z powodu egzaminów końcowych. Charlie i Nick są ze sobą szczęśliwi, lecz nie jest to pełnia szczęścia. Ciągle się o coś martwią. Ich bliscy nie wiedzą o wszystkim. Zwłaszcza Nick ma obawy przed powiedzeniem prawdy. Boi się braku zrozumienia i odrzucenia przez bliskich. Gdy starszy brat Nicka poznał jego sekret, zaczął mu dokuczać z powodu orientacji seksualnej. Nieprzychylnych osób jest więcej, a są i takie, którym lepiej nie zdradzać intymnego sekretu. Nie wiadomo, jak zareagują uczestnicy szkolnej wycieczki do Paryża, na którą jadą Nick i Charlie…

Charlie, to NIE twoja wina!!!!!!!! (s. 712)

Trzeci tom Hearstopper skupia się procesie „wychodzenia z szafy”, ujawniania się szerszemu kręgu ludzi ze swoją orientacją seksualną. To proces wyjątkowo trudny emocjonalnie i skomplikowany, zwłaszcza gdy się dojrzewa. Wątpliwości mnóstwo, a podjęcie decyzji wymaga udźwignięcia olbrzymiego ciężaru i pogodzenia się z ewentualnymi skutkami ubocznymi. Na wycieczce chłopcy zbliżają się do siebie. Ciągle przebywają ze sobą, rozmawiają. Mają czas lepiej się poznać. Oczywiście nie brak pocałunków i przytulasów. Uczucie staje się coraz głębsze. Miłość kwitnie, choć naznaczona jest lękiem. Autorka oddaje głos Charliemu, który zwierza się, co przeżył rok wcześniej w szkole z powodu ujawnienia jego orientacji. Tara i Darcy opowiadają o początkach swojego związku, a na horyzoncie coś się dzieje między Tao i Elle.

Zawsze możesz mi mówić o takich rzeczach. (s. 833)

Heartstopper 2

Autor: Alice Oseman

Tytuł: Heartstopper 2

Tłumaczenie: Natalia Mętrak-Ruda

Ilustracje: Alice Oseman

Wydawnictwo: Jaguar

Seria: Heartstopper

Tom: 2

Liczba stron: 320

Oprawa: miękka 

Data wydania: 2022

ISBN: 978-83-8266-067-8

Moja przygoda z powieściami graficznymi trwa, a to dzięki Heartstopper 2 Alice Oseman, którą otrzymałam do recenzji ze znanej księgarni internetowej. Pierwszy tom pozostawił mnie z burzą emocji. Autorka wybrała idealną scenę, by czytelnicy nie mogli doczekać się dalszych wydarzeń – pocałunek Charliego i Nicka, najlepszych przyjaciół. Drugi tom opowiada o krótko- i długofalowych konsekwencjach pocałunku.

Ja… ja nie wiem, kim jestem… (s. 345)

Pierwszy pocałunek między przyjaciółmi może być początkiem końca znajomości między licealistami. Od emocji się zakotłowało. Przestraszony Nick uciekł. W jego głowie szalały myśli – kim tak naprawdę jest, jeśli chodzi o jego seksualność? Jest gejem czy nie? Co będzie dalej z nim i Charliem? Jakie konsekwencje przyniesie ich pierwszy pocałunek?

To Darcy Ollson. Moja dziewczyna. (s. 460)

W tym tomie autorka przedstawia znajomych Charliego – tolerancyjnych młodych ludzi o różnej orientacji seksualnej, którzy z otwartymi ramionami przyjmują Nicka do grona znajomych. Stopniowo rugbysta dowiaduje się o sobie nowych rzeczy. Za radą Charliego, jego znajomych daje sobie czas na poznanie siebie, uporządkowanie myśli, odnalezienie seksualnej tożsamości i pogodzenie się z nią. Z jednej strony sportowiec okazuje uczucia Charliemu, a z drugiej ukrywa je przed całym światem, bojąc się prawdy o sobie samym i reakcji innych. Nie jest gotowy na coming out. To proces, który trwa, co jest wielokrotnie podkreślone.

Przepraszam, jeszcze nie jestem chyba gotowy na coming out. (s. 362)

Kudłata

Autor: Hwang Sun-Mi

Tytuł: Kudłata

Tłumaczenie: Edyta Matejko-Paszkowska, Sungeun Choi

Ilustracje: Joanna Rusinek

Wydawnictwo: Kwiat Orientu

Liczba stron: 184

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Data wydania: 2021

ISBN: 978-83-66658-14-1

 

Gdy zobaczyłam okładkę i tytuł książki Kudłata Hwang Sun-Mi, to od razu postanowiłam ją mieć. Psiary już tak mają.

Idąc za przykładem matki, pozostałe pieski często bezmyślnie dokuczały suni. (s. 15)

Żółta oszczeniła się. W miocie jedna suczka wyróżnia się wyglądem. Jej czarne futro zawijające się w niesforne loki nocą przybiera odcień niebieskości. To znak, że płynie w niej krew starożytnej koreańskiej rasy psów sapsari. Matka za nią nie przepada, a rodzeństwo traktuje siostrę jak wyrzutka i ciągle jej dokucza. Inność powoduje, że dziadek Krzykacz nadaje jej imię. Kudłata. To sprawa, że mała suczka poczuła, że nie wygląd jest najważniejszy i że to nie on określa, kim się jest. Kudłata zawsze stara się postępować odpowiedzialnie i szlachetnie, choć życie ją mocno doświadcza, przynosząc smutek, rozczarowania, łzy. Jako pies opiekuńczy pilnuje domu i jego właścicieli przed złymi duchami i przed… kotem sąsiadki.

Jesteś inna niż wszyscy i dobrze. (s. 16)

Zaskoczyło mnie, że to książka dla dzieci, ale nie przeszkadzało mi zatopić się w lekturze. Z miejsca polubiłam Kudłatą i współczułam jej. Uważnie śledziłam jej losy. Pokochałam ją za jej mądrość, odwagę, hart ducha i ciekawość świata, a nawet za umiłowanie muzyki. Za te niesforne, długie loki zakrywające mądre oczy. Razem z nią doświadczałam odrzucenia, niezrozumienia, bólu rozrywającego duszę. Przyglądałam się też jej relacjom z innymi. Mnie również irytowała Stara Kotka, choć niektóre jej spostrzeżenia o życiu przykuwały uwagę, wywoływały refleksję. Ni to wróg, ni to przyjaciel. W chwili najwyższej próby okazuje się, jakie relacje naprawdę łączyły kotkę i psa. To piękna i wzruszająca scena, wywołująca mnóstwo emocji. Nie brak w powieści scen brutalnych, które ukazują złożoność psiego życia.

Jesteście tacy sami. Czy to człowiek, czy to pies, zawsze ta sama historia. (s. 13)

Heartstopper

Autor: Alice Oseman

Tytuł: Heartstopper

Tłumaczenie: Natalia Mętrak-Ruda

Ilustracje: Alice Oseman

Wydawnictwo: Jaguar

Seria: Heartstopper

Tom: 1

Liczba stron: 288

Oprawa: miękka

Data wydania: 2021

ISBN: 978-83-8266-007-4

W dzieciństwie zaczytywałam się komiksami. Teraz po raz pierwszy sięgnęłam po powieść graficzną. Skusiły mnie pozytywne recenzje na Instagramie. Ta książka to Heartstopper Alice Oseman, którą otrzymałam do recenzji ze znanej księgarni internetowej.

 Wszyscy wiedzą, że jest gejem. (s. 52)

Niepozorny Charlie Spring rok wcześniej został wyoutowany w szkole dla chłopców. Był prześladowany przez innych uczniów z powodu swej orientacji seksualnej. Chłopak jest homoseksualistą. Teraz może otwarcie mówić o swojej orientacji. Pewnego dnia poznał Nicka Nelsona. Razem usiedli w ławce na wspólnych zajęciach. Szybko stali się przyjaciółmi. Dzielą wspólne pasje, odwiedzają się w domach. Charlie zakochał się w Nicku, lecz wydaje mu się, że nie ma szans u popularnego sportowca. Jego przyjaciele dziwią się, co on widzi w rugbyście. Nick dopiero przy Charliem czuje się sobą, lecz nie zdaje sobie do końca sprawy, co się z nim dzieje. Na imprezie u kolegi Nicka dochodzi do punktu zwrotnego w relacji przyjaciół. Charlie nie wie, co się tak właściwie wydarzyło. Zastanawia się, czy Nick odwzajemnia jego uczucie…  

Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm

Autor: Daria Kacprzak

Tytuł: Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm

Ilustracje: Ewa Pogłodzińska-Wierzchowska

Wydawnictwo: Psychoskok

Liczba stron: 56

Oprawa: miękka

Data wydania: 2020

ISBN: 978-83-8119-715-1

Pod koniec roku objęłam patronatem medialnym książeczkę Darii Kacprzak Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm. Niepozorna objętościowo, jednak treściowo bardzo bogata.

Mama kiedyś mi powiedziała, że mój brat ma autyzm i dlatego czasami zachowuje się inaczej niż dzieci w jego wieku. (s. 9)

W podwarszawskiej wsi mieszka przeciętna czteroosobowa rodzina. Trwa lato, czas beztroskiej zabawy dzieci na powietrzu, robienia przetworów i zbliżających się żniw. Sielskość zakłóca niepokój o sześcioletniego Witka. Chłopiec czasami dziwnie się zachowuje, wybiera ciszę i samotność. Żyje w swoim świecie. U Witka stwierdzono autyzm, przez co cała rodzina bacznie go obserwuje i jest na każde zawołanie. Szczególną troską otacza go starszy o kilka lat brat Maniek. Pewnego dnia chłopcy otrzymują małego królika od sołtysa…

Ważne sprawy zawsze załatwiamy razem. (s. 18)

Autorka ukazała autyzm u dziecka z zupełnie innej strony – oczami brata, który jednocześnie jest narratorem i bohaterem. To on na bieżąco wprowadza czytelnika w tajemniczy świat Witka, gdyż akcja rozgrywa się w czasie teraźniejszym. Spokojnie i cierpliwie tłumaczy jego zachowania. Podaje rady i sposoby, jak należy postępować z dzieckiem autystycznym w różnych codziennych sytuacjach, choćby w czasie wyprawy do dużego sklepu. Chłopców łączą wspólne doświadczenia i wyjątkowa więź. Są sobie bardzo bliscy, choć Witek tego nie okazuje. Z każdej strony opowiastki czuć braterską miłość i przyjaźń. Jest też mowa o wolności, do której ma prawo i człowiek, i zwierzę.

 Musiał przezwyciężyć strach przed nieznanym. (s. 32)

Wychowanie przez bajanie

Autor: Dominika Słomińska

Tytuł: Kostka i Bruno. Bajki wychowajki

Ilustracje: Aneta Dmowska

Wydawnictwo: G+J

Liczba stron: 184
Oprawa: twarda
Data wydania: 2013

ISBN: 978-83-7778-594-2

Dzieciaki, Przedstawiam Wam Kostkę i Brunka, dwoje rezolutnych przyjaciół. Czy trudno przyznać się do winy? Dlaczego trzeba myć ręce? Czy można wchodzić na zamarznięty staw? Czy kiedy po kryjomu chowamy do kieszeni nie swoją rzecz, to jest kradzież, czy tylko pożyczka? Dwoje przedszkolaków w czasie swoich przygód znajduje odpowiedzi na te i inne pytania. Jeżeli Wy też chcecie je poznać, poproście rodziców, żeby przeczytali Wam te książkę. Rodzice, Każda minuta spędzona z dzieckiem, jest jak poszukiwanie skarbu. Z tą tylko różnicą , że kiedy szukamy skarbu, mamy mapę i brak pewności że go znajdziemy. Wychowując dziecko nie mamy mapy, za to 100% gwarancji, że znajdziemy w przyszłości skarb - mądrego, dobrego, wartościowego człowieka. Ta książka jest drogowskazem w tych poszukiwaniach. 15 bajek dla dzieci, 15 problemów wychowawczych, 15 komentarzy psychologicznych z poradami dla rodziców.

Praca zobowiązuje, wykształcenie też, życie również, dlatego w me ręce trafiła pozycja Kostka i Bruno. Bajki wychowajki Dominiki Słomińskiej.

Kiedy jest źle na świecie, to najlepiej się komuś wyżalić i od razu robi się lepiej. (s. 45)

Bajki dotyczą różnych sytuacji i zachowań, w których znajdzie się dziecko. Może być ono świadkiem wydarzenia, może być pokrzywdzonym czy też osobą dokuczającą. Autorka porusza m.in. tematykę dziecka niepełnosprawnego czy noszącego okulary, przezywanego, ulegającego wpływom innych, kradzieży, pomyłki, popełniania błędów. Skupia się na emocjach takich, jak zazdrość, lęk, smutek, wstyd. Dotyka trudnych spraw – rozwodu rodziców, choroby bliskiej osoby czy chorowania przez ignorowanie zasad wpajanych przez rodziców, mycia rąk przed jedzeniem. Autorka podaje świetny sposób na mycie rąk z wykorzystaniem… kotka i płotka. Jedna z bajek dotyczy zorganizowania urodzin w domu, co zwykle jest dla dziecka mało atrakcyjne. Takie przyjęcie urodzinowe, jak miała Kostka, sama chciałabym mieć!

Maszyna zmian

Autor: Kasia Bulicz-Kasprzak

Tytuł: Spadek

Wydawnictwo: Edipresse Książki

Liczba stron: 312
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2018

ISBN: 978-83-8117-629-3

Dorota czeka na prezent od losu – coś, co pocieszyłoby ją po rozstaniu z chłopakiem i wniosło trochę koloru do szarej codzienności. Życzenia zostaną wysłuchane – dostanie… dziadka, a wraz z nim biologicznego ojca, którego nigdy wcześniej nie widziała. Ta rodzinna rewolucja to dopiero początek zmian w jej życiu. Dorota wciąż szuka miłości, ale nie dostrzega znaków, które daje jej los. On tymczasem podsuwa jej nie to, czego ona pragnie, lecz to, czego potrzebuje…

Otrzymanie spadku budzi w człowieku dwa rodzaje uczuć albo radość i szczęście, albo smutek i złość. Można go przyjąć z całym dobrodziejstwem lub z niego zrezygnować. Tylko co zrobić, kiedy w spadku od życia dostaje się… dziadka z całym inwentarzem? Tego dowiecie się z książki Kasi Bulicz-Kasprzak Spadek.  

Kasia Bulicz-Kasprzak ma na koncie kilka powieści. Dla dobrych książek zarywa noce. Kocha las, bieganie i popkulturę. Jej miejsce na ziemi znajduje się w Sulejówku. Tu mieszka z mężem, synem, dwoma psami, dwiema rybkami i dwiema świnkami morskimi. Zwierzęta są w jej życiu ważne, w tej powieści także.

Zawiozę dziadka do domu. (s. 23)

W życiu Doroty Jakubiec jak grom z jasnego nieba pojawia się dziadek. Całe życie go nie było i jest, lecz w szpitalu daleko od Warszawy. Kobieta wzięła sprawy w swoje ręce, a raczej kierownicę i pojechała do Tomaszowa Lubelskiego, by się zająć swoim nowo odnalezionym krewnym, gdyż tak należało zrobić. Nie rozważała przy tym względów finansowych, choć nagłe odzyskanie dziadka było kłopotliwe i nieco irytujące. Została tak wychowana, że o bliskich się troszczy, że rodzinę się wspiera.

Co innego życie singielki, a co innego wspomaganie dziadka i utrzymywanie dwóch psów. (s. 160)

Pod względem opieki nad dziadkiem wnuczka zapunktuje w oczach chyba każdego czytelnika. Jej częste przyjazdy na wieś do dziadka, opiekowanie się nim, robienie zakupów, sprzątanie, gotowanie, kupienie węgla budzą respekt i świadczą o empatii, lecz niekoniecznie do końca. Dorosła wnuczka chyba czuje się winna całej sytuacji i w pewien sposób próbuje zrekompensować to, co zafundował jej los, a z drugiej strony mogłaby inaczej zorganizować pomoc dla staruszka. Na początku trudno tym dwojgu jest nawiązać bliższe relacje, lecz czas działa na ich korzyść. Przyczynia się do tego Marian, biologiczny ojciec Doroty, którego kobieta odwiedza w Szkocji. 

Wyjątkowi są wśród nas - patronat medialny

Autor: Maja Chmiel

Tytuł: Wyjątkowi są wśród nas. Zbiór opowiadań z przesłaniami dla rodziców i dzieci

Wydawnictwo: Psychoskok

Liczba stron: 74
Oprawa: miękka
Data wydania: 2018

ISBN: 978-83-8119-174-6 

Każdy jest wyjątkowy, prawda? (s. 34)

Postanowiłam patronować książeczce Mai Chmiel Wyjątkowi są wśród nas. Zbiór opowieści z przesłaniami dla rodziców i dzieci z kilku powodów. Tematyka i treść niosą ważne przesłanie, ja jestem dorosła i… od kilku lat jestem wyjątkowa, jak główni bohaterowie tego zbiorku.

Zbiór opowiadań o akceptacji i tolerancji, o wyjątkowości

oraz niepowtarzalności, o „inności”,

która każdego dnia wpisuje się w życie zwykłego człowieka. (s. 3)

Ta książeczka to zbiór pięciu opowieści, historyjek, w których opowiadania mieszają się z bajkowością i baśniowością. Jak sama autorka o nich mówi – to takie bajki-niebajki, które poruszają, wzruszają, a także wywołują śmiech. Po każdej opowieści jest specjalny komentarz autorki skierowany do dorosłych odbiorców tej książeczki. Maja Chmiel pisze na podstawie własnych obserwacji i zebranych doświadczeń. I naprawdę wie, o czym pisze, ponieważ jest matką dziecka niepełnosprawnego, dziecka z dodatkowym chromosomem.  

Wpierw pokrótce zasygnalizuję treść opowieści:

Pomaludek i niezwykła pozytywka

Gburowaty dziwak, cudaczne stworzenie to kasztanowy ludzik Pomaludek. Żyje w swoim świecie, innym świecie, odcięty od reszty, gdyż boi się nowego. Lubi powtarzalność. Poznaje świerszcza Pako, który od dawna go obserwuje. Chce mu zaimponować…

Każdy na swój sposób jest wyjątkowy i wartościowy, w każdym tkwią ukryte talenty, podobne jak przeróżne lęki i obawy. (s. 19)

Magia wyobraźni

Zuzia pokłóciła się w szkole z Zosią, na przerwie popchnęła niewidomą koleżankę. Dziewczynka ma wyrzuty sumienia i płacze wieczorem w swoim pokoju, a zabawki nie mogą jej pomóc, bo jeszcze nie nastała noc. Na szczęście jest kochana i wyrozumiała mama.

Ona jest wyjątkowym dzieckiem, choroba nie czyni jej kimś gorszym, mniej wartościowym. Tak naprawdę, to ty możesz się od niej wiele nauczyć. (s. 31)

Niebieska gąsienica Matylda

Gąsienica Matylda wyróżnia się wyglądem w Kapuścianym Zagajniku. Jest niebieska! Pogodziła się ze swoim losem, że jest wyjątkowa. Nawet na docinki i szykany nie zwraca uwagi lub obraca je w żart. Pewnego dnia postanowiła wyruszyć w drogę i zobaczyć, co jest za płotem, w domku ludzi. Tylko wpierw musiała zawiązać wiele sznurowadeł, a w przypadku gąsienicy wcale nie jest to takie proste. Poznaje 8-letniego Janka.

Nawet problemy mieli takie same. (s. 52)