Książkowe pogaduchy cz. 7

Przepychanki

 

-     Nie pchaj się!

-     To ty się nie pchaj!

-     Taka wielka jesteś, że miejsca dla innych nie starcza!

-     Oj tam, nie starcza…

-     Posuń się, gruba!

-     Wypraszam sobie! Nie moja wina, że autor tyle literek natrzaskał.

-     Może i nie twoja, ale nie musisz się rozpychać okładkami.

-     Próbuję się wcisnąć do buta.

-     Dobre sobie! Nie masz szans.

-     Ale jak to?

-     Te buty są takie małe… nawet dla moich stron.

-     To co my zrobimy?

-     Coś musimy, w końcu obie jesteśmy prezentem.

-     To ja sobie poleżę o tu, koło buta.

-     Dobry pomysł! Ja też się położę. Ale koło drugiego.

-     Zdrzemnijmy się. Do rana zostało kilka godzin.

-     A potem będzie tyle hałasu, tyle radości, tyle…

-     To potem. Literkowych snów.

-     Ech, ty zawsze…

-     Strony zmruż, ale już!

-     Kiedy taka podekscytowana jestem!

Kurtyna.

Mikołajkowo

We wtorek rano musiałam mieć Wenę, gdyż w poniedziałek o 23.00 od szefowej Drużyny Szpiku otrzymałam rozkaz. Dwa rymy nie chciały się sprząc, a że do dyspozycji miałam tylko własne szare komórki bez wspomagacza internetowego, to śniadanie się trochę przeciągnęło. Szefowa wiersz-życzenia zaakceptowała, ja i tak go potem udoskonaliłam, trochę pijaru dodałam. Magda zrobiła grafikę i takie cudo trafiło do każdego dziecka, do każdej paczki:

A paczki zrobiliśmy z tego stosu darów, za które wszystkim ofiarodawcom z głębi serca po stokroć dziękujemy!

Wczoraj w południe Mikołaj z Drużyną odwiedził Oddział Hematologiczno-Onkologiczny w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie. Mikołaj w asyście czerwonych drużynowych śnieżynek oraz Tygryska i Hello Kitty wręczył paczki, tort i dwie choinki.

Mikołajki

Każdego roku na początku grudnia

Fińskie Rovaniemi szybko się wyludnia.

Małe Mikołaje w teren wyruszają

I od wszystkich dzieci marzenia zbierają.

W swoich notesikach skrzętnie zapisują

I listę prezentów szefowi szykują.

A przy tej okazji "ślady" zostawiają

I rano dzieciaki wielką frajdę mają,

W swoich butach bowiem prezenty znajdują

I tym to sposobem klimat Świąt już czują.
 

Do butów

Czyszczą Was i polerują,

Na błysk szmatką wypucują,

Koło łóżka ustawiają

I na nocny cud czekają.

Gdy nadchodzi nocka głucha,

Ktoś przemyka koło ucha.

I nad Wami się pochyla,

Wnętrze worka się rozchyla…

To nie żaden cud się staje!

W domu goszczą Mikołaje!

"Mikołaje? Jakieś bajki!

To są tylko… mikołajki".