Drugie życie rzeczy - patronat medialny

Autor: Grażyna Krynicka

Tytuł: Drugie życie rzeczy

Wydawnictwo: Psychoskok

Liczba stron: 158
Oprawa: miękka
Data wydania: 2018

ISBN: 978-83-8119-253-8

Czasami trudno wyrzucić jakąś rzecz, gdyż wiążą się z nią wspomnienia. Czasami trudno rozstać się z człowiekiem, którego cię kocha, a który nas skrzywdził. Dziś o niepozornej objętościowo powieści obyczajowej (156 stron) Drugie życie rzeczy Grażyny Krynickiej.

Grażyna Krynicka ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat pracowała jako nauczycielka w warszawskich szkołach. Dopiero na emeryturze zajęła się pisaniem. Drugie życie rzeczy to trzecia książka pani Grażyny, lecz pierwsza dla dorosłego czytelnika.

Żyła, i co więcej, chciała żyć. (s. 6)

Książka rozpoczyna się niemalże klasycznie. Trzydziestotrzyletnia Maria Rolicz wraca kilka dni wcześniej z delegacji i widzi swojego męża z kochanką w ich łóżku małżeńskim. Po cichu wychodzi z mieszkania i jedzie do swej kawalerki, o której Marek nie wie. Tam się ukrywa przed całym światem. Robi przegląd swojego życia i małżeństwa i dochodzi do wniosku, że chce rozstania, bo ma do tego prawo. Została zdradzona, oszukana, poniżona i nie chce wracać do mężczyzny, który ją tak skrzywdził. Powoli dochodzi do siebie po trzęsieniu ziemi. Na kolejnej delegacji poznaje przystojnego Duńczyka, który wyraźnie jest nią zainteresowany. Jakby tego było mało, w kawiarni dochodzi do strzelaniny. Kobieta mdleje. W szpitalu okazuje się, że jest w ciąży.

Oto zabierając ten kwiatek, stwarza mu drugie życie. Może nie tylko będzie inne, ale tez i lepsze, myślała taszcząc roślinę do domu. Drugie życie rzeczy, tak samo jak drugie życie ludzi, zawsze jest możliwe i muszę o tym codziennie sobie przypominać. (s. 47)

Coś się kończy, a coś zaczyna i jak Agata, matka Marii – „Koniec to najczęściej nowy, dobry początek” (s. 19) Życie toczy się dalej, bo nie uznaje pustki. Maria jako kobieta zdradzona przez ponoć kochającego ją męża poczuła się jako ta gorsza, wyrzucona na śmietnik. Nic dziwnego, że gdy zobaczyła zaniedbany oleander w uszkodzonej doniczce stojący koło śmietnika, z miejsca go zabrała do mieszkania. Zadbała o niego. Pocieszyła. Sprawiła, że znów mógł zacząć żyć. Podobnie jest z ludźmi. Trzeba dbać o relacje, dbać o miłość, małżeństwo, przyjaźń. Każdy potrzebuje troski i uwagi drugiej osoby. Maria zaczyna budować swoje nowe życie, bez męża.

Opowieść o magicznym lecie

Autor: Grażyna Krynicka

Tytuł: Opowieści minionego lata

Wydawnictwo: Psychoskok

Liczba stron: 110
Oprawa: miękka
Data wydania: 2017

ISBN: 978-83-8119-015-2

Sięgnęłam po książkę dla młodszych dzieci zainspirowaną naturalnym pięknem, urokiem, tajemniczością Mazur, będącą swobodną kontynuacją książki Ukryte znaczenia. To Opowieści minionego lata Grażyny Krynickiej, którą można czytać oddzielnie.

Odkąd zło zalęgło się w jeziorze, nic już nie było takie jak przedtem. (s. 45)

Chata w Leśnej Dolinie tętni tego lata życiem. Na wakacje przyjechała ciotka Agata oraz Marta i Kacper. Pewnego dnia sielskość przerywa gwałtowna burza. Ich domek został porwany przez nurt rzeki i zmierzał do Jeziora Granatowego. Wyskakując z domku, uratowali się. Burza szalała, lecz jeziora było czarne i gładkie. Z dna wyłoniła się czarna góra i wznosiła się na środku. Po niej uwijały się długaśne postacie z fioletowym, świecącym warkoczykiem na czubku wydłużonej głowy. To Cieniasy z Krainy Ciemności – Siły Zła, które posiadają magiczne przedmioty i niezliczone bogactwa. Ich marzenia to opanowanie świata, zamienienie go w mroźną i ponurą krainę, podporządkowanie sobie ludzi i zwierząt.

Niemożliwe jest jednak możliwe. Nie tylko w bajkach, ale czasem i w życiu. (s. 16)

Na ratunek dzieciom i ciotce Agacie pospieszył nieco roztargniony krasnoludek Frumos, który wybrał życie wśród ludzi. Zamienił ich w maleńkie jak kciuk stworzenia, aby wszyscy mogli zamieszkać w Orzechowych Domkach na Orzechowym Polu w Środku Lasu.

[Frumos] rozumiał też, że dzieci mogą naprawdę sporo zrobić, w przeciwieństwie bowiem do dorosłych była w nich świeżość i bezinteresowność, a tylko istoty o takich cechach mogły pokonać Siły Zła. (s. 64)