Burza dziejowa

Autor: Antonio Socci

Tytuł: Czas burzy. Dramat czasu konklawe

Tłumaczenie: Lucyna Rodziewicz-Doktór

Wydawnictwo: AA 

Liczba stron: 266
Oprawa: miękka
Data wydania: marzec 2013

ISBN: 978-83-7864-224-4

W jednym z rzymskich kościołów pewien mężczyzna wyjawia w konfesjonale straszny grzech. Wkrótce potem zostaje zamordowany. Okazuje się, że ten człowiek to ksiądz, który ukradł tajne dokumenty z archiwów watykańskich. Były to listy dwudziestowiecznej mistyczki, Marii Valtorty, która w roku 1949 na prośbę Watykanu wskazała na rzymskie katakumby jako miejsce, gdzie znajduje się prawdziwy grób świętego Piotra Apostoła. Podważyła tym samym oficjalną wersje, według której Apostoł pochowany jest pod bazylika watykańska. To wstrząsające odkrycie, jednak w istocie chodzi tu o kwestie znaczniej większej wagi: o sukcesje apostolska i prymat papieża, a ostatecznie o sam Kościół. Ojciec Michele otrzymuje tajne zadanie zbadania, czy istnieją inne pisma mistyczki, które zdradzałyby dokładne miejsce pochówku Księcia Apostołów. Tymczasem rozpoczyna się prawdziwe prześladowanie Kościoła, a cały świat staje nad przepaścią katastrofy. Z pomocą przyjaciół ojciec Michele odkrywa zapiski zawierające niesamowite informacje, dzięki którym możliwe staje się odnalezienie prawdziwego grobu świętego Piotra oraz jego ciała. Zaczyna się wyścig z czasem, zbliża się konklawe i niebezpieczeństwo wielkiego ataku na Kościół. Od powodzenia misji zależy, czy Kościół zostanie uratowany przed samobójczym gestem, a świat przed samozniszczeniem…

Powróciwszy na łono swej małej ojczyzny, zagościwszy w domowych pieleszach po miesięcznej niebytności i zadomowiwszy się na nowo, udałam się w poniedziałek do biblioteki. Od razu zwróciłam uwagę na książkę Antoniego Socci Czas burzy. Ta pozycja oraz kilka innych znacznie grubszych trafiły do mnie na jakiś czas i utworzyły wysoki stosik do czytania.

Mój wzrok przyciągnęła okładka tejże książki, przedstawiająca uderzenie pioruna w kopułę Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie. Z jednej strony mroczna i zapowiadająca rewolucję w Kościele, a z drugiej ukazująca piękno i siłę przyrody, czyli uderzających piorunów, które notabene bardzo lubię. Ba! Pomysł na okładkę wcale nie jest fikcyjny i wymyślony przez grafika. Podstawą projektu jest bowiem autentyczne zdjęcie. Zrobiono je w czasie burzy, jaka rozpętała się nad Watykanem 11 lutego br. w kilka godzin po ogłoszeniu abdykacji przez papieża Benedykta XVI.