Να επιταχύνουμε με τη ψήφο μας τις εξελίξεις

Βεβαίως και δεν θα τελειώσει τίποτα μετά τις εκλογές. Πολλά πράγματα όμως δεν θα είναι όπως πριν. Τα δυο μεγάλα κόμματα που κυριάρχησαν για 38 χρόνια, θα γίνουν μικρά. Το 75% - 80% του εκλογικού σώματος, που συγκέντρωναν και τα δύο, σήμερα σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, υποχωρεί στο μισό. «Ο κύκλος της καταστροφής δεν έχει κλείσει ακόμη», Καταλήγει σε άρθρο του ο Νίκος Ξυδάκης και έχει απόλυτο δίκιο. «Αυτά τα πρώην μεγάλα κόμματα θα κληθούν, κατά πάσα πιθανότητα, μετεκλογικά να στηρίξουν μια κυβέρνηση συνασπισμού. Με ποια νομιμοποίηση και ποιο πολιτικό κεφάλαιο; Ισχνότατα έως ανύπαρκτα. Διότι στη μεν Βουλή μπορεί να εξασφαλίσουν αθροιστικά πλειοψηφία εδρών, αλλά στο εκλογικό σώμα δεν θα διαθέτουν καθαρή πλειοψηφία».

Βεβαίως ένα τέτοιο μόρφωμα δεν μπορεί να σταματήσει την ελεύθερη πτώση, η καταστροφή θα συνεχιστεί, το σύστημα όμως θα μετράει μέρες. Η επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι πιθανότατα το ξεκίνημα ενός μεσοδιαστήματος υποδοχής, της νέας εποχής για τη χώρα μας. Η διάρκεια του, θα εξαρτηθεί κυρίως από το πόσο αποδυναμωμένος θα βγει ο δικομματισμός από την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση. Απ’ αυτήν την άποψη, η ψήφος σε προοδευτική κατεύθυνση και εναντίον των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο είναι κρίσιμη.

Ο Μέγας Ναπολέων χαμήλωσε το βλέμμα...

Είναι αλήθεια: το πολικό σύστημα δε μπορεί να αλλάξει από ανθρώπους που το υπηρετήσαν. Μιλάμε για διεφθαρμένες, συνειδήσεις, για πρακτικές που χόντρυναν το πετσί τους και έκαψαν την ψυχή τους. Το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που λειτούργησε στα πλαίσια του συστήματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν μπορεί να μοιρασθεί εξ’ ίσου τις ευθύνες με αυτούς, που το οδήγησαν σε συμβιβασμούς και το εκπαίδευσαν σε λογικές που τους εξυπηρετούσαν. Για αυτούς ο λόγος.
Παρακολούθησα χθες κατά λάθος, μια εκπομπή σε τοπικό κανάλι και έπαθα σοκ. Η έπαρση στο αποκορύφωμα της, ο Μέγας Ναπολέων χαμήλωσε το βλέμμα. Στην αρχή εκνευρίστηκα, στη συνέχεια άρχισα να το διασκεδάζω, προς το τέλος όμως άρχισα να προβληματίζομαι σοβαρά.

Το πολιτικό σύστημα, δε μπορεί να αλλάξει από ανθρώπους που το υπηρετήσαν. Είναι καμένοι, έχουν απολέσει βασικές ανθρώπινες λειτουργίες, έχουν υποστεί ανήκεστη βλάβη στα εγκεφαλικά τους κύτταρα, έχουν εκπαιδευτεί, με τέτοιο τρόπο, ώστε να πιστεύουν τα ψέματα τους. Μιλούν αριστερά, μέσα από τη δεξιά που υπηρετούν και υπόσχονται να αλλάξουν το σάπιο σύστημα, που ακόμα και σήμερα στηρίζουν.
Το ύφος της στήλης δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ σε αποσπάσματα, για να γελάσετε και να κλάψετε. Να κλάψετε, για μια χώρα που επιμένει να στηρίζεται στους φελλούς. Για μια κοινωνία, που επιβραβεύει τον λαϊκισμό και την δημαγωγία.
Να κλάψουμε όλοι, γατί τους αφήσαμε, να επικαλούνται σήμερα τη λατρεία τους λαού που τους ακολουθεί.
Να κλάψουμε γιατί γυρίσαμε τη πλάτη στην πολιτική αγνοώντας ότι όλοι αυτοί οι ανεπαρκείς, που βρέθηκαν στο προσκήνιο, κάποια στιγμή θα τους μεθούσε η εξουσία και τότε… Άντε τώρα να τους μαζέψουμε.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Αν παρακολουθήσει κανείς τη συμπεριφορά των δυο κομμάτων, που άσκησαν και ασκούν εξουσία, στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο, θα καταλάβει γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ. Γαντζωμένα στις ίδιες μεθόδους, ανακυκλώνουν συνθήματα και πρόσωπα, με σκοπό ένα και μοναδικό, να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Η βαθιά ύφεση, που έχει καλύψει τη χώρα και έχει οδηγήσει τους έλληνες στην απελπισία, φαίνεται πως δεν τους αφορά. Συμπεριφέρονται σε χρόνο, προ κρίσης. Λες και δεν πέρασε μια μέρα. Έχουν το θράσος να ζητούν και αυτοδυναμία για να «ελευθερωθούν τα χέρια τους» και να μας σπρώξουν ακόμα πιο βαθιά. Στο γκρεμό

Το χειρότερο, πέρα από τις μίζες, τις διαπλοκές, τις παροχές, τα ρουσφέτια, τα διλήμματα, τους εκβιασμούς, τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, είναι η φθορά των συνειδήσεων. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς, το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, ένα τμήμα του εκλογικού σώματος, εμπιστεύεται αυτό το καταστροφικό δίδυμο.
Δυστυχώς αυτή η φθορά των συνειδήσεων, θα αποτελέσει και την αιτία της παραμονής των δυο κομμάτων εξουσίας στο πολιτικό προσκήνιο. Μπορεί να έχουν συρρικνωθεί, μαζί όμως ίσως να συνεχίσουν για λίγο την καταστροφική τους πορεία. Για λίγο, η δεδομένη αποτυχία της επόμενης συγκυβέρνησης, θα σημάνει και το τέλος τους. Υπομονή

Επιστροφή στη φυσική μας θέση

Έναρξη προεκλογικής περιόδου, με τον άλλοτε ισχυρό Υπουργό του ΠΑΣΟΚ Άκη Τσοχατζόπουλο, να κρίνεται προφυλακιστέος για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα. Και μόνο του το γεγονός, μας προδιαθέτει ότι το πολιτικό σκηνικό στη μετεκλογική Ελλάδα, θα είναι διαφορετικό. Βρισκόμαστε στην αρχή διεργασιών, που θα σημάνουν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Πίσω από την προφυλάκιση του Άκη, κρύβεται ένα σύστημα που γιγαντώθηκε τις περασμένες δεκαετίες και οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Πίσω από τις εικόνες εντυπωσιασμού, κρύβεται το «νόμιμο του Βουλγαράκη, που είναι και «ηθικό», το Βατοπέδι τα ομόλογα, η φούσκα του χρηματιστηρίου, η Siemens. Κρύβεται ένας ολόκληρος μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, των εκσυγχρονιστών, και του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, με φυσικό ηγέτη τον πρώην Υπουργό Εθνικής Αμύνης. Κρύβεται επίσης και ο μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας, το πελατειακό κράτος, που υπηρέτησε με συνέπεια ο Δικομματισμός. Οι εξοπλισμοί δεν ήταν παρά δρόμος λεηλασίας του δημόσιου πλούτου. Η «υπόθεση Τσοχατζόπουλου», όπως και όλες οι πράσινες και γαλάζιες μίζες, αποτελούν σύμπτωμα ενός συστήματος που οδήγησε τον ελληνικό Λαό στην εξαθλίωση.

Oι κλασσικές συνταγές, που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν με επιτυχία, σήμερα δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Τελείωσαν οι παροχές και οι πρώην πελάτες, με άδειες πλέον τις τσέπες αρχίζουν σιγά σιγά, να επιστρέφουν στην φυσική τους θέση, αυτήν που θα τους επιτρέπει να έχουν λόγο για αποφάσεις που τους αφορούν. Στη θέση του πολίτη, που ο δικομματισμός τους στέρησε για πολλά χρόνια. Τα ρουσφέτια οι παροχές, οι διορισμοί, οι κάθε είδους εξυπηρετήσεις τελείωσαν, μαζί τους και ένα σύστημα που όσο και αν προσπαθεί να απαρνηθεί το παρελθόν του, δύσκολα θα τα καταφέρει.