Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Λίγο πριν την τελετή (2)





Από σήμερα η ιστορική πόλη της Κέρκυρας, μετά την απόδοση του πιστοποιητικού έγγραφης αποτελεί και τυπικά προστατευόμενο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Επάξια. Η πόλη παρά την αδιαφορία των ελληνικών κυβερνήσεων, άντεξε. Ο Λαός της είναι αυτός που την διατήρησε όλα αυτά τα χρόνια., ο Λαός της που παρά τα σοβαρά προβλήματα που βιώνει αντιστέκεται, αντιστέκεται στα συμφέροντα που προσπάθησαν και προσπαθούν να την λεηλατήσουν. Επιμένει στην ταυτότητα της, που κληρονόμησε και πορεύτηκε με περηφάνια και σεβασμό, μέσα από τα στενά καντούνια των προγόνων του.
Την Κέρκυρα δεν την σεβάστηκε η Ελλάδα. Την άφησε πληγωμένη και αβοήθητη να συνεχίσει την μοναχική της πορεία.
Έχει παράπονα η Κέρκυρα από κάποια τεκνά της, που την εποχή της παντοδυναμίας τους στην κεντρική εξουσία δεν έβαλαν ούτε ένα πετραδάκι
Έκλεισαν τα μάτια οι κυβερνήσεις, και υποτίμησαν τον εθνικό πλούτο των μνημείων. Αυτών των μνημείων που σήμερα θεωρούνται παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.
Οι κερκυραίοι με τους εκπροσώπους τους στην τοπική αυτοδιοίκηση έδωσαν μόνοι και αβοήθητοι τη μάχη όλα αυτά τα χρόνια. Το κεντρικό κράτος όχι μόνο ήταν απόν αλλά έβαζε και συνεχώς εμπόδια στις όποιες προσπάθειες του Δήμου.
Η εξέλιξη αυτή δικαιώνει το δήμο κερκυραίων, που από το 1998 μέχρι και σήμερα έχει ξεκινήσει μια σοβαρή προσπάθεια προκείμενου, η παλιά πόλη να ενταχθεί στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Δικαιώνει αυτό το Λαό, που μπορεί να γκρινιάζει, μπορεί να μεταθέτει ευθύνες, την αγαπάει όμως, την πόλη του.
Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, η πόλη άντεξε με τις δικές της δυνάμεις. Το αποτέλεσμα είναι μια δικαίωση για όλους αυτούς με έριξαν το βάρος των δυνάμεων τους, στο ιστορικό κέντρο, στα φρούριο και στα μνημεία.
Σήμερα ο δήμος για να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο διαχείρισης έχει όλο το δικαίωμα να απαιτήσει, όλα τα χρωστούμενα. Μαζί με το δήμο να ενώσουν την φωνή τους και άλλη δήμοι του νησιού. Γιατί η λάμψη της πόλης της Κέρκυρας αντανακλά πλέον όχι μόνο στο νησί μας, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά σε ολόκληρο το παγκόσμιο στερέωμα.
.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Λίγο πριν την τελετή




Είχε γραφτεί λίγο πριν την ένταξη της παλαιάς πόλης της Κέρκυρας, στα μνημεία παγκόσμια πολιτιστικής κληρονομιάς, το δημοσιεύουμε λίγο πριν την επίσημη τελετή της ένταξης, που θα πραγματοποιεί το ερχόμενο Σάββατο.
Χαρές και πανηγύρια για όλους εμάς τους κληρονόμους, αλλά και υποχρεώσεις να διατηρήσουμε και να προστατεύσουμε αυτήν την πόλη, που κληρονομήσαμε.
Πολλαπλά τα οφέλη που θα υπάρξουν για το νησί μας, με την προϋπόθεση βέβαια, να είμαστε πιστοί σ’ αυτό το σχέδιο διαχείρισης που συμφωνήσαμε να ακολουθήσουμε.
Η απόφαση αποτελεί δικαίωση, κυρίως των προγόνων μας, αλλά και όλων αυτών που κατά περιόδους είχαν υπό την κυριαρχία τους, την ιδιαίτερη πατρίδα μας.
Μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι πλέον, οι απόγονοι, είναι υποχρεωμένοι να διατηρήσουν την περιούσια τους και να την παραδώσουν σώα και αβλαβή στους δικούς τους απογόνους.
Η παλιά πόλη δεν κινδυνεύει από την σύγχρονη λαίλαπα, έχει προστάτες που ξεπερνούν τα στενά χωρικά ύδατα.
«Οι πόλεις δεν σχηματίζονται με τον αριθμό των κατοίκων και τον όγκο των οικοδομών. Δεν κρίνονται από τον πυρετό των δρόμων τους και τη βοή των τροχοφόρων. Τέτοιες πόλεις γίνονται επί παραγγελιά. Πόλη όμως σημαίνει ατμόσφαιρα, παράδοση συνέχεια ζωής.
Αυτά που συγκεντρώνει η Κέρκυρα. Η ζωή της δεν παρουσιάζει την ασυναρτησία άλλων ελληνικών περιφερειών. Η ιστορία της προχωρεί με συνοχή. Παίρνατε χωρίς κενά από τον ένα σταθμό στον άλλο, από την αρχαιότητα στο βυζάντιο, και από αυτό στα βενετσιάνικα καντούνια, στα ίχνη της γαλλικής διαβάσεως, στο παλάτι των αρμοστών της βρετανικής αυτοκρατορίας, για να φτάσετε στους σύγχρονους καιρούς .Όταν περιφέρεστε στους στενούς δρόμους, στις λεωφόρους με τις δεντροστοιχίες, στις μικρές πλατείες του μεσαίωνα , δεν είναι ανάγκη να ξέρετε ιστορία, ότι από δω πέρασαν οι μεγάλοι πολισμοί της γης. Το βλέπετε με τα μάτια σας, ότι πέρασε η Ευρώπη δεν άφησαν τζαμιά και μιναρέδες οι ασιάτες κατακτητές. Δεν αντήχησε αμανές, δεν έπνευσαν οι άνεμοι της ανατολής . Μόνο οι μεγάλοι πολιτισμοί έχουν περάσει κι όλοι αποτύπωσαν την σφραγίδα τους. Αναπνέετε Ευρώπη μια υπόνοια, μια σκιά της, ένα αεράκι της, μα πάντως Ευρώπη.» Π. Παλαιολογος
Για να μπορούν να γράφονται τέτοια όμορφα λόγια ( δεν είναι ώρες για αλλά) ας φροντίσουμε πρώτα εμείς, αυτά που κληρονομήσαμε . Το καθεστώς της επιτήρησης, μπορεί να περισώσει, δεν μπορεί όμως να φέρει την άνοιξη.

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Επιτέλους…




Ακόμα και σύμπτωση να τα είναι, νοιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση, που την επομένη της δημοσίευση του κειμένου «Ιουλίας Ανδρεάδη δεν περνάς», ο δρόμος γέμισε κολονάκια παρεμπόδισης της παράνομης στάθμευσης. Και όχι μόνο αυτός και η Πολυχρονίου Κωνσταντά, αλλά και αρκετοί δρόμοι στο ιστορικό κέντρο.
Με μια απλή κίνηση αποκαταστάθηκε η κυκλοφορία και η ροή των οχημάτων προς τα έξω διεξάγεται πλέον ομαλά.
Το κυκλοφοριακό αποτελεί ένα από τα μεγάλα προβλήματα αυτής της πόλης, η ανεπάρκεια των χώρων στάθμευσης, που αποτελεί και την σημαντικότερη αιτία του προβλήματος, δεν μπορεί να αποτελεί το μόνιμο άλλοθι των οδηγών για το παράνομο παρκάρισμα. Βεβαίως και πρέπει να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης που να καλύπτουν τις αυξημένες ανάγκες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι με την υπάρχουσα κατάσταση πρέπει να κλείνουν οι δρόμοι από σταθμευμένα παράνομα αυτοκίνητα και να σταματάει η κυκλοφορία. Λύνοντας περιστασιακά το πρόβλημα του, ο κάθε παράνομος οδηγός, δημιουργεί πολλαπλάσια προβλήματα σε συναδέλφους του.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε ότι οι δρόμοι είναι για να κινούνται τα αυτοκίνητα, και όχι για να γεμίζουν σταθμευμένα. Όπως πάμε θα δημιουργήσουμε μια πόλη ακίνητη, που δρόμοι πεζοδρόμια πλατείες πεζόδρομοι θα έχουν μετατραπεί σε χώρους στάθμευσης οχημάτων.
Σε πολλές περιπτώσεις, με απλές κινήσεις μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και μάλιστα χωρίς αστυνόμευση.
Ελπίζω τα μέτρα να έχουν συνέχεια και ας ξεβολεύουν κάποιους.
Τώρα θα μου πείτε χρειάζονται τα κολωνάκια για το αυτονόητο; Με την απάθεια που μας διακατέχει, όχι κολωνάκια αλλά, σε πολλές περιπτώσεις συρματοπλέγματα.
Ήταν μια από τις λίγες φορές που ένα αίτημα της στήλης ικανοποιήθηκε άμεσα.





Αν ο Τσε είχε ασκήσει εξουσία τίποτα δεν θα ήταν σήμερα...

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους - προς το χειρότερο φυσικά - όταν αποκτήσουν εξουσία; Δεν πρόκειτ...