Η επικοινωνία της σιωπής (2)

Βαδίζοντας προς τις εκλογές, ακούγονται παραπανίσιες φωνές, άχρηστα λόγια που προκαλούν πονοκέφαλο. Υπερβολές στα μηνύματα για να βλαστημήσουμε και να για να θυμηθούμε. Καλό είναι τέτοιες ώρες να καταφεύγουμε στις σιωπές, αποτελούν μια δοκιμασμένη λύση επικοινωνίας
………………………………………………………………………………………….........................................................
Εκεί στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, η πόλη κλείνει πάλι τα κάστρα της και ξαναρχίζει να τρώει τις σάρκες της. Η ελληνική επαρχία συνεχίζει τον επιθανάτιο ρόγχο της. Στενοί ορίζοντες και η θάλασσα που μας κυκλώνει, μας βάζει τιμωρίες, εκατό φορές το ίδιο πράγμα και μαζί με την κόλλα αναφοράς, μας τυλίγουν και μας, σε ένα κομμάτι χαρτί.
…………………………………………………………………………………………...........................................................
Το εξαντλήσαμε το θέμα Τις πρώτες πρωινές ώρες που συνήθως με βρίσκουν ξύπνιο, λογαριάζω αλλιώς τα πράγματα. Είμαι πιο ευάλωτος στο λάθος, πιο ανεκτικός στην ήττα, πιο αποτελεσματικός στο ακατόρθωτο. Έχουμε εξαντλήσει το θέμα. Την επομένη δεν υπάρχει διάθεση για επανάληψη. Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε και το ξαναείπαμε. Μετά απ’ αυτή την κατάχρηση, η γοητευτικότερη λύση είναι να αφεθούμε στις σιωπές.
…………………………………………………………………………………………..........................................................

Δεν είμαι πολέμιος του διαλόγου, αρκεί οι λέξεις να αντιπροσωπεύουν ουσία, δυστυχώς τις περισσότερες φορές μου προκαλούν πονοκέφαλο, γιατί μπορεί να είναι ο λόγος η αρχή αρκεί κάποια στιγμή να δίνει τη σειρά του στην πραγματικότητα.
Εδώ που φτάσαμε δεν ξέρω τι να πω. Ξεχάσαμε να περπατάμε. Τα «δύο βήματα μπρος και ένα πίσω», ακούγεται δογματικό γι’ αυτό πήγαμε πίσω ολοταχώς. Τώρα πάλι από την αρχή, σαν κουρασμένοι ηθοποιοί που επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά το ρόλο.
………………………………………………………………………………………….........................................................

Για την πόλη σας έγραφα χθες, η θλίψη δεν είναι για τα κάστρα, τους δρόμους και τα κτίρια, τα άλλοθί μας δηλαδή, αλλά για τον αντίλαλο από το παιδικό μας το χαμόγελο που σήμερα μπερδεύεται με ύβρεις. Για την αθωότητα, που έγινε πονηριά. Για την παρέα του γυμνασίου που σήμερα βγάζει τα μάτια της. Για τους φίλους του παλιούς που ξέχασαν, τα καλύτερα τους χρόνια.
………………………………………………………………………………………….........................................................

Τέτοιες ώρες καταφεύγω στη σιωπή, είναι και αυτος ένας τρόπος επικοινωνίας

Δεν είναι όλα ψήφοι

Ένα παλιότερο κείμενο για να δούμε και την θετική πλευρά αυτής της προεκλογικής περιόδου
Γράφω εναλλάξ για να μη κολλήσω. Από τα καθημερινά προβλήματα, στις εσωτερικές διεργασίες, κάπως έτσι ισορροπώ.
Η συνεχής ενασχόληση, με τα προβλήματα, σε καθιστά κομμάτι τους και έτσι το χάνεις το πραγματικό.
Αυτή την περίοδο, πέρα από την προσπάθεια των υποψηφίων και των κομματων, να αποδείξουν την μοναδικότητα τους, γίνονται και χρήσιμα πράγματα
Αν απομονώσει κανείς τον ένα και μοναδικό σκοπό, που έχει να κάνει με την προσέλκυση ψηφοφόρων, μπορεί να διακρίνει στο περιθώριο την ουσία, που δεν είναι άλλη από την επικαιροποίηση των προβλημάτων και την επεξεργασία λύσεων για την αντιμετώπιση τους.
Δεν είμαστε αφελείς. Τα «ΘΑ» των προγραμματικών διακηρύξεων, θα μείνουν για να μας θυμίζουν το ανεκπλήρωτο. Θα ικανοποιήσουν όμως, έστω και γι’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, τις προσδοκίες του Λαού και θα του δώσουν γι’ άλλη μια φορά το δικαίωμα να ονειρευτεί.
Παρ’ όλα αυτά κάτι χρήσιμο μένει απ’ αυτήν την προσπάθεια. Έχω στο συρτάρι μου ανεκπλήρωτα προεκλογικά προγράμματα περασμένων τετραετιών, μια ανάγνωση, θα σας πείσει για την χρησιμότητα τους. Σε πολλά απ’ αυτά φαίνεται η σοβαρή δουλειά που προηγήθηκε από ανθρώπους που πίστεψα στην υλοποίηση τους, από ανθρώπους, που ονειρεύτηκαν μια καλύτερη κοινωνία. Βεβαίως κάποιοι άλλοι είχαν την ευθύνη υλοποίησης, οι οποίοι με την σειρά τους ακολούθησαν την πεπατημένη, τα έγραψαν δηλαδή στο παλιά τους τα παπούτσια.
Αν κάποιος συλλέξει όλη αυτή την θεωρητική δουλειά που προηγήθηκε θα εξάγει το ασφαλές συμπέρασμα ότι στις προεκλογικές περιόδους, έχουν γραφτεί και χρήσιμα πράγματα…


.

Μέχρι την κάλπη θα έχεις ξεχάσει

Την απάντηση στο χθεσινό ερώτημα για την παντοδυναμία του δικομματισμού, μου την έδωσε με το καλλίτερο τρόπο «ο Kαιρός» στην τελευταία σελίδα της χθεσινής «Ελευθεροτυπίας»
«Αν θυμάσαι ότι αυτά που ακούς τα έχεις ξανακούσει καμπόσες φορές, μην ανησυχείς μέχρι την κάλπη θα έχεις ξεχάσει»
Καταληκτική ημερομηνία η 16η Σεπτεμβρίου, για να ξεχάσουν οι συμβασιούχοι τον εμπαιγμό, για ξεχάσουν οι άνεργοι, για να ξεχάσουν οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι.
Το εκλογικό σώμα για άλλη μια φορά θα συνταχθεί στη μεγάλη του πλειοψηφία με τους ισχυρούς, για να συνεχίσει το κομματικό κράτος να ζει και να βασιλεύει.
Δυστυχώς έχει δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι η εναλλαγή κάθε τέσσερα ή οκτώ χρόνια των κομμάτων εξουσίας, φέρνει και την αλλαγή στην κοινωνία. Δυστυχώς η μνήμη μας σβήνει πολύ εύκολα το παρελθόν, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε το παλιό σαν νέο.
«Πάμε για την νέα αλλαγή» λέει ο Γεώργιο Παπανδρέου, ο εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδος και υιός του Ανδρέα Παπανδρέου πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδος.
«Θέλουμε ισχυρή πλειοψηφία για να προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις, διακηρύσσει ο Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής, ανιψιός του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας και πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Για να δούμε πόσο θα συνεχιστεί η δυναστεία και ποσά χρόνια αυτός ο Λαός θα αντιμετωπίζει στωικά την μοίρα του;
…………………………………………………………………………………………..
Επειδή ένα τεχνικό πρόβλημα αλλοίωσε το νόημα σε μια παράγραφο του χθεσινού κειμένου, δημοσιεύουμε ολόκληρη την παράγραφο:
Σε λιγότερο από ένα μήνα, θα κριθεί η δική μας αξιοπιστία, θα κριθεί η αντοχή μας για άμυνα μπροστά σ’ αυτήν την ισοπέδωση άξιων, θα κριθεί η συμπεριφορά μας και η αλληλεγγύη απέναντι στις επόμενες γενιές, απέναντι στα παιδιά μας.
Θα κριθεί αν αυτά που καταγγέλλουμε για τα κόμματα εξουσίας τα εννοούμε.
Ασφαλώς και δεν περιμένω τίποτα. Για άλλη μια φορά θα θριαμβεύσουν τα ψευτοδιλήμματα και ο κομματικός πατριωτισμός.


.

Ένα και το αυτό

«Να υπονομεύσουμε με την ψήφο μας τον δικομματισμό» θα μπορούσε να είναι το κεντρικό σύνθημα, για όλους τους ενηλικιωμένους πολιτικά, ψηφοφόρους.
Να υπονομεύσουμε με την ψήφο μας τα κόμματα, που μέχρι σήμερα συγκρίνουμε τα αρνητικά τους: ποιος έκλεψε τα λιγότερα και ποιος τα περισσότερα, ποιος υπερέχει σε ατολμία, σε διαπλοκή, ποιος ξεχνάει περισσότερο τις προεκλογικές υποσχέσεις, ποιος διορίζει περισσότερα ή λιγότερα δικά του παιδιά, ποιος δείχνει μεγαλύτερη η μικρότερη υποτέλεια απέναντι στον ξένο παράγοντα.
Η ψήφος μας, σε οποιοδήποτε μικρό κόμμα μπορεί να μην αποτελεί αυτοσκοπό, στόχο έχει να γκρεμίσει επιτέλους το κομματικό κράτος που στήνεται εναλλάξ, κάθε τέσσερα ή κάθε οκτώ χρόνια.
Η ψήφος σήμερα δεν μπορεί να στηρίζεται σε πατροπαράδοτες συνήθειες, ούτε βεβαίως σε ψευδεπίγραφες ιδεολογίες, η ψήφος πρέπει να λειτουργεί καταστροφικά για ένα σαθρό οικοδόμημα., βόμβα στα θεμέλια αυτών των πολυσυλλεκτικών κομμάτων εξουσίας, που όπως έχουν ανακατευθεί, αποτελούν ένα και το αυτό.
Ένα και το αυτό. Υποταγμένα στο ίδιο μηδενισμό άξιων και κοινωνικών στοχεύσεων. Υποταγμένα στον ξένο παράγοντα. Βυθισμένα στην διαπλοκή και τη διαφθορά. Υπεύθυνα για την κλοπή του δημοσίου χρήματος. Δυο κόμματα γερασμένα άτολμα και χωρίς φαντασία που επιβάλλεται να αποδομηθούν.
Σε λιγότερο από ένα μήνα, θα κριθεί η δική μας αξιοπιστία, θα κριθεί η αντοχή μας για άμυνα μπροστά σ’ αυτήν την ισοπέδωση άξιων, θα κριθεί η συμπεριφορά μας και η αλληλεγγύη απέναντι στις επόμενες γενιές, απέναντι στα παιδιά μας.
Θα κριθεί αν αυτά που καταγγέλλουμε για τα κόμματα εξουσίας τα εννοούμε.
Ασφαλώς και δεν περιμένω τίποτα. Για άλλη μια φορά θα θριαμβεύσουν τα ψευτοδιλήμματα και ο κομματικός πατριωτισμός.
Σε μια ρωγμή ευελπιστώ στα θεμέλια του δικομματισμού, που θα δίνει ελπίδες σε κάποια χρόνια αναδιάταξης των πολιτικών δυνάμεων και τη δημιουργία νέων κομμάτων, που να υπηρετούν τον πολυκομματισμό με ευδιάκριτες διαφορές και συγκεκριμένη ταυτότητα.

Και είμαστε ακόμα στην αρχή

Σοβαρά σας μιλάω αδυνατώ, παρά την προσπάθεια, να μπω στο προεκλογικό κλίμα. Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει και δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό. Επίσης γελάω πολύ με τις πολιτικές διαφημίσεις των υποψηφίων. Παλιότερα τις έκρινα, για τα μηνύματα τους, για την αισθητική τους, για την τεχνική τους αρτιότητα, σήμερα γελάω και τις αξιολογώ ανάλογα με ποιες, γελάω περισσότερο.
Την αρχή έκαναν οι τέσσερις υποψήφιοι της Ν.Δ - να σημειωθεί ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί το ψηφοδέλτιο, του κόμματος για την Κέρκυρα - περιμένω με ανυπομονησία και τους συναδέλφους τους, από το ΠΑΣΟΚ. (Καλούδη εσύ γλίτωσες νωρίς )
Οι δύο κυβερνητικοί βουλευτές μας έπεισαν για την πρόσφορα τους, λες και δεν κατοικούμε στην Κέρκυρα. Ο. κ.. Γεωργιάδης ζήτησε και την συνδρομή φίλων του, συμπολιτών μας, να παίξουνε στην ταινία και να βεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Ο κ. Δένδιας προβάλει το «έργο» και την συνδρομή του για την εξασφάλιση των χρηματοδοτήσεων. Ο κ. Γκίκας μας παρουσίασε άλμπουμ φωτογραφιών, γνωρίζοντας μας τις υψηλές του γνωριμίες, στο τέλος για να μην ξεχνιόμαστε έκανε και μια βόλτα στο Λιστόν με συντροφιά τον πατέρα του, πρώην Βουλευτή.
Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Μας διαφεύγει νομίζω ότι ζούμε σε μια μικρή κοινωνία, μας διαφεύγει ακόμα το «σιγά σιγά και ταπεινά». Δεν υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ προβολής και γεωγραφικού χώρου. Μιμούμαστε άλλα μεγέθη και προκαλούμε τον γέλωτα.
Η κατάσταση που βιώνει η Κέρκυρα τα τελευταία χρόνια δεν επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές. Δεν έχετε κάνει τίποτα, μην το διαφημίζεται και από πάνω.
Με τους υποψήφιου του ΠΑΣΟΚ, θα ασχοληθούμε όταν ανεβούν στην πασαρέλα.Εσύ Καλούδη γλίτωσες νωρίς…