«Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας» είναι δύσκολο να καεί ξανά...

«Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας» είναι δύσκολο να καεί ξανά..

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περίοδος της μεταπολίτευσης ξεπέρασε τα φυσιολογία χρονικά όρια. Ένα αέναο παιγνίδι εξουσίας, οικονομικών συμφερόντων, προβολής και διαπλοκής ξεδιπλώνεται για άλλη μια φορά μπροστά μας θυμίζοντας μέρες 1989, μόνο που οι συνθήκες πλέον έχουν αλλάξει.
Η Ελλάδα οδεύει με ταχύτατους ρυθμούς στο ενταφιασμό της εποχής που χαρακτηρίστηκε ιστορικά ως μεταπολίτευση Η απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να αποχωρίσει από την προεδρία του ΣΥΝ και να δώσει τη σκυτάλη στη νέα γενιά έχω την αίσθηση ότι επιταχύνει τις εξελίξεις.
Είναι προφανές ότι ο χώρος της ενημέρωσης ως διαμεσολαβητής και σφετεριστής της εξουσίας από τους πολιτικούς και τη δικαιοσύνη περνά μια καθοριστική κρίση από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν οι άλλες εξουσίες.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για το χώρο της πολιτικής όπου η ζύμωση των απόψεων προοδευτικά θα συρρικνωθεί, μια που η εξέλιξη της παιδείας που προσφέρεται με την απελευθέρωση της γνώσης και της ενημέρωσης θα οδηγήσει σε εξαντλητική εξειδίκευση, με άμεσο αποτέλεσμα να μετατοπιστεί η συγκέντρωση της ισχύος από τις μάζες στις κοινότητες.
Οι απόψεις ανταλλάσσονται με ευκολία πλέον στο διαδίκτυο και οδηγούν στην ήττα κάθε παραδοσιακού μέσου προπαγάνδας. Σημειώνω μια ενδιαφέρουσα, που απετέλεσε και την αφορμή για τα παραπάνω
«Οι νέοι στην σύγχρονη συντηρητική Χριστιανική Ελλάδα εκπαιδεύονται με την δυναμική του SMS και του MSN, η έλλειψη πόρων ενημέρωσης και γνώσης στην οποία βασίστηκαν όλα τα κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά συστήματα ιστορικά παύει να εφαρμόζετε πάνω στις σύγχρονες κοινότητες και η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας είναι δύσκολο να καεί ξανά. Έτσι αυτά που είδαμε χθες και βλέπουμε τον τελευταίο μήνα θα έχουν μια αυξητική τάση. Θα ζήσουμε πολύ ενδιαφέρουσες εποχές που έχουν όλα τα στοιχεία να χαρακτηριστούν ιστορικές, ενώ ταυτόχρονα θα παρατηρούμε με ολοένα περισσότερο αυξητική τάση την κατάρρευση κάθε παραδοσιακής αυθεντίας, συμπεριλαμβανομένης και της θρησκείας»

Στο κλίμα των ημερών

Στο κλίμα των ημερών μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου έχει προσαρμοστεί και η τηλεόραση. Κανένα μέτρο, η υπερβολή στο μεγαλείο της.
Στο πνεύμα των ημερών και η στήλη, διάλεξα αποσπάσματα από μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη στον «Ταχυδρόμο» σχετικά με το περιεχόμενο του νέου του βιβλίου «μ.Χ»
Το «μ.Χ.» κυκλοφόρησε πρώτα στα γαλλικά -και ήδη έλαβε το βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα μεταφράστηκε από τον ίδιο - αλλά η ελληνική Ακαδημία μάλλον θα το αγνοήσει.

«Όλα ξεκινούν από ζητήματα εξουσίας. Από τη στιγμή που υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο οποίος είναι ο δημιουργός των πάντων, έχει απαγορεύσει τα πάντα, ελέγχει τα πάντα και θα μας αποκαταστήσει μετά θάνατον, δεν είναι δυνατόν να ανέχεται κανείς μια οποιαδήποτε άλλη εξουσία, αν είναι άνθρωπος αυτού του Θεού»

«Πολλά απ' αυτά που συμβαίνουν στη σύγχρονη Ελλάδα μου θυμίζουν τη χούντα ότι "ένας είναι ο Θεός και εγώ είμαι ο εκπρόσωπος του, οπότε τι θέλετε εσείς και ασχολείστε;»

«Το βιβλίο μου καταγράφει τα εγκλήματα που, προκειμένου να επιβληθούν, διέπραξαν οι χριστιανοί επί αιώνες - καταστροφές ανάλογες με εκείνες των αγαλμάτων του Βούδα ή άλλες βιαιότητες που έχουν διαπράξει οι ισλαμιστές. Αναφέρεται και στην σημερινή κατάσταση, διότι δεν είναι δυνατόν στη Ελλάδα του 2007 να διαιωνίζεται η συγκατοίκηση Εκκλησίας και κράτους»

«Όπως ανακάλυψα, οι μοναχοί έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στο διωγμό του αρχαίου πολιτισμού. Και επειδή το Όρος είναι το κερασάκι στην τούρτα της Ορθοδοξίας: λόγω παλαιότητος και λόγω ισχύος εκφράζει άριστα την επιθυμία της Εκκλησίας να αποκτήσει δική της πολιτική εξουσία. Οι Αγιορείτες θεωρούν τον εαυτό τους κληρονόμο και διάδοχο των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, εξ ου και η πελώρια περιφρόνηση που έχουν για το ελληνικό κράτος. Η Ελλάδα γι' αυτούς είναι μια επαρχία από την οποία το μόνο καλό που μπορεί να περιμένει κανείς είναι λεφτά».

«Η σημερινή Ελλάδα, αντί να αναφέρεται στους προσωκρατικούς, αυτούς τους ευφυέστατους ανθρώπους που διαθέτουν ελευθερία στον τρόπο σκέψης τους, ασχολούνται με τους πατέρες της Εκκλησίας, με κάτι οσίες και τα τοιαύτα. Περάσαμε από το φως στο σκοτάδι».

«πολλοί άγιοι είναι κάτι άλλο απ' αυτό που λατρεύουμε. Ο Άγιος Κωνσταντίνος, π.χ., ο οποίος, αν και βαρύνεται με φόνους, ήταν ευφυέστατος άνθρωπος, είναι πολύ αμφίβολο αν πίστευε στον Θεό»
«Σκέφτηκα ότι πολλοί μοναχοί πήγαν στο Όρος έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση. Η απουσία γυναικών δίνει μια τεράστια ένταση στο μύθο της γυναίκας - δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που να σκέφτεται κανείς τόσο τη γυναίκα ακριβώς επειδή απουσιάζει.»

«Η Ελλάδα είναι δύο χώρες. Που δυσκολεύονται να συνυπάρξουν. Και αυτή η συνύπαρξη είναι εκρηκτική. Μας λείπει μια μορφωτική επανάσταση. Μια επανάσταση που δεν θα διώξει τους παπάδες, όχι - ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει. Αλλά μια επανάσταση που θα επιτρέψει στα παιδιά, κυρίως στους μαθητές των σχολείων, να σκέφτονται ελεύθερα -κάτι που το οφείλουμε στα παιδιά και η πολιτεία δεν το τηρεί. Γιατί η ελληνική παιδεία έχει σαφή προπαγανδιστικό χαρακτήρα και σαφώς οδηγεί σε ένα είδος παραπλανητικής πληροφόρησης».


«Είναι ανάγκη να χωριστεί η Εκκλησία από το κράτος. Είναι ανάγκη να ολοκληρωθεί η ελληνική επανάσταση -που μετά το 1821 έμεινε μισή, μας απάλλαξε δηλαδή από τους Οθωμανούς αλλά δεν μας απάλλαξε από τους παπάδες».

Λέγε , λέγε κάτι θα βγει

Δεν είμαι πολέμιος της τηλεόρασης, πολέμιος της σημερινής της, χρήσης είμαι και απ’ αυτή εδώ την στήλη, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, θα προσθέτω την οργή μου, συστρατευόμενος με την πλειοψηφία των θεατών, που αμφισβητεί την αξιοπιστία της. Δυσαρεστημένοι από την προσφερόμενη ενημέρωση και βαθιά δύσπιστοι για την αξιοπιστία της τηλεόρασης, εμφανίζονται οι Έλληνες πολίτες, κατά συντριπτική πλειοψηφία, Πολιτικοί, ιδιοκτήτες μέσων, δημοσιογράφοι και παραγωγοί συμβάλλουν, συχνά εκουσίως, στη συντήρηση μιας φαύλης κατάστασης, που παραμορφώνει την πραγματικότητα και εγκλωβίζει τις υγιείς κοινωνικές δυνάμεις.
Σε πρόσφατη έρευνα της εφημερίδας «Καθημερινή» 71% διαπιστώνουν ότι στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων οι δημοσιογράφοι αποσιωπούν σημαντικά γεγονότα. 72% είναι οι δυσαρεστημένοι από την ενημέρωση που προσφέρουν τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και μόνο 28% οι ικανοποιημένοι. Ακόμη, στο ερώτημα «πόσο αντικειμενικές είναι γενικά οι ειδήσεις στην τηλεόραση» το 78% απαντά «όχι και τόσο» ή «σχεδόν καθόλου αντικειμενικές».67% πιστεύουν ότι οι τηλεεισαγγελείς δεν σέβονται τα ατομικά δικαιώματα των «θυμάτων» τους.
Σημερα υποστηρίζει η κ Μαριάνα Τζιαντζή «στα περισσότερα δελτία φαίνεται να κυριαρχεί η πολιτική ή μάλλον το θέατρο της πολιτικής. Η είδηση καθεαυτή καταλαμβάνει ελάχιστο χρόνο, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του δελτίου αφιερώνεται στον πολυφωνικό σχολιασμό της από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Αυτό που βαραίνει δεν είναι το τι «συνέβη», αλλά το ποιος τα είπε έξω από τα δόντια, ποιος τάπωσε ποιον. Κάθε βράδυ η Μικρή Τηλεοπτική Βουλή κλέβει την παράσταση ενώ οι παραθυρόβιοι πολιτικοί και οι σχολιαστές γίνονται «οι μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μας», όπως συνέβαινε πριν από τρία τέσσερα χρόνια με τα ριάλιτι. Το Κοινοβούλιο παραχώρησε τη θέση του στο Τηλεβούλιο»
.

.

Τι να περιμένεις

Σχετικά με το κείμενο του Σαββάτου, ο «ναυτίλος» σχολίασε στην ηλεκτρονική μου σελίδα:
«Για τον Λαζόπουλο (σύμπτωμα της τηλεοπτικής μας κουλτούρας) θα σου αναφέρω έναν αφορισμό που διάβασα τελευταία στο βιβλίο του Σ.Γ.Λετς (Αχτένιστες Σκέψεις): Όταν δεν υπάρχει τίποτα για γέλιο, εμφανίζονται οι σατυρικοί.
Θα συμφωνήσω μαζί του, μόνο που στην περίπτωση μας τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Δεν περιμένουμε πλέον τους σατυρικούς για να γελάσουμε. Τους βάζουμε μπροστά για να πουν αυτά που καταπίνουμε. Τους βάζουμε μπροστά για να βγάλουν την αγανάκτηση μας, να εκφράσουν την οργή μας, να στήσουν οδοφράγματα, να συγκρουστούν, και στο τέλος να γίνουν και αυτοί με την σειρά τους, ένα μέρος του τηλεοπτικού χυλού, γιατί το μέσο δεν αστειεύεται, όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει.
Τι κάνουμε εμείς, μετά το τέλος της εκπομπής; Σηκωνόμαστε από τον καναπέ και πάμε στο κρεβάτι μας για ύπνο, ικανοποιούμενοι ότι επιτελέσαμε το καθήκον μας στο ακέραιο…
…………………………………………………………………………………………..
Αλλά τι να πει κανείς για μια ολόκληρη, νόμιμα και πρόσφατα εκλεγείσα κυβέρνηση, που περιμένει στη τηλεόραση για να προχωρήσει στις επόμενες κινήσεις σε ό,τι αφορά την καταγγελθείσα εμπλοκή του βουλευτή της κ. Κουκοδήμου σε σοβαρή υπόθεση οικονομικής διαμεσολάβησης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός περιμένει ένα τηλεδημοσιογράφο για να διαπιστώσει αν υπάρχουν ευθύνες στον συγκεκριμένο βουλευτή. Τι να περιμένεις λοιπόν από μια κοινωνία, πνιγμένη στα προβλήματα, όταν ολόκληρη η κυβέρνηση είναι όμηρος της τηλεοπτικής εξουσίας και πορεύεται και πολιτεύεται με τους κανόνες που υπαγορεύει η εξουσία αυτή;.
…………………………………………………………………………………………..Τι να περιμένεις;