Του Παναγιώτη Δούμα
Καλό είναι, μέρες που ‘ναι, οι θυσίες σαν κι αυτή του Μελιγκώνη να τιμώνται ιδιαιτέρως και ειδικά από τον Τύπο και τα ΜΜΕ.
Ξέρω τι θα πείτε – τι περιμένεις ρε φίλε από δαύτους; – όμως είναι κι αυτό ένα καθήκον.
Καλό είναι, μέρες που ‘ναι, οι θυσίες σαν κι αυτή του Μελιγκώνη να τιμώνται ιδιαιτέρως και ειδικά από τον Τύπο και τα ΜΜΕ.
Ξέρω τι θα πείτε – τι περιμένεις ρε φίλε από δαύτους; – όμως είναι κι αυτό ένα καθήκον.
Σε μέρες που η θητεία εξελίσσεται σε φάρσα βραχείας διαρκείας κι έχουμε γεμίσει από αστράτευτους «κάνγκουρες», που όλη μέρα ασχολούνται με τις τρίχες και τη δίαιτά τους, καλό είναι να εστιάζουμε περισσότερο στην ψυχή και στο κουράγιο όσων επανδρώνουν επικίνδυνες θέσεις όπως αυτές στις Ειδικές Δυνάμεις και δη το ΕΤΑ, ΟΥΚ/ΜΥΚ, τους Ικάρους μας και τόσα άλλα γενναία σώματα και ομάδες.
Αν σαν πατέρας έχανα το παιδί μου με τέτοιον τρόπο, θα ‘θελα πολύ περισσότερο να ξέρω ότι δεν πήγε άδικα ως ένας ρομαντικός, αφελής βλάκας – έτσι αποκαλεί όλους αυτούς ο περίγυρός τους – αλλά ως γενναίος που αψήφισε τους κινδύνους του καθήκοντος που ανέλαβε για την πατρίδα του.
Θα μ’ ένοιαζε πολύ περισσότερο από την απόδοση ευθυνών κι απ’ τις ΕΔΕ να καταλάβουν κάποιοι ότι αυτές οι απώλειες δεν είναι κάτι σαν ένα απλό εργατικό ατύχημα.
Αν σαν πατέρας έχανα το παιδί μου με τέτοιον τρόπο, θα ‘θελα πολύ περισσότερο να ξέρω ότι δεν πήγε άδικα ως ένας ρομαντικός, αφελής βλάκας – έτσι αποκαλεί όλους αυτούς ο περίγυρός τους – αλλά ως γενναίος που αψήφισε τους κινδύνους του καθήκοντος που ανέλαβε για την πατρίδα του.
Θα μ’ ένοιαζε πολύ περισσότερο από την απόδοση ευθυνών κι απ’ τις ΕΔΕ να καταλάβουν κάποιοι ότι αυτές οι απώλειες δεν είναι κάτι σαν ένα απλό εργατικό ατύχημα.
Είναι προϊόντα απεριόριστης ανιδιοτέλειας και αστέρευτης αγάπης για την πατρίδα, την οποία αυτοί οι άνθρωποι βάζουν στην κορυφή των προτεραιοτήτων τους. Και δεν το κάνουν όλοι οι πατριώτες αυτό – πιστέψτε με.
Και θα μ’ ένοιαζε όλα τα παραπάνω η κοινωνία να τα σέβεται, να τα εκτιμά και να τα θαυμάζει και όχι να τα χλευάζει και να κουνάει το κεφάλι της ψιθυρίζοντας ένα «ας πρόσεχε εκεί που πήγε».
Από αεροπλάνα πηδάς – δεν είναι bungee jumping. Πηδάς με τ’ όπλο σου και πλήρη φόρτο κι όχι με το κινητό και την Action Cam. Φοράς παραλλαγή και το εθνόσημο κι όχι το ουράνιο τόξο και τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Το ξέρεις αυτό. Κι όμως πας.
Γιατί;
Και θα μ’ ένοιαζε όλα τα παραπάνω η κοινωνία να τα σέβεται, να τα εκτιμά και να τα θαυμάζει και όχι να τα χλευάζει και να κουνάει το κεφάλι της ψιθυρίζοντας ένα «ας πρόσεχε εκεί που πήγε».
Από αεροπλάνα πηδάς – δεν είναι bungee jumping. Πηδάς με τ’ όπλο σου και πλήρη φόρτο κι όχι με το κινητό και την Action Cam. Φοράς παραλλαγή και το εθνόσημο κι όχι το ουράνιο τόξο και τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Το ξέρεις αυτό. Κι όμως πας.
Γιατί;
Γιατί...
προτιμάς να πεθάνεις σαν αετός στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός, παρά να μείνεις ένα φοβισμένο ανθρωπάκι, κάνοντας παρέα με τα υπόλοιπα μηδενικά που δημιουργεί ο σύγχρονος συρμός και τα πρότυπα που προβάλλονται.
Αυτό είναι μαγκιά!
Αυτό είναι μαγκιά!
Να ‘σαι καλά εκεί που ‘σαι αετέ μου!
Υ.Γ.: Προς Θεού λοιπόν, ας σταματήσουν κάποιοι ανόητοι να κράζουν και να αναζητούν ευθύνες. Δε λέω ότι δεν μπορεί να υπάρχουν, όμως στατιστικά η πλειονότητα των στρατιωτικών ατυχημάτων με αλεξίπτωτα δε συμβαίνει από την αμέλεια κάποιου τρίτου ή κάποια αστοχία υλικών. Γι’ αυτό είναι και τόσα λίγα, παρά τον κίνδυνο.
Το δε Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ) είναι… ειδικό. Δεν είναι κάποια φεϊσμπουκική ομάδα extreme gamers.
Υ.Γ.: Προς Θεού λοιπόν, ας σταματήσουν κάποιοι ανόητοι να κράζουν και να αναζητούν ευθύνες. Δε λέω ότι δεν μπορεί να υπάρχουν, όμως στατιστικά η πλειονότητα των στρατιωτικών ατυχημάτων με αλεξίπτωτα δε συμβαίνει από την αμέλεια κάποιου τρίτου ή κάποια αστοχία υλικών. Γι’ αυτό είναι και τόσα λίγα, παρά τον κίνδυνο.
Το δε Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ) είναι… ειδικό. Δεν είναι κάποια φεϊσμπουκική ομάδα extreme gamers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου