ΕΛΛΗΝIKH ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΠΛΗΚΤH ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τα 8 δευτερόλεπτα-απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ολλανδή που έκαναν «γαργάρα» οι Έλληνες

 

 

Του ΑΡΓΥΡΗ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Χρειάστηκαν μόλις οκτώ δευτερόλεπτα! Για να κατεδαφίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης το οικοδόμημα της ελληνικής συστημικής δημοσιογραφίας (embedded journalism - ενσωματωμένη δημοσιογραφία).

«Καταλαβαίνω ότι στην Ολλανδία έχετε την κουλτούρα να υποβάλετε ευθείς ερωτήσεις στους πολιτικούς την οποία πάρα πολύ σέβομαι».

Έτσι ξεκίνησε την απάντησή του στο ερώτημα της ιδιόρρυθμης και προκλητικής Ολλανδής δημοσιογράφου Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ η οποία κατηγόρησε την κυβέρνησή του για μια από τις μεγαλύτερες (αν όχι κορυφαία) επιτυχίες της. Για το γεγονός ότι δεν ακολούθησε την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ («δεν έχει η θάλασσα σύνορα», «οι μετανάστες λιάζονται» κλπ) και πέτυχε να θωρακίσει τα σύνορα της Ελλάδας απέναντι στις μεταναστευτικές εισβολές.

Όπως δικαίως επαίρεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε σε σημαντικό βαθμό, να μετατρέψει τα ελληνικά σε ευρωπαϊκά σύνορα.

Αλλά με την αναφορά του στην «ολλανδική δημοσιογραφική κουλτούρα» κατάφερε ηχηρό ράπισμα στην «ελληνική συστημική δημοσιογραφική κουλτούρα».

Αποκαλύπτοντας την βαθιά περιφρόνηση που στην πραγματικότητα τρέφει προς όλους αυτούς τους δημοσιογράφους που τον λιβανίζουν.

Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήξερε καλά τι εννοούσε όταν μιλούσε για την «ολλανδική δημοσιογραφική κουλτούρα» η οποία δεν περιορίζεται στην Ολλανδία, αλλά επεκτείνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με κορυφαίο παράδειγμα την Μεγάλη Βρετανία.

Οι «ευθείς ερωτήσεις στους πολιτικούς» (ask direct questions to politicians) δεν είναι τίποτα άλλο από την δημοσιογραφική «αυθάδεια» η οποία επιδεικνύεται από αυτές τις δημοσιογραφικές σχολές προς τους πολιτικούς.

Η οποία, όμως, δεν είναι επαγγελματική (η συντεχνιακή) αλλά βαθύτατη πολιτική στάση.

Συνοψίζεται στο αξίωμα «καλύτερα εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση παρά κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες» και εκφράζεται από ανεξάρτητους (άρα ισχυρούς) δημοσιογράφους.

Η ιδιόρρυθμη Ολλανδή (διαβιούσα στην γραφική Ύδρα) δεν ανήκει ασφαλώς σε αυτήν την κατηγορία.

Aλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτήν την δημοσιογραφική σχολή εννοούσε την οποία ο ίδιος μπορεί να εξορκίζει (επειδή την φοβάται) αλλά σίγουρα (όπως άλλωστε είπε) «πάρα πολύ την σέβεται» (I very much respect).

Σε πλήρη αντίθεση, βέβαια, με την «ελληνική συστημική δημοσιογραφική σχολή» την οποία απλώς περιφρονεί γιατί ξέρει ότι μπορεί να την ελέγξει με δύο τρόπους.

Είτε με χρήμα (λίστα Πέτσα, διορισμός δημοσιογράφων σε κρατικές θέσεις, κρατική διαφήμιση σε sites που ορισμένοι δημοσιογράφοι διατηρούν) είτε με το «προνόμιο» που παραχωρεί σε δημοσιογράφους να αισθάνονται «πολιτικοί παράγοντες».

Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι περισσότεροι (γιατί προσφέρουν τις συστημικές υπηρεσίες τους τσάμπα) αφού νομίζουν ότι ο (όποιος) εναγκαλισμός (αντί ο έλεγχος) με την εξουσία… απογειώνει την καριέρα τους.

Ασφαλώς υπάρχει και η ισχυρή παράμετρος των ιδιοκτητών των ελληνικών μήντια, αλλά η απευθείας επαφή (κανάλι επικοινωνίας) με τους δημοσιογράφους είναι πιο εύκολη, φτηνότερη και λιγότερο… ψυχοφθόρα για τον πρωθυπουργό.

Στην μνημονιακή, μετά-μνημονιακή και «πανδημική» Ελλάδα η ενημέρωση...

 

ΕΘΝΙΚΑ ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικα ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Η «Υπόθεση Ναυαρχούκος» αποτελεί το τέλος της αρχής για την κυβέρνηση

 

ΝουΔοΓΑΛΑΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Η «λίστα Πέτσα» ακυρώνει το «freedom pass»

 

Του Αργύρη Ντινόπουλου

Δημοσιογράφου, πρώην υπουργού Εσωτερικών

Αυτοί που εμπνεύστηκαν το freedom pass δεν συνυπολόγισαν μια καθοριστική πολιτική παράμετρο.

Θεώρησαν ότι η διαχείριση της πανδημίας και οι εμβολιασμοί ξεκίνησαν με την εξαγγελία του.

Όταν, όμως, έχεις ήδη δώσει για το σποτάκι «Μένουμε Σπίτι» εκατομμύρια σε ΜΜΕ (που υποχρεούνται να το προβάλλουν δωρεάν!) πως περιμένεις να αντιδράσει ο νέος στα 150 ευρώ που του δίνεις για να εμβολιαστεί;

Υπάρχει και χειρότερη εκδοχή: οικονομικά εξαθλιωμένοι νέοι (και είναι πολλοί) ενδέχεται να εμβολιαστούν μόνον και μόνον για να πάρουν τα 150 ευρώ.

Επειδή, όμως, οι περισσότεροι από αυτούς θα εκλαμβάνουν (λανθασμένα) το εμβόλιο «ως αναγκαίο κακό» είναι αμφίβολο αν θα κάνουν και την δεύτερη δόση.

Αλλά εκτός από την «λίστα Πέτσα» η διαχείριση της πανδημίας είχε και μια άλλη λίστα αμφιλεγόμενων χειρισμών.

Οι νέοι χαρακτηρίστηκαν «ψεκασμένοι» και «ανεύθυνοι» επειδή δεν πειθάρχησαν σε ένα lockdown που τα υγειονομικά και επιδημιολογικά αποτελέσματά του δεν το δικαίωσαν (για τις οικονομικές συνέπειες ας μην το συζητήσουμε).

Αμέτρητα τα «ρεπορτάζ» στα κανάλια και στα portals (της «λίστας Πέτσα») που επί μήνες προσέβαλαν βάναυσα τους νέους.

Όλα αυτά δεν εξαγοράζονται και μάλιστα με 150 ευρώ.

Όσοι δε από τους νέους είναι πιο «υποψιασμένοι» και έχουν ψάξει τους «κερδισμένους της πανδημίας» αυτοί δεν πρόκειται να «τσιμπήσουν» με το άυλο freedom pass.

Γιατί από τις «απευθείας αναθέσεις μέχρι τις επιλεκτικές ενισχύσεις επιχειρηματικών κλάδων (και επιχειρήσεων!) η πανδημία έφτιαξε μια νέα κάστα ευνοημένων (επιεικής όρος) που τρίβουν τα χέρια τους.

Όσοι νέοι τα γνωρίζουν όλα αυτά (και είναι πολλοί) πώς να προφέρουν το δικό τους χέρι για εμβολιασμό έναντι 150 ευρώ και μάλιστα σε άυλη μορφή;

Όταν μάλιστα πιστεύουν (επίσης λανθασμένα) ότι οι ίδιοι είναι άτρωτοι στην πανδημία και υποψιάζονται ότι το «τείχος ανοσίας» κτίζεται για να σωθεί την τελευταία στιγμή ο τουρισμός από τον οποίο οι ίδιοι δεν έχουν κανένα όφελος.

Η κυβέρνηση από την έναρξη της πανδημίας επένδυσε υπέρμετρα στην επικοινωνιακή διαχείρισή της σε βάρος της υγειονομικής.

Αυτός ο υπέρμετρος «επικοινωνισμός» και το εκτός ελέγχου λιβανιστήρι ειδικά των καναλιών «έκαψε» ακόμα και σωστές πολιτικές αποφάσεις οι οποίες ελήφθησαν (και ήταν πολλές).

Τελικά αποδείχθηκε ότι είναι εξίσου δύσκολο να ελέγξεις τους μηντιακούς «επαίνους» με το να διαχειριστείς την πλέον σκληρή και άδικη δημοσιογραφική κριτική.

Αυτόν που σε βρίζει τον αντιμετωπίζεις, αυτόν που σε «γλύφει» (και τελικά σε εκθέτει) τι να του πεις;

Οι παλινωδίες με το Astra Zeneca και το ακαταδίωκτο των λοιμοξιολόγων συμπλήρωσαν το αρνητικό επικοινωνιακό μοντέλο.

Το freedom pass κινδυνεύει να τριτώσει το κακό σε μια κρίσιμη υγειονομική και οικονομική συγκυρία.

Έτσι και αλλιώς η σχέση της Νέας Δημοκρατίας με τους νέους είναι διαχρονικά αντιφατική.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πρωτεύει στις φοιτητικές εκλογές αλλά στις εθνικές εκλογές η Νέα Δημοκρατία στις ηλικίες 18-25 έχει σχεδόν πάντοτε τις χειρότερες επιδόσεις.

Το κεφάλαιο «κορωνοϊός-νεολαία» δεν πρόκειται να κλείσει για την Νέα Δημοκρατία με το freedom pass.

Αλλά ενδέχεται...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔο-ΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μπέρδεψαν την Νέα Σμύρνη με τα Εξάρχεια

Toυ ΑΡΓΥΡΗ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Το άγριο ξύλο στην πλατεία Νέας Σμύρνης αποτελεί ένδειξη ότι, πλέον, χάθηκε η μπάλα.

Τα κλομπ «μίλησαν» εκεί όπου κάθε χρόνο στην περιφορά της εικόνας της Αγίας Φωτεινής (η εκκλησία απέχει λίγες εκατοντάδες μέτρα) ψάλλεται η δέηση.

Σε μια, δηλαδή, από τις πλέον αστικές και οικογενειακές περιοχές της Αθήνας.

Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές η Νέα Δημοκρατία εκτίναξε το ποσοστό της στην Νέα Σμύρνη από 29,67% (το 2015) σε 42,18% (το 2019).

Υπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι και κάθε είδους επίσημοι έχουν «τιμήσει με την παρουσία τους» την πλατεία της Νέας Σμύρνης όπου χθές αντί για δέηση έπεσε η «αγιαστούρα».

Έτσι αυτή την φιλήσυχη (και «σεβαστική») πλατεία της Νέας Σμύρνης μετατράπηκε από την αστυνομία σε πλατεία Εξαρχείων.

Αλλά οι αστυνομικοί φέρουν την λιγότερη ευθύνη (εκτός μίας-δύο εξαιρέσεων) παρά την αρνητική σε βάρος τους δύναμη της εικόνας.

Οι ίδιοι έχουν φτάσει στα όριά τους αφού καλούνται να κόβουν πρόστιμα για παραβάσεις για τις οποίες ποτέ δεν εκπαιδεύτηκαν (ούτε διανοήθηκαν).

Η εικόνα αμηχανίας ενός αστυνομικού (όχι αυτού που έδερνε) με το πτυσσόμενο κλομπ στο ένα χέρι και με το ροζέ μπλοκάκι των προστίμων στο άλλο, είναι ενδεικτική της παράνοιας που και οι ίδιοι οι αστυνομικοί βιώνουν.

Η ευθύνη είναι πολιτική, δεν είναι επιχειρησιακή.

Το lockdown έχει γίνει το «συντομότερο ανέκδοτο» και η αστυνομία είναι αναγκασμένη να παίζει τον πλέον άχαρο και τον δυσκολότερο ρόλο στην ιστορία των κατασταλτικών αποστολών της.

Το γεγονός ότι στην κορύφωση του σκληρότερου lockdown (πιθανώς και παγκοσμίως) κινδυνεύουν με κατάρρευση τόσο το ΕΣΥ όσο και η εθνική οικονομία δείχνει ότι (διάολε!) κάτι δεν πηγαίνει καλά.

Και εκεί έρχεται η «επικοινωνία» για να αποτελειώσει την «πολιτική».

Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε εμβολιαστικά κέντρα για να χαιρετίσει ηλικιωμένους (προς εμβολιασμό) πολίτες.

Αμήχανους μπροστά στην κάμερα αλλά και μπροστά στην πρωθυπουργική άνεση και ευδιαθεσία που παρέπεμπαν σε παλαιότερες προεκλογικές περιόδους.

Αλήθεια τόσο σίγουροι είναι οι (όποιοι)επικοινωνιακοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού για το θετικό τηλεοπτικό αποτύπωμα αυτής της εμβολιαστικής περιοδείας;

( Όταν, μάλιστα, χιλιάδες «ευπαθείς πολίτες» -για παράδειγμα διαβητικοί- δεν έχουν ιδέα πότε θα εμβολιαστούνε;)

Η τηλεοπτική υπεροπλία της κυβέρνησης δημιουργεί ψευδαίσθηση μηντιακού «άτρωτου» αλλά η κοινωνία πόσο εμπιστεύεται τα κανάλια;

Δηλαδή προχθές βράδυ (Κυριακή 07/03) ποιόν πίστεψαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; (και πάντως κρίσιμες ομάδες μετακινούμενων ψηφοφόρων-swing voters).

Τον κυριακάτικο anchorman του (για παράδειγμα) ΣΚΑΙ ή το Twitter;

Η (σοβαρή) κυβερνητική εκπρόσωπος ποιόν πείθει με αυτά που αναγκάζεται να λέει και (κυρίως) με τον τρόπο που τα λέει;

Δεν καταλαβαίνουν ότι εξελίσσεται σε «θηλυκό Χαρδαλιά» χωρίς το πολιτικό «λίπος» (απόθεμα) από την (τουλάχιστον μηντιακά) επιτυχή διαχείριση της «πρώτης πανδημίας» από το οποίο «λίπος» ο Νίκος Χαρδαλιάς ακόμη «τρώει»;

Την «μηντιακή σχιζοφρένεια» συμπληρώνει ο Στέλιος Πέτσας που συνεχίζει να κυριαρχεί (ελέω «λίστας» προς τα κανάλια και προς τους δημοσιογράφους) στα τηλεοπτικά παράθυρα εκφέροντας γνώμη για κάθε επιστητό.

Αλλά «βεβαρημένος» (όπως πιθανόν ο καθένας στην θέση του) από τα βαρίδια της θητείας του ως κυβερνητικού εκπροσώπου πόσο βοηθάει σήμερα την κυβέρνηση;

Εντάξει, να βγει βουλευτής στην Ανατολική Αττική (δύσκολο) αλλά αυτή είναι σήμερα η κυβερνητική προτεραιότητα;

Και σε τελική ανάλυση πόσο άλλο θα ποντάρει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στον Τσίπρα και στην πολιτική αδυναμία του να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε «αστικό» κόμμα;

Και πόσο συχνά θα πετάγεται ως από μηχανής θεός (Deus Ex Machina) κάθε εβδομάδα και από ένας Δρίτσας;

Μέχρι...