ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το τριπλό κατόρθωμα του απερίγραπτου Γιωργάκη!

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Τα κατάφερε ο Γιώργος Παπανδρέου. Με ένα σμπάρο…τρία τρυγώνια!

Πέτυχε να αυτοκτονήσει πολιτικά, χωρίς να συμπράξουν παρά ελάχιστοι μαζί του.

Πέτυχε να τραυματίσει -ίσως θανάσιμα- το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντάς το εκτός τρίτης θέσης και εκτός διερευνητικών εντολών.

Και πέτυχε, ακόμη, να φέρει στην τρίτη θέση τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, καθιστώντας την θεσμικό παράγοντα της πολιτικής ζωής.

Ολα αυτά, γιατί;
 

Για ένα «πριγκιπικό γινάτι», γιατί κάποτε (το 2007) «τόλμησε» ο Ευάγγελος Βενιζέλος να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η οποία του ανήκε ισοβίως, κληρονομικώ δικαιώματι-κατά τη γνώμη του.

Αξιολογώντας με όρους «δυναστείας» τα πράγματα, δεν κατάφερε να δει τα τεράστια λάθη του, που οδήγησαν στην έξοδό του από την πρωθυπουργία το 2011, και ερμήνευσε την πολιτική πτώση σου με όρους συνωμοσίας. Έτσι, αναζήτησε στο πρόσωπο του Βενιζέλου τον «Βρούτο» μιας ανύπαρκτης προδοσίας. Και τώρα θέλησε τη ρεβάνς.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Γιατί παρακαλάνε τον Γιωργάκη και δεν τον αφήνουν να αυτοκτονήσει;

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Εμβρόντητη παρακολουθώ το «λιβάνισμα» των «παλαιοπασόκων» προς τον Γιώργο Παπανδρέου να μην ιδρύσει νέο κόμμα, διότι αυτό θα βλάψει -λένε- το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Παράταξη…

Αναρωτιέμαι, πόσους Έλληνες νομίζουν ότι ενδιαφέρουν τα σχέδιά του;
 

Αν εξαιρέσουμε, βέβαια, τους γαλακτοπαραγωγούς (για τα γιαούρτια) και τους αγρότες (για τις ντομάτες) που θα κάνουν χρυσές δουλειές…

Παρόλα αυτά ακόμη και ο Κώστας Λαλιώτης (διάβασα ότι) κινητοποιήθηκε για να τον μεταπείσει… Από την περίφημη τρόικα του παντοδύναμου εκτελεστικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ, που έπαιρνε όλες τις αποφάσεις μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι ο μόνος ζωντανός και εκτός φυλακής…  

Ο Γιώργος Γεννηματάς έχει φύγει πριν από πολλά χρόνια και ο Άκης Τσοχατζόπουλος βρίσκεται στον Κορυδαλλό…

Και από κοντά, ο Απόστολος Κακλαμάνης (βουλευτής από το 1974), αλλά και ο Κώστας Σκανδαλίδης (γραμματέας του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα και Σημίτη) να ισχυρίζεται ότι η ιστορία του οφείλει δικαίωση…

Μου φαίνεται απίστευτο.

Γιατί δεν τον αφήνουν να προχωρήσει στο αυτοκτονικό εγχείρημά του;

Γιατί δεν τον αφήνουν να τσακιστεί;  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Βρε που ήταν κρυμμένη αυτή η ταλεντάρα, ο Στύλιος; - Αντώνη Κομανέτση πού μας τον έκρυβες?

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Λοιπόν, ο Γιώργος Στύλιος ήταν «κρυφό ταλέντο» και, αν δεν τα έκανε ρόιδο με τη Λιάνα Κανέλη, πιθανότατα δεν θα το μαθαίναμε ποτέ…

Τι εννοώ;  

Πρώτον, είπε φόρα παρτίδα στη βουλευτή του ΚΚΕ ότι θέλει Κασιδιάρη. Δηλαδή, ότι θέλει ξύλο -όπως της το είχε δώσει ο Χρυσαυγίτης στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη.

Δεύτερον, πήρε σβάρνα τα δελτία Ειδήσεων (πρώτα του Μega και μετά του Σκάι) για να πει τι, λέτε;
 

Ότι τον αδίκησε η Κανέλη!
Προσέξτε: Και την απείλησε με ξυλοδαρμό, νομιμοποιώντας τη φασιστική άποψη «δεν μ’ αρέσει αυτό που λες, θα σε πλακώσω», και βγήκε να την καταγγείλλει ότι τον αδίκησε.

Και τρίτον δήλωσε… υπερηφάνως ότι δεν τον έδιωξε ο πρωθυπουργός, αλλά το…ΠΑΣΟΚ, που έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του, και ο…ΣΥΡΙΖΑ που, επίσης, τον καταχέριασε…

Ευτυχώς που έγιναν όλα αυτά και πληροφορηθήκαμε την ύπαρξή του: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Ξεπέφτει» το μνημείο στην Αμφίπολη από τα λάθη της Περιστέρη; Όχι δα…

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Ανεξάρτητα από την έκβαση της ανασκαφής στην Αμφίπολη, η επικεφαλής της, Κατερίνα Περιστέρη, έκανε τέσσερα σημαντικά λάθη αυτούς τους μήνες.

Λάθη που οφείλονται ίσως στην επικοινωνιακή πίεση που ένιωθε, μετά και την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο μνημείο, ή και στην επιθυμία της να μεταφέρει στο κοινό -εντός και εκτός Ελλάδας- τη δική της αισιοδοξία και επιθυμία.

Πρώτον, είπε πολύ γρήγορα ότι ο τάφος ήταν ασύλητος. Και επέμεινε, παρότι όλοι συνάδελφοί της αρχαιολόγοι έλεγαν ότι υπήρχαν σαφέστατες ενδείξεις τυμβωρυχίας.

Δεύτερον, χαρακτήριζε τμήμα της οχύρωσης του μνημείου απέναντι στους τυμβωρύχους, τα ανοίγματα στους τοίχους, όταν οι συνάδελφοί τους τα θεωρούσαν απόδειξη εισβολής τυμβωρύχων.

Τρίτον, υπογράμμιζε σε κάθε ευκαιρία ότι οι τεράστιες ποσότητες χώματος, που αποκαλύπτονταν στο μνημείο, είχαν μεταφερθεί από εκείνους που το ανήγειραν,ως αντίσταση απέναντι στους επίδοξους αρχαιοκάπηλους. Οι άλλοι αρχαιολόγοι εξέφραζαν τη βεβαιότητα ότι το χώμα είχε μπει μετά τις εισβολές και τη σύληση, μέσα από τις τρύπες που είχαν ανοίξει οι τυμβωρύχοι.

Τέταρτον, βιάστηκε να μιλήσει για ύπαρξη θυρώματος, πόρτας δηλαδή, στο τέλος του δεύτερου θαλάμου, που πιθανότατα οδηγούσε στη νεκρική κρύπτη. Πράγμα που δεν υπάρχει σε κανέναν από τους γνωστούς μακεδονικούς τάφους.

Και στα τέσσερα έκανε λάθος. Είναι εντυπωσιακό ότι δεν εκάμφθησαν οι βεβαιότητές της ούτε όταν βρέθηκε 12 μέτρα μακριά, το κεφάλι της μιας Σφίγγας, ούτε όταν αποκαλύφθηκε τσακισμένη η μεγάλη μαρμάρινη πόρτα.

Κανονικά θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί εξαρχής ότι οι διαφραγματικοί τοίχοι μπροστά από τις Σφίγγες και από τις Καρυάτιδες, είχαν χτιστεί μετά την οικοδόμηση του μνημείου.
 

Και ότι αυτή ήταν η άμυνα απέναντι στους τυμβωρύχους, που είχαν ήδη λεηλατήσει το μνημείο.

Διότι αν είχαν χτιστεί ταυτόχρονα και αν είχαν σπάσει τα κεφάλια των Σφιγγών από μεταγενέστερους σεισμούς, πώς είναι δυνατόν να πέρασαν το δεύτερο διαφραγματικό τοίχο;
Μήπως…πετώντας;

Με δυο λόγια:  

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, θα αγόραζες τώρα ελληνικά ομόλογα;

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Ας πούμε ότι ήσουν ξένος τραπεζίτης, ή επενδυτής σε μεγάλο fund, αγαπητέ αναγνώστη, και έψαχνες να βρεις κρατικά ομόλογα με καλή απόδοση.  

Θα αγόραζες ελληνικά ή μήπως όχι;

Μήπως το πρώτο που θα έψαχνες θα ήταν το ρίσκο; Ο κίνδυνος, δηλαδή, να μη μπορέσεις να πάρεις κέρδος, αλλά ούτε τα λεφτά σου πίσω;

Από τη μια θα έβλεπες την τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή που έχει επιτευχθεί. Και συνάμα έναν πρωθυπουργό που ετοιμάζεται, λέει, να εγκαταλείψει τη χρηματοδότηση που έχει λαμβάνειν από το ΔΝΤ έως την άνοιξη του 2016.

Και από την άλλη θα άκουγες εκείνους που έχουν δανείσει την Ελλάδα με περίπου 240 δισ ευρώ τα τελευταία 4,5 χρόνια. Τι λένε οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ;
 

Ότι δεν μπορεί ακόμη να σταθεί αυτοδύναμη στα πόδια της η χώρα και πως χρειάζεται κάποιας μορφής υποστήριξη και το 2015.
 

Και, επιπλέον, ότι δεν πρόκειται να ελαφρύνουν το (μη βιώσιμο αυτή τη στιγμή) χρέος της, αν δεν παραμείνει σε κάποιας μορφή επιτροπεία…

Τέλος, θα είχες να σκεφτείς κάτι ακόμη, αγαπητέ αναγνώστη, αν ήσουν υποψήφιος επενδυτής:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η Ελλάδα του «έτσι γουστάρω» ζει και βασιλεύει…

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Κοίταζα τα πλάνα στα δελτία ειδήσεων και επιβεβαίωνα ότι ζω στην Ελλάδα!
 

Διάφοροι απίθανοι τύποι, συνδικαλιστές με τ’ όνομα, όρμαγαν στα μαγαζιά που άνοιξαν την Κυριακή, και πέταγαν έξω τους δυστυχείς πελάτες!
 

Σε μια περίπτωση, μάλιστα, είδα να κατεβάζουν και τα ρολά ενός επιχειρηματία που, δεν έλεγε, να συμμορφωθεί…

Και το κράτος; Πού ήταν το κράτος;
 

Πουθενά!
 

Ωραία, λοιπόν! Η Ελλάδα που αντιστέκεται, στην περίπτωση αυτή, ποια είναι;
 

Η Ελλάδα του «έτσι γουστάρω», νομίζω.  

Η Ελλάδα του εργατοπατέρα, του τύπου που έχει να δουλέψει καμιά τριανταριά χρόνια, και δεν θέλει να χάσει τα…κεκτημένα!
 

Ούτε λόγος!

Το ωραιότερο όλων είναι ότι όλο αυτό θεωρείται «αριστερή» άποψη!
 

Δηλαδή, ποιο πράγμα;
 

Να μην επιτρέπεις σε χιλιάδες ξένους τουρίστες, κάθε Κυριακή, να πηγαίνουν στα καταστήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, για να κάνουν τα ψώνια τους…
 

Αλλά και στους Έλληνες, που παίρνουν τα παιδιά τους και κάνουν βόλτα στα μαγαζιά…

Για σκεφτείτε, οι ανεκδιήγητοι αυτοί τύποι να επιχειρούσαν να κάνουν κάτι ανάλογο στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη…
 

Τι κλωτσιές θα έτρωγαν από τους ίδιους τους πελάτες…

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι τελευταίοι σπασμοί του πελατειακού κράτους στα Πανεπιστήμια

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει τι ζητάνε οι πρυτανικές αρχές του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου…  

Να το γράψω λιανά: να μην περικοπούν οι μισθοί των διοικητικών υπαλλήλων του Ιδρύματος για τους μήνες της απεργίας τους, διότι δούλεψαν υπερωριακά -λέει- στη συνέχεια, ώστε να κερδηθεί το χαμένο διάστημα…

Να θυμηθούμε τι συνέβαινε όταν απεργούσαν;
 

Πληρώνονταν κανονικά, επειδή ο πρύτανης ισχυριζόταν -όπως και ο συνάδελφός του στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο- ότι δεν είχε τους ακριβείς καταλόγους των υπαλλήλων για να περικόψει τα ημερομίσθιά τους -όπως επιτάσσει ο νόμος…

Όπως είναι λογικό, αν δεν πληρώνονταν θα είχαν σταματήσει πολύ νωρίτερα τις κινητοποιήσεις και οι φοιτητές θα είχαν υποστεί πολύ μικρότερη ταλαιπωρία.  

Οι πρυτάνεις, όμως, πριμοδοτούσαν δι αυτού του τρόπου την απεργία, διότι έτσι πίστευαν ότι θα τορπίλιζαν την εφαρμογή της μεταρρύθμισης στα ΑΕΙ.
 

Ας μην ξεχνάμε ότι οι σημερινοί πρυτάνεις έχουν εκλεγεί ΚΑΙ με τις ψήφους των διοικητικών υπαλλήλων.
 

Μιλάμε, συνεπώς, για την επιτομή των πελατειακών σχέσεων, που κατέστρεψαν τα Πανεπιστήμια.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο Γιώργάκης δήλωσε «παρών» στην κορύφωση της Αποκριάς

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

Άκουγα τον Γιώργο Παπανδρέου να μιλάει σε αποφοίτους του Χάρβαρντ και…τσιμπιόμουνα. Όλα τα έκανε σωστά ως πρωθυπουργός, έλεγε, δεν μπόρεσε όμως να ολοκληρώσει το έργο του, διότι τον πολέμησαν τα «συμφέροντα»!
 

Και τώρα;  

Α, τώρα, φτάνει η στιγμή της δικαίωσής του. Γι αυτό και δηλώνει «παρών», μας είπε.
 

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής δεν κατάλαβα αν αυτό είχε χαρακτήρα υπόσχεσης ή απειλής…
 
Είναι και που λίγο νωρίτερα είχε επισημάνει πόσα χάσαμε ως λαός που δεν κάναμε το περίφημο Δημοψήφισμα…
 

Ξέρετε, εκείνο που αν το προχωρούσε, θα μας είχαν διώξει από την Ευρωζώνη με τις κλωτσιές και θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους για ένα καρβέλι ψωμί…

Σιγά τα λάχανα, βέβαια. Σίγουρα κάτι άλλο θα σκεφτόταν ο Γιώργος και όλα θα πήγαιναν καλύτερα για τη χώρα. Και αν δεν είχε ο ίδιος την καλή ιδέα, οπωσδήποτε θα τη γεννούσαν μυαλά -κολοσσοί, όπως του Καστανίδη ή του Πετσάλνικου.
 

Δεν φαντάζομαι να μην τους θυμάστε…

Ήταν τέτοιας έντασης οι εκπεμπόμενες βεβαιότητές του που, πραγματικά, σάστισα.
 

Σκεφτείτε, νιώθει δικαιωμένος ο άνθρωπος που του φώναζαν όλοι, εντός και εκτός Ελλάδας, «πάρε μέτρα αλλιώς θα κλείσουν οι αγορές» και εκείνος ταξίδευε στην Καραϊβική χορεύοντας χούλα χουπ με τοπικές καλλονές!
 

Δεν πιστεύω να ξεχάσατε το ταξιδάκι αναψυχής για τη Σοσιαλιστική Διεθνή – Χριστούγεννα του 2009 ήταν…

Νιώθει δικαιωμένος ο πολιτικός που οδήγησε τη χώρα στο πρώτο Μνημόνιο, χωρίς να κάνει την παραμικρή διαπραγμάτευση πάνω στους όρους του δανείου.

Νιώθει δικαιωμένος ο πρωθυπουργός που επέτρεψε στην τρόικα να περάσει θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων. Και, έτσι, σήμερα να μετράμε ενάμισυ εκατομύριο ανέργους, δυο εκατομύρια κάτω απ’ το όριο της φτώχειας, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις κλειστές και το 1/4 του πλούτου της χώρας χαμένο. Όσοι έχουν δε την τύχη να εργάζονται ακόμη, αμείβονται με μισθούς 50% χαμηλότερους.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο Λιάπης; Ένας θλιβερός ψιλικατζής της Μεταπολίτευσης

Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ

 Η περίπτωση του Μιχάλη Λιάπη πρέπει να διδάσκεται στις επόμενες γενιές ως παράδειγμα (προς αποφυγήν) ενός πριγκηπόπουλου της πολιτικής, που δε χρειάστηκε να δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή του, που δεν πάλεψε για να αποδείξει σε κανέναν τίποτα πριν γίνει βουλευτής και υπουργός, και όμως κατάφερε να τα γκρεμίσει όλα με την ίδια άνεση και να βυθιστεί στη δημόσια περιφρόνηση…

Τι να πεις για κάποιον που ήταν στην πιο εμβληματική φωτογραφία της Μεταπολίτευσης;  

Τη στιγμή που κατεβαίνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το αεροπλάνο το 1974, επιστρέφοντας από την αυτοεξορία του Παρισιού για να ορκιστεί πρωθυπουργός, πίσω του στις σκάλες διακρίνονται ο Παναγιώτης Λαμπρίας και ο Μιχάλης Λιάπης -αγαπημένος του ανηψιός.

Με μόνη αυτή του την ιδιότητα (του ανηψιού) ορίζεται διευθυντής του γραφείου του παντοδύναμου Καραμανλή, απ’ όπου λύνει και δένει.  

Έχει, όμως, ένα μειονέκτημα: δε λέγεται Καραμανλής.
 

«Έχω το λάθος επώνυμο, για αυτό δεν κατάφερα να γίνω το 1997 αρχηγός της ΝΔ», έλεγε σε όλους, μη έχοντας την παραμικρή αμφιβολία ότι το εδικαιούτο.
 

Πάντα θεωρούσε, άλλωστε, «παρακατιανό» τον εξάδελφό του, Κώστα Καραμανλή, που είχε το «σωστό» ονοματεπώνυμο και έγινε (επίσης από το πουθενά) αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός επί 5,5 χρόνια…

Πολύ πριν από τη μάχη της διαδοχής στη ΝΔ, ωστόσο, ο Λιάπης συμπεριφερόταν σαν το κράτος να του οφείλει! Και, πάντως, σα να μην επρόκειτο να τον ελέγξει ποτέ.
 

Έτσι από το 1992-1993, βουλευτής και υφυπουργός στην κυβέρνηση Κων/νου Μητσοτάκη ων, έπαιρνε κοινοτικά κονδύλια για να ανακαινίσει δήθεν έναν ξενώνα στο Καρπενήσι -και τα λεφτά τα διέθετε για την προσωπική του εξοχική έπαυλη!
 

Πόσα;
 

Δέκα εκατομύρια δραχμές, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή εκείνη.

Τώρα αποκαλύπτονται όλα και η μπόχα πνίγει τη χώρα.
 

Εδώ, θα πείτε, είχε φτιάξει πλαστές πινακίδες για να μην πληρώνει τέλη κυκλοφορίας, όπως κάνουν οι «ανόητοι» Έλληνες, στα κοινοτικά κονδύλια θα κόλλαγε;
 

Κι αυτό σωστό…

Ο Μιχάλης Λιάπης δε φοβόταν κανέναν, διότι ένιωθε «πορφυρογέννητος».
 

Ποιος νόμος θα τον εμπόδιζε να κάνει ό,τι ήθελε; Ποιος θα έδινε ποτέ εντολή να τον ελέγξουν;
 

Κανένας απολύτως.
 

Οπότε όλοι οι δρόμοι έδειχναν ανοιχτοί.

Θα ρωτήσει κανείς: