ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Η μεγαλύτερη και λιγότερη γνωστή επιτυχία του Ισραήλ

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ...
Του Ζαν Κοέν [1]

Πέρασαν 70 χρόνια από τότε που το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ με πληθυσμό 600.000, χωρίς φυσικές πηγές ενέργειας, πρώτες ύλες, μεταλλεύματα και νερό, έπρεπε από την μία να απορροφήσει  1.000.000 Εβραίους πρόσφυγες και από την άλλη να αμυνθεί εναντίον των εχθρών της και να ξεπεράσει το οικονομικό εμπάργκο των αραβικών χωρών.

Θυμάμαι που όταν έφτασα στο Ισραήλ 1959 μόλις είχε τελειώσει η περίοδος της διανομής τροφίμων με το δελτίο, και οι πατέρες του έθνους πιστοί στις αρχές  και καταβολές τους, άρχισαν να εφαρμόζουν το σοσιαλιστικό σύστημα οικονομίας.  

Το αποτέλεσμα ήταν να χτίζονται καινούργιες πόλεις, οικοδομές, δρόμοι και γέφυρες φέρνοντας τις υποδομές του Ισραήλ σε αρκετά καλά επίπεδα, με κλασσικό παράδειγμα τον αγωγό νερού που πότισε όλη την έρημο.  Τα κρατικά εργοστάσια απασχολούσαν κόσμο, το κράτος έφτιαχνε τα δικά του προϊόντα με ποιότητα μάλλον χαμηλή, οι προστατευτικοί τελωνιακοί δασμοί ήταν τόσο μεγ άλοι που οι εισαγωγές ήταν απαγορευτικές, προς μεγάλη ευχαρίστηση των Ισραηλινών βιομηχάνων,  ενώ οι ιδιωτικές εταιρίες ήταν υπερφορολογημένες.   

Μέχρι τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ τα πράγματα κουτσοπηγαίνανε ενώ τα πρώτα σημάδια της σοσιαλιστικής οικονομίας άρχισαν να φαίνονται αρχής γενομένης με τις ιδιωτικές εταιρίες χαμηλής τεχνολογίας, που είχαν μεγάλο εργατικό κόστος και  άρχισαν φεύγουν για την Ασία. Ο πόλεμος έφερε πληθωρισμό αλλά σε ελεγχόμενα πλαίσια και αυτό μέχρι το πόλεμο του 1982, με το Λίβανο, όταν ο πληθωρισμός ξεπέρασε τα 400%,  το δημόσιο χρέος ήταν 270% και τα συναλλαγματικά αποθεματικά του κράτους ήταν μόλις για ένα εξάμηνο. Με λίγα λόγια το κράτος οικονομικά ήταν τελειωμένο και κατευθύνονταν  ολοταχώς προς την κατηγορία των αποτυχημένων κρατών (failed state).

Μία γενιά μετά το Ισραήλ θεωρείται οικονομικό θαύμα, και ας μην είναι αυτό τόσο γνωστό, με τους αριθμούς να αποδεικνύουν του λόγου τω αληθές.   

Από τις αρχές του 2000 το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν του είναι όχι μόνο το γρηγορότερο αναπτυσσόμενο αλλά και το σταθερότερο στον αναπτυγμένο κόσμο. Ο πληθωρισμός είναι στο 0,4%,  ανεργία 4%, ενώ το δημόσιο χρέος του είναι 62,31% δηλαδή χαμηλότερο και από τις Γερμανίας. Το νόμισμα του το Σέκελ από χαρτί τουαλέτας το 1980 θεωρείται σήμερα από τα ισχυρότερα στον κόσμο.

Η άμεσες ξένες επενδύσεις από το 1995 είναι κατά μέσο όρο το χρόνο 5 δις δολάρια ενώ το  2017,  μόνο το τελευταίο τετράμηνο, έκλεισε με 25 δις δολάρια. Το κατά κεφαλή εισόδημα είναι 37.900 δολάρια από τα μεγαλύτερα στη ΕΕ και του χρόνου μάλλον θα ξεπεράσει αυτό της Ιαπωνίας και της Αγγλίας. Οι εξαγωγές πέρασαν το όριο των 100 δις δολαρίων ενώ τα συναλλαγματικά αποθεματικά του έχουν πλεόνασμα 113 δις.

Πως επιτεύχθηκε αυτό το θαύμα σε μια γενιά μέσα; 

Καταρχάς επιτεύχθηκε...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΙΣΛΑΜΟΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ: Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ...

Γράφει ο Ζαν Κοέν 

Ανταποκριτής της Ισραηλινής Ραδιοφωνίας στην Ελλάδα

Το ότι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι αποτρόπαιο δεν υπάρχει αμφιβολία. Και όταν λέω αποτρόπαιο, εννοώ και από τις δύο πλευρές. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα του κειμένου αυτού. Το θέμα μου είναι γιατί. 

Γιατί η Χαμάς επιτίθεται έτσι.

Από το 2005 και μέχρι σήμερα στη Γάζα δεν υπάρχει ούτε ίχνος Ισραηλινού. Επιπλέον από το πέρασμα του Κέρεμ περνάνε καθημερινά από το Ισραήλ (ακόμα και τις ημέρες της σύγκρουσης) 800-1.200 φορτηγά την ημέρα με τρόφιμα, φάρμακα, τσιμέντα, και ό,τι άλλο χρειάζεται για να μην υπάρξει ανθρωπιστική κρίση. Παρένθεση: Το πέρασμα της Ράφαχ που είναι στα σύνορα Γάζας - Αιγύπτου δεν ανοίγει παρά μόνο σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις Κλείνει η παρένθεση.

Από το 2009 και μέχρι σήμερα η Χαμάς έχει πάρει 4,5 δισ. δολάρια από τη διεθνή κοινότητα. Για έναν πληθυσμό 1,8 εκατ. όχι απλώς είναι πολλά αλλά έπρεπε να τρώνε με χρυσά κουτάλια.  

Αντί να τα κάνουν σχολεία, νοσοκομεία υποδομές κ.λπ., τα ξοδεύουν στο παραμύθι της καταστροφής του Ισραήλ, κάνοντας σήραγγες που κάθε μία κοστίζει 3 εκατομμύρια δολάρια, αγοράζοντας όπλα, και κατασκευάζοντας ρουκέτες. 

Γιατί; 

Για τρεις λόγους:

1. Διότι χωρίς τη σύγκρουση με το Ισραήλ, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

2. Διότι τυχόν συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής θα στείλει τη Χαμάς, που θεωρείται από ΗΠΑ και Ευρώπη τρομοκρατική οργάνωση, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.  

3. Διότι ο βασικός σκοπός της οργάνωσης είναι η πλήρης κυριαρχία της Χαμάς επί των Παλαιστινίων, δηλαδή και της Δυτικής Οχθης. Ετσι, με τις επιθέσεις αυτές ελπίζει να επεκτείνει την όποια υπάρχουσα επιρροή της αυτή τη στιγμή στη Δυτική Οχθη. 

Οσο υπάρχουν αυτοί οι τρεις λόγοι, η διαμάχη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, με αθώα θύματα και από τις δύο πλευρές (θυμηθείτε τις χιλιάδες ρουκέτες της Χαμάς σε ισραηλινούς οικισμούς), θα σταματήσει μόνο ή με εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα ή με διευθέτηση του ζητήματος συνολικά.

Και δύο λόγια για τα επεισόδια: 

"Ειρηνική διαδήλωση" σημαίνει πάμε στα σύνορα 50,100 χιλιάδες, πλησιάζουμε μέχρι το δικό μας σύνορο της Γάζας και φωνάζουμε "Αλλάχ Ου Ακμπαρ" και "βρωμοεβραίοι θα σας σφάξουμε και θα σας πιούμε το αίμα" και, άμα βγει και εκτός ελέγχου η διαδήλωση, πετάμε και μερικές χιλιάδες φέιγ βολάν, άντε και μερικές μολότοφ και διαλυόμαστε ησύχως.

Αν όμως έρχεσαι με μολότοφ, όπλα, ανάβεις φωτιές και προσπαθείς να γκρεμίσεις τα σύνορα για να μπεις «να ξεριζώσεις τις καρδιές των Εβραίων», όπως είπε ο πρωθυπουργός της Γάζας την Τετάρτη που έγιναν τα επεισόδια, και αρχίζεις από τις 13:00 ώς τις 15:00 να πυροβολείς, να βάζεις αυτοσχέδιες βόμβες στον φράχτη και να ρίχνεις χειροβομβίδες στους Ισραηλινούς, ευνόητο είναι ότι το Ισραήλ θα σε στείλει να γνωρίσεις τις παρθένες σου.

Για τα παιδιά ειδικά, δεν θα πω τίποτα διότι το ερώτημα είναι τόσο απλό αλλά και τόσο βάρβαρο, που είναι ντροπή για την ανθρωπότητα ασχέτως φυλής ή θρησκείας. Πώς βρέθηκαν τα παιδιά εκεί; 

Θα μου πείτε, πάντα έτσι κάνουν.  

Σωστό και αυτό. Αλλά...