Της ΕΛΛΗΣ ΜΗΤΑΚΙΔΟΥ
«Τα
μαθήματα Κορανίου αποτελούν φορείς που δραστηριοποιούνται εκπαιδευτικά
για να κρατούν συνεχώς στη ζωή ζωντανή την εθνική και θρησκευτική μας
ταυτότητα. Τα μαθήματα Κορανίου δεν αποτελούν φορέα - πάροχο
εναλλακτικής εκπαίδευσης. Τα μαθήματα του Κορανίου μας είναι φορείς
εκπαίδευσης που καταβάλλουν προσπάθεια για να καλύψουν τις ελλείψεις,
ιδιαίτερα στους τομείς μόρφωσης και θρησκείας».
Αυτά είπε ο Φεχίμ Αχμέτ, βοηθός του ψευδομουφτή στη Ροδόπη, κατά τη διάρκεια τελετής χάτιμ που πραγματοποιήθηκε στο τέμενος του χωριού Λύκειο στη Ροδόπη, την οποία παρακολούθησαν ο δήμαρχος Αρριανών Ριτβάν Αχμέτ, ο πρόεδρος της Επιτροπής Θεολόγων Σελαχαττίν Κεσίτ, ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων Ιμάμ Χατίπ Μεχμέτ Εμίν, ο θρησκευτικός λειτουργός του χωριού Αχμέτ Μπαμπαεμίν και κάτοικοι.
Η τελετή χάτιμ γίνεται με αφορμή την ολοκλήρωση των μαθημάτων Κορανίου με τη συμμετοχή των μαθητών.
Τι είπε ο «ψευδοβοηθός» σε αυτήν την εκδήλωση;
Αυτά είπε ο Φεχίμ Αχμέτ, βοηθός του ψευδομουφτή στη Ροδόπη, κατά τη διάρκεια τελετής χάτιμ που πραγματοποιήθηκε στο τέμενος του χωριού Λύκειο στη Ροδόπη, την οποία παρακολούθησαν ο δήμαρχος Αρριανών Ριτβάν Αχμέτ, ο πρόεδρος της Επιτροπής Θεολόγων Σελαχαττίν Κεσίτ, ο πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων Ιμάμ Χατίπ Μεχμέτ Εμίν, ο θρησκευτικός λειτουργός του χωριού Αχμέτ Μπαμπαεμίν και κάτοικοι.
Η τελετή χάτιμ γίνεται με αφορμή την ολοκλήρωση των μαθημάτων Κορανίου με τη συμμετοχή των μαθητών.
Τι είπε ο «ψευδοβοηθός» σε αυτήν την εκδήλωση;
Ότι τα γνωστά στους
κατοίκους «εντός των τειχών» «κοράν κουρσού» δεν είναι τίποτα άλλο από
μια ήρεμη και αποτελεσματική μηχανή προπαγάνδας και προσηλυτισμού - και
το λέει χωρίς κανέναν ενδοιασμό, γνωρίζοντας προφανώς πως κανείς, εντός
της ελληνικής επικράτειας, δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί, πόσω μάλλον να
αντιδράσει…
Γίνεται απολύτως σαφές ότι τα συγκεκριμένα «κατηχητικά» δεν διδάσκουν θρησκευτικά, αλλά εθνικά θέματα.
Οι γονείς της μειονότητας είναι αναγκασμένοι να στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά, ακόμα κι αν δεν το επιθυμούν (υπήρξαν άλλωστε αρκετές φωνές διαμαρτυρίας που όμως σώπασαν τελικά), πληρώνοντας φυσικά και το προβλεπόμενο αντίτιμο, που μπορεί για αρκετές οικογένειες να είναι «ένα ακόμα έξοδο», αλλά για τους εμπνευστές αυτής της προπαγανδιστικής μηχανής αποτελεί ένα πρώτης τάξεως «ξεκάρφωμα», δεδομένου ότι αυτές οι δραστηριότητες χρηματοδοτούνται από τα «θρυλικά» πλέον κονδύλια του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Γίνεται απολύτως σαφές ότι τα συγκεκριμένα «κατηχητικά» δεν διδάσκουν θρησκευτικά, αλλά εθνικά θέματα.
Οι γονείς της μειονότητας είναι αναγκασμένοι να στέλνουν τα παιδιά τους σε αυτά, ακόμα κι αν δεν το επιθυμούν (υπήρξαν άλλωστε αρκετές φωνές διαμαρτυρίας που όμως σώπασαν τελικά), πληρώνοντας φυσικά και το προβλεπόμενο αντίτιμο, που μπορεί για αρκετές οικογένειες να είναι «ένα ακόμα έξοδο», αλλά για τους εμπνευστές αυτής της προπαγανδιστικής μηχανής αποτελεί ένα πρώτης τάξεως «ξεκάρφωμα», δεδομένου ότι αυτές οι δραστηριότητες χρηματοδοτούνται από τα «θρυλικά» πλέον κονδύλια του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Ο Αχμέτ στον χαιρετισμό του
επαναλαμβάνει αργά και καθαρά όσα θέλει να κατανοήσουν οι κάτοικοι του
χωριού και κυρίως οι μικροί μαθητές που είναι ντυμένοι με παραδοσιακές
τουρκικές στολές και που αποτελούν και τον «στόχο του»:
