OIKONOMIA και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Αν οι αφελείς του Σύριζα κάνουν όσα λένε, το Μπουρδέλο θα χρεοκοπήσει. Τόσο απλά!‏

Γράφει ο ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ

Διάβασα με προσοχή τις δηλώσεις του Επιτρόπου Οικονομικών Μοσκοβισί, διάβασα και τα δημοσιεύματα των μεγάλων διεθνών ΜΜΕ (στάθηκα ιδιαίτερα στην αμερικανική Washington Post) και μετά είδα ξανά τα όσα είπε ο νούμερο 2 του Σύριζα Γιάννης Δραγασάκης.  

Δε μου έμεινε καμιά αμφιβολία: Αν ο Σύριζα κερδίσει τις εκλογές και κάνει όσα λέει, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη, με συνοπτικές διαδικασίες.

Είναι φανερό καταρχήν ότι όλοι οι Ευρωπαίοι -ανεξάρτητα από κομματικό μανδύα- μιλούν την ίδια γλώσσα. «Οι Έλληνες πρέπει να σεβαστούν τις υποχρεώσεις τους» είναι το μότο όλων. «Αν δε συμβεί αυτό, η κατάσταση θα δυσκολέψει πολύ». 

Με δυο λόγια, τυχόν «μαγκιές», ενώ σας έχουμε δανείσει 230 δισ ευρώ, θα αντιμετωπιστούν ακαριαία -και έξω απ’ το ευρώ.

Η θεωρία του Σύριζα είναι ότι δε θα τολμήσουν, διότι θα επεκταθεί η κρίση και θα κινδυνεύσει με κατάρευση η ίδια η Ευρωζώνη. Κάτι τέτοιο, όμως, μάλλον δεν υφίσταται καν ως σενάριο. Ίσχυε σίγουρα το 2010, ίσως και το 2012, αλλά όχι πια. Έχουν πάρει τα μέτρα τους.
 

Άρα, αν πουν «όχι» στον Σύριζα και ο Αλέξης Τσίπρας το γυρίσει στον «τσάμικο», το πιθανότερο είναι μας δώσουν το (χωρίς επιστροφή) εισιτήριο εξόδου από το ευρώ.

Κάποιοι θα διαβάσουν τα λόγια μου και θα πουν «κινδυνολογεί ο γέρος». Κάποιοι άλλοι μπορεί να σκεφτούν «τα έχουμε χάσει όλα, δε μας μένει τίποτα άλλο». Καταλαβαίνω την οδύνη των ανθρώπων που δεν έχουν δουλειά. Και των παιδιών, των πατεράδων, των συγγενών τους.
 

Πιστεύω, όμως, ότι όλοι έχουμε να χάσουμε αν χρεοκοπήσουμε. Τόσα πολλά που οι περισσότεροι δε μπορούν καν να υποθέσουν…

Το χειρότερο είναι η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε τους όρους των δανείων: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σε ποιά "δουλειά" ακριβώς δεν θα πάει ο τσαμπουκαλεμένος αρχι...συνδικάλας Φωτόπουλος τώρα που έσκισε το φύλλο πορείας τους?

Γράφει ο ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ

{Άκουσα ότι ο περιώνυμος Νίκος Φωτόπουλος,} αρχισυνδικαλιστής της ΔΕΗ, έσκισε -λέει- το φύλλο πορείας, το οποίο του είχε σταλεί για την πολιτική του επιστράτευση.
 

«Μπράβο το παλληκάρι», είπα. {Επιτέλους, κάποιος που τηρεί το λόγο του.} Το είπε και το έκανε.
 

Συνεπώς, δεν πρόκειται να πάει στη δουλειά του και δεν φοβάται ότι μπορεί να απολυθεί, σωστά;

Εκεί κάπου σταμάτησα να τον «αποθεώνω».
 

Αναρωτήθηκα. λοιπόν, σε ποια δουλειά του δεν θα πάει;  

Ως πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, τόσα χρόνια, σε ποια θέση της επιχείρησης απασχολείτο ακριβώς;
 

Είχε κανονικό γραφείο, στο οποίο πήγαινε κάθε πρωί -όπως όλοι οι εργαζόμενοι- και έφευγε μετά το μεσημέρι, έχοντας συμπληρώσει κανονικά το ωράριό του;

Σίγουρα, έτσι θα είναι, απάντησα μόνος μου. Αποκλείεται να κάνει και εκείνος, ό,τι όλοι οι άλλοι αρχισυνδικάλες…
 

Αποκλείεται να μην πηγαίνει ποτέ στη δουλειά του, και να τη βγάζει συνεχώς στα γραφεία της ομοσπονδίας των εργαζομένων, όπως κάνουν κάποιοι από τους περίφημους ηγέτες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και λοιπά, που έχουν να δουλέψουν 20 και 30 χρόνια ο καθένας…

Αποκλείεται, ξανασκέφτηκα, αφού έσκισε το φύλλο της επιστράτευσης, σίγουρα κάπου θα δουλεύει… Δεν μπορεί να το κάνει εκ του ασφαλούς. Κάποιο ρίσκο αναλαμβάνει.
 

Ποιο παράδειγμα θα έδινε, αλλιώς, στους εργαζόμενους τους οποίους εκπροσωπεί; Έστω και ως μέλος, πλέον, του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ.

Άλλωστε, ο ίδιος έχει αποδείξει την τόλμη και την αφοβιά του. Υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Γιώργου Παπανδρέου και με αστρική ταχύτητα μετακόμισε στην αγκάλη του Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο ανταλλάσσει ασπασμούς δημοσίως.

Τι διάολο, είναι δυνατόν να αποτελεί το πουλέν ενός πρωθυπουργού, αλλά και ενός υποψήφιου πρωθυπουργού -άλλου κόμματος, μάλιστα- και να μην αξίξει;
 

Αποκλείεται.  

Όποιος έχει άλλη γνώμη, ας ρωτήσει τον καθηγητή Χάρη Παμπούκη, ο οποίος έσπασε τα μούτρα του συγκρουόμενος μαζί του, το καλοκαίρι του 2010, παρότι ήταν ο (υποτίθεται) παντοδύναμος συντονιστής – υπουργός της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου.

Τότε, ο δυστυχής Παμπούκης είχε αποπειραθεί να υποστηρίξει ότι τέλειωσε η εποχή των μεγαλοσυνδικαλιστών, που έκαναν κουμάντο, με αποτέλεσμα να την … ακούσει στερεοφωνικά.
 

Είχε ξεχάσει, βλέπετε, τον αγώνα που είχαν δώσει οι κάθε λογής Φωτόπουλοι του ΠΑΣΟΚ, το Φθινόπωρο του 2007, για να διατηρήσουν τον Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κόντρα στον «βελζεβούλ» Βενιζέλο…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, μην ξεχαστούμε. Ο Φωτόπουλος έσκισε το φύλλο πορείας και τώρα «κινδυνεύει»…  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πεινάνε? Δεν έχουν ούτε για σουβλάκι? Μα γιατί δεν τρώνε σούσι?

Του ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΥ

Έβλεπα τον (πρώην πλέον) υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα να ακκίζεται παραδίδοντας στον Γκίκα Χαρδούβελη και ομολογώ ότι εκνευρίστηκα σφόδρα.

Είναι δυνατόν ο άνθρωπος που τσάκισε στους φόρους εκατομύρια Έλληνες και οδήγησε στην ανεργία (και στην απελπισία) χιλιάδες άλλους, να λέει ξεκαρδισμένος στα γέλια ότι έτρωγε σούσι τα βράδια που χρειάστηκε να δουλέψει στο υπουργείο;

Είναι δυνατόν να το αντιπαραβάλει αυτό με τα σουβλάκια που έτρωγε ο «πονηρός Ρουμελιώτης», όπως αποκάλεσε τον αναπληρωτή υπουργό Χρήστο Σταϊκούρα;

Δεν βρίσκει, λοιπόν, αρκετά «σικ» να παραγγέλνει «λαϊκά» σουβλάκια ο Σταϊκούρας, βρίσκει όμως «ταπεινό» να δηλώνει ο ίδιος στους πονεμένους Έλληνες ότι είναι κοσμοπολίτης και παίρνει σούσι…
 

Μήπως να μας έλεγε και πόσο το πλήρωνε;
Εξαρχής ήταν σαφές ότι ο Στουρνάρας δεν είχε καμιά επαφή με την κοινωνία. Κοίταζε μόνο τους αριθμούς, αδιαφορώντας για το τι σήμαιναν τα μέτρα που έπαιρνε, στη ζωή των ανθρώπων.
 

Ποιος, όμως, μπορούσε να φανταστεί ότι θα έφτανε στο σημείο να τους κουνήσει το δάχτυλο με τον τρόπο αυτό, την ημέρα της αποχώρησής του από το υπουργείο Οικονομικών;

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Αγαπητέ μου κυρ-Φώτη, είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνεις;

Γράφει ο ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ

Κοιτάζω τα γκάλοπ -πού τέτοια «κόλπα» πριν από 2,500 χρόνια στην Αθήνα- και αναρωτιέμαι, αν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει, ο συμπαθέστερος σε εμένα πολιτικός, ο Φώτης Κουβέλης.

Συγχωρέστε με που μοιάζει σαν να παίρνω θέση με βάση το συναίσθημα, αλλά να, ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ μου θυμίζει κάποιους του καιρού μου, που μπορεί να μην εκλέγονταν στρατηγοί, πετύχαιναν όμως την καθολική αναγνώριση των Αθηναίων.

Μπορώ να αντιληφθώ τους λόγους για τους οποίους ο Κουβέλης έφυγε απο την κυβέρνηση. Πράγματι ο Σαμαράς είχε αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν να διέθετε αυτοδύναμη πλειοψηφία.
 

Μπορώ να αντιληφθώ, επίσης, τον θυμό του για τον Βενιζέλο, που την τελευταία στιγμή αποφάσισε ότι δε γινόταν να ρίξει την κυβέρνηση επειδή έκλεινε η ΕΡΤ, την οποία η παμψηφία των Ελλήνων είχε πάντως γραμμένη στα μαύρα κατάστιχα…

Εκείνο που αδυνατώ να καταλάβω είναι πώς κατέληξε να κάνει ανοίγματα στον Τσίπρα και να κυκλοφορεί «αγκαζέ» με τα «ορφανά» του Γιώργου Παπανδρέου -δηλαδή τους σωματοφύλακες των Μνημονίων- τη στιγμή που ο ίδιος στέκεται (υποτίθεται) απέναντι στα Μνημόνια…

Πώς είναι δυνατόν να συμπορεύεται με τον Καστανίδη, τον εμπνευστή του απίθανου εκείνου Δημοψηφίσματος, που λίγο έλειψε να οδηγήσει τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη;  

Πώς είναι δυνατόν να έχει συνομιλητή τον Μπεγλίτη, που και μετά την παραίτηση Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, παρέμενε εκπρόσωπός του και «απειλούσε» (τρομάρα του) ότι μπορεί να παραμείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο…αρχηγός του;
 

ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ποιος θα πληρώσει τα πέδιλα του σκι αδέλφια;

Γράφει ο ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ

Μπορεί να έχω κλείσει 2,500 χρόνια ζωής σ’ αυτόν τον έρμο κόσμο, αλλά κάθε φορά που λέω «τα ‘χω δει και τα ‘χω ακούσει όλα», πέφτω έξω…
 

Ιδιαίτερα εδώ, στην πατρίδα μου, σμβαίνει αυτό.

Να το τελευταίο παράδειγμα. Ακούσατε ότι σκοπεύει η κυβέρνηση να θεσπίσει έξτρα χειμερινή άδεια στους εργαζόμενους, ώστε να πηγαίνουν στα βουνά για σκι και να ενισχύσουν, έτσι, και τους ξενοδόχους;

Μα το Δία, μου έρχεται να ξεριζώσω τα γένια μου απ’ τα γέλια…

  Δεν είναι η Ελλάδα χρεοκοπημένη χώρα;

Δεν έχει ενάμισυ εκατομύριο ανέργους;

Δεν έχουν χάσει το μισό τους εισόδημα και όσοι, ακόμη, συνεχίζουν να εργάζονται;

Δεν έχουν μειώσει στη μια εβδομάδα οι Έλληνες τις καλοκαιρικές διακοπές τους, λόγω οικονομικής αδυναμίας;

Πώς, λοιπόν, θα καταφέρουν να πάνε και χειμερινές διακοπές;

Ποιος θα πληρώσει τα πέδιλα του σκι, ποιος τη βενζίνη του αυτοκινήτου, ποιος το ξενοδοχείο, ποιος την παραμονή εκεί;

Τι μυαλό κουβαλάνε οι νεοέλληνες ηγέτες; Μήπως έχουν λαλήσει;
 

Ένα λαό που δεν κατάφεραν να τον μάθουν -στην εποχή της ευημερίας δε- να τρώει παγωτό το χειμώνα, θα μπορέσουν να τον κάνουν να πηγαίνει για σκι -στον καιρό της χρεοκοπίας;

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο φοιτητοπατέρας, ο πρύτανης - παγώνι και ο επαγγελματίας αριστερός...

Γράφει ο ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ

Σκηνή πρώτη: Η αστυνομία μπαίνει στο Πολυτεχνείο, σε αίθουσες που είναι υπό κατάληψη εδώ και 30 χρόνια. Βρίσκει καδρόνια, κράνη, αντιασφυξιογόνες μάσκες, βλήμα από όλμο. Ό,τι θα έβρισκε, δηλαδή, σε οποιοδήποτε μεγάλο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης και της Αμερικής…

Σκηνή δεύτερη: Ο πρύτανης του Πολυτεχνείου περιδεής ορκίζεται στους 12 Αποστόλους και στα ιερά νερά της Στυγός, ενδεχομένως, ότι δεν έδωσε εκείνος την άδεια να μπουν στο Ίδρυμα οι τρισκατάρατοι μπάτσοι…

Σκηνή τρίτη: Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης καταγγέλλει την κυβέρνηση, την αστυνομία και, γενικώς, το σύμπαν ότι κάνουν επίδειξη αυταρχισμού…  

Γιατί;
Επειδή εξήγγειλαν ότι δεν θα αποτελούν άβατο εφεξής οι πανεπιστημιακές αίθουσες…

Δεν θα επεκταθώ γιατί είμαι και γέρος άνθρωπος…
 

Θα πω μόνο το εξής: 

Αν καταλαβαίνω καλά, στο μυαλό ορισμένων σήμερα προοδευτικός είναι ο φοιτητοπατέρας που κατεβάζει ρολά όποτε θέλει στο Πανεπιστήμιο, ο πρύτανης που κάνει το…παγώνι για να μην δυσαρεστήσει όσους τον ψήφισαν, και ο πολιτικός που ισχυρίζεται ότι η πανεπιστημιακή αίθουσα αποτελεί αντιεξουσιαστικό προμαχώνα και όχι τόπο γνώσης…

Αυτή η εικόνα -λυπάμαι που θα δυσαρεστήσω τους προοδευτικούς της «καραπιστόλας»- έρχεται από το βαθύ παρελθόν και όχι από το μέλλον…

ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ok, φταίνε Κιάμος και μπουζουκλερί - Όσοι πήγαν δεν ήξεραν;

Γράφει ο  ΔΗΜΟΦΑΝΤΟΣ

Από τα χρόνια τα δικά μου, ακόμη, πολλοί σοφιστές και περισσότεροι τυχοδιώκτες πολιτικοί απήλασσαν πάντα από κάθε ευθύνη τον Δήμο, για να γίνουν αρεστοί και να κερδίσουν την εύνοιά του.

Τα σκέφτομαι συχνά όλα αυτά, ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια της κρίσης, ακούγοντας διάφορους λαοπλάνους του καιρού να ισχυρίζονται ότι ο Δήμος, οι πολίτες δηλαδή, δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα δεινά του τόπου.

Σαν να μην ψήφιζαν οι ίδιοι μόνον όσους τους χάιδευαν τ’ αυτιά.

Σαν να μην έριχναν μαύρο σε όποιον αποπειράτο να τους πει τη δυσάρεστη αλήθεια.

Σαν να μην επέλεγαν για τη Βουλή, επί δεκαετίες, πολιτικούς γόνους, οι οποίοι είχαν ως μοναδικό προσόν το όνομα του μπαμπά ή της μαμάς τους.

  Σαν να μην ανέδειξαν στην πρωθυπουργία ανεπάγγελτους, απλώς επειδή ο ένας ήταν ο ανηψιός του γενάρχη της μιας παράταξης και ο άλλος γιος του γενάρχη της ετέρας παράταξης…

Τι μου ήρθε  και τα μοιράζομαι όλα αυτά μαζί σας;

Με εξιτάρισε η ιστορία της μπουζουκλερί, στη Χαλκιδική. 

Εκεί όπου ο ιδιοκτήτης έγραψε στα παλιά του παπούτσια -για να μην πω πού αλλού- το κράτος, που είχε κλείσει το μαγαζί του για 48 ώρες λόγω κραυγαλέας φοροδιαφυγής.
 

Εκεί όπου η αστυνομία δήλωσε αδυναμία να εφαρμόσει τον νόμο, με αποτέλεσμα ο λαϊκός αοιδός Πάνος Κιάμος να κάνει την αρπαχτή του ξεσηκώνοντας εκατοντάδες νταλκαδιασμένους συμπολίτες μας.

Ακούω τη σφοδρή κριτική για την ανυπαρξία του κράτους και συμφωνώ. Προφανώς, η διοικητής του αστυνομικού τμήματος της περιοχής κάνει λάθος δουλειά. Και, συμφωνώ, ότι ο θρίαμβος της φοροδιαφυγής σε ένα υπερφορολογημένο κοινωνικό σώμα κορυφώνει το αίσθημα της αδικίας.

Ένα ερώτημα μόνο έχω: