"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΕΛΓΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΕΛΓΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

TOYΡΚΙΑ: Ιστορίες προβοκάτσιας εις βάρος του Ελληνισμού από το παρελθόν - Για να μην ξεχνουν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...

Του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ

Η αποκάλυψη του περιεχομένου της συζήτησης που είχαν κορυφαία στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης, ακόμα και για κινήσεις προβοκατόρικου χαρακτήρα, που θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της Τουρκίας, «ξύπνησε» μνήμες.
 

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται, για παράδειγμα, ότι στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως μετά την εισβολή της Γερμανίας στην Ελλάδα, η Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα στο στρατιωτικό πεδίο. Με στόχο την αντιμετώπισή τους, η κυβέρνηση του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) αποφάσισε την επιβολή ενός ειδικού πολεμικού φόρου στους πολίτες της, ο οποίος έπληξε κυρίως τις μειονότητες. Επωφελούμενη από τη δυναμική και τους κινδύνους του πολέμου, η τουρκική κυβέρνηση, για πρώτη φορά, στόχευσε με συστηματικό τρόπο στον περιορισμό της ακτίνας δράσης της ελληνικής κοινότητας στο πεδίο της οικονομίας. Ο περίφημος πολεμικός φόρος «varlk», άφησε πίσω του κατεστραμμένα νοικοκυριά στην Κωνσταντινούπολη και στρατόπεδα εργασίας στην ανατολική ενδοχώρα.
 

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος, εστίασε την προσοχή της στο Κυπριακό Ζήτημα. Υπό την καθοδήγηση του υπ. Εξωτερικών Φατίν Ρουστού Ζορλού και του επιτελείου του Στρατού, δημιούργησε ειδικές μονάδες στρατού, οι οποίες είχαν δύο βασικά καθήκοντα:  


Την καλλιέργεια των εθνικιστικών φρονημάτων στους κόλπους της τουρκικής κοινωνίας και την ένοπλη υποστήριξη της τουρκοκυπριακής ηγεσίας. 


Ξεκινώντας από το 1955, οι συγκεκριμένες μονάδες προχώρησαν σε μια σειρά από προβοκάτσιες σε Θεσσαλονίκη, Πόλη και Κύπρο. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1955 Τούρκοι πράκτορες τοποθέτησαν βόμβα στο τουρκικό προξενείο και σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη. Με το άκουσμα της συγκεκριμένης είδησης και υπό την καθοδήγηση των Τούρκων πρακτόρων εξαγριωμένα πλήθη ξεχύθηκαν στους δρόμους της Πόλης και επιτέθηκαν στις μειονότητες και κυρίως στους Ελληνες. Χιλιάδες σπίτια, καταστήματα, εκκλησίες, σχολεία και νεκροταφεία παραδόθηκαν στις φλόγες, καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν. Η τουρκική κυβέρνηση θα παραδεχόταν την ευθύνη της για τα τραγικά γεγονότα μόνο μετά το πραξικόπημα του 1960.

Την περίοδο 1958-1963 η προβοκάτσια μεταφέρθηκε στην Κύπρο