ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητα εθνικα σουργελα: Aυτός ο άνθρωπος ήταν Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων...

Και αυτός ο άνθρωπος ήταν Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων... pic.twitter.com/knbspWkyrd

— Ομάδα Αλήθειας (@omadaalithias) June 14, 2024

 

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητων εθνικών σουργελαράδων κωμωδία

 

ΩΩΩ ΦΑΡΛΕΗ ΑΤΙΘΑΣΟ ΠΟΡΤΟΓΑΛΕΖΙΚΟ ΝΕΡΟΣΚΥΛΟ, ΑΠΟΓΟΝΗ ΤΟΥ ΜΑΚΕΛΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΚΟ ΤΑΚΑΜΑ ΔΑΓΚΑΣΕ ΤΟΝΕ ΜΑΧΑΤΑΝΟΦΛΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΕ ΣΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΥΜΟΥΔΟΥΡΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΛΕΦΤΕΡΗ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΠΛΑΤΑΝΙ ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΒΑΤΡΑΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΦΟ ΚΑΣΤΟΡΑ pic.twitter.com/Pa9nKZ0Czp

— CONCLAVIOS (@Conclavios) March 3, 2024

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: "Γίγας" ναυαρχούκος δεν ξέρει τίποτα (Αυτός ο απερίγραπτος τύπος διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας στη δεύτερη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. ΑΓΙΟ ΕΙΧΑΜΕ!!!)

Τεράστιος Αποστολάκης, δεν ξέρει τίποτα. pic.twitter.com/xH520XzuFM

— Ομάδα Αλήθειας (@omadaalithias) December 3, 2023

 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αστρολογία ενός εγκλήματος και πλάνες που επιλέγουμε

 

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

 Η πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνιση του ηθοποιού και πρώην υφυπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Παύλου Χαϊκάλη, είχε ξεχωριστή σημασία. Στον πολυπράγμονα καλλιτέχνη και πολιτικό δόθηκε η ευκαιρία να αφήσει στην άκρη το ταλέντο του στη θεατρική και πολιτική κωμωδία και να ξεδιπλώσει τις δεξιότητές του σε έναν καινούργιο τομέα, όχι λιγότερο κωμικό: την αστρολογία. 

Το σκηνικό είχε ως εξής: Ο Χαϊκάλης ανέλυσε τον αστρολογικό χάρτη του κατηγορούμενου παιδεραστή Ηλία Μίχου και, με την εμβρίθεια που μόνο ένα τόσο σοβαρό επιστημονικό εργαλείο μπορεί να χαρίσει, κατέληξε στο ότι για όλα φταίνε ο Κρόνος και η Αφροδίτη. Ο Μίχος, σύμφωνα με τον νεοφώτιστο αστρολόγο, είναι ένας άνθρωπος με ροπή στα πάθη και στις κρυφές ερωτικές σχέσεις με διαφορά ηλικίας· ένας άνθρωπος στη ζωή του οποίου το σεξ παίζει σημαντικό ρόλο. Η ανάλυση τελείωσε, ο δημοσιογράφος – παρουσιαστής αποδοκίμασε εντόνως τις δηλώσεις που ο ίδιος φιλοξένησε στην εκπομπή του (παρότι γνώριζε προκαταβολικά τι περιλαμβάνουν) και η εκπομπή προχώρησε νίπτοντας τας χείρας της για τη διαβρωτική ανοησία που μόλις απελευθέρωσε στον αέρα.
 

Πλάνες που επιλέγουμε

Υπάρχει µια θεωρία στη νομική επιστήμη που υποστηρίζει ότι εφόσον τα ζώδια, η αστρολογία, η χαρτομαντεία και οι λοιπές ευτελείς εκδηλώσεις ανορθολογισμού αποτελούν τόσο κραυγαλέα ψεύδη, δεν πρέπει να λογίζονται ως απάτες. Με άλλα λόγια, οι αποδέκτες των μηνυμάτων που προέρχονται από δεδομένες πηγές παραλογισμού και παραπληροφόρησης γνωρίζουν ή οφείλουν να γνωρίζουν ότι όσα φθάνουν στα αυτιά και στα μάτια τους από τις πηγές αυτές είναι παντελώς αβάσιμα. Δεν νοείται παραπλάνηση, λοιπόν, από ό,τι αποδοκιμάζεται ευθέως από τη λογική και περιβάλλεται από τόσο έντονη κοινωνική και ηθική απαξία. Αυτή η θεωρία μπορεί να είναι αρκετή για να δικαιολογήσει την ελευθερία των ειδικών τού τίποτα να εκστομίζουν απρόσκοπτα μωρολογίες· μπορεί να είναι αρκετή για να δικαιολογήσει την ανάγκη των ανθρώπων να πιστεύουν σε ανυπόστατες ερμηνείες της πραγματικότητας· όμως δεν αρκεί για να θεραπεύσει τις επιπτώσεις των παραπροϊόντων του ανορθολογισμού στη δημόσια σφαίρα. Το να πιστεύει κανείς στα άστρα ίσως είναι προσωπική του υπόθεση, αλλά το να αποδίδει σε αυτά τη συμπεριφορά των βιαστών είναι υπόθεση όλων και δεν είναι καθόλου αθώα.

Για τις πράξεις ενός βιαστή δεν φταίνε οι θέσεις των πλανητών. Οποιαδήποτε κουβέντα περί του αντιθέτου είναι απαράδεκτη όχι μόνο επειδή είναι παράλογη, αλλά κυρίως επειδή συσκοτίζει τα πραγματικά αίτια του εγκλήματος· επειδή καλύπτει με τόνους απερίσκεπτης ελαφρότητας ένα θέμα που αν δεν αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, διαιωνίζεται και κακοφορμίζει. Αν η θέση του Κρόνου και της Αφροδίτης ευθύνεται για τον βιασμό μιας ανήλικης, τότε προφανώς δεν ευθύνεται η ψυχική συγκρότηση του δράστη, δεν παίζουν ρόλο η ηθική του ποιότητα και η κοινωνική συνθήκη στην οποία ανετράφη και δραστηριοποιήθηκε, δεν έχουν καν σημασία οι προθέσεις και οι επιλογές του. Το έγκλημα αποτυπώνεται ως αναπότρεπτο προϊόν της μοίρας. 

Αν η σεξουαλική κακοποίηση ερμηνεύεται ως ανάγκη του κακοποιού για σεξ, τότε η βία αμβλύνεται, εξανθρωπίζεται, «παρετυμολογείται» ως γεγονός αξιοκατάκριτο μεν, αλλά με φυσιολογική ρίζα.

Είναι γνωστό πως η ελληνική τηλεόραση ούτε πολιτισμό παράγει ούτε κάνει καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να ακολουθήσει τα μοντέρνα ήθη.  

Το βασικό της πρόβλημα, όμως, είναι πως λειτουργεί σαν να εχθρεύεται το κοινό της· πως σαμποτάρει κάθε ρεύμα θετικής αλλαγής και μάλιστα το κάνει ύπουλα, ενώ παράλληλα προσποιείται την ευαισθητοποιημένη, συμμαχική δύναμη. Οι οργιαστικές συζητήσεις κατά της κακοποίησης στα πάνελ, τα φαντασμαγορικά ξεσπάσματα κατά των κακοποιητών, τα δάκρυα σε ζωντανή σύνδεση καταλήγουν συνήθως εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν, δηλαδή σε ένα είδος απαθούς αδιαφορίας, η οποία χωράει τα πάντα, αρκεί να υπόσχονται ευκολία και τηλεθέαση, ή σκέτη ευκολία. 

Ισως έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν ότι για την ελληνική τηλεόραση δεν υπάρχει ελπίδα. Ισως πρόκειται πράγματι για ένα μέσο που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι οριστικά παραδομένο στη φθήνια της πρόκλησης για την πρόκληση, στην αέναη σαχλαμάρα που δεν γνωρίζει από όρια, φίλτρα και ηθικές σταθμίσεις.  

Είναι όμως τόσο υπερβολική η απαίτηση από κανάλια και εκπομπές να τηρούν που και που μερικά προσχήματα;  

Θα χαλάσει ο κόσμος αν ο βιασμός και η παιδεραστία κρατηθούν μακριά από τη σκαλέτα της ποπ μαγγανείας;

Είχε πάντως και κάτι θετικό η σουρεαλιστική εμφάνιση του Παύλου Χαϊκάλη στην τηλεόραση με την ιδιότητα του αστρολόγου – αναλυτή εγκληματικών προφίλ, και με την απαραίτητη ψυχραιμία μπορεί κανείς να το διακρίνει: 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Γκαρνταρόμπα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Γράφει ο Στέντωρ

Ωραίος ο συμβολισμός – και διπλωματικά τολμηρός. Να φοράει ο Αμερικανός πρόεδρος το σύμβολο άλλης χώρας, έστω και σε γραβάτα, ήταν ασυνήθιστο.  

Αλλά τη γραβάτα με την ελληνική σημαία πού την είχε βρει;  

Την απάντηση σε αυτό το φλέγον στυλιστικό ερώτημα έδωσε, από την άνεση της αποστρατείας του, ο Τέρενς Κουίκ. 

Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θύμισε ότι είχε ανταλλάξει γραβάτες με τον Μπάιντεν το 2017 σε μια σύνοδο όπου είχαν τυχαία διασταυρωθεί. Θύμισε έτσι και την καίρια συμβολή τού κόμματος του Καμμένου στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Μπορεί να μη μετέτρεψαν την Κάρπαθο σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο. Τουλάχιστον...

 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΨΩΝΑΡΑΔΙΚΟ: Η εκδίκηση των πιθήκων

Γράφει ο Στέντωρ

Το σκηνικό –και το φιλτράρισμα– είναι επαγγελματία ινφλουένσερ.  

Αυτός που ποζάρει φιλήδονα μεταξύ δύο πιθήκων και μοιάζει στα αυτιά με τον Καμμένο είναι όντως ο Καμμένος. 

Είναι μια ζωντανή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχουν τα εικονικά εργαλεία της διαδικτυακής μεταπραγματικότητας.  

Είναι όμως και κάτι σαν πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι. 

Ο εικονιζόμενος μεγαλώνοντας νεάζει. Αλλά το πορτρέτο που γερνάει αθέατο δεν είναι μόνο δικό του. Είναι η όψη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – η όψη ενός παρελθόντος που ζωντανεύει κάθε φορά που ο πρώην υπουργός Αμυνας επιχειρεί μέσω Ινσταγκραμ την εισπήδησή του στο παρόν. 

Θυμίζει έτσι ότι...

 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Δυο "διαμαρτυρημένες" επιταγές για τον κ. Τσίπρα...

Toυ KΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Η είδηση πως ένας, έστω πρώην, υψηλά ιστάμενος κυβερνητικός αξιωματούχος μετά την αποτυχία επιστροφής στο θέατρο ή τις φθηνές τηλεοπτικές σειρές σχεδιάζει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την προσφορά υπηρεσιών αστρολογικών προβλέψεων σε εγκύους κανονικά θα έπρεπε να μας τρομοκρατεί  ως κοινωνία.

Τούτο γιατί αν κάθε τυχάρπαστος, προληπτικός και παντελώς αδαής μπορεί να φτάσει στα ύπατα αξιώματα μιας Πολιτείας και να χειρίζεται ιδιαίτερα σοβαρά και ευαίσθητα ζητήματα, με την αυτοπεποίθηση κάποιου ο οποίος πιστεύει πως διαθέτει τις απαντήσεις για προβλήματα των οποίων δεν καταλαβαίνει καν τις ερωτήσεις, τότε ο κίνδυνος ενός μοιραίου ατυχήματος είναι μεγάλος.

Πέραν της περίπτωσης του ατυχήματος η αδυναμία μιας κοινωνίας να διακρίνει μεταξύ σοβαρού και αστείου συνιστά στοιχείο παρακμής και σήψης της.  

Το ίδιο ισχύει και με τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα ενός πρώην Υπουργού Αμύνης ο οποίος κοινοποιεί φωτογραφίες όπου υποδύεται  τον Τζέιμς Μπόντ με κόκκινο σακάκι να τραβάει περίστροφο ή τον Σον Κόνερι με τη στολή του σοβιετικού ναυάρχου στην ταινία "Το κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη".

Ο δεύτερος μάλιστα υπηρέτησε τη χώρα ως υψηλός αξιωματούχος αρκετών κυβερνήσεων διαφορετικών παρατάξεων, σε θέσεις ιδιαίτερα ευαίσθητες και κρίσιμες.

Όλοι συναναστρεφόμαστε καθημερινά με ανθρώπους που πιστεύουν πως μπορεί να συμβουλευτούν τις θέσεις των άστρων για να πάρουν αποφάσεις ενίοτε και κρίσιμες για τους ίδιους και για λόγους ευγένειας και καλής ανατροφής αποφεύγουμε  είτε να τους περιγελάσουμε είτε έστω να αποδείξουμε το άτοπο του εγχειρήματος...

Όταν όμως μια κοινωνία αναδεικνύει διαρκώς τέτοιας ποιότητας ανθρώπους σε κομβικές θέσεις, από τις αποφάσεις των οποίων εξαρτώνται πολλά, τότε υπάρχει υλικό που απαρτίζει την κοινωνία αλλά και στις διαδικασίες ανάδειξης των ικανότερων στη διαχείριση πολύπλοκων ζητημάτων.

Θυμάμαι την εποχή που ο κ. Χαϊκάλης οριζόταν από τον πρωθυπουργό εκείνης της περιόδου κ. Τσίπρα, στο Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ένα υψηλά ιστάμενο στέλεχος εκδοτικού συγκροτήματος να μου αναφέρει  να μην εκπλαγώ αν ο συγκεκριμένος καταφέρει να δώσει λύσεις σε προβλήματα που δεν κατάφεραν να δώσουν άλλοι και άλλοι...

Αυτό γιατί παρεπιδημεί ευρέως η πεποίθηση πως τα προβλήματά μας οφείλονται σε κάποια συνωμοτική υποταγή των πολιτικών σε κέντρα εξουσίας μακράν της κοινωνίας και άρα η ανάθεση κρίσιμων θέσεων ευθύνης σε μη πολιτικούς και ιδίως μη ειδικούς με "πεζοδρομιακή" αντίληψη παντογνώστη μπορεί να προσφέρει λύσεις χωρίς κόπο και κόστος σε ακανθώδη και περίπλοκα προβλήματα.

Η αλήθεια είναι πως οι πολιτικοί μας είναι υποταγμένοι περισσότερο απ’ όσο πρέπει,  όχι  όμως σε ύποπτα κέντρα ισχύος αλλά...

 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητου εθνικού σουργελοψωναρά κωμωδία

 

 

 

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Μπορεί να «ξεπλυθεί» το πολιτικό παρελθόν του Καμμένου;

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ

Επί μισή και πλέον ώρα το πρωί της Παρασκευής, ο Πάνος Καμμένος ξέπλενε —ή τουλάχιστον αυτό επιδίωκε— όλο το πολιτικό του παρελθόν. 

Σε μία τηλεοπτική συνέντευξη, η οποία δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί, ειδικώς αν μιλάμε για κάποιον που έχει αποχωρήσει από την πολιτική, μίλησε ωραία και άνετα για όλους και για όλα. Περίπου με τον αέρα του βετεράνου και του statesman.

 Υπάρχει αυτή η περίεργη ελληνική ιδιαιτερότητα. Όλα κάποια στιγμή ξεχνιούνται και όλοι (νομίζουν ότι) έχουν τη δεύτερη ευκαιρία τους, κάποιες φορές και την τρίτη. 

Θεωρητικά, ο Καμμένος εμφανίστηκε με την ιδιότητα του πρώην υπουργού Αμυνας για να κρίνει τις τελευταίες εξελίξεις. Και το στόμα του έσταζε μέλι για τη ελληνογαλλική συμφωνία και την προμήθεια των φρεγατών. «Είναι μια άριστη συμφωνία, γιατί πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα δέχεται την εισήγηση του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου που είχε επιλέξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια τη μετατροπή του στόλου μας με νέες φρεγάτες και τον συνδυασμό αεροναυτικών δυνάμεων, δηλαδή την επικοινωνία των πλοίων με τα αεροσκάφη και τα δορυφορικά συστήματα όπως το πρόγραμμα “Ηλιος”, που είναι πολύ διαφορετικό σύστημα και δεν μπλοκάρεται…», ήταν η γνωμοδότηση του. Μίλησε δε αναλυτικά και για τα πλεονεκτήματα των Belharra, τις επιχειρησιακές τους δυνατότητες και πολλά άλλα. Ούτε ο υπουργός Αμυνας δεν τα έχει πει τόσο αναλυτικά. 

Καλά όλα αυτά, αλλά τι είναι αυτό που νομιμοποιεί πολιτικά τον Καμμένο να κρίνει συμφωνίες, ή ακόμη και να αξιολογεί την κυβέρνηση; 

Ο ρόλος του Πάνου Καμμένου στην ελληνική πολιτική σκηνή δεν πρόκειται για ξεχαστεί. Έχοντας αποστατήσει από την ΝΔ την εποχή των μνημονίων, έφτιαξε ένα κόμμα που ως προϊόν της κρίσης έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά στην παράταξη του, αποσπώντας ένα ποσοστό που ξεπέρασε το 10%. Εν συνεχεία ενορχήστρωσε με τον Τσίπρα τη μεταξύ τους συνεργασία, πολύ πριν από τις εκλογές του 2015, έπαιξε το ρόλο του συγκυβερνήτη, έστελνε τα «μηνύματα» του παραμονές του δημοψηφίσματος, με την αλησμόνητη δήλωση «οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό», διοργάνωνε φιέστες με τελάρα και κόκκινα χαλιά για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, εκδρομές με διακομματική σύνθεση (συμπεριλαμβανομένων χρυσαυγιτών) στην άγονη γραμμή, έντυνε τον Τσίπρα με αμπέχονα α λα Φιντέλ, είχε αποδυθεί σε μία εκστρατεία διώξεων κατά δημοσιογράφων, πλακωνόταν με τον Κοτζιά για τις βίζες και τόσα άλλα. 

Τελικά, αποχωρούσε από την κυβέρνηση με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών. Ως προς αυτό το τελευταίο ρωτήθηκε στην… χαλαρή τηλεοπτική συζήτηση της προηγούμενης Παρασκευής και απάντησε αυτό: «Πώς να ρίξω την κυβέρνηση με τους βουλευτές μου που είχαν όλοι αγοραστεί; Οι βουλευτές μου περάσανε όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ».  

Το λες και χοντρή σπόντα στον Τσίπρα, ο οποίος προ ημερών μιλούσε για αποστασία, όταν ανακοινώθηκε το όνομα του Αποστολάκη ως υπουργού Πολιτικής Προστασίας. Ο φιλοσυριζαϊκός Τύπος είδε πάντως «πάσα Καμμένου στην κυβέρνηση». Μόνο που ασχέτως εξαγοράς βουλευτών ή όχι, ή μάλλον, ειδικώς από τη στιγμή που λέει ότι συνέβη κάτι τέτοιο, τίποτε δεν εμπόδιζε τον Καμμένο να μην δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Τσίπρα, κατά την σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία που προηγήθηκε της συμφωνίας των Πρεσπών. Λεπτομέρειες. 

Όπως και να ‘χει, εμφάνιση αυτή του πρώην υπουργού Άμυνας, μοιάζει να έχει «ουρές». Θύμισε εμφατικά τη σχέση του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, έκρινε ότι το μεγαλύτερο λάθος του σημερινού Πρωθυπουργού είναι το άνοιγμα στο σημιτικό ΠαΣοΚ, «το οποίο αντιμετωπίσαμε τότε στην ΝΔ με τον Κώστα Καραμανλή», ανέφερε ότι έχει επαφές ακόμη και με το περιβάλλον του Πρωθυπουργού και εν τέλει έμοιαζε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να θέλει να δηλώσει παρών. 

Κάποια στιγμή έγινε και η επίμαχη ερώτηση. Θα επιστρέψει στην πολιτική; 

 «Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα επέστρεφα στην πολιτική θα ήταν αν έβλεπα ότι διακυβεύεται εθνικό μας θέμα». Δηλαδή, περίπου «ναι, το σκέφτομαι». Προφανώς κάποιοι – και μεταξύ αυτών και ο Καμμένος – βλέπουν ότι «κάτι σαλεύει» στα δεξιά της ΝΔ και νομίζουν ότι η υπόθεση έχει ψωμί. 

Μπορεί και να έχει, θα εξαρτηθεί από πολλά. Και ίσως δεν θα πρέπει να αγνοούμε την πλέον προβληματική παράμετρο της πολιτικής συγκυρίας: 

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ένα βολικό κακό…

Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Ο Αλέξης Τσίπρας προχθές, σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό, παραδέχτηκε πως η συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Ελληνες ήταν ένα αναγκαίο κακό. 

Κακό σίγουρα ήταν. 

Αναγκαίο δεν ήταν. Εχει γραφτεί κατ’ επανάληψιν πως τότε, το 2015, θα μπορούσε να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, σχηματίζοντας κυβέρνηση με αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν το έπραξε, γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να προχωρήσει σε προγραμματική συμφωνία και οι συμπεριφορές κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θα υπόκειντο στη διαρκή κριτική των δύο άλλων συνεταίρων του.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, έρμαιο του αντιμνημονιακού λόγου της και της συνακόλουθης διχαστικής πολιτικής της, ήταν αδύνατο να προβεί σε παραχωρήσεις και να μοιραστεί την εξουσία με απαιτητικούς συνεταίρους.  

Επέλεξε τον Π. Καμμένο, ο οποίος είχε δύο ανώδυνες απαιτήσεις: να τον αφήσουν ήσυχο να «παίζει» με το υπουργείο του και να «τακτοποιηθούν» οι βουλευτές του κόμματός του.  

Ηταν ένας βολικός συνεταίρος και ως εκ τούτου η συνεργασία αυτή δεν ήταν ένα αναγκαίο κακό, όπως τη χαρακτήρισε ο Αλ. Τσίπρας, αλλά ένα βολικό κακό.

Οντως, η σύμπραξη με ένα κόμμα που έφερε όλα τα χαρακτηριστικά μιας λαϊκιστικής Δεξιάς τσαλάκωσε την αριστερή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που στερεί ακόμη και σήμερα από την ηγετική ομάδα του τη δυνατότητα να στηρίξει με αξιοπιστία τον ισχυρισμό της για «ακροδεξιά» Νέα Δημοκρατία. Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ αποδομεί αυτόν τον ισχυρισμό, καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ευάλωτο στη σχετική κριτική της κυβέρνησης και όχι μόνο.

Ο Αλ. Τσίπρας στην ίδια συνέντευξη, επί του ιδίου θέματος, είπε και κάτι ακόμη. Ισχυρίστηκε πως είχε προτείνει στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Βέβαια, αυτόν τον ισχυρισμό τον διαψεύδει το ΚΙΝΑΛ, αλλά χάριν συζητήσεως ας τον δεχθώ ως αληθή. Με δεδομένη την ήδη σχηματισθείσα πλειοψηφία με τους ΑΝΕΛ, ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε από τα άλλα δύο κόμματα, με την κυβερνητική παρουσία τους, να χρυσώσουν το χάπι της συνεργασίας του με τον Π. Καμμένο. Οσες διαφωνίες και να είχαν, επί του κυβερνητικού έργου, οι ηγεσίες των δύο κομμάτων θα ήταν πολιτικά ανώδυνες, καθώς αυτές δεν θα απειλούσαν την κυβερνητική πλειοψηφία. 

Ο Αλ. Τσίπρας ήταν προφανές πως...

 

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ο ναύαρχος αστόχησε

Του ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ

«Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται». Συνήθιζε να το λέει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.  

Και –δες σύμπτωση– ήταν αυτός που μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, είχε φροντίσει να επαναστρατιωτικοποιήσει και να εξοπλίσει τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου. Απλώς το έκανε χωρίς να το ανακοινώσει.  

Το θυμήθηκα αυτό όταν βγήκε τις προάλλες ο Ευάγγελος Αποστολάκης, πρώην υπουργός Αμυνας και τέως αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και φλυαρούσε για τα ελληνοτουρκικά –σε βαθμό που να γίνει πρωτοσέλιδος ήρωας από τις φυλλάδες του Ερντογάν.

Εντάξει, ο ναύαρχος ατύχησε, για να το πούμε ευγενικά. Τον κάλεσαν στο Mega, όπου είναι τακτικός και δεν μπορεί να τους το αρνηθεί, και άρχισε τα γνωστά εθνικοπατριωτικά, που εκ της φύσεώς τους πάντα αποπνέουν κάτι από σαρτζετάκειο «έθνος ανάδελφον» και κάτι από Πρέκα. Κάποια στιγμή όμως αποφάσισε να μιλήσει για την υψηλή διπλωματία: η Ελλάδα σε αυτό είναι ολομόναχη, «βλέπετε να έχει προκύψει κάτι που να μη με δικαιώνει; Εχει αλλάξει κάτι; Βλέπετε να είναι κανείς δίπλα μας;» Και επίσης: «Οι Αμερικάνοι δεν ασχολούνται, οι Γάλλοι αυτό τον καιρό δεν μιλάνε»… 

Ο ναύαρχος ατύχησε, γιατί τα είπε αυτά λίγες ώρες προτού ο Εμανουέλ Μακρόν ανακοινώσει ότι στέλνει το Πολεμικό Ναυτικό της Γαλλίας στο πλευρό των ελληνικών δυνάμεων, μια κίνηση που όχι μόνο προσέφερε ασπίδα προστασίας, αλλά μας έδωσε και μια ωραία ευκαιρία να δείξουμε τη φρεγάτα «Λήμνος» να εκτελεί γυμνάσια μετά το επεισόδιο με το παροπλισμένο «Kemal Reis», εξοργίζοντας τον Ερντογάν.  

Ακολούθησαν η παρέμβαση των Αμερικανών και επίσης η ανακοίνωση του Ισραήλ. 

Προφανώς, είχε αλλάξει «κάτι», αλλά ο κ. Αποστολάκης έλεγε τα δικά του. 

Ο ναύαρχος έπρεπε να προσέχει. Διότι δεν είναι ένας απλός απόστρατος που έχει τον καημό του επειδή κάποτε βαρούσαν προσοχή και έτρεμε η γη μπροστά του και τώρα έχει ξεπέσει να είναι ένας από τους πολλούς guests στην πρωινή ζώνη του Mega. Είναι ο άνθρωπος που μέχρι πριν από 14 μήνες ήταν υπουργός Εθνικής Αμυνας και πιο πριν αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Και αυτά περί ελληνικής μοναξιάς και παντοδυναμίας του Ερντογάν δεν τα είπε πρώτη φορά. Αρχές του μήνα προφήτευε πάλι ότι το Ισραήλ δεν θέλει να κλείσει το παράθυρο μελλοντικής συνεργασίας με την Τουρκία. Και φτάσαμε ο γιος του Νετανιάχου να κάνει tweets υπέρ της Ελλάδας και κατά της Τουρκίας.

Ο ναύαρχος είχε και ένα δίκιο βέβαια, όταν έλεγε πως «όταν σχεδιάζουν οι στρατιωτικοί, σχεδιάζουν με το δυσμενέστερο σενάριο» και αυτό το σενάριο είναι να μην έχουμε κανέναν στο πλευρό μας. Αλλά και αυτό είναι αυτονόητο. Είναι, αν θέλετε, φιλοσοφία που πρέπει να γνωρίζεις για τη ζωή και για κάθε τι, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο. Ξέρεις ότι στην τελική είσαι μόνος. Δεν χρειαζόταν ολόκληρη τηλεοπτική συνέντευξη για να το πει. Και μετά...

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η επανεμβάνιση ενός κατσαπλιά και οι κατεσταλμένες αριστερές συνειδήσεις

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Τίποτε δεν θύμιζε ποιος υπήρξε.  

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περπατούσε χθες στην Κέρκυρα, έχοντας δίπλα του δύο στελέχη κάτω των 35 – την Εφη Αχτσιόγλου και την Κατερίνα Νοτοπούλου. Τίποτε δεν θύμιζε ότι ο ίδιος πολιτικός πριν από όχι πολύ καιρό έπεφτε, κυριολεκτικά, στην αγκαλιά του Πάνου Καμμένου.

Ακουσε άραγε ο Τσίπρας τον παλιό του εταίρο;  

Παρακολούθησε την επανεμφάνισή του; Τον είδε να παρασύρεται από τη λασποστιβάδα που προκαλεί κάθε φορά ο ελεύθερος συνειρμός του – αστυνόμοι, κουμπάροι, δικογραφίες, μυστικές υπηρεσίες, φαμίλιες, εθνική κυριαρχία, δολιοφθορές;

Στον αμέτοχο παρατηρητή, το θέαμα ήταν τόσο οχληρό, όσο και παρήγορο. Ο ομιλητής ήταν πρώην αρχηγός, πρώην υπουργός, πρώην πολιτικός. Σκιά μιας χώρας που δεν υπάρχει πια. Αλλαξε.

Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν ελπίσει ότι μέσα στο κέλυφος του συνεταιρισμού τους με τους Ανεξάρτητους Ελληνες υπήρχαν στεγανά. Πίστευαν ότι ο ιός δεν μεταδιδόταν με τις αγκαλιές. Η Αριστερά είχε κάνει μια εφήμερη διευθέτηση, για την οικονομία της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που θα έληγε αβλαβώς. Θα έφτυναν τα κουκιά του Καμμένου χωρίς να τα καταπιούν. Είχαν έτσι βρει το αναισθητικό για να βάλουν τις ενστάσεις της αριστερής συνείδησής τους σε καταστολή.
Χθες, με τη σύντομη απόδρασή του από την αφάνεια, ο Καμμένος επιβεβαίωσε ότι δεν πήγε εκείνος στην Αριστερά. Η Αριστερά, στη συριζαϊκή εκδοχή της, πήγε στον Καμμένο. Πήγε και βούτηξε στην πολιτική υποκουλτούρα εκείνης της Δεξιάς, που πάντα συναρπαζόταν από εξουσιαστικά και παραεξουσιαστικά παίγνια. Που τρεφόταν από τη σκανδαλοθηρία, τις θεωρίες συνωμοσίας και την εχθροπαθή ηθικολογία κατά των πολιτικών της αντιπάλων.

Η Δεξιά του Καμμένου και του Παπαγγελόπουλου επιχρωμάτισε τον μείζονα αριθμητικά εταίρο της, μεταγγίζοντάς του τη δική της ιδέα για το κράτος και τον έλεγχό του – αν όχι και τη δική της γλώσσα.

Αρκεί κανείς να σκεφτεί: Αν δεν ήξερες την πολιτική ταυτότητα του παράγοντα που συζητάει με τον Μιωνή, πώς θα καταλάβαινες ότι η φωνή του μαγαζιού ανήκει σε κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ως «Αριστερός»; Τι θα εμπόδιζε τον αδαή ακροατή να ταυτίσει την υπουργική φωνή με μια καμένη συνιστώσα της Δεξιάς που ηδονίζεται με την ισχύ των μηχανισμών;

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να προσδοκά ότι ο βετεράνος που εμφανίστηκε χθες δεν θα έχει ακόμη πολλές αφορμές διαφυγής από τη λήθη.  

Μπορεί να επιμείνει στην τακτική του: Να κρατάει την αναπνοή του μέχρι να σβήσει ο απόηχος των ηχογραφήσεων και των άλλων αποκαλύψεων.

Μέχρι στιγμής όμως...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η φτώχια του πλούτου & ο καπετάν Πάνος με Ferretti!

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος


Η ειδησεογραφία των ημερών φέρει τον πρώην συγκυβερνήτη της Αριστεράς και του Τσίπρα, Πάνο Καμμένο να κάνει διακοπές με το νέο υπερπολυτελές και πανάκριβο σκάφος του(;).
 

Κι ως συνέχεια αναφέρει διάφορα επεισόδια στη Μήλο και στην Ύδρα!
 

Υπενθυμίζω τούτο: Οι δρόμοι Τσίπρα και Καμμένου χώρισαν από την προνομιούχο εξουσία προσχεδιασμένα. Ο Καμμένος  μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση του φίλου του Αλέξη και να μην επιτρέψει την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά δεν το έκανε. Αντιθέτως έδωσε όλον τον χρόνο στον Τσίπρα να βρει πρόθυμους να την ψηφίσουν και να στηρίξουν την κυβέρνησή του.

Κι αφού, λοιπόν, η ελληνική κοινωνία αποστράτευσε τον Καμμένο με το 0,8% που έδωσε στο κόμμα του, εκείνος δεν έμεινε λεπτό χωρίς τη μεγάλη ζωή και την χλιδή.
 

Βλέπετε μια πληθωρική προσωπικότητα σαν τον Πάνο Καμμένο (ακόμη και με δαχτυλίδι στο στομάχι) δεν μπορούσε να χωρά στο φουσκωτό των 8 μέτρων που ήδη διέθετε. Ούτε στο 11,5 μέτρων «Julestoo». Πολύ περισσότερο κι αφού το οικογενειακό (που κληρονόμησε από τον πατέρα του) 17μετρο «Iliatoras», έχει  αποσυρθεί από την ενεργό δράση και βρίσκεται εγκαταλειμμένο σε καρνάγιο της Νοτιοανατολικής Αττικής.
 

Εμφανίστηκε, λοιπόν, καπετάν Πάνος Καμένος με πλήρωμα 2 Φιλιππινέζους, στο 25μετρο και πολυτελέστατο Ferretti 68! Αξίας εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων! Που ανήκε στον επιχειρηματία Άκη Σουρδή.
 

Τα ερωτήματα εύλογα αλλά ουδένα λειτουργό του κράτους απασχολούν.
 

Σε ποιον ανήκει σήμερα το σκάφος αυτό;
Στον Πάνο Καμμένο ή όχι;
 

Μπορεί ν’ απαντήσει κάποιος;  Με γνώση του νόμου περί ψευδομαρτυρίας ή ψευδούς δηλώσεως. 

Μπορεί να πει κάτι ο Αλέξης Τσίπρας;
Για την χλιδάτη εμφάνιση του συγκυβερνήτη του;

Βεβαίως, με τον Καμμένο ποτέ κανείς δεν ξέρει.
 

Μπορεί αν στριμωχθεί να βγει και να πει ότι το σκάφος με το οποίο «πουλάει μούρη» εδώ κι εκεί σε Αιγαίο, Σποράδες κι Αργοσαρωνικό, δεν είναι δικό του αλλά το έχει δανειστεί!
 

Αλλά εμάς όλους μας προσβάλλει τα μάλα η προκλητικότητα κι η απαξίωση μας από τον Καμμένο. Πώς γίνεται ένας πολιτικός που δηλώνει εισόδημα 72 χιλιάδες ευρώ κι άλλες 72 από είσπραξη ενοικίων και μετοχική συμμετοχή σε εμπορική ανώνυμη εταιρεία με κεφάλαιο εισφοράς 163.000, να κυκλοφορεί με σκάφος των 550 χιλιάδων ευρώ;
 

Κι η Δικαιοσύνη τι κάνει; Δεν νοιάζεται; Από τον Ιούνιο άρχισαν οι βόλτες, τελειώνει ο Αύγουστος δεν έχει νοιαστεί να διαφωτιστεί και να μας διαφωτίσει. Ούτε οι λοιπές οικονομικές υπηρεσίες του τόπου…

 

Εν κατακλείδι:
 

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η πολλή οικειότητα τον έβλαψε

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

 

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας –όχι μόνον ο σημερινός, ο Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά ο εκάστοτε– δεν δίνει συνεντεύξεις επειδή απλώς του το ζήτησαν και συμβαίνει να είναι πολύ καλόβολος άνθρωπος ώστε να χαλάσει χατίρι.  

Ο υπουργός Αμυνας μιλάει στα ΜΜΕ πάντα με συγκεκριμένο σκοπό, για να μεταδώσει είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό ένα μήνυμα, εκ μέρους του θεσμού τον οποίον εκπροσωπεί, δηλαδή του κρατικού τομέα στον οποίο έχουμε αναθέσει την εθνική ασφάλεια και για τον οποίο δαπανάμε ετησίως άνω του 2% του ΑΕΠ της χώρας. (Για τους σχολαστικούς, φέτος η δαπάνη ήταν στο 2,2% και πέρυσι στο 2,38%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ).

 

Αυτή τη στάση τουλάχιστον θα περίμενα, ιδίως από τον ναύαρχο Αποστολάκη, ο οποίος στο κάτω κάτω είναι τεχνοκράτης και όχι πολιτικάντης. Εντούτοις, όταν τον ακούς να μιλάει –και είχαμε την ευκαιρία την περασμένη εβδομάδα–, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πει και ποιος είναι ο επικοινωνιακός σκοπός του, δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η κεντρική ιδέα των λόγων του, στο τέλος δεν καταλαβαίνεις εσύ ο ίδιος πού βρίσκεσαι.

 

Την επομένη, λ.χ., του έκτακτου ΚΥΣΕΑ της περασμένης Κυριακής, ο ναύαρχος βγαίνει στον Alpha, ενδεχομένως –υπογραμμίζω το επίρρημα– με τον σκοπό να καθησυχάσει τον κόσμο. Είναι η μέρα που έχουμε πληροφορηθεί ότι ο ναύαρχος τελικά δεν θα πολιτευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι μέχρι τότε η εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας εθεωρείτο περίπου δεδομένη. Το αποφάσισε «από κοινού με τον πρωθυπουργό», σε συνάντηση που είχαν οι δυο τους αμέσως μετά το ΚΥΣΕΑ – συγκυρία, η οποία μάλλον ενισχύει τις ανησυχίες για τα Ελληνοτουρκικά παρά τις κατευνάζει. Και τι λέει ο υπουργός για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου; 

Σας μεταφέρω την απάντησή του ακριβώς: ότι «θα προσπαθήσουμε να μην προκύψει κάτι τέτοιο. Αν φτάσει όμως σ’ αυτό το σημείο, θα κάνουμε ό,τι ενέργειες χρειάζονται για να μη γίνει». Με απλά λόγια, μας λέει ότι, αν γίνει, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να μη γίνει, αν και θα έχει γίνει.  

Εσείς τι καταλαβαίνετε από αυτό; 

Εμένα μου ακούγεται σαν παρωδία του «Yes Minister». Κάθε τεκμηριωμένη απάντηση δεκτή…

 

Και να θέλεις να ησυχάσεις με τα λόγια του υπουργού, δεν γίνεται, γιατί συνεχίζει και μας διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν σχέδια και «έχουν γίνει πάρα πολλές συζητήσεις για το πώς θα αντιδράσουμε». Αυτό ακριβώς είναι που προσωπικώς με ανησυχεί – σωστότερα, με τρομοκρατεί: οι πάρα πολλές συζητήσεις, οι ατέρμονες συζητήσεις που γίνονται για να γίνονται και δεν καταλήγουν πουθενά.  

Προσθέτει, επίσης, ώστε να μη μας μείνει καμία αμφιβολία για τη σοβαρότητα της κατάστασης, ότι αν φθάσουμε σε αμφισβήτηση του Καστελλόριζου, τότε «τα πράγματα γίνονται πάρα πολύ δύσκολα» και μάλιστα αυτό το τόνισε ιδιαιτέρως στους Αμερικανούς, κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Κατέληξε, δε, εξηγώντας ότι όλα αυτά τα είπε επειδή «έπρεπε να δοθεί ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να αισθάνεται ασφαλής και ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη. Εγώ δεν έχω καμία ανησυχία» – διαβεβαίωση που μάλλον πρέπει να εκληφθεί ως απόπειρα χιούμορ.

 

Ο υπουργός παρουσιάζει την εικόνα μιας Ελλάδας που πιέζει τους συμμάχους της να εμποδίσουν την Τουρκία, γιατί αν η πρόκληση φθάσει στο Καστελλόριζο, «δεν θα υπάρχουν επιλογές» και «θα είμαστε μόνοι μας». Παρ’ όλα αυτά, επιμένει ότι «αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να ανησυχεί κανείς, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να ανησυχούμε». Αν νομίζει ότι αυτή η εικόνα της προσπάθειας της χώρας, όπως ο ίδιος τη φιλοτεχνεί με τον λόγο του, καθησυχάζει την κοινή γνώμη, τότε...

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ζήτω οι εθνομηδενιστές!

Του ΜΑΡΚΟΥ ΤΡΟΥΛΗ

Χίλιες φορές ο συνεπής και επαρκώς τεκμηριωμένος εθνομηδενιστής, παρά εκείνος που μας εμπαίζει εκτοξεύοντας «πατριωτικές κορόνες» προκειμένου να αλιεύσει την ψήφο μας. Αρκετά…

    Αρκετά με όσους θεωρούν ότι διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου και λησμονούμε όσα υποστήριζαν περί του Κυπριακού ή της Γενοκτονίας των Ποντίων.

    Αρκετά με εκείνους που έτρεχαν άρον-άρον να διορθώσουν το βιογραφικό τους ενόψει της συμμετοχής τους στα κοινά.

    Αρκετά με όσους συστηματικά συναγελάζονται με συγκεκριμένους εργολάβους του Δημοσίου, έχοντας μάλιστα ευεργετηθεί από αυτούς και τώρα τους καταγγέλλουν με ύφος «χιλίων καρδιναλίων».

    Αρκετά με τις προκλήσεις στη νοημοσύνη μας, που μετατρέπονται σε εκλογικές προσκλήσεις και ψήφων παρακλήσεις.

Αν η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει μετά από δύο αιώνες κρατικής ύπαρξης να διαθέτει στρατηγική, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε όσους καπηλεύτηκαν το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων προτάσσοντας μια προφανέστατα αμφισβητούμενη βάσει των παρελθουσών θέσεων τους «ιδεολογική καθαρότητα». Εξαίρεση, λοιπόν, δεν αποτελούν και εκλογικές διαδικασίες, ενδιάμεσα των οποίων γράφεται το παρόν κείμενο.

Πολλοί «επιτήδειοι πατριώτες» αυτοπαρουσιάστηκαν και κατάφεραν να θέλξουν τα κομματικά επιτελεία με ακαδημαϊκές περγαμηνές και μεγαλόσχημους τίτλους, εξασφαλίζοντας θέση εντός των ψηφοδελτίων. Φυσικά, ας μην ξεχνούμε και το αναγκαίο ρητορικό χάρισμα… πού καιρός για αναζήτηση της ουσίας… εξάλλου, αυτό απαιτεί χρόνο.  

Τα έλεγε ο Ροΐδης: «Εν ενί λόγω, όπως όλοι οι Εσκιμώοι είναι αλιείς, όλοι οι Άραβες ιππείς και όλοι οι αρχαίοι Πάρθοι τοξόται, ούτως και όλοι οι σημερινοί Έλληνες είναι πολιτευταί, όλοι ψηφοθήραι, όλοι κομματάρχαι και εκ τούτου κάπως ρήτορες εξ ανάγκης».

    Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται σε ταβέρνες, πλατείες και αλάνες…

Το πολιτικό σύστημα εν Ελλάδι δημιουργήθηκε με συγκεντρωτικούς όρους ήδη από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του κράτους. Άλλωστε ήταν ετερόφωτο, και προς τούτο ο έλεγχός του προϋπέθετε τη δημιουργία «μαντριών». Όσο περνούν τα χρόνια και υπό το πρίσμα της νέας κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης σε πλανητική βάση, ο εν λόγω συγκεντρωτισμός αποκτά πιο οξεία χαρακτηριστικά, με τα κόμματα να λειτουργούν τελείως μηχανιστικά με την καθοδήγηση της εκάστοτε (ή προβαλλόμενης ως τέτοια) δεξιάς, αριστερής ή κεντρώας νομενκλατούρας.

Αυτό συμβαίνει ενώ η τεχνολογία δύναται να προσφέρει τις συνθήκες δημιουργίας πολυσυλλεκτικών πολιτικών οργανισμών. Παρ’ όλα αυτά, μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι επιθυμητή από τα επιτελεία, τα οποία προκρίνουν «βολικές λύσεις» έχουσες τη δυνατότητα να διαδραματίσουν ρόλο φερέφωνων και ως εκεί.

«Βολικές λύσεις» οι οποίες έχουν λάβει τον τίτλο τους από την ικανότητα ελιγμών και όχι ειλικρινούς αναθεώρησης απόψεων. Δεν στέκομαι καν στα λόγια του Τσόρτσιλ: «Οι άλλοι αλλάζουν απόψεις για χάρη του κόμματός τους, εγώ αλλάζω κόμμα για χάρη των απόψεών μου». Οι απόψεις, άλλωστε, υπάρχουν για να αλλάζουν.

    Το πρόβλημα έγκειται όταν αυτό πραγματοποιείται εργαλειακά, και άρα προκύπτει θέμα εξαπάτησης και εμπαιγμού των ψηφοφόρων – στοιχείο που δεν ενέχει απλά την ηθική διάσταση.

Η παραπλάνηση των ψηφοφόρων οδηγεί...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Μα καλά, προοδευτική συμμαχία χωρίς τον Κουίκ και την Παπακώστα;

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΩΒΑΙΟΥ

 

Πήρε περίπου πέντε-έξι χρόνια, αλλά τελικά ο Αλέξης Τσίπρας τα κατάφερε. Αυτό το πολιτικό μόρφωμα που περιγραφόταν ως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παίρνει σφραγίδα. Οι δύο έσονται εις σάρκαν μίαν και έχουν και μερικούς άλλους να κοιτούν τον γάμο τους… Οι πρόθυμοι του Αλέξη ανταμείβονται με μία θέση στα ψηφοδέλτια του κόμματος, το οποίο με την ευκαιρία κάνει και ένα λίφτινγκ, αλλάζει λογότυπο, επιλέγει και μερικούς τσαχπίνικους χρωματικούς υπαινιγμούς με το πράσινο και το γαλάζιο στο έμβλημά του και περιμένει την εκλογική μοίρα του. 

Εγεννήθη λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Ενας πολύ χαριτωμένος ευφημισμός. Και οι σύμμαχοι είναι ο Ραγκούσης με την Ζορμπά, ο Παπαχριστόπουλος με τον Θεοχαρόπουλο και τον Κόκκαλη, η Ρεπούση με τη Μαριλίζα και την Χρυσοβελώνη. 

Ο Τόσκας, όπως ενημερωνόμαστε δεν είναι πια στο «Πράττω» του Κοτζιά, αλλά πολιτογραφημένος ΣΥΡΙΖΑίος, ενώ στα κρύα του λουτρού έχουν μείνει κάποιοι άλλοι. 

Από τα ονόματα που περιλήφθηκαν στα ψηφοδέλτια καταλαβαίνει κανείς ότι ο Αλέξης Τσίπρας ξηγήθηκε σπαθί σε κάποιους από εκείνους που του προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες. Οι κολαούζοι των Πρεσπών και εκείνοι που είχαν δηλώσει αιώνια κοινοβουλευτική πίστη με την εν λευκώ εμπιστοσύνη τους πριν από μερικούς μήνες, είναι υποψήφιοι. Από εκεί και έπειτα θα έχουν την αγωνία έως τα ξημερώματα της 8ης Ιουλίου. Να δουν αν όλα αυτά άξιζαν τον κόπο και αν θα εκλεγούν στην επόμενη Βουλή. 

Φαίνεται όμως ότι δεν χωρούσαν όλοι στις αγκάλες της «Προοδευτικής Συμμαχίας». 

Ο Τέρενς Κουίκ ας πούμε, μένει με το παράπονο. Δεν λαμβάνονταν υπόψη οι ανησυχίες των πολιτικών ορφανών του Καραμανλισμού, έλεγε προ ημερών στον Νίκο Παππά και φαίνεται ότι έχει δίκιο. Παρά τις ακροβασίες, τις πολιτικές πιρουέτες και τις διαχύσεις του στην πρόσφατη φιέστα Τσίπρα στο Μέγαρο, δεν είναι στα ψηφοδέλτια που ανακοινώθηκαν. 

Το ίδιο και η επίσης αγανακτισμένη καραμανλική Κατερίνα Παπακώστα. Μένει εκτός, αλλά έχει να δώσει τον δικό της αγώνα ως επικεφαλής αυτού που η ίδια ονομάζει κόμμα και φέρει την επωνυμία Νέα Ελληνική Ορμή.  

Υπάρχουν όμως και χειρότερα: 

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Επτά τοξικά και χαμένα χρόνια – ας τα πενθήσουμε

Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

 

Ηταν βράδυ 6ης Μαΐου 2012. Οι κάλπες, οι πρώτες στον καιρό των μνημονίων, είχαν κλείσει, στα κανάλια πρόβαλλαν την εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος και στα τηλεοπτικά πάνελ δυσκολεύονταν να πιστέψουν τι είχε συμβεί. Ηταν τέτοιο το σοκ, η εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ, η δραματική συρρίκνωση της ΝΔ σε ιστορικά χαμηλά, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση και βεβαίως εκείνο το πρώτο τρομακτικό «εγέρθητου!» των τραμπούκων της Χρυσής Αυγής, που σχετικά λίγοι πρόσεξαν ένα φαινόμενο, το απίστευτα υψηλό 10,60% που είχε πάρει ο Πάνος Καμμένος έχοντας δημιουργήσει κόμμα μόλις λίγες εβδομάδες πριν μέσω… Facebook. 

Εκείνη η 6η Μαΐου 2012 ήταν όντως η ημερομηνία γέννησης ενός πολιτικού φαινομένου. Και η 26η Μαΐου 2019 η ημερομηνία θανάτου του, έστω και αν η ληξιαρχική πράξη γράφτηκε δυο Κυριακές αργότερα, 9 Ιουνίου, με την απόφαση του κ. Καμμένου να μην κατεβεί στις εθνικές εκλογές μετά το τραγικό αποτέλεσμα που είχαν οι Ανεξ. Ελληνες στις ευρωεκλογές.   

Αυτή η απόφαση του προέδρου των ΑΝΕΛ μοιάζει να είναι το τέλος ενός κύκλου.  

Οχι μόνο για τον ίδιο ως πολιτικό, αν και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα του φερθεί η συλλογική μνήμη και η επόμενη Βουλή. Ούτε μόνο για το κόμμα του, που έχοντας μείνει με 45.000 ψηφοφόρους είναι να απορείς για το αν θα υπάρχει αύριο –και ποιον νοιάζει άλλωστε.  

Είναι το τέλος ενός κύκλου για μια ολόκληρη εποχή που περιγράφηκε από άκρατο λαϊκισμό, εχθροπάθεια, απειλές για λιντσαρίσματα, ανόητους λεονταρισμούς, συκοφαντίες, συνωμοσιολογία και χυδαιότητα –όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά, αλλά πάντα με όλα αυτά. 

Αν και είναι φρικτό να βάζεις στίχους του Τ.Σ. Ελιοτ σε ένα κείμενο για τον Πάνο Καμμένο, έτσι τελειώνει ο κόσμος (των ΑΝΕΛ). Οχι με έναν βρόντο μα μ’ ένα λυγμό… Ο λυγμός δεν είναι κάτι που μπορεί να βγήκε από το στήθος του προέδρου των ΑΝΕΛ κατά την αξιοθρήνητη ανακοίνωση του τέλους, όπως επίσης δεν μπορεί να βγει το βράδυ των εκλογών όταν ο κ. Καμμένος διαπιστώσει ότι δεν είναι πια βουλευτής και δεν έχει τις προνομίες και την ασυλία της θέσης.  

Ο λυγμός πρέπει να βγει από μέσα μας. 

Δεν είναι η στιγμή για πανηγυρισμούς που ο κ. Καμμένος τέθηκε εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής. Είναι η ώρα να κλάψουμε, να αναστοχαστούμε γιατί το αφήσαμε όλο αυτό να συμβεί, γιατί το αφήσαμε να δηλητηριάσει και να μας φάει τη ζωή επτά χρόνια τώρα.  

Πολλοί έχουν τις ευθύνες τους για το φαινόμενο, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο.  

Αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν γέμιζε με μεγαλοστομίες τα Ζάππεια, η στροφή της ΝΔ προς τη λογική δεν θα ήταν τόσο κλειστή ώστε να πετάξει έξω τους Καμμένους και να δημιουργήσει ένα ή και δύο κόμματα σχεδόν από το πουθενά. Ο κ. Καμμένος ήταν βουλευτής της ΝΔ ως τον Νοέμβριο του 2011 και μέλος του κόμματος ως τον Φεβρουάριο του ’12. Τότε καταψήφισε τη δανειακή σύμβαση που έφερε η κυβέρνηση Παπαδήμου και λίγες μέρες αργότερα ίδρυε τους ΑΝΕΛ με ανάρτηση της ιδρυτικής πράξης στο Facebook –διόλου συμπτωματικά το Διαδίκτυο θα γινόταν ένα πεδίο όπου όλα αυτά τα φαύλα στοιχεία που χαρακτήρισαν αυτήν την επταετία θα έβρισκαν εύφορο έδαφος να αναπτυχθούν και να λειτουργήσουν ως μεγεθυντικός φακός. 

Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν αγκάλιαζε από την πρώτη στιγμή τον κ. Καμμένο όλη η χώρα θα ήταν διαφορετική τώρα. Και όχι, σύντροφοι, δεν ήταν μονόδρομος για την Πρώτη Φορά Αριστερά η σύμπραξη με τους ΑΝΕΛ, όπως τώρα θέλουν να παρηγορούνται οι απερχόμενοι κυβερνώντες, προσπαθώντας να ξεφορτωθούν με απλοϊκά επιχειρήματα το ιστορικό άγος της σύμπραξης με ακροδεξιούς, ομοφοβικούς και άλλους τέτοιους. Ηταν συνειδητή επιλογή του κ. Τσίπρα και της παρέας του – κάτι που είχαν δρομολογήσει πολύ καιρό πριν.  

Ο αρραβώνας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είχε γίνει από τον Μάρτιο του ’13, σχεδόν δύο χρόνια πριν την ανέλιξη στην εξουσία του κ. Τσίπρα, όταν οι δύο αρχηγοί έβρισκαν κοινό πεδίο αντικυβερνητικής δράσης με αφορμή την κρίση στην Κύπρο. Ο κ. Καμμένος είχε χάσει τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του, αλλά ο κ. Τσίπρας δεν είχε πρόβλημα να τον χρίσει υπουργό Αμυνας για να τιμά επάνω σε τελάρα τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, να λέει ότι ο Στρατός εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της χώρας και να τουιτάρει γραβάτες με φαλλούς.  

Ο κ. Τσίπρας ανέδειξε τον κ. Καμμένο σε απόλυτο συγκυβερνήτη του. 

Τον ανεχόταν όταν επέβαλε την εκπαραθύρωση εν μια νυκτί του «δικού του» υπουργού Παιδείας. 

Του επέτρεπε να καταψηφίζει κρίσιμα νομοσχέδια περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχοντας την ίδια ώρα το θράσος να λέει ότι «με τον Πάνο συμφωνούμε στα σημαντικά», μια τρομακτική υποδήλωση ότι κάτω από τον μανδύα της Αριστεράς των κινημάτων τα «σημαντικά» για τον κ. Τσίπρα είναι τελικά άλλα και όχι τα δικαιώματα. 

Τον άφηνε να υπονομεύει ακόμα και το magnum opus της τετραετίας του, τη Συμφωνία των Πρεσπών. 

Ο κ. Τσίπρας ήταν μεταξύ πολλών άλλων...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Ιδού τα συντρίμμια που αφήνουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ-ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ 

e-mail: loukas1972@gmail.com 

Facebook: Λουκάς Γεωργιάδης, 

Loukas Georgiadis Twitter: LoukGeorgiadis, 

loukas geo LinkedIn: LOUKAS GEORGIADIS
 

 Το κυβερνητικό έκτρωμα που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας τα τελευταία 4,5 χρόνια, θα μας... χαιρετίσει σε μερικές εβδομάδες. 

Θα κλείσουν με οδυνηρό τρόπο και μάλλον με εκκωφαντικό γδούπο, αυτό που ξεκίνησαν στις πλατείες και τους δρόμους από το 2010-2014, συμβάλλοντας στην "τσογλανοποίηση" της ελληνικής κοινωνίας.  

Θα κλείσουν τον κύκλο του ψέματος, της απάτης, της υποκρισίας, του θράσους και της αλητείας. 

Οι τύποι που σε ένα μήνα θα μας αδειάσουν τη γωνιά, θα περάσουν στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι ψεύτες και απατεώνες. Όσο για το αν είναι κλέφτες που... χαίρονταν 4,5 χρόνια, αυτό θα εξεταστεί με ηρεμία από την επόμενη Βουλή.  

Το κακό για τη χώρα ξεκίνησε το 2015 με τη λεγόμενη "περήφανη διαπραγμάτευση" που έγινε κατ΄ εντολήν των Τσίπρα-Καμμένου σ΄ έναν ανεκδιήγητο νάρκισσο που περιφερόταν με ένα... ταγάρι στην πλάτη, περιμένοντας να κερδίσει κάτι ή να τον πάρουν στα σοβαρά οι εταίροι και δανειστές μας. Τώρα, αυτός ο τύπος με το... ταγάρι διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού με δικό του κόμμα, επιδεικνύοντας περισσό θράσος, ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να διώκεται. 

Η παρέα του απερχόμενου καταληψία "κατάφερε" το 2015 να σημαδέψει την πορεία της χώρας και των πολιτών για τα επόμενα 40 χρόνια. Η χώρα βρίσκεται δέσμια έως το 2060, γιατί αυτοί που θα... έσκιζαν τα μνημόνια, τελικώς υπέγραψαν το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο "φορτώνοντας" τον λογαριασμό της τσάμπα μαγκιάς τους στον ελληνκό λαό και στις επόμενες γενιές. Μας οδήγησαν σε ένα πρόγραμμα δανεισμού ύψους 86 δισ. ευρώ με επαχθέστατους όρους. Οι ανοησίες του τύπου "το νόμισμα δεν είναι φετίχ" ή "θα τα κάνουμε Κούγκι", μαζί με την προσφυγή σε νέο πρόγραμμα, προκάλεσαν εξαΰλωση της αξίας των τραπεζών με την απώλεια 40 δισ. ευρώ, ενώ από το τραπεζικό σύστημα "έφυγαν" καταθέσεις ύψους 40 δισ. ευρώ. Από τις ανοησίες τους επιβλήθηκαν μέτρα 14,5 δισ. ευρώ (ευτυχώς που... γλιτώσαμε το mail Χαρδούβελη με μέτρα που δεν θα ξεπερνούσαν τα 2 δισ.ευρώ), ενώ η καβάντζα των 11 δισ. ευρώ που είχε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επεστράφη στους δανειστές. Το συγκεκριμένο ποσό θα ήταν αρκετό για να λειτουργήσει ως προληπτική γραμμή πίστωσης, όταν θα βγαίναμε από το Μνημόνιο το 2015. Επιπλέον, οι ανοησίες... διαρκείας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στέρησαν τη χώρα από υψηλότερο ΑΕΠ κατά 30 δισ. ευρώ. Αν αθροίσουμε έστω αλχημιστικά τους ανωτέρω αριθμούς, τότε η ζημιά των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέρχεται σε 221 δισ. ευρώ.  

Άλλωστε είναι γνωστή η δήλωση του τέως επικεφαλής του Euroworkinng Group περί συντηρητικής εκτίμησης για κόστος 200 δισ. ευρώ στην οικονομία από τα... πειράματα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τις ανοησίες κάποιου επικίνδυνου τύπου, ονόματι Γιάν(ν)η Βαρουφάκη! 

Επιπλέον, παρέδωσαν στο Υπερταμείο απαξιωμένα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου για 99 χρόνια! Ταυτόχρονα, αφήνουν... προίκα στην επόμενη κυβέρνηση 100.000 πλειστηριασμούς εξαθλιωμένων δανειοληπτών, των οποίων η θέση επιδεινώθηκε κατά την περίοδο διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.  

Ο λογαριασμός του 2015 θα μας συνοδεύει για πολλές δεκαετίες. Οι διακηρύξεις για έξοδο από τα μνημόνια και για επιβράβευση των αδύναμων της κοινωνίας είναι γράμματα κενά περιεχομένου. 

Σε 4,5 χρόνια η σημερινή κυβέρνηση μαζί με τον εταίρο των ΑΝΕΛ, ισοπέδωσε φορολογικά τη μεσαία τάξη. Επί των ημερών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα χρέη προς Δημόσιο (Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία) και τράπεζες αυξήθηκαν κατά 60 δισ. ευρώ! Ο αριθμός των "κόκκινων" οφειλετών της Εφορίας ανέρχεται 4.000.000, των ασφαλιστικών ταμείων σε 700.000, των τραπεζών σε 500.000, της ΔΕΗ και των δήμων σε 2.000.000! Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τον θεσμικό βιασμό σχεδόν όλων των κρίκων της αστικής δημοκρατίας, την περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης στην Υγεία, την Παιδεία και τη Δημόσια Διοίκηση.  

Οι σημερινοί τύποι μιλάνε για εφαρμογή της πολιτικής τους, αλλά κάθε εχέφρων νους τα μόνο που μπορεί να διακρίνει είναι ανισορροπία, θράσος και ηλιθιότητα.  

Τώρα, φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα παραπάνω αποτελούν το κόστος της... γνωριμίας του ελληνικού λαού με τους μεγαλύτερους τυχοδιώκτες που γνώρισε ο τόπος.  

Και τι κάνουν στο τέλος του βίου τους;  

Δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στους νέους συνταξιούχους ή σε προμηθευτές του Δημοσίου, ενώ έχουν περικόψει τρεις φορές το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, καθώς είναι ανίκανοι να απορροφήσουν κοινοτικούς πόρους. Με όλα τα παραπάνω δείχνουν πλασματική εικόνα στο πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού.  

Οι σημερινοί σαλτιμπάγκοι φεύγουν αφήνοντας μια "τρύπα" 6 δισ. ευρώ όπως επισημαίνεται στην έκθεση Κομισιόν και στέλνουν τον "λογαριασμό" στους πολίτες και στην επόμενη κυβέρνηση. 

Ο... λογαριασμός αυτός περιλαμβάνει...