ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η επιστροφή ενός μεγάλου !

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
 

Επιτέλους! Ξανά μαζί μας ο Δημήτρης Μάρδας, για μία σύντομη εμφάνιση, αντάξια όμως του κύρους και της φήμης του. 

Ο, κατά τη γνώμη μου, κορυφαίος διασκεδαστής του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί την εντυπωσιακή επιστροφή του με άρθρο για το νομοσχέδιο των ΑΕΙ, στο οποίο προτείνει «πρακτικές λύσεις» για το ζήτημα της βίας και της παραβατικότητας στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Να σημειώσω εδώ ότι ο πρώην αναπληρωτής του Βαρουφάκη διακρίνεται για τη ροπή του στην πρωτοτυπία και την καχυποψία του στις δοκιμασμένες λύσεις. Αν η συντομοτέρα οδός μεταξύ δύο σημείων είναι η ευθεία, εκείνος θα διαλέξει την τεθλασμένη και θα σπάσει το κεφάλι του να αποδείξει ότι είναι συντομότερη. Θυμίζω σχετικώς την περίφημη πρότασή του για τη δημιουργία διεθνούς (sic) κέντρου πολιτισμού σε κάποιο αναξιοποίητο ξερονήσι του Αιγαίου, στο οποίο θα προσκαλούσαμε τη Σίρλεϊ Μπάσεϊ να τραγουδήσει κ.λπ. – πρόταση η οποία είχε γίνει δεκτή με αλαλαγμούς ενθουσιασμού από τους θαυμαστές του. Υποψιάζομαι ότι ο μύχιος και ανομολόγητος πόθος του είναι, κάποια μέρα, να επανεφεύρει τον τροχό: έναν τροχό, βέβαια, που δεν θα είναι κυκλικός.

Τι προτείνει. 

Κατ’ αρχάς, «ενισχύεται το ήδη υπάρχον σώμα ιδιωτικών φυλάκων υπό την εποπτεία της πρυτανείας, αποκτά όμως αρμοδιότητες για έρευνα-έλεγχο-σύλληψη όμοιες της αστυνομίας (π.χ. έλεγχος σταθμευμένων αυτοκινήτων εντός του χώρου των πανεπιστημίων για κλοπιμαία)». Προτείνει, δηλαδή, ιδιωτική Αστυνομία με αρμοδιότητες κανονικής Αστυνομίας. Με απλά λόγια, προτείνει ιδιωτικοποίηση της Αστυνομίας. Ενδιαφέρουσα ιδέα, η οποία όμως θέτει ένα πολιτικό ερώτημα: από πότε ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε και νεοφιλελεύθερη συνιστώσα;

Για να παραφράσω τον Γκράουτσο Μαρξ, αυτή είναι η γνώμη του Δ. Μάρδα, αν όμως δεν σας αρέσει, έχει και μία χειρότερη. Την παραθέτω αυτολεξεί, γιατί κανείς δεν μπορεί να την πει καλύτερα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη:

ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οταν ο Δ. Μάρδας ένιωσε ένα «ξάναμμα» - ΣΥΡΙΖΑίικης ΜΑΡΔΑκίας το ανάγνωσμα!

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Ο πρώην υφυπουργός των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Μάρδας, συνέγραψε βιβλίο για τη βλακώδη διαπραγμάτευση του 2015, το οποίο εδώ και λίγες ημέρες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον χαρακτηριστικό τίτλο «2015: Το ημερολόγιο του τρόμου». 

Χαρακτηριστικός, επειδή ο τίτλος μάς προϊδεάζει αμέσως για το βαρύγδουπο ύφος του συγγραφέα, που συνδυάζει τον στόμφο της σοβαροφάνειας του ανασφαλούς ανθρώπου με τη χαρούμενη ελαφρότητα της μαρδακίας. 

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα, ώστε να πάρετε μια γεύση του ξεχωριστού ύφους στο οποίο είναι γραμμένο το βιβλίο:

«Κυριακή 10 Μαΐου 2015. Στις 15.30 δέχομαι τηλέφωνο από τον Δραγασάκη. Ως αντιπρόεδρος, υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική της χώρας, παλαιός έμπειρος επαγγελματίας, έψαχνε μαζί μας για τις προσφορότερες λύσεις. “Δε μου λες Δημήτρη, γνωρίζεις ότι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαθέτουμε ένα ειδικό λογαριασμό, ένα μαξιλάρι, της τάξης των 650 εκατομμυρίων δολαρίων για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών;”.

“Δεν αγνοώ την ύπαρξή του... είναι κεφάλαιο που παραδίδω στο πανεπιστήμιο, όταν αναφέρομαι στο διεθνές νομισματικό σύστημα... Δεν το ροκάνισαν όμως οι προηγούμενες κυβερνήσεις; Απ’ όσο ξέρω, σήκωσαν όλα τα λεφτά πριν μήνες”.

“Τα πήραν, φυσικά, σιγά μη τ’ άφηναν στην ησυχία τους... αλλά τα ξαναεπέστρεψαν απ’ ό,τι μας ενημέρωσε ο Θανάσης ο Κατσάμπας, ο μόνιμος εκπρόσωπός μας στο ταμείο. Οπότε δεν τηλεφωνείς στην Ουάσιγκτον;”.

Ενα ευχάριστο ξάναμμα διαπέρασε όλο μου το σώμα, λόγω της αναπάντεχης λάμψης στο βαθύ μαύρο της δικής μας νύχτας. “Θα προσπαθήσω να πατσίσω το χρέος μας χρησιμοποιώντας τα 650 εκατομμύρια δολάρια ως μέρος του δανείου, οπότε απομένει να πληρώσουμε γύρω στα 100 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που, ο κόσμος να χαλάσει, θα τα βρούμε!”».
 
Λυπάμαι που θα γίνω κακός, αλλά την ανεπανάληπτη πρόταση «ένα ευχάριστο ξάναμμα διαπέρασε όλο μου το σώμα, λόγω της αναπάντεχης λάμψης στο βαθύ μαύρο της δικής μας νύχτας» διστάζω να την αποδώσω στον συγγραφέα, χωρίς να έχω καμία διάθεση να τον μειώσω. Γνωρίζοντας όμως ποιος είναι ο μόνος ικανός να πετάξει σε παρόμοια ύψη λυρισμού, υποψιάζομαι ότι στο σημείο αυτό ίσως να τον βοήθησε ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο μεγάλος μας λυρικός και τέως Πρόεδρος. (Υποθέτω ότι το «ξάναμμα» του Μάρδα είναι κάτι παρεμφερές με τη «φούντωση» του Βαμβακάρη για τη γλυκιά Φραγκοσυριανή...)
 
Η αφήγηση, πάντως, εκτός από αστεία, είναι και ανακριβής. Ούτε ο Δραγασάκης ούτε ο Μάρδας ήσαν εκείνοι που ανακάλυψαν τη δυνατότητα αποπληρωμής των χρεολυσίων στο ΔΝΤ μέσω του ειδικού λογαριασμού της Τράπεζας της Ελλάδος (SDR Holdings στην τραπεζική ορολογία) και ο οποίος ουσιαστικά περιέχει τη συνδρομή της χώρας για τη συμμετοχή της στο Ταμείο. Ηταν ο τότε (και σήμερα) διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, στον οποίο ανήκε η πατρότητα της ιδέας ή, αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ακριβείς, η μητρότητα της ιδέας, διότι τη συγκεκριμένη δυνατότητα έθεσε υπ’ όψιν του διοικητή μια διευθύντρια της τράπεζας, ένα «πολύτιμο στέλεχος», όπως χαρακτηρίζεται από πηγές της ΤτΕ.

Το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται ο Μάρδας αφορούσε χρεολύσιο ύψους περίπου 700 εκατ. ευρώ, που η χώρα όφειλε να καταβάλει στις 12 Μαΐου 2015. 

Στις 8 του μηνός, όμως, ο ακατονόμαστος υπουργός Οικονομικών με το ξυρισμένο κρανίο (ο λεγόμενος και χοροπηδηχτός αγορίνος) ανακοίνωσε αναστολή της καταβολής του χρέους, καθώς τα διαθέσιμα του υπουργείου ήσαν ανεπαρκή. Το σχέδιο του χοροπηδηχτού ήταν να εκδώσει το Δημόσιο έντοκα γραμμάτια, τα οποία το κράτος θα υποχρέωνε τις τράπεζες να τα αγοράσουν. Αυτό όμως απαγορευόταν ρητώς από τον κανονισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, διότι συνιστούσε νομισματική χρηματοδότηση και θα μας οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρώ.

Αυτούς τους κινδύνους ο Στουρνάρας τους εξέθεσε με επιστολή του στον Αλέξη Τσίπρα, τονίζοντας ότι αν αυτό συνέβαινε, η χώρα αυτομάτως θα έπεφτε από τις ανεπτυγμένες οικονομίες στην κατηγορία των αναπτυσσομένων – κανονική χρεοκοπία, εν ολίγοις.  

Ο τότε πρωθυπουργός τού απάντησε επίσης επιστολικώς και σε ανοίκειο ύφος: «Κύριε Διοικητά, απαιτώ να βρείτε λύση».

Ο Στουρνάρας βρήκε τη λύση, συνεργαζόμενος στενά με τον Θ. Κατσάμπα, ο οποίος ανέλαβε να διερευνήσει μέσω της Λαγκάρντ αν η χώρα μπορούσε να αντλήσει το ποσόν από τα SDR Holdings της ΤτΕ. Πράγματι, το ΔΝΤ συμφωνούσε με τη μεθόδευση, αλλά ήταν απαραίτητη η υπογραφή του υπουργού Οικονομικών. Ομως ο χοροπηδηχτός ήταν, ως συνήθως, εξαφανισμένος.

Ο Στουρνάρας κάλεσε στο γραφείο τους κυβερνητικούς για να τους πείσει. 

Παρουσιάστηκαν οι Δραγασάκης, Τσακαλώτος και Τζανακόπουλος, στους οποίους ανέπτυξε  όλα τα επιχειρήματά του, χωρίς όμως να υπάρχει ιδιαίτερη ανταπόκριση από πλευράς τους. 

Τότε, ο διοικητής φώναξε ιδιαιτέρως τον Τσακαλώτο (ήταν αναπληρωτής Εξωτερικών τότε), με τον οποίο είχε οικειότητα καθώς τον είχε φοιτητή στην Οξφόρδη και στο προπτυχιακό και στο μεταπτυχιακό. «Ευκλείδη», του είπε, «δεν θέλεις να έχει βάλει την υπογραφή σου στη χρεοκοπία της χώρας». 

Οι κουβέντες του έπιασαν τόπο και έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετακινήθηκε εκούσα άκουσα προς τη λύση Στουρνάρα, και στις 12 Μαΐου η χώρα εκπλήρωσε την υποχρέωσή της.

Υπό το πρίσμα των γεγονότων αυτών, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τις προάλλες καταψήφισε την ανανέωση της θητείας του Στουρνάρα στην ΤτΕ. 

Αν δεν πρόκειται για την κλασική περίπτωση της αγνωμοσύνης του ευεργετηθέντος, τότε τον καταψήφισαν επειδή...

ΠΑΣΧΑ - ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΣΒΗΝΟΥΝ: Όταν νήστευε η γιαγιά…

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι την γιαγιά μου. Η περίοδος της νηστείας για αυτήν ήταν χαράς ευαγγέλιο για το σπίτι. Μία γυναίκα ταλαιπωρημένη από την ζωή ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την μετατόπισή της από την οικογενειακή ιεραρχία από ένα κορίτσι που μπήκε στο σπίτι νύφη, σύζυγος και μητέρα.

Την στιγμή όμως που ξεκινούσε η περίοδος της νηστείας τα πράγματα άλλαζαν. Ηταν η στιγμή που το σπίτι γέμισε με χαχανητά, χαμόγελα και αστεία ανάμεσα σε πεθερά και νύφη με πρωτοβουλία της πρώτης. Ηταν αποφασισμένη να φτάσει στο τέλος της νηστείας όπως αρμόζει και η αλλαγή συμπεριφοράς ήταν φανερή σε όλους και μόνιμο θέμα συζήτησης των γειτόνων στα συρματοπλέγματα που χώριζαν το ένα σπίτι με το άλλο.

Οι ημέρες περνούσαν, η νηστεία έφτανε στο τέλος και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο επιστρέφαμε στην προηγούμενη κατάσταση. Τότε δεν της το συγχωρούσα, τώρα όμως καταλαβαίνω ότι η γιαγιά όσο και να το πάλευε ήταν πάρα πολύ δύσκολο να καταφέρει να αλλάξει την συμπεριφορά της και μετά την υποχρεωτική (σ.σ. όπως νόμιζε αυτή) νηστίσιμη περίοδο.

Η αποχή από τις διατροφικές συνήθειες στην τελική είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αυτό που είναι δύσκολο είναι η ψυχική νηστεία, η περισυλλογή και η απόφαση ότι όλα αυτά που θέλουμε να βγάλουμε από πάνω μας θα αποτελέσουν παρελθόν όχι μόνο τις ημέρες που θα νηστέψουμε αλλά και μετά από αυτές.

Αυτό είναι και το πολύ μεγάλο στοίχημα το οποίο δεν έχει να κάνει με τις θρησκευτικές περιόδους της νηστείας αλλά με τον ίδιο μας τον εαυτό και το πότε θα αποφασίσουμε να κάνουμε το restart. 


Εννοείται πως δεν υπάρχει κανείς άνθρωπος που...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Πολλές φορές στο παρελθόν και όχι τώρα, μετά το μακάβριο αστείο που έκανε για τους νεκρούς στην Καλιφόρνια από την πυρκαγιά πολλοί, είναι εκείνοι που ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να βγάλει από την κυβέρνηση τον Παύλο Πολάκη.

 

Για να τελειώσει όμως κάποια στιγμή αυτό το αστείο θα πρέπει όλοι να ομολογήσουμε ότι τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Και αν υπάρξει αυτή θα είναι αποτέλεσμα συζήτησης των δύο ανδρών και θα εντάσσεται σε ένα άλλο σχέδιο που θα έχουν θέσει σε εφαρμογή.

 

Ο Τσίπρας και ο Πολάκης είναι φίλοι και μάλιστα πάρα πολύ καλοί και ο λαός μας έχει δίκιο να λέει «δείξε μου τον φίλο σου να σου πως ποιος είσαι».

 

Ο αναπληρωτής υπουργός υγείας λέει όσα θα ήθελε να πει ο πρωθυπουργός, αλλά δεν μπορεί να τα πει τόσο ωμά εξαιτίας της θέσης του. Αυτό αποδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο από την αποδοχή έστω και σιωπηρά των λόγων και των έργων του Πολάκη.

 

Ο υπουργός που δουλεύοντας για χρόνια στο Κρατικό Νίκαιας είχε πει ότι είναι ένα νοσοκομείο το οποίο είναι υπό την προστασία τους και πριν από μερικές ημέρες έπεσε η οροφή πάνω σε μία μητέρα που κοιμούνταν δεν είπε το παραμικρό για την συγκεκριμένη υπόθεση.

 

Αντίθετα έκανε ένα σχόλιο υπέρ της Δούρου με το χιούμορ που νομίζει ότι έχει ώστε να στρέψει αλλού τα βλέμματα.  

Η χρησιμότητα τέτοιων ανθρώπων σε κάθε κυβέρνηση που το μόνο που θέλει είναι να παραπλανά είναι χρησιμότατη.

 

Είναι ο άνθρωπος που θα βγει μπροστά για να πει πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν και στην συνέχεια αυτοί που πρέπει θα μετρήσουν αντιδράσεις και θα δουν αν τους παίρνει για να προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων που έχουν.

 

Για αυτό δεν θα πρέπει κανείς να κατηγορεί τον Πολάκη για καθετί που λέει ή κάνει καθώς ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τις πράξεις του είναι αυτός που τον έβαλε στη υπουργική καρέκλα. Από την στιγμή που ο Πρωθυπουργός αποδέχεται τέτοιες ενέργειες από έναν υπουργό του σημαίνει ότι όλα αυτά εκφράζουν και τον ίδιο και την κυβέρνησή του και αυτό είναι το μεγαλύτερο θέμα που προκύπτει από την συγκεκριμένη ιστορία.
 

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια κυβερνάται με την φιλοσοφία Πολάκη και το ερώτημα αν αυτό είναι αποδεκτό ή όχι από τον λαό. 

Η απάντηση...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Όταν οι… ιθαγενείς σταμάτησαν να υποκλίνονται στους δυτικούς με τα… καθρεφτάκια

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Τελικά και στα Σκόπια επιβεβαιώθηκε ότι όταν πολλοί δυτικοί πηγαίνουν με ύφος και απαιτούν με το δάχτυλο να κινηθεί όλος ο λαός προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση θα πρέπει να περιμένουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.


Εγινε στην Κύπρο με το σχέδιο του Κόφι Ανάν, έγινε στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα στο οποίο κάλεσε τον λαό ο Αλέξης Τσίπρας για να ανατρέψει στην συνέχεια την ετυμηγορία του, έγινε στην Βρετανία με το Brexit, έγινε και στα Σκόπια με τους πολίτες να γυρίζουν την πλάτη τον Ζόραν Ζάεφ και τις επιδιώξεις του για την συμφωνία που υπέγραψε με την κυβέρνηση στις Πρέσπες.

 

Το αν ο λαοί σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις αποφάσισαν ορθά ή λάθος η ιστορία θα το δείξει αλλά δεν είναι τυχαίο ότι και στις τρεις περιπτώσεις οι πολίτες αντιστάθηκαν με εντυπωσιακό τρόπο στις προτροπές που σε πολλούς ακούστηκαν σαν διαταγές από τους εξωτερικούς παράγοντες.

 

Οι εποχές που οι ξένοι πήγαιναν με καθρεφτάκια και φωτογραφικές μηχανές για να εντυπωσιάσουν τους,… ιθαγενείς και στην συνέχεια τους έκαναν ότι ήθελαν έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τουλάχιστον στις κοινωνίες που έχουν αποκτήσει δημοκρατικά πολιτεύματα και είναι μέλη με τις δικές τους δυνάμεις στην παγκόσμια κοινότητα.

 

Από την στιγμή που η ηγεσία ενός κράτους αποφασίσει να δώσει στον λαό την δυνατότητα να αποφασίσει μέσω ενός δημοψηφίσματος και όχι μέσω εκλογών τότε θα πρέπει να τους αφήσει εντελώς ελεύθερους χωρίς προπαγάνδα για την μία η την άλλη λύση και χωρίς τεχνάσματα.

 

Αν δεν το κάνει τότε η κατάληξη θα είναι πάντα ίδια όσες παρεμβάσεις και αν υπάρξουν από το εξωτερικό. Και στην συνέχεια όσοι έτρεξαν να διοργανώσουν τα δημοψηφίσματα θα ψάχνουν να βρουν τρόπους να τα ανατρέψουν, κάτι που το έχουμε βιώσει πολύ καλά και εμείς στην Ελλάδα.
 

Το αν είναι χρήσιμο ένα δημοψήφισμα ή μπορεί να κρύβει περισσότερους κινδύνους από οφέλη είναι μία μεγάλη συζήτηση, αλλά είναι σίγουρο ότι...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οσο νυχτώνει ο φόβος μεγαλώνει…

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

 

Εδώ και πολλές ημέρες οι κάτοικοι στην Αττική και άλλες πόλεις στην Ελλάδα κοιμούνται και ξυπνούν με τον φόβο το τι θα ακούσουν να έχει συμβεί τη νύχτα στην γειτονιά τους.


Οι χούλιγκανς σταμάτησαν να χτυπιούνται στα γήπεδα και δίνουν ραντεβού θανάτου έξω από τους συνδέσμους. 

Ο Ρουβίκωνας σπάει πλάκα και εκθέτει τους πάντες με το πόσο εύκολα μπορεί να κάνει ανενόχλητος τις επιθέσεις του τις οποίες κάποιοι επιμένουν να τις χαρακτηρίζουν παρεμβάσεις.

 

Τα ΑΤΜ σκάνε το ένα μετά το άλλο. 

Στην Θεσσαλονίκη έχει καταντήσει καθημερινό φαινόμενο κάποιος να μαχαιρώνεται στη μέση του δρόμου και φυσικά στα Εξάρχεια κάθε βράδυ επικρατεί πολεμικό σκηνικό με τις συμμορίες να κονταροχτυπιούνται με τους αντεξουσιαστές.

 

Σε όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα η απουσία της αστυνομίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και θα ήταν πολύ εύκολο να καταλογίσουμε ευθύνες αν έφταιγαν για αυτή την κατάσταση οι αστυνομικοί. Αν, δηλαδή, το κράτος είχε φροντίσει να καταστήσει σαφές σε όλους ότι η ασφάλεια του πολίτη είναι το υπέρτατο αγαθό και αυτό δεν θα πρέπει να διαταράσσεται από κανέναν.

 

Η νέα ηγεσία στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μπορεί να είναι θηλυκού γένους (Γεροβασίλη-Παπακώστα) αλλά δεν έχει κάνει κάτι διαφορετικό από την προηγούμενη. Το ότι επανασυστάθηκε το υπουργείο και λειτουργεί πλέον αυτόνομα δεν σημαίνει τίποτα από την στιγμή που συνεχίζεται η ίδια πολιτική.

 

Από την στιγμή που η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει την αστυνομία να κάνει την δουλειά της δεν πρόκειται να έχουμε αξιόλογα αποτελέσματα και θα αρκεστούμε σε καταδίκες (σ.σ. κάποιες φορές δεν υπάρχουν ούτε αυτές).

 

Η εικόνα του εδικού φρουρού να έχει την περιβολή τουρίστα και να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες των μελών του Ρουβίκωνα θα κάνει τον γύρο του κόσμου και η Ελλάδα για ακόμη μια φορά θα γίνει ρεζίλι.  

Για αυτή την εικόνα όμως δεν μπορεί να έχει την ευθύνη μόνο αυτός. Ευθύνονται όλοι όσοι του έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχει μία αποστολή ρουτίνας και όταν τελειώσει το ωράριό του θα πάει ήρεμα και χωρίς προβλήματα στο σπίτι του.

 

Δεν γίνεται στην μεταμνημονιακή Ελλάδα, όταν αυτή υπάρξει στην πραγματικότητα και όχι στους πανηγυρισμούς του Μαξίμου, να δείχνουμε στο εξωτερικό μια εικόνα κράτους που ο καθένας (σ.σ. από τους χούλιγκαν μέχρι τον Ρουβίκωνα) κάνει ότι θέλει.  Δεν γίνεται να υπάρχουν περιοχές που από κάποια στιγμή της ημέρας η και ολόκληρη την ημέρα να μην μπορεί να πατήσει άνθρωπος.

 

Κάποια στιγμή σε αυτή την χώρα πρέπει...

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Η τελευταία ζαριά του Τσίπρα είναι ο διχασμός

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Τα προπαγανδιστικά sms του Μαξίμου που αποκάλυψε ο Ελεύθερος Τύπος ότι στάλθηκαν λίγες ημέρες μετά την εθνική τραγωδία στο Μάτι, είναι από μόνα τους τόσο εξοργιστικά που δεν θέλουν και πάρα πολύ μεγάλο σχολιασμό.


Παρόλα αυτά μέσα από αυτά που θέλησαν οι κυβερνώντες να πουν εκείνες τις τραγικές ώρες ήταν και το περίφημο «θα κερδίσουμε τις εκλογές. Θα αναμετρηθούν δύο διαφορετικοί κόσμοι».

 

Με λίγα λόγια αυτή είναι η οδηγία του Αλέξη Τσίπρα προς όλους όσους θα θελήσουν να μιλήσουν για εκλογές και για το τι θα γίνει. Εντολή που μας γυρίζει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν η Ελλάδα ήταν χωρισμένη σε καφενεία και κάθε πολιτική συζήτηση ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τρικούβερτο καυγά.

 

Οι Ελληνες για τον Αλέξη Τσίπρα και για όλους όσους θέλουν να παραμείνουν με το έτσι θέλω στην καρέκλα της εξουσίας θα πρέπει να είναι χωρισμένοι σε δύο διαφορετικούς κόσμους. 

Για ποιον λόγο;  

Μα, γιατί έχουν πειστεί ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μείνουν στην εξουσία. Με την ακραία πόλωση που θα μας φέρει πολλές δεκαετίες πίσω και δεν θα προσφέρει τίποτα στην χώρα.

 

Και όμως δεν είμαστε από διαφορετικούς κόσμους και αν είμαστε η αποστολή της κυβέρνησης και των πολιτών είναι να μας ενώσουν και όχι να μας χωρίζουν σε στρατόπεδα! Αυτό θα πρέπει να επιδιώκει κάθε κυβέρνηση που δεν είναι στην εξουσία μόνο για το όφελος των λίγων και αγνοεί επιδεικτικά τους πολλούς.

 

Ετσι θα έκανε μία κυβέρνηση που θα είχε στόχο να δείξει τον δρόμο της ελπίδας στους πολίτες μιας χώρας που δοκιμάστηκαν, δοκιμάζονται και θα δοκιμάζονται για πολύ καιρό ακόμη από την κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική.

 

Η συγκεκριμένη όμως κυβέρνηση δεν είναι από αυτές! Θέλει πάση θυσία να κρατηθεί μέχρι την τελευταία στιγμή στην εξουσία, συνεχίζοντας να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερο κακό μπορεί και να καλύπτει την αδυναμία της πίσω από ψευτοδιλήμματα περί διαφορετικών κόσμων.

 

Και να είστε σίγουροι ότι...

ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ - ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Και αν ο Τσίπρας ζητήσει συγνώμη και για το Σκοπιανό;

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

«Αν είχα τα τωρινά δεδομένα μπροστά μου δεν θα έκανα το δημοψήφισμα το 2015 και θα είχα εντελώς διαφορετική στάση»!


Τα παραπάνω λόγια τα είπε προχθες ο Αλέξης Τσίπρας αναφερόμενος στο καλοκαίρι του 2015 όταν εξαιτίας ων δικών του επιλογών και της πολύωρης διαπραγμάτευσης που έκανε η Ελλάδα αναγκάστηκε να πληρώσει πολύ περισσότερα εκατομμύρια ευρώ από όσα θα έπρεπε και να βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην κρίση που μας ταλαιπωρεί.

 

Το mea culpa του πρωθυπουργού για τα τραγικά γεγονότα του 2015 έτυχε να ακουστεί την ίδια ημέρα που ο ίδιος, ως αποτέλεσμα μίας άλλης πολύωρης διαπραγμάτευσης του, υπέγραφε στις Πρέσπες την δική του λύση για το σκοπιανό.

 

Με χαλαρή διάθεση, γέλια και κούφιες υποσχέσεις για το μέλλον ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για γάμο αγνοώντας ότι λίγα μέτρα πιο πέρα κάποιοι διαδηλωτές έτρωγαν απίστευτο ξύλο από τα ΜΑΤ και φυσικά δεν τον συγκίνησαν οι καμπάνες της Φλώρινας που χτυπούσαν πένθιμα όσο ο ίδιος ανέλυε την συμφωνία που πέτυχε ο ίδιος.

 

Το ερώτημα είναι, τι αξία θα έχει αν λίγα χρόνια αργότερα ο Αλέξη Τσίπρας βγει πάλι να ζητήσει συγνώμη για την απόφασή του και να μιλήσει για τα δεδομένα που δεν είχε όταν δέχθηκε την… γραβάτα του Ζάεφ;

 

Υπάρχει κάποια ουσία στην παραδοχή ενός τόσο μεγάλου λάθους;  

Οχι!

 

Οταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας καταλάβει ότι οι αποφάσεις του ήταν λανθασμένες δεν λέει ότι έγιναν γιατί δεν είχε τα δεδομένα της εποχής, αλλά μαζί με το συγνώμη παραδίδει και την εξουσία.

 

Οταν ο κ. Τσίπρας βγαίνει να πει ότι έκανε λάθος στους χειρισμούς του το 2015 δεν μπορεί να ζητά απλά να του πούμε «δεν πειράζει αγόρι μου. Ολοι κάνουμε λάθη»!

 

Εξελέγη σε αυτή την θέση γι να μπορεί να βλέπει πιο μακριά από την μύτη του και τα χαρτιά που έχει μπροστά του και τόσο στην οικονομία όσο κι στο σκοπιανό οι αντίθετες φωνές για την συμφωνία υπήρχαν κι υπάρχουν.

 

Θα μπορούσε λοιπόν και τότε και τώρα να μην τις αφορίσει μιλώντας για εθνικιστές, γερμανοτσολιάδες αλλά να τις αξιολογήσει και να μην ζητήσει κατόπιν εορτής συγνώμη.

 

Το συγνώμη είναι μία όμορφη λέξη που δείχνει πράγματα, αλλά...

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητη ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΚΟΛΟΜΒΙΑ: Μόνο πολιτικό θέμα είναι ο οπλοφόρος Σαββίδης

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Πολλοί προσπαθούν από το βράδυ της Κυριακής να μιλήσουν για αθλητικό θέμα σε ότι έχει να κάνει με την εισβολή του οπλοφόρου Ιβάν Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας.

 Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν είναι αθλητικό αλλά μείζον πολιτικό με πολύ βαθιές ρίζες στο Μέγαρο Μαξίμου.


Ο Σαββίδης είναι φίλος αυτής της κυβέρνησης  και έχει αποδειχτεί πάρα πολλές φορές. Ο οπλοφόρος Σαββίδης είναι εκείνος που δεν πλήρωσε το χρέος για την ΣΕΚΑΠ, είναι αυτός που με υπερηφάνεια δήλωνε λαγός του Παππά στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, είναι αυτός που με την συνοδεία του συγκυβερνήτη Πάνου Καμμένου πήγε να πάρει τα… κλειδιά του τηλεοπτικούς σταθμού «Ε»  και είναι εκείνος που θέλει να κάνει φέουδο του την Θεσσαλονίκη με τις ευλογίες της κυβέρνησης.
 

Για τον Ιβάν Σαββίδη η επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ συνεδρίαζε μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για να βγάλει μία απόφαση που θα τον βολεύει και ξαφνικά μάθαμε πως τα ξημερώματα της Κυριακής οι εφορίες είναι ανοιχτές για να σφραγίζουν εισιτήρια των ΠΑΕ!

 

Ο Ιβάν Σαββίδης που μπούκαρε μέσα στο γήπεδο της Τούμπας δεν έκρυψε το όπλο του. 

Αντίθετα το φανέρωσε σε όλους και αυτή του η κίνηση συνοδεύτηκε και με το «είσαι νεκρός» που είπε στον άμοιρο διαιτητή ο οποίος μετά από όλα αυτά, όχι μόνο το γκολ που είχε ακυρώσει αρχικά θα το μετρούσε, αλλά θα ήταν διατεθειμένος να πάει γονατιστός στο Ροστόφ για να ζητήσει συγχώρεση από τον μεγιστάνα που ενοχλήθηκε.

 

Οταν ο πρωθυπουργός Τσίπρας ήταν ακόμη ο  Αλέξης της Αριστεράς ήταν απόλαυση να μιλάς μαζί του για ποδόσφαιρο. Στις διακοπές των συζητήσεων στα πολιτικά πάνελ που συμμετείχε οι αναλύσεις του για τον Παναθηναϊκό ήταν καίριες και ήταν ευχάριστο να ακούς έναν πολιτικό να μιλά για ποδόσφαιρο ξεφεύγοντας από την ξύλινη πολιτική γλώσσα.

 

Τα χρόνια πέρασαν, ο Αλέξης έγινε Τσίπρας και πλέον ο Παναθηναϊκός για αυτόν είναι ακόμη μία αγάπη που πρόδωσε. «Ηρθε η ώρα ο ΠΑΟΚ να πάρει το πρωτάθλημα» είχε πει και αυτό δεν θα μπορούσε να μην είναι το καλύτερο μήνυμα σε όλους.

 

Μήνυμα στους παοκτζήδες ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και όποτε θέλουν (σ.σ. μιλάμε για την  διοίκηση και όχι τον κόσμο) αλλά και  μήνυμα και σε όσους είχαν σκοπό να στενοχωρήσουν τον εκλεκτό φίλο του Μαξίμου.

 

Θυμάστε πριν από λίγο καιρό τι δήλωσε ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ στην Σία Κοσιώνη στον ΣΚΑΙ; 

 «Ανησυχούμε για τον τρόπο που η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης σε έναν άνθρωπο που δεν είναι ξεκάθαρο το ποιος είναι», είχε πει.  

Το βράδυ της Κυριακής πήρε και αυτός την απάντηση του (σ.σ. αν υποθέσουμε ότι δεν την ήξερε).

 

Για όλους αυτούς τους λόγους επιμένουμε ότι...

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΙΣΤΑΝ: Βρέθηκε ο πιο χαζός Έλληνας υπουργός

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Είναι πλέον οριστικό. Υπάρχει ένας υπουργός της κυβέρνησης του Αλέξιου του Ευρυμαθούς που με ευκολία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο πιο χαζός υπουργός της εν λόγω κυβέρνησης και ίσως και ο πιο χαζός υπουργός όλων των κυβερνήσεων από ιδρύσεως ελληνικού κράτους. 

Προκειμένου να τον προστατέψω, δεν θα αποκαλύψω το όνομά του. Το μόνο που θα πω είναι πως ΔΕΝ πρόκειται για τον υφυπουργό Εξωτερικών, τον Δημήτρη τον Μάρδα, που κάνει ό,τι περνάει από το χέρι και το πληκτρολόγιό του προκειμένου να προσελκύσει ξένους επενδυτές. Τρανό παράδειγμα της φιλότιμης προσπάθειάς του, ο διάλογος που είχε με ένα συμπολίτη μας στο face το book.  

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Ο Δημήτρης ο Μάρδας βρίσκεται στην πατρίδα του Μπόρατ, το Καζακστάν. Εκεί, κάποιοι τυχεροί κάτοικοι της Αστάνα, τον απόλαυσαν σε μια ομιλία με θέμα «Πελματολαγνία και Τρίτη ηλικία» ή κάτι τέτοιο. Μια ομιλία για την οποία ο καλός υφυπουργός ενημέρωσε και τους φίλους του στο face το book.   

Κάτω από τη σημαντική αυτή αναρτηση και πιθανώς εμπνεόμενος από αυτήν, ένας συμπολίτης μας έγραψε τα παρακάτω.

Οι πιο προσεκτικοί από τους αναγνώστες πιθανόν να έχετε προσέξει τη διαφορά ανάμεσα στο ονοματεπώνυμο «Κυριάκος Αθανασιάδης» και «Mohsen Abdullah». Είναι αλήθεια πως πρόκειται για μια πολύ μικρή λεπτομέρεια η οποία –ευτυχώς– δεν εμπόδισε τον Δημήτρη τον Μάρδα να απαντήσει (στα ελληνικά) προκειμένου να βοηθήσει τον υποψήφιο επενδυτή και μέσω αυτού την πατρίδα μας.

Η σημαντική αυτή επενδυτική προσπάθεια –κάποιοι το λένε πολύ χοντρό δούλεμα– γίνεται αντιληπτή από έναν άλλο συμπολίτη μας, ο οποίος μοιάζει να γνωρίζει το περιεχόμενο του μηνύματος που έστειλε ο Δημήτρης ο Μάρδας στο messager (ό,τι κι αν είναι αυτό) του υποψήφιου επενδυτή.   

Ο κύριος αυτός όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο και η απάντηση του Δημήτρη του Μάρδα είναι άμεση και αποστομωτική. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως ο υφυπουργός ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι τον δουλεύουν (και μάλιστα ολοφάνερα) αλλά, αν αυτό συμβαίνει, είναι γιατί η καλή, αριστερή του καρδιά δεν αφήνει το νου του να πάει στο κακό. 

Και στο κάτω-κάτω «τι το παραξενο» να απαντάει ο υφυπουργός στον Αθανσιάδη Abdullah?

Είναι μάλιστα τόσο μεγάλη η αδυναμία του Δημήτρη του Μάρδα να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, που συνεχίζει με την ορμή που μόνο ένας σοσιαλιστής που γνωρίζει «τι γίνεται παντού διεθνώς σε τέτοιες περιπτώσεις» μπορεί να έχει.   

Ο Δημήτρης ο Μάρδας είναι υφυπουργός της κυβέρνησης και καθηγητής Οικονομικών στο ΑριστοΤΕΛΕΙΟ Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και μπράβο του.

Υ.Γ:  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ - Δημήτρης Μάρδας: Ο μύθος μπροστά από τον άνθρωπο

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Όλοι θαυμάσαμε τη σπουδαία ιδέα του Δημήτρη του Μάρδα με τους πρόσφυγες επενδυτές και όλοι γελάσ... εεε.. ζητώ συγνώμη... και όλοι προβληματιστήκαμε γόνιμα και λίγο στεναχωρηθήκαμε που τόσο μεγάλες μα... ξαναζητώ συγνώμη... που τόσο σπουδαίες ιδέες δεν ακούγονται πιο συχνά. 

Πολλοί εξεπλάγησαν καθώς δεν περίμεναν, ακόμα και σ’ αυτή την κυβέρνηση που έχει μέσα της μυαλά όπως ο Φίλης, ο Κατρούγκαλος, η κυρα Θεανώ, ο Καμμένος ή ο Κουρουμπλής, να υπάρχει κάποιος τόσο μεγάλος όσο ο Δημήτρης ο Μαρδας. 

Κακώς.  

Πρώτον γιατί όσο ανίκανος είναι ως πρωθυπουργός ο Αλέξης ο Φούιτ τόσο ταλαντούχος είναι ως κυνηγός κωμικών ταλέντων 

Δεύτερον διότι ο Δημήτρης ο Μάρδας έχει δώσει σημάδια του μεγαλείου του στο παρελθόν . Διότι ο Δημήτρης ο Μάρδας είναι αυτός που:

1. Βρίσκει εκατοντάδες εκατομμύρια με μια βόλτα στο γραφείο του

Κάποιοι μπορεί να μην το θυμούνται και κάποιοι να προσπαθούν να το ξεχάσουν, αλλά στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης του Αλέξη του Φούιτ ο Μάρδας μεγαλουργούσε στο υπουργείο των Οικονομικών. Μια μέρα, εκεί που μεγαλουργούσε, συνειδητοποίησε πως του έλειπαν «350 με 400 εκατομμύρια». Μη έχοντας άλλη επιλογή έκανε ό,τι κάθε υπεύθυνος υπουργός μιας υπεύθυνης κυβέρνησης θα έκανε: Το είπε στα κανάλια. Η αναστάτωση ήταν μεγάλη, αλλά – όπως αποδείχτηκε - εντελώς αδικαιολόγητη. Μιάμιση ώρα αργότερα ο Δημήτρης ο Μάρδας ξαναβγήκε στα κανάλια και είπε πως τα λεφτά βρέθηκαν. Όταν με δέος οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον μεγάλο αυτό οικονομολόγο πώς τα κατάφερε, εκείνος, με την άνεση που χαρακτηρίζει τους πραγματικά μεγάλους απάντησε: «πριν μιάμιση ώρα ήμουν σπίτι μου, τώρα είμαι στο γραφείο μου»  

Τόσο μαρδ... εεε ... τόσο μεγάλος. Δυστυχώς, παρά τις προτροπές, ποτέ δεν επανέλαβε την ίδια διαδρομή για το γραφείο του και έτσι χάθηκε η ευκαιρία να λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.

   Ένας θρησκευτικός ηγέτης κι ένας Θεός

2. Κερδίζει το βραβείο Προνοητικού Πατέρα της Δεκαετίας.

Στους ίδιους πρώτους μήνες που ο Δημήτρης ο Μάρδας με μια βόλτα μέχρι το γραφείο του μπορούσε να βρει εκατοντάδες εκατομμύρια, κυκλοφορεί η είδηση πως κυβερνητικό στέλεχος, λίγες μέρες πριν τη νίκη της παράταξης του, είχε βγάλει στο εξωτερικό λεφτά. Το κυβερνητικό στέλεχος δεν είναι άλλο από τον Δημήτρη τον Μάρδα, αν και το ποσό - όπως δηλώνει ο ίδιος «δεν είναι σημαντικό.. 30.000 – 40.000 ευρώ». Ψίχουλα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα ήταν και ψίχουλα που είχαν βγει στο εξωτερικό για να κάνει το μεταπτυχιακό της η κορούλα του. Προφανώς ο Μάρδας περίμενε το χάος που θα φέρει η κυβέρνηση του Αλέξη του Φούιτ στην οικονομία και προφανώς δεν θα ήθελε το παιδί του να σπουδάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο που έχει προϊστάμενο τον Μπαλτά ή τον Φίλη και καθηγητή τον ίδιο. Κανείς δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο για το παιδί του. Μέχρι εδώ τίποτα το ιδιαίτερο. Το μεγαλείο του Μάρδα ξεδιπλώθηκε όταν ερωτήθη αν η κόρη του έφυγε για το εξωτερικό και απάντησε: «Η κόρη μου δεν πέρασε τις εξετάσεις όπως περιμέναμε, αλλά θα φύγει τους επόμενους μήνες».

Δυστυχώς οι σπουδαίοι Έλληνες δημοσιογράφοι που φιλοξένησαν και φιλοξενούν τον Δημήτρη τον Μάρδα στις εκπομπές τους, είναι πολύ διακριτικοί και έτσι ακόμα δεν έχουμε μάθει τι απέγιναν οι σπουδές της κόρης και αν τα χρήματα έπιασαν τόπο ή υποφέρουν μόνα τους στην ξενιτιά. 

Σε κάθε περίπτωση, η προνοητικότητα του Δημήτρη του Μάρδα πρέπει να γίνει παράδειγμα για κάθε πατέρα που θέλει να γλιτώσει το παιδί του από το χάος που ο ίδιος και η παρέα του δημιουργούν.

  Ανταλλάσσοντας απόψεις με συναδέλφους

3. Έχει όραμα για την Τέχνη και τη Φιλοσοφία και τη Σίρλει Μπάσεϊ

Εδώ δεν μπορώ να προσθέσω τίποτα. Θα αφήσω να μιλήσει μόνη της η σκέψη του Μάρδα:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: "Το μεγαλείο του λαϊκισμού και τα Μνημόνια" - KAMAΡΩΣΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΕΒΕΝΤΟΣΩΤΗΡΑΣ Κος Δ. ΜΑΡΔΑΣ ΠΡΙΝ ΥΠΟΥΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΙΚΟΥΣ "ΣΚΙΣΤΕΣ" ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ !!!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΔΑ

Αφού πήραμε μια νέα δόση αηδίας από το πολιτικό μας σύστημα, με την υπόθεση Χαϊκάλη, πορευόμαστε το 2015 στις εθνικές εκλογές με φόντο έναν πολυποίκιλο λαϊκισμό, που πασχίζει να δείξει πόσο χρήσιμος είναι στον τόπο.

Οι πάντες θέλουν να ρίξουν στην πυρά το Μνημόνιο, βιώνοντας την αυταπάτη της απαλλαγής από τους μηχανισμούς εποπτείας των πιστωτών στα επόμενα τριάντα χρόνια! Έτσι, οι λαϊκιστές της Δεξιάς (που σχίζουν φύλλο-φύλλο το Μνημόνιο) και της Αριστεράς (που θα το σχίσουν μια και έξω), προσπαθούν να δείξουν στους Έλληνες ψηφοφόρους πόσο κακοί είναι ή θα είναι απέναντι στην τρόικα…

Με ακατανόητη τακτική, με αντιφατικές στρατηγικές και με πλήθος ανδρών και γυναικών ενός μετρίου πολιτικού αναστήματος και ήθους, προσπαθούν να πείσουν οι εραστές της εξουσίας τους πολίτες, ότι η σωτηρία της χώρας εξαρτάται από τη σύγκρουσή τους με την τρόικα και μόνο.

Δεν είμαστε υποστηριχτές τέτοιων Μνημονίων, που με τις πολλές λανθασμένες επιλογές τους ή τα κενά που παρουσιάζουν δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Καλό θα ήταν, ωστόσο, να μη θεωρούμε ως άλλοθι των κακοτεχνιών των οικονομικών μας πολιτικών και των… πεφωτισμένων ηγετών μας, τα λάθη των Μνημονίων.

Πράγματι, η αποσάθρωση του βιομηχανικού ιστού της χώρας δεν είναι προϊόν του Μνημονίου ή του ευρώ. Οφείλεται στις ακατάλληλες επιλογές των δικών μας πολιτικών ηγεσιών από το 1987 και μετά, οι οποίοι ουδέποτε κατανόησαν τις επιπτώσεις της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς και της παγκοσμιοποίησης, στη διεθνοποιημένη παραγωγή και στο εμπόριο.

Το γεγονός ότι είμαστε η πρώτη προς χρεοκοπία χώρα του πλανήτη, δεν είναι πάλι συνέπεια ενός Μνημονίου, αλλά το αποτέλεσμα μιας εγχώριας πολιτικής ευδαιμονισμού που γνώρισε το απόγειο της δόξας της μετά το 2004.

Το ότι δεν αγγίζουμε τους γνωστούς λαθρεμπόρους καυσίμων, δεν είναι υπόθεση της τρόικας (αν και απορεί βέβαια κανείς γι’ αυτό), αλλά έκφραση της δυσοσμίας ενός συστήματος πολιτικής διαπλοκής και διαφθοράς. Γιατί άραγε η τρόικα δεν ασχολήθηκε με αυτόν τον χρυσοφόρο χώρο, που οδηγεί σε απώλειες δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως από τον κρατικό προϋπολογισμό; Ερώτημα αναπάντητο έως σήμερα.

Το ότι είμαστε η 80η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη, δεν είναι το επακόλουθο  μνημονιακών διεργασιών, αλλά δικών μας επιλογών.

 Έπρεπε βέβαια να έρθει η τρόικα για να βάλει κάποια τάξη στο θέμα της διαφθοράς των πολιτικών μας, μέσα από τον νόμο περί μαύρου χρήματος, που αισίως άρχισε να στέλνει στα δικαστήρια κάποιους πρώην υπουργούς, στερώντας τον ύπνο από κάποιους εν ενεργεία.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ρεαλισμός ή αυταπάτη;

Του Δημήτρη Μάρδα

Η οικονομική πολιτική που ακολούθησε η Αργεντινή από το 2001, βελτίωσε από τη μια πλευρά μέσω των συνεχών υποτιμήσεων/διολισθήσεων τις εξαγωγές, δε μείωσε όμως τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. Από την άλλη η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική (μεγάλη αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος) πυροδότησε τον πληθωρισμό και συνέβαλε στην αύξηση των εισαγωγών. Η νέα πολιτική μετά το 2001 μείωσε απλά το επίπεδο της φτώχειας από το 53% των πολιτών στο 48%.

Έτσι, η ανασφάλεια που άρχισε να αισθάνεται ο κόσμος οδηγεί σε μαζικές εξαγωγές συναλλάγματος, εξέλιξη που έχει περιορίσει τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας.

Αναλυτικότερα, οι υποτιμήσεις-διολισθήσεις του πέσος από το 2002 έως σήμερα είναι της τάξης του 1.200%! Μόνο για το 2013, το νόμισμα αυτό υποτιμήθηκε κατά 24%, ενώ στις αρχές του 2014 απαξιώθηκε περαιτέρω, κατά 18,5%. Ο πληθωρισμός ανήλθε στο 28% το 2013 και σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, ήταν στο 5% στα τέλη του Γενάρη του 2014.

Όταν στην Ελλάδα, οι υποστηριχτές εύκολων λύσεων (πολιτικά χρήσιμων βραχυχρόνια), καταλάβουν ότι η ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας δεν κερδίζεται μεσοπρόθεσμα με τις υποτιμήσεις-διολισθήσεις, τότε θα αλλάξει και η κουλτούρα όσων εξακολουθούν να υποστηρίζουν λύσεις όμοιες της Αργεντινής ή της Ελλάδας του άμεσου παρελθόντος.

Ως προς την Ελλάδα, να υπενθυμίσουμε ότι το 1980, $1 ήταν ίσο με  42,6 δραχμές, ενώ το 2000, ένα $1 αντιστοιχούσε σε 308,9 δρχ. Ως προς τις εξαγωγές μας αυτές από, $5 δισ. το 1980, έφθασαν τα $10 δισ. το 2000. Δηλαδή κατρακύλησε η δραχμή 7 περίπου φορές για να διπλασιαστούν (!!!) μόνο οι εξαγωγές μας.

Φυσικά με τα ανωτέρω δε δίνουμε άλλοθι σε όσους υπέγραψαν τα όποια Μνημόνια από το 2010 και μετά, που αντανακλούν το μέγεθος της άγνοιας, της δειλίας και ενδεχομένως, όταν κάποτε αποδειχθεί, κάποιας μορφής δόλιων πράξεών τους.

Οι πολιτικοί που κυβερνούν με τη βοήθεια του δικού τους εθνικού νομίσματος και δεν σκέπτονται ορθολογικά, αφού θυσιάζουν τα πάντα στο όνομα της επανεκλογής τους, έχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να αυξάνουν ανεξέλεγκτα την ποσότητα κυκλοφορίας του χρήματος, καθώς διακατέχονται από το «σύνδρομο του πολυγράφου». Νομίζουν λοιπόν, ότι έχουν τη δυνατότητα να αυξάνουν τον όγκο του χρήματος κατά βούληση, σαν να αναπαράγουν προκηρύξεις σε πολύγραφο!

Αυτό το σύνδρομο, που το έζησε η Ελλάδα με τη δραχμή κατά την περίοδο 1970-1992, το βίωσε και η Αργεντινή πρόσφατα. Όταν όμως αυξάνεται η ποσότητα του χρήματος στην οικονομία, και ως εκ τούτου τονώνεται η ζήτηση, χωρίς να υπάρχει αντίκρισμα εκ μέρους της προσφοράς (παραγωγής), τότε εκτινάσσεται ο πληθωρισμός, οι εισαγωγές και ενισχύεται η αβεβαιότητα στην οικονομία. Εδώ βρίσκεται η αρχή του τέλους, που ζει εκ νέου η Αργεντινή στις ημέρες μας.

TOYΡΚΙΑ και ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Tα Ιμια ως προβοκάτσια!!! - Μια αιρετική - ανορθόδοξη προσέγγιση!

Οι "προβοκάτορες" χρησιμοποίησαν άραγε και αεροψεκασμούς?...

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΔΑ 

Καθηγητή στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Σε μια περίοδο επαναπροσέγγισης των ΗΠΑ και του Ισραήλ με το Ιράν, η Τουρκία σείεται. Διάφορα γεγονότα (οι συγκρούσεις στην πλατεία Ταξίμ, η ρήξη Ερντογάν με το ιερατείο του Ισλάμ κ.ά.) έρχονται να θέσουν υπό αμφισβήτηση την κυρίαρχη θέση του Τούρκου πρωθυπουργού, που φαίνεται ότι δυσαρέστησε κάποιους.

 

Να υπενθυμίσουμε ότι στον πόλεμο του Ιράκ του 2003 (επιχείρηση «Σοκ και Δέος») ο τότε νεοεκλεγείς ισλαμιστής πρωθυπουργός αρνήθηκε τη χρήση των τουρκικών εδαφών για την εισβολή στρατευμάτων των ΗΠΑ στο Βόρειο Ιράκ. Επίσης η ρήξη Τουρκίας-Ισραήλ που άρχισε στο Νταβός το 2009 (μεταξύ Ερντογάν - Πέρες), δεν κόπασε, παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ.

Και η δυσαρέσκεια των ΗΠΑ συνεχίζεται. Μην ξεχνάμε λοιπόν ότι ο Ερντογάν διευκόλυνε τους Ρώσους από το 2007 έτσι ώστε να περάσει ο αγωγός South Stream από τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ λίγο μετά, τον Ιούνιο του 2009, ανακοίνωσε τη δημιουργία αγωγού 700 χιλιομέτρων Σαμψούντας-Τσεϊχάν, μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου που θα κατέληγε στη Μεσόγειο!

Και το «κερασάκι της τούρτας» ήταν οι πρόσφατες κινήσεις του δίδυμου Ερντογάν-Νταβούτογλου, στη Συρία (ενίσχυση του μετώπου Αλ Νούσρα, που αποτελεί παρακλάδι της Αλ Κάιντα), που εύλογα προσέκρουσαν στη στρατηγική των ΗΠΑ

Ολα τα ανωτέρω μάλλον φαίνεται ότι ενόχλησαν το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο του πλανήτη, που για ακόμη μια φορά έδειξε τα δόντια του σε όσους ηγέτες θεοποιούν τον εαυτό τους. 

Και το κατεστημένο αυτό δεν ελέγχει μόνο τα διεθνή μαζικά μέσα ενημέρωσης! Εχει τη δύναμη να εξαγοράσει ανυπολόγιστες δυνάμεις με τα χρήματα που διαθέτει!

«Τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας μπορεί να εξωτερικευτούν στην Ελλάδα».

Ενα σλόγκαν ή ορθότερα ένας φόβος που υφέρπει στο μυαλό πολλών αξιωματούχων της κυβέρνησης, λόγω των εξελίξεων που τρέχουν στη γειτονική χώρα.

Εδώ θα προτάξουμε μια άλλη άποψη προς συζήτηση:

Αρχικά σημειώνεται ότι το 2014 δεν είναι 1996! Το 1996 η Ελλάδα είχε χρήματα και μπορούσε να αγοράσει άφθονα οπλικά συστήματα μετά από μια κρίση (στα Ιμια) πλήρως ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ! Τώρα δεν διαθέτει πόρους να κάνει με άνεση ακόμη και τις απαραίτητες εισαγωγές ενέργειας!

Δεύτερον, ποιος έχασε πράγματι από την κρίση στα Ιμια; Ας δούμε την άλλη όψη του νομίσματος. Η κρίση στα Ιμια έλαβε χώρα μία χρονιά πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Λουξεμβούργου (12 και 13 Δεκεμβρίου 1997). Κατά τη Σύνοδο εκείνη άνοιξε ο δρόμος της ενταξιακής πορείας της Κύπρου και των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η Τουρκία, λόγω, στην ουσία, των Ιμίων, έμεινε εκτός του νυμφώνος.

Ετσι για δεύτερη φορά έχασε το τρένο της ένταξης. 

Το πρώτο, που θα μπορούσε να δημιουργήσει τετελεσμένα στην υπό ένταξη Ελλάδα, το έχασε το 1978 επί κυβέρνησης Ετσεβίτ.

Στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι (1999) η Τουρκία εξασφάλισε απλά μια θολή επιλεξιμότητα ως υποψήφιο κράτος-μέλος, όταν όλοι οι υπόλοιποι «κλείδωναν» την ένταξή τους. Από την άλλη, νομοθετήματα της Ε.Ε. έχουν καθιερώσει τα 12 μίλια ώς τα χωρικά ύδατα κάθε κράτους-μέλους.

Η Ελλάδα δεν παρασύρθηκε στον πολιτικό διάλογο που επιθυμούσε η Τουρκία για την εκ νέου χάραξη των συνόρων στο Αιγαίο. Από την άλλη, αν υποθέσουμε ότι θα μπορούσε να τεθεί επί τάπητος προς συζήτηση η ακραία και ανυπόστατη άποψη ότι οι βραχονησίδες στο Ανατολικό Αιγαίο -οι ονομαζόμενες από τους Τούρκους γκρίζες ζώνες- είναι εκτός των συνόρων της Ελλάδας (που διαθέτουν χωρικά ύδατα, αλλά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα), τότε θα άλλαζαν αισθητά τα θαλάσσια σύνορα της χώρας, απειλώντας την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ);  Φυσικά όχι!

Οπότε, τι εξυπηρετούσε όλη η τότε όξυνση στο συγκεκριμένο χρόνο, όπου τα περιθώρια εξομάλυνσης των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας ήταν ανύπαρκτα έως τη Σύνοδο Κορυφής του Λουξεμβούργου;  

Ποιος προκάλεσε λοιπόν την κρίση στα Ιμια και γιατί προκλήθηκαν επί μιας κυβέρνησης (της Τανσού Τσιλέρ) με ευρωπαϊκό προσανατολισμό;

Γιατί τα Ιμια να μη θεωρηθούν λοιπόν ως μια προβοκάτσια που εξυπηρετούσε, πλην της όξυνσης των δαπανών για εξοπλισμούς στις δύο χώρες και την ισχυροποίηση των ΗΠΑ στην περιοχή, τους αντιευρωπαϊστές Τούρκους;  

ΤΟΥΡΚΙΑ: Ο Ερντογάν, το 0,7% και οι αναλώσιμοι ηγέτες!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Δημήτρη Μάρδα
Η Τουρκία σείεται εκ νέου και ο πρωθυπουργός της χώρας, βλέπει να απειλείται από ένα γεγονός, που θεωρείται ρουτίνα στη χώρα μας και ουδέποτε απείλησε τις εδώ κυβερνήσεις: Κάποιες μίζες!. 

Πριν από λίγο καιρό απειλήθηκε από ένα μάλλον αστείο, όπως φαινόταν, γεγονός: Τη δημιουργία ενός εμπορικού κέντρου στην πλατεία Ταξίμ.
Να σημειώσουμε, ότι κοντά στην περιοχή εκείνη των μαχών, πριν λίγα χρόνια, «ξεφύτρωσε» ένας αυθαίρετος (κυριολεκτούμε) ουρανοξύστης, που σε συνδυασμό με το ογκοδέστατο ξενοδοχείο της Swiss, αν και χαλούν την αισθητική όλης της περιοχής, δεν προκάλεσαν την παραμικρή αντίδραση!
Στο σύνολο των ερμηνειών που δίνονται για την έκρυθμη αυτήν κατάσταση, που αναζωπυρώνεται με κάθε ευκαιρία, σημειώνονται κάποια ίσως ενδιαφέροντα στοιχεία.
Αναλυτικότερα, η Τουρκία διπλασίασε το ΑΕΠ της σε δέκα περίπου χρόνια. Αυτό ερμηνεύει τον πλούτο που είναι ορατός σε όλα τα αστικά κέντρα της Δυτικής Μικράς Ασίας. Και όλα αυτά συνοδεύονται από ένα αναγκαστικό εκδημοκρατισμό, συνέπεια των πιέσεων της ΕΕ και –δεν είναι υπερβολή– του διαδικτύου. Οπότε νέες αξίες περί ελευθερίας και δημοκρατίας, που αναδείχθηκαν μετά το γέμισμα του στομαχιού, αντιστέκονται στις αυθαιρεσίες των κυβερνώντων. Οπότε οι πολίτες αρχίζουν να αντιδρούν και μάλιστα βίαια.
Η ερμηνεία αυτή αν και ρεαλιστική, δεν ικανοποιεί όμως πολύ κόσμο. Πράγματι, ένα άλλο σύνολο συσσωρευμένων γεγονότων και εξελίξεων, μπορεί να δώσει πιο πειστικές ερμηνείες.
-Αναλυτικότερα, ας αρχίσουμε από τον πόλεμο του Ιράκ του 2003 (επιχείρηση «Σοκ και Δέος»). Ο νεοεκλεγείς τότε πρωθυπουργός, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αρνήθηκε τότε στον Πρόεδρο Μπους τη χρήση των τουρκικών εδαφών εκ μέρους του στρατού των ΗΠΑ, για να εισβάλλει στο Βόρειο Ιράκ. Η αλλαγή της στρατηγικής των ΗΠΑ, που επιβλήθηκε από την απόφαση αυτή, στοίχισε στους Αμερικανούς χρήματα και χρόνο.
-Δεύτερο γεγονός: ενώ γεωστρατηγικά οι ΗΠΑ θέλουν το Ισραήλ και την Τουρκία, από το 1955 και μετά, να βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο, ο Ερντογάν έχει άλλη άποψη. Η ρήξη Τουρκίας-Ισραήλ που άρχισε στο Νταβός το 2009, με την αποχώρηση του Τούρκου πρωθυπουργού από το πάνελ των συζητήσεων, μετά τη σύγκρουσή του με τον Ισραηλινό πρόεδρο Σ. Πέρεζ, ήταν η αρχή του τέλους της εν λόγω επιλογής των ΗΠΑ. Αφορμή της ρήξης ήταν η στρατιωτική επιχείρηση των Ισραηλινών στη Γάζα, που άφησε 1400 Παλαιστίνιους νεκρούς. Παρά τις πρόσφατες προσπάθειες του Προέδρου Ομπάμα, η ψυχρότητα καλά κρατεί ανάμεσα στους δυο πρώην συμμάχους.
-Τρίτο γεγονός, οι Αμερικανοί φλέρταραν τον Ερντογάν, από την περίοδο της τετράμηνης φυλακής του εξαιτίας της δήλωσής του δεύτερου –ή ορθότερα της απαγγελίας ποιήματος– στις 12 Δεκεμβρίου του 1997, κατά την οποία οι μιναρέδες θα αποτελούσαν τις λόγχες του Ισλάμ!. Εκεί δέχθηκε επισκέψεις Αμερικανών αξιωματούχων, που εμμέσως πλην σαφώς εξέφραζαν την υποστήριξή τους σε ένα ανερχόμενο αστέρι της πολιτικής, για έναν ίσως λόγο:
Έψαχναν ενδεχομένως σύμμαχο στο εν δυνάμει πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας, ο οποίος θα έλυνε το κουρδικό, σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα, κατά τα οποία το εν λόγω κράτος, θα προερχόταν από την απώλεια εδαφών τεσσάρων κρατών (Τουρκίας, Συρίας, Ιράν, Ιράκ). Και εκεί διαψεύσθηκαν.
-Τέταρτο γεγονός, ο Ερντογάν, μετά τη συμφωνία του με τη Μόσχα, επέτρεψε τον Ιούνιο του 2007 τη διέλευση του ρωσικού αγωγού South Strean από τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας, ενώ λίγο μετά τον Ιούνιο του 2009, ανακοίνωσε τη δημιουργία αγωγού 700 χιλιομέτρων Σαμψούντας-Τσεϊχάν, μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου που θα κατέληγε στη Μεσόγειο. Παράλληλα, ανακοίνωσε τη δημιουργία διυλιστηρίου στη Νότια Τουρκία, που θα εξυπηρετούσε την επεξεργασία του αργού αυτού πετρελαίου. Όλη αυτή η συγκυρία συνέπεσε με τη ματαίωση του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδούπολης.
Το τελευταίο, δε θα ενοχλούσε τους Αμερικανούς από τη στιγμή που ήταν απόλυτα πεπεισμένοι για δυο πράγματα: