ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Κατοχή χρυσού και γεωπολιτική ισχύς! (Η θεσμοθετημένη ληστεία σε βάρος των Ελλήνων και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων για συσσώρευση αποθεμάτων)

Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς
Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών


Eπειδή οι σοβαρές οικονομικές και νομισματικές κρίσεις εκτονώνονται πάντα με πολέμους, το συνέδριο των πολιτικών και οικονομικών ηγετών στο Bretton Woods το 1944 συνέδεσε την αξία του δολαρίου με τον χρυσό. Ο σκοπός ήταν να αποτραπεί μια παγκόσμια οικονομική κρίση, όπως αυτή του 1929, που είχε ως αποτέλεσμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ομως, παρά τους ελλοχεύοντες κινδύνους, η σύνδεση μεταξύ χρυσού και δολαρίου εγκαταλείφθηκε το 1970, επειδή οι αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της Αμερικής καθιστούσαν ασύμφορη την ανταλλαγή πετρελαίου με δολάρια, και συνεπώς με χρυσό, αφού το πετρέλαιο καίγεται, ενώ ο χρυσός «είναι παντοτινός».

 

Με την κατάργηση λοιπόν του κανόνα του χρυσού, η Αμερική έλυσε τις ανάγκες ανταλλάσσοντας «πράσινο χαρτί», που τύπωνε σε τεράστιες ποσότητες η κεντρική ομοσπονδιακή τράπεζα της χώρας, με πρώτες ύλες και μέταλλα. Επειδή όμως ένα «ισχυρό» χαρτονόμισμα, που δεν συνδέεται με σταθερές αξίες, μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει, αποφασίστηκε η δημιουργία του ευρώ στην Ευρώπη, με σκοπό να επεκτείνει τον χρόνο ζωής του δολαρίου.  

Στην Ελλάδα, αντίστοιχα, οι μνήμες των χάρτινων νομισμάτων της Κατοχής και η δυστυχία της Μικρασιατικής Καταστροφής, καθώς και η απουσία ισχυρής οικονομίας και η πολιτική ληστεία οδήγησαν τους Ελληνες στο να μετατρέπουν τις δραχμικές οικονομίες τους σε αποθέματα χρυσού. Ετσι, επί πολλές δεκαετίες συγκεντρώθηκαν στην Ελλάδα σημαντικά αποθέματα χρυσού, τα οποία οι δανειστές, εκτός της ακίνητης περιουσίας, αποφάσισαν να μεταφέρουν στις τσέπες τους.

 

Πράγματι, τον πρώτο καιρό των Μνημονίων ήταν συνηθισμένη η εικόνα ημεδαπών και αλλοδαπών εμπόρων χρυσού, που περιφέρονταν από πόρτα σε πόρτα στις πόλεις και στην ελληνική ύπαιθρο, ζητώντας να αγοράσουν από τους πολίτες βέρες και χρυσούς σταυρούς. Αργότερα, η ληστεία των πολιτών νομιμοποιήθηκε και επιταχύνθηκε μέσω της κατάλληλης νομοθεσίας, που διευκόλυνε την ίδρυση και τη λειτουργία των ιδιωτικών ενεχυροδανειστηρίων, τα οποία ξεφύτρωναν κατά εκατοντάδες σε όλη την επικράτεια.

 

Το στρατηγικό όφελος για τις χώρες όπου καταλήγει ο ελληνικός χρυσός, καθώς και η αντίστοιχη απώλεια για την πατρίδα μας είναι κατανοητά. Πράγματι, οι συναλλαγές μιας αλυσίδας ενεχυροδανειστηρίων για μία και μόνο ημέρα μπορεί να ανέρχοταν στο ποσό του μισού εκατομμυρίου ευρώ, επιβεβαιώνοντας μέσα από τους αριθμούς το μέγεθος της κρίσης στην Ελλάδα και την απόγνωση των Ελλήνων πολιτών, ώστε να ξεπουλούν ακόμα και τα οικογενειακά κειμήλια. Η θεσμοθετημένη ληστεία του λαού με τη συμμετοχή όλων των «δημοκρατικών» θεσμών μπορεί να κατανοηθεί μέσα από τη σουρεαλιστική εικόνα τηλεοπτικών συζητήσεων μεταξύ «ψυχοπονιάρηδων» πολιτικών και υψηλά αμειβόμενων τηλεπαρουσιαστών, όπου εν μέσω μνημονιακών αναλύσεων και δακρύων παρουσιάζονται διαφημίσεις ενεχυροδανειστηρίων.

 

Επειδή όμως είναι αφελές να θεωρείται ότι η πρόσφατη προσωρινή φραγή στη μεταφορά χρυσού εκτός Ελλάδας έγινε με σκοπό την «υπεράσπιση της περιουσίας του λαού και την αποκατάσταση της νομιμότητας», η «ευαισθητοποίηση» της Πολιτείας στην νομιμοποιημένη εκμετάλλευση της απόγνωσης είναι σκοτεινή και αδιευκρίνιστη. Αντιθέτως, είναι ευρέως γνωστό, ότι μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, που απoτέλεσε την αρχή εξαερώσεως της φούσκας του δολαρίου, οι μεγάλες δυνάμεις έχουν επιδοθεί σε έναν σιωπηλό και λυσσαλέο αγώνα συσσώρευσης χρυσού και στρατηγικών μετάλλων, ώστε, ύστερα από μια πιθανή οικονομική κατάρρευση λόγω του παγκόσμιου οικονομικού χρέους, να μπορέσουν να αντικαταστήσουν τα χάρτινα νομίσματά τους με νέα ισχυρά, που θα βασίζονται στα αποθέματα χρυσού τους.

 

Η πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ καθώς και του Καντάφι στη Λιβύη συνδέεται και με τον έλεγχο των παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού και τη διατήρηση του δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές, επειδή και οι δύο ηγέτες σκόπευαν να προχωρήσουν στην έκδοση χρυσού νομίσματος, που σταδιακά θα εκτόπιζε το χάρτινο δολάριο από τις πωλήσεις πετρελαίου.  

Το πρόβλημα για τους εμπόρους χρυσού στην Ελλάδα εμφανίστηκε όταν...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Πού φυλάσσεται και πόσο είναι το χρυσάφι της γης

Ασφαλές καταφύγιο σε περιόδους κρίσης, όπως αποδεικνύει η εκτίναξη της τιμής του, ο χρυσός υπερέβη τα 1.000 δολάρια η ουγγιά για πρώτη φορά στην Ιστορία του τον Μάρτιο του 2008. Μολονότι έχει τελευταία υποχωρήσει σε επίπεδα κάτω από τα 1.600 δολάρια η ουγγιά, η ιλιγγιώδης άνοδός του οδήγησε τους αναλυτές του κλάδου να προεξοφλήσουν επανειλημμένως στη διάρκεια της κρίσης την αναρρίχησή του μέχρι και τα 2.000 δολάρια η ουγγιά. 

Μέχρι στιγμής έχουν διαψευσθεί αλλά δεν παύει να ισχύει πως το πολύτιμο μέταλλο με τη λαμπερή όψη που δεν οξειδώνεται εξακολουθεί να προσελκύει το ενδιαφέρον των επενδυτών.  

Το ερώτημα, όμως, πόσος χρυσός υπάρχει στον κόσμο είναι δύσκολο να απαντηθεί καθώς οι εκτιμήσεις ποικίλλουν και υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό. 

Ως πλέον αξιόπιστη πηγή συνήθως οι επενδυτές καταφεύγουν στην ThomsoReuters GFMS. Στην τελευταία ετήσια έκθεσή της, η εν λόγω υπηρεσία του Reuters εκτιμά πως το σύνολο του χρυσού ανά τον κόσμο ανέρχεται σε 171.300 τόνους. Οπως επισημαίνει σε σχετικό του ρεπορτάζ το BBC, αν η ποσότητα αυτή οδηγείτο σε χυτήριο για να αποτελέσει μια ενιαία στήλη χρυσού, θα αποτελούσε έναν κύβο του οποίου η κάθε πλευρά θα ήταν μήκους 20,7 μέτρων. Ετσι θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην εκτίμηση του μεγιστάνα Γουόρεν Μπάφετ πως όσος χρυσός βρίσκεται τώρα σε κυκλοφορία θα μπορούσε να χωρέσει σε έναν κύβο του οποίου η κάθε πλευρά θα ήταν περίπου 20 μέτρα. Υπάρχει, όμως, μεγάλη απόκλιση μεταξύ των εκτιμήσεων που κάνουν λόγο από τους 155.244 τόνους μέχρι και τα 2,5 εκατ. τόνους, ποσότητα που θα ισοδυναμούσε με έναν κύβο του οποίου κάθε πλευρά είναι μήκους 50 μέτρων. Οι αποκλίσεις οφείλονται εν μέρει στο γεγονός ότι το πολύτιμο μέταλλο αποτελεί αντικείμενο εξορύξεων από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας με τις πρώτες αναφορές να φθάνουν πριν από 6.000 χρόνια. Εκτιμάται, ωστόσο, πως το 80% των αποθεμάτων χρυσού δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί, καθώς παραμένει κάτω από το έδαφος.

Ο υλισμός των Λύδων

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: O πόθος για τον χρυσό

Tου Paul Krugman / New York Times

Η πρόσφατη πτώση της τιμής του χρυσού αποδεικνύει ότι το πολύτιμο μέταλλο μπορεί τόσο να «χάσει» αξία όσο και να «κερδίζει». Ισως θεωρείτε ότι επισημαίνω το αυτονόητο, όπως όμως αναφέρει η εφημερίδα The New York Times η πτώση αυτή έχει σοκάρει πολλούς μικροεπενδυτές, που θεωρούσαν τον χρυσό ως την ασφαλέστερη επιλογή.

Και εδώ έρχεται το δίδαγμα. Eνα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής στις ΗΠΑ είναι ότι όλα είναι πολιτική. Η αξιοσημείωτη, πρόσφατη επικέντρωση στον χρυσό, δείχνει ότι η πολιτικοποίηση μπορεί να επηρεάσει ακόμη και τις επενδυτικές επιλογές μας και όχι μόνον την ψήφο μας.

Το να έχει κάποιος εμμονή με τον χρυσό σημαίνει ότι πιστεύει ότι αποτελεί μοναδική επιλογή σε δύσκολους καιρούς. Σημαίνει επίσης ότι θεωρεί πως όλα θα έφτιαχναν, αν καταργούσαμε την Ομοσπονδιακή Τράπεζα και επιστρέφαμε στον παλιό καλό κανόνα του χρυσού, όταν η τιμή του δολαρίου συνδεόταν με τον χρυσό και όλα άρχιζαν και τελείωναν εκεί.  

Και τα δύο είδη «εμμονής με τον χρυσό» άνθισαν μετά το 2008.

Στις αρχές της χρηματοπιστωτικής χρήσης -ακόμη και σήμερα σε κάποιο βαθμό- είδαμε πολλά τηλεοπτικά κανάλια, ιδιαίτερα το Fox, να υποστηρίζουν τις επενδύσεις σε χρυσό για να μην αναφέρω την πληθώρα και των σχετικών διαφημίσεων. Πολλοί Αμερικανοί πείσθηκαν. Το ένα τρίτο όσων ερωτήθηκαν στο πλαίσιο δημοσκόπησης της Gallup το 2011, υποστήριξε ότι ο χρυσός αποτελούσε την καλύτερη δυνατόν μακροπρόθεσμη επένδυση. 

Την ίδια εποχή άρχισαν να αυξάνονται οι υποστηρικτές της επιστροφής στο καθεστώς του χρυσού κανόνα. Μάλιστα, στο προεκλογικό πρόγραμμα των Ρεπουμπλικανών αναφερόταν στην υιοθέτηση ξανά του χρυσού κανόνα, προτείνοντας τη συγκρότηση μιας επιτροπής που «θα μελετήσει πιθανούς τρόπους καθορισμού μιας σταθερής αξίας για το δολάριο…».

Ιστορικά, ο χρυσός κάθε άλλο παρά ασφαλής επένδυση υπήρξε. Ορισμένες φορές αποδίδει τα μέγιστα, όπως συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και από το 2001 μέχρι το 2011. Ομως, η εκτίναξη της τιμής του τη δεκαετία του ’70 ακολουθήθηκε από μια... επική πτώση, με την πραγματική αξία του χρυσού να υποχωρεί κατά περισσότερο από τα δύο τρίτα. 

TOΥΡΚΙΑ: Πληρώνει με χρυσό το Ιράν για πετρέλαιο και φυσικό αέριο "σπάζοντας" νομότυπα το οικονομικό εμπάργκο και πραγμαπτοποιώντας την μεγαλύτερη συναλλαγή σε χρυσό που έχει γίνει διεθνώς τα τελευταία χρόνια.

Οι Τούρκοι, όπως παραδέχτηκε προσφάτως ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν, προμηθεύονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τους Ιρανούς και επειδή οι τουρκικές λίρες με τις οποίες πληρώνουν δεν μπορούν να σταλούν στο Ιράν λόγω των διεθνών οικονομικών κυρώσεων, μετατρέπουν την αξία του μαύρου χρυσού σε αληθινό χρυσό. Παρακάμπτουν έτσι το οικονομικό εμπάργκο που έχει επιβληθεί για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, πληρώνοντας με ράβδους χρυσού.

Από την 1^η Ιανουαριου 2012 ως τα τέλη του Σεπτεμβρίου η εκροή χρυσού από την Τουρκία έφθασε στο ύψος ρεκόρ των 8,2 δισ. ευρώ, ενώ αντίστοιχα το Ιράν εισήγαγε χρυσό αξίας 5 δισ. ευρώ. Είναι η μεγαλύτερη συναλλαγή σε χρυσό που έχει γίνει διεθνώς τα τελευταία χρόνια.

«Η χρησιμοποίηση χρυσού, ιδίως για την αγορά φυσικού αερίου, είναι αποτέλεσμα της στάσης των ΗΠΑ, οι οποίες απειλούν με αυστηρά μέτρα τις τρίτες χώρες, που χρησιμοποιούν δολάρια στις συναλλαγές με την Τεχεράνη. Η μετάβαση σε ράβδους χρυσού επέτρεψε στην Αγκυρα να αποφύγει την "τιμωρία" από την πλευρά της Ουάσιγκτον. Οι συναλλαγές αυτές δεν παραβιάζουν το καθεστώς των διεθνών κυρώσεων, που έχουν επιβληθεί κατά του Ιράν», γράφει η εφημερίδα «Wall Street Journal».

Με τη σειρά της η Αγκυρα επιχειρεί να υποβαθμίσει το θέμα, με τον υπουργό Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ να υποστηρίζει ότι δεν βλέπει «τίποτα το παράνομο σε αυτές τις οικονομικές συναλλαγές».

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: H "ψυχωτική" με τον χρυσό Γερμανία καταγράφει τα αποθέματά της - ΤΟ 70% ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ! (Δεν ρώτησαν ούτε αυτοί τον..."αναλυτή" ΚΑΖΑΚΗ πού να τον φυλάξουν!!!)

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΨΥΛΗ

Είναι ιδιαίτερες οι σχέσεις των Γερμανών με τον χρυσό. Τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Ναζί άδειαζαν θησαυροφυλάκια (κρατικά και ιδιωτικά, με προτεραιότητα στα εβραϊκά) για να μεταφέρουν το περιεχόμενό τους σε θυρίδες ελβετικών τραπεζών, τις οποίες οι Ελβετοί αρνούνται ακόμη να ανοίξουν.

Το 1998 με παράτυπες (μη προαναγγελθείσες) πωλήσεις χρυσού έγινε η γερμανική λογιστική αλχημεία (διότι ουδείς υπήρξε αναμάρτητος) για τη βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας ενόψει της ένταξής της στην ΟΝΕ.

Σήμερα η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας (Μπούντεσμπανκ) αποφάσισε να σηκώσει το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τα διαθέσιμα της χώρας σε χρυσό (λόγω ανησυχιών για το μέλλον του ευρώ, λένε οι κακές γλώσσες). Και αποκάλυψε το αναμενόμενο: τα αποθέματα της Γερμανίας υπολείπονται μόνο εκείνων των ΗΠΑ.

Οι αποκαλύψεις της Μπούντεσμπανκ οφείλονται σε παρατεταμένες πιέσεις του γερμανικού Κοινοβουλίου, που απαιτούσε να μάθει τον καταγεγραμμένο χρυσό της χώρας. Καταγράφηκαν λοιπόν 3.396 τόνοι χρυσού συνολικής αξίας 132,8 δισ. ευρώ. Εξ αυτών 1.536 τόνοι (το 45% του συνόλου) βρίσκονται στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed).

Επί γερμανικού εδάφους η Μπούντεσμπανκ διατηρεί μόνο το 31% των διαθεσίμων της. Ποσοστό 13% φυλάσσεται στην Τράπεζα της Αγγλίας, ενώ το υπόλοιπο 11% φυλάσσεται στην κεντρική τράπεζα της Γαλλίας. Διαθέσιμα στην Ελβετία η σύγχρονη Γερμανία δεν διατηρεί - η Τράπεζα της Ελβετίας ήταν ο μεγαλύτερος «αποταμιευτής» του χρυσού, των έργων τέχνης και άλλων κλοπιμαίων των Ναζί.

«Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος γερμανικός χρυσός βρίσκεται σε θησαυροφυλάκια του εξωτερικού», αναρωτήθηκε ο Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Φίλιπ Μισφέλντερ μετά την άρνηση των γαλλικών Αρχών να του επιτρέψουν να επιθεωρήσει τα γερμανικά διαθέσιμα στο Παρίσι. 

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - Deutsche Bank: Πόσο πιθανή είναι η επιστροφή στον Κανόνα του Χρυσού;

“Το ενδεχόμενο επιστροφής στον Κανόνα του Χρυσού, στο μέλλον, αποτελεί συνηθισμένο θέμα συζήτησης στην αγορά χρυσού. Το γεγονός αυτό από μόνο του εξηγεί πολλά για την αλλαγή στη συμπεριφορά των επενδυτών, πολλοί από τους οποίους θα χλεύαζαν μία αντίστοιχη συζήτηση πριν από πέντε χρόνια”.

Αυτά σημειώνει σε πρόσφατη έκθεσή του ο αναλυτής της Deutsche Bank, Daniel Brebner , προσθέτοντας πως αυτό «ίσως επίσης αποτελεί ένδειξη της απόγνωσης των επενδυτών, στην αναζήτηση επενδύσεων οι οποίες μπορούν να “θωρακίσουν” την περιουσία τους μακροπρόθεσμα».

Αν επανερχόταν... στο θρόνο του ο χρυσός και γινόταν το βασικό μέσο συναλλαγών, θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις τα οικονομικά τους – κάτι που για πολλούς είναι καλό, δεδομένων των αποτελεσμάτων που είχαν οι μέχρι σήμερα χειρισμοί, σχολιάζει ο Brebner.

Προσθέτοντας ωστόσο ότι, παρ’ όλα αυτά, η εφαρμογή του Κανόνα του Χρυσού θα περιόριζε την ικανότητα μίας κυβέρνησης να επηρεάσει την προσφορά χρήματος στην οικονομία. Όπως εξηγεί, «η προσφορά χρήματος θα στηριζόταν πλήρως στον όγκο των αποθεμάτων χρυσού που διαθέτει μία χώρα και θα αναπτυσσόταν ανάλογα με το εμπορικό ισοζύγιο και την εγχώρια παραγωγή χρυσού (εξαρτώμενη από τα εγχώρια κοιτάσματα και από το αν αυτά τα κοιτάσματα αποτελούν στην ουσία δημόσια περιουσία -κάτι που εξετάζεται)».

Γιατί μπορεί να λειτουργήσει
Μεταξύ άλλων, ο αναλυτής της Deutsche Bank σημειώνει: «Πολλοί οικονομολόγοι ανατριχιάζουν στην ιδέα επιστροφής στον Κανόνα του Χρυσού. Αυτό είναι λογικό δεδομένης της σχολής στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι: την Κεϋνσιανή ή παράγωγά της. Ο Κέυνς θεωρούσε την ευέλικτη νομισματική πολιτική ένα σημαντικό εργαλείο για την βελτιστοποίηση της οικονομίας. Ο χρυσός φαινομενικά αφαιρεί αυτή την ευελιξία – με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Κέυνς να τον ονομάζει “βαρβαρικό απομεινάρι”. Στην πραγματικότητα, συμφωνούμε ότι κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων περιόδων ακραίων οικονομικών ανισορροπιών, όπως η Μεγάλη Ύφεση, ίσως απαιτείται μεγάλη νομισματική ευελιξία.

Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι το μεγάλο πρόβλημα με τον χρυσό είναι διττό: 

1) η προσφορά είναι ανεπαρκής και 

2) η αύξηση της προσφοράς είναι ανεπαρκής.

Το πρώτο επιχείρημα είναι ψευδές. Ο όγκος του χρυσού δεν είναι σημαντικός. Αντιθέτως το επίπεδο στο οποίο τιμολογείται ο χρυσός είναι σημαντικό. Ένα μηδενικό μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει την αξία ενός λογαριασμού. Παρομοίως, μπορεί να προστεθεί στην αξία μίας ουγγιάς χρυσού. Στην ουσία οι απόλυτες τιμές δεν μετράνε. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο χρυσός διαιρείται επ΄ άπειρον. Έχει σημασία ότι ένα τραπεζογραμμάτιο “αντιστοιχεί” σε ένα γραμμάριο ή σε ένα κιλό χρυσού; Θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει.

Το δεύτερο επιχείρημα, πέραν του ότι είναι εσφαλμένο, δείχνει κάποια έλλειψη ταπεινότητας. Για να επιτευχθεί ουσιαστική σταθερότητα των τιμών μέσα σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία θα πρέπει να αυξάνεται παράλληλα και η προσφορά χρήματος. Το κρίσιμο ερώτημα είναι με τι ρυθμό. Ο ρυθμός είναι σημαντικός, αν αυξάνεται πολύ γρήγορα τότε έχουμε πληθωρισμό, αν αυξάνεται πολύ αργά αποπληθωρισμό (υποθέτοντας ότι η κυκλοφοριακή ταχύτητα χρήματος είναι σταθερή και στις δύο περιπτώσεις)».

Σύμφωνα με τον Brebner, υπάρχουν δύο σημαντικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για να επιτευχθεί ένας ικανός ρυθμός ανάπτυξης της προσφοράς χρήματος:

Ο μισός ελληνικός χρυσός βρίσκεται σε Λονδίνο, ΗΠΑ, Ελβετία !!!

Η απάντηση του υφυπουργού Οικονομικών σε δεύτερη σχετική επερώτηση του Κ.Αϊβαλιώτη του ΛΑΟΣ, έδωσε μία σαφή εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το κράτος τα αποθέματά του στο πολύτιμο μέταλλο.

Ο κ.Κουσελάς σημείωσε ότι «η χώρα μας είναι τριακοστή στον κόσμο, με βάση την κατάταξη του World Gold Council για τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού παγκοσμίως. Το ήμισυ, λοιπόν, σχεδόν απ’ αυτά τα αποθέματα χρυσού φυλάσσονται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχουν μετακινηθεί εδώ και δεκαετίες. Το υπόλοιπο φυλάσσεται σε τράπεζες του εξωτερικού ήδη από τις πρώτες δεκαετίες που ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος. Την τακτική αυτή της κατανομής των αποθεμάτων χρυσού δεν την ακολουθεί μόνο η χώρα μας. Την ακολουθούν όλες οι κεντρικές τράπεζες. Και το κάνουν αυτό για λόγους που έχουν σχέση με τη διασπορά των κινδύνων».

Στη συνέχεια ο υφυπουργός Οικονομικών διευκρίνισε ότι διαθέσιμα χρυσού σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών φυλάσσονται, με ετήσιο κόστος 90.000 ευρώ:

* στην Τράπεζα της Αγγλίας «για ιστορικούς λόγους», γιατί εκεί πήγαν από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

* στη Federal Reserve (Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ)

* μικρό μέρος από το τέλος της δεκαετίας του 1960 στην ελβετική τράπεζα UBS, επειδή η ελβετική κεντρική τράπεζα Swiss National Bank δεν προσφέρει υπηρεσίες φύλαξης.

Οι τρεις ξένες τράπεζες διαθέτουν την πιο υψηλή εξειδίκευση σε υπηρεσίες φύλαξης του χρυσού, υπογράμμισε ο υφυπουργός.

Ο κ.Κουσελάς διέψευσε τη φήμη που κυκλοφόρησε σε ΜΜΕ ότι μέρος του ελληνικού χρυσού φυλάσσεται στη «Merrill Lynch» σαν υποθήκη συμβολαίων ανταλλαγής χρεών την περίοδο 2001-2002, ως «παντελώς ανυπόστατη».

Σχολίασε μάλιστα ότι «δυστυχώς το τελευταίο διάστημα γινόμαστε όλο και συχνότερα μάρτυρες ενός Κοινοβουλευτικού Ελέγχου που βασίζεται ορισμένες φορές σε ισχυρισμούς ή απόψεις που όχι μόνο δεν αντέχουν στο βάσανο της λογικής αλλά πολύ περισσότερο στο βάσανο του δημοκρατικού διαλόγου».

EΘΝΟΣ

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Η διασπορά κινδύνων, πάει στο διάολο είναι κατανοητή. Αυτοί οι "ιστορικοί λόγοι" τι φρούτο είναι πάλι ???

Πούλησε και το ΔΝΤ τον χρυσό του

Ό,τι ακριβώς έκαναν το 2003 οι φωστήρες της Ελλάδας, έπραξαν προχθες οι φωστήρες του ΔΝΤ. Όπως ανακοινώθηκε, το ΔΝΤ ολοκλήρωσε την πώληση του ενός ογδόου του αποθέματός του σε χρυσό (403,3 τόνους) προκειμένου να ενισχύσει τα οικονομικά του και εφαρμόζοντας απόφαση του 2008, που ανακοινώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009.

Πράγματι, πριν από το ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης, το ΔΝΤ αντιμετώπιζε την δική του κρίση. Αλλά ως γνωστόν το πρόβλημα… λύθηκε δια της χρεοκοπίας χωρών όπως η Ελλάδα, οπότε άρχισαν και πάλι (δια των τόκων) να γεμίζουν τα ταμεία του Ταμείου.

Παρ’ όλα αυτά, οι του ΔΝΤ αποφάσισαν να εφαρμόσουν την απόφαση του 2008 και προχθες προχώρησαν στην πώληση του χρυσού στις κεντρικές τράπεζες και στην αγορά, χωρίς να αποκαλύψει το ποσό που άντλησε. Περισσότερο από το μισό του χρυσού που πούλησε το ΔΝΤ αγοράστηκε από τις κεντρικές τράπεζες της Ινδίας, της Σρι Λάνκα, του Μαυρικίου και του Μπαγκλαντές.

Το γεγονός οδήγησε το πολύτιμο μέταλλο σε νέα ανοδική κούρσα, σημειώνοντας νέα άνοδο της τάξης του 0,4%, φθάνοντας στα 1.391,02 δολάρια η ουγγιά.

Φέτος, ο χρυσός έχει σημειώσει άνοδο της τάξης του 27%, φθάνοντας ακόμη και στα επίπεδα – ρεκόρ των 1.431, 25 δολαρίων η ουγγιά, ενώ προβλέπεται ότι το 2010 θα είναι η δέκατη συνεχόμενη χρονιά με κέρδη.

Υπενθυμίζουμε ότι στις 22 Αυγούστου του 2003, η Τράπεζα της Ελλάδος είχε πουλήσει μυστικά 20 τόνους χρυσού από τα αποθέματά της, ανακοινώνοντας ότι η απόφαση για πώληση ελήφθη επειδή ο χρυσός είχε… μηδενική απόδοση!

Τα χρήματα από την πώληση του ελληνικού χρυσού είχαν επενδυθεί σε ευρωπαϊκά ομόλογα. Επρόκειτο για 207 εκ ευρώ και η ζημιά υπολογίζεται άνω των 300 εκ ευρώ, καθώς η «μηδενική απόδοση» εξελίχθηκε σε κούρσα ανόδου.

Και βέβαια, αν εκείνοι οι είκοσι τόνοι είχαν μείνει στην Ελλάδα, σήμερα θα άξιζαν διπλάσια χρήματα.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Χρυσός αξίας 400 δις δολαρίων σε Μακεδονία – Θράκη!

Οι διεθνείς εντάσεις δεν είναι τίποτα παραπάνω ή παρακάτω από μια συνεχή επιδίωξη κέρδους οργανωμένων φορέων είτε κρατών, είτε εταιρειών, είτε κάποιων μεικτών φορέων μεταξύ κρατών και εταιρειών. Στους μεγάλους παγκοσμίους πολέμους, πίσω από τις στρατιωτικές μηχανές ακολουθούσαν ομάδες επιστημόνων που είχαν στόχο να εντοπίσουν τις χρυσοφόρες πηγές σε κάθε χώρα που «απελευθέρωναν». Υστερα να αναλάβουν οι στρατιωτικές μηχανές τον τρόπο ελέγχου και οι πολιτικές μηχανές (της Γερμανίας, της Ιαπωνίας αρχικά και των συμμάχων στη συνέχεια) τον τρόπο εκμετάλλευσης ή συνεκμετάλλευσης.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Στις αρχές του αιώνα, οι Αγγλοι προσπαθούσαν με στρατιωτικές μηχανές να φτάσουν στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και κάποια στιγμή χρησιμοποίησαν και τους Ελληνες μεταξύ πολλών άλλων μεθόδων. Πριν από τις στρατιές, μαζί με αυτές και πίσω από αυτές, επιστήμονες μελετούσαν και κατέγραφαν και πρότειναν συνεχώς.

Οι στρατιές του Ρόμελ τα ίδια έκαναν στην Αφρική, όπου οι Γάλλοι είχαν ήδη προηγηθεί και είχαν πιάσει σημαντικά πόστα. Τα τελευταία χρόνια η Κίνα προσπαθεί να αναπτυχθεί στην Αφρική, όπου τα σκάνδαλα αυτής της μορφής είναι πολλά. Η περιοχή της Δυτικής Αφρικής είναι γεμάτη πετρέλαιο και χρυσό. Στη Νιγηρία, που είναι οι μεγάλες ποσότητες πετρελαίου, οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί έχουν χρόνια μεγάλο ανταγωνισμό.  

Πολεμικές μηχανές δεν επιτρέπονται εκεί στην εποχή μας και γι' αυτό έχουν αναλάβει οι «φορείς». Οι επτά αδελφές -εταιρείες πετρελαιοειδών και η Siemens- έχουν κάνει εκεί όργια κάτω από τα πολιτικά όργια που στήνουν με διάφορες χούντες οι κυβερνήσεις τους.Δωροδοκίες στρατηγών και κρατικών αξιωματούχων και εν τέλει το περίφημο σκάνδαλο Πλέιμ, με την όμορφη Βάλερι να είναι σημαντικό στέλεχος της ΣΙΑ και να ακουμπά με τη δραστηριότητά της και την Ελλάδα. Λογαριασμοί αξιωματούχων στην Ελβετία και αποκαλύψεις που οδήγησαν και στη φυλακή αξιωματούχους της Νιγηρίας σε μία διελκυστίνδα αποκαλύψεων που ενίσχυε ο πόλεμος μεταξύ της Siemens και της γερμανικής προσπάθειας από τη μία και των Αμερικανών που θέλουν τον έλεγχο της τεράστιας (100 εκατ. κατοίκους) χώρας από την άλλη. 

Ομοιότητες με τη δική μας ιστορία υπάρχουν αρκετές. Δίπλα από τη Νιγηρία στη Λιβερία και στις γειτονικές της χώρες ακόμα και σήμερα μαίνονται οι μάχες και τα πραξικοπήματα, με σκοπό τον έλεγχο των χωρών από Γαλλία, Αμερική, Βρετανία, κλπ. Ζητούμενο είναι το χρυσάφι που είναι πολύ.

Στα δικά μας Βαλκάνια ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα έφερε και Γερμανούς επιστήμονες και εταιρείες. Οι έρευνες που έκαναν ήταν σοβαρές και στοχευμένες. Στην περιοχή του Παγγαίου, σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν οι Γερμανοί με πολύ οργανωμένη προσπάθεια, έφτασαν σε μεγάλα βάθη και σε πολλά σημεία και βρήκαν πολύτιμα στοιχεία για βαρύτιμα μέταλλα. Σήμερα η προσπάθεια αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς υπάρχουν συνέχειες και δικαστικά και κρατικά επίπεδα.

Καναδοί ψάχουν το θησαυρό από τον Αξιό μέχρι την Αλεξανδρούπολη

Οι Γερμανοί γνωρίζουν πολύ περισσότερα ακόμα και από Ελληνες που ασχολούνται με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας και δεν είναι τυχαία η επιλογή τους να βάλουν άρον-άρον την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1981 χωρίς να πληρούνται ούτε βασικές προϋποθέσεις. Τότε, η Ελλάδα ήταν αμερικανικό προτεκτοράτο, υπήρχε το ισχυρό ανατολικό μπλοκ και δεν φαίνονταν στον ορίζοντα οι ανατροπές που ζήσαμε σήμερα στη Ρωσία, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια.

Τότε η Ελλάδα ήταν υπερπολύτιμη και οι Γερμανογάλλοι μαζί φυσικά με τους Αγγλους ήξεραν ότι το Αιγαίο και το ελληνικό υπέδαφος έχουν κρυφό αλλά τεράστιο πλούτο σε μαύρο και... κανονικό χρυσό. Αρκετοί Ελληνες πολιτικοί είχαν μεσάνυχτα. Και περισσότεροι πίστευαν ότι ισχυρότερος ήταν ο δεύτερος λόγος, για τον οποίο μας έβαλαν στην Ενωση. Η χρησιμότητα ενός μεγάλου προγεφυρώματος απέναντι από τη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο, τη Λιβύη. Η χρησιμότητα αυτή φυσικά και είναι ένας ισχυρότατος λόγος, αλλά σήμερα όλοι παραδέχονται ότι το ελληνικό υπέδαφος είναι ένας πλούτος. Με καθυστέρηση ενός... αιώνα, η Ελλάδα τώρα δημιουργεί φορέα διαχείρισης των εθνικών πόρων με ευθεία αναφορά σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Δεν υπάρχει αναφορά στον... χρυσό

Αυτό που το «Παρασκήνιο» αποκαλύπτει σήμερα είναι ότι ο καναδικός όμιλος που εκμεταλλεύεται το χρυσό στην περιοχή της Θράκης έχει πραγματοποιήσει ειδικές έρευνες και γεωτεχνικές μελέτες και έχει υπολογίσει πόσα κοιτάσματα χρυσού υπάρχουν και ποια είναι η αξία τους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις μελέτες και τις έρευνες του καναδικού ομίλου, από τον Αξιό μέχρι την Αλεξανδρούπολη η αξία των κοιτασμάτων χρυσού υπολογίζεται σε αξία 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Δηλαδή, ξεπερνούν κατά πολύ το δημόσιο χρέος της Ελλάδας που υπολογίζεται ότι είναι περίπου 330 δισεκατομμύρια δολάρια και μάλιστα πολλοί θεωρούν ότι είναι πολύ μικρότερο και όχι τόσο υψηλό...

Ο καναδικός όμιλος είναι αυτός που δίνει χορηγία για τη φανέλα της θρακικής ομάδας, στην οποία διαφημίζονται τα... χρυσωρυχεία κατά μάλλον παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν γνωρίζουμε αν συμβαίνει το ίδιο με καμία ομάδα των αφρικανικών μπανανιών που έχουν χρυσάφι ή της λατινικής Αμερικής. Η αποκάλυψη αυτή εξηγεί την τεράστια προσοχή που δείχνουν στην περιοχή όχι μόνο η Ελλάδα και η... Τουρκία αλλά και οι μεγάλες δυνάμεις που προκαλούν συχνά με τα παιχνίδια τους γύρω από το Μουφτή και τα διάφορα κόλπα που κάνουν με την Τουρκία.

Η Τουρκία

Στην περιοχή ο πληθυσμός των μουσουλμάνων αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια και συχνά έχουν πιαστεί μουσουλμάνοι να επιστρέφουν από την Τουρκία με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε σακούλες. Προφανώς, για οικονομική ενίσχυση διαφόρων μουσουλμάνων, με σκοπό και την αύξηση του πληθυσμού και τη δημιουργία «τετελεσμένων». Η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ισορροπία με την Τουρκία και κυρίως να αντιδράσει στην αύξηση του πληθυσμού των μουσουλμάνων της περιοχής για προφανείς σκοπούς...

Στα κοιτάσματα χρυσού δεν υπολογίζονται και οι εκτός αυτής της περιοχής ποσότητες και κυρίως η... Χαλκιδική. Εκεί έχει ήδη ανοίξει η υπόθεση «Χρυσός» από την εποχή του Σόρος.

Το αμερικανικό πιράνχας είχε καταφέρει να αποκτήσει δικαιώματα εξόρυξης χρυσού στην περιοχή της Ολυμπιάδας αλλά εκδιώχθηκε, όταν αρκετοί κατάλαβαν τι συνέβαινε και τι θα έβαζε στο χέρι. Τα κοιτάσματα χρυσού στην περιοχή της Χαλκιδικής δεν είναι πια ζήτημα φαντασίας αλλά πραγματικότητα που δεν αμφισβητείται.

Στη Χαλκιδική διάφορα συμφέροντα προσπαθούν με πολλούς τρόπους να αποκτήσουν τον έλεγχο μεγάλων εκτάσεων. Ενας από τους τρόπους είναι τα δήθεν... χρυσόβουλα, των οποίων η γνησιότητα δεν αποδείχθηκε ποτέ. Κατά καιρούς, επιχειρούνται επιθέσεις μέσω δικαστικών υπονόμων, ενώ συχνές είναι οι προσπάθειες και μέσω πολιτικών οδών.

Το Βατοπέδι

Μία από τις προσπάθειες είναι και οι γνωστές ανταλλαγές που προωθούσε η Μονή Βατοπεδίου, η οποία επιχείρησε να προλάβει άλλους «ανταγωνιστές» σε άλλα τμήματα της Χαλκιδικής, αν και πολλοί θεωρούν ότι προσπάθησε να ανοίξει δρόμο και να γίνει το μεγάλο κόλπο. Με αυτό η Χαλκιδική ουσιαστικά, στο μεγαλύτερο μέρος της και μάλιστα αυτό που υπολογίζεται ότι έχει το χρυσό, θα περνούσε κάτω από τον έλεγχο του ίδιου κέντρου, το οποίο στην Ελλάδα είναι πανίσχυρο και έχει και πολιτική και επιχειρηματική και θρησκευτική και κοινωνική πλευρά. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγαλύτερα κόλπα γίνονται στον ορεινό όγκο της Χαλκιδικής με απίστευτα παιχνίδια γύρω από τα δάση.

Στα κόλπα πρωταγωνιστούν και οι τοπικές αρχές, ενώ υπάρχει καταγγελία ότι αρμόδιο κρατικό στέλεχος με τη φύλαξη των δημοσίων εκτάσεων έκανε καταθέσεις τεραστίου ποσού σε τράπεζα της περιοχής την εποχή που θεωρούσε ότι κανείς δεν μπορεί να τον ακουμπήσει. Στα κόλπα είχαν μπει για τα καλά και αστυνομικοί της περιοχής και είναι ήδη γνωστές οι συλλήψεις αξιωματικών και κατωτέρων που ήταν μπλεγμένοι σε κάθε είδους παρανομία. Από την καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων, μέχρι την αρχαιοκαπηλία, κλπ.

Ιστορικά

Στην περιοχή αναπτύχθηκε και ο περίφημος Στέγγος, γνωστός από τα κόλπα του παρελθόντος. Ο Στέγγος είναι από τις φυσιογνωμίες που συναντά κανείς σε ιδιαίτερης σημασίας αμερικανικά «φόρα» και αν αυτό συσχετισθεί και με την παρουσία του Σόρος είναι αρκετό για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Καθόλου τυχαία δεν ήταν η αποφασιστικότητα, με την οποία ο Γιώργος Παπανδρέου το 2004 είχε αποπέμψει σημαντικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και δεν δέχθηκε εκτός μιας-δυο εξαιρέσεων την επάνοδο.

Μεταξύ αυτών και ο κ. Πάχτας, τότε υφυπουργός Οικονομίας... Ο κ. Πάχτας επανήλθε και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κατάφερε και βγήκε δήμαρχος στον Δήμο Αριστοτέλη, σ' έναν δήμο με στρατηγική σημασία στα πολύτιμα «αποθέματα» της περιοχής. Η Ελλάδα είναι πραγματικά φιλέτο και στον τομέα αυτόν και πολλοί, βλέποντας τα συνεχή χρυσά που αποκαλύπτονται στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, θυμούνται ότι από την αρχαιότητα η περιοχή ήταν γνωστή για τα κοιτάσματα χρυσού...

Ο πολυμήχανος Εφραίμ του Αγίου Ορους κατάφερε να βάλει πόδι με τις ανταλλαγές και στη Χαλκιδική, ενώ, όπως ήδη αποκαλύψαμε, είχε εμφανιστεί και σε ευαίσθητη περιοχή της Θεσπρωτίας, εκεί όπου οι φήμες θέλουν να έχει εντοπισθεί μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου. Εκεί ο Εφραίμ είχε εμφανισθεί ως προπομπός για ίδρυση... αμερικανικού πανεπιστημίου.

Οι Γερμανοί

Στην περιοχή της Θεσπρωτίας είχε συχνότατη παρουσία και ο προηγούμενος Γερμανός πρεσβευτής. Δήλωνε λάτρης της... κουλτούρας της περιοχής, ενώ την ίδια λατρεία έχουν και πολίτες από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τη Βρετανία που έχουν αγοράσει σπίτια και γράφουν βιβλία για τη... χλωρίδα της περιοχής! Κατά τα άλλα, είναι όλα εντελώς τυχαία και μαζί και το σχέδιο για το οποίο πολλοί αφήνουν τη φαντασία τους να καλπάζει. Το σχέδιο αυτό συζητήθηκε κατά τους θρύλους και σε ράντσο της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ με την παρουσία του Σόρος, του Σόλομον και ελαχίστων ακόμα.

Σημειώστε, λοιπόν, τα τεράστια κοιτάσματα σε Μακεδονία-Θράκη και συνδυάστε τα με την τρελή επιμονή Γκρούεφσκι και Αμερικανών να ονομαστεί Μακεδονία η περιοχή των Σκοπίων και η επιμονή τους να μην περάσουν από εκεί οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου...

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Χρυσός πυρετός!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ

Πρόκειται για το πάθος όσων αρέσκονται σε σενάρια συντέλειας του κόσμου, ένα στοίχημα ότι όλα θα πάνε στραβά. Η απάντηση σε ό,τι μας ανησυχεί, υποστηρίζουν κάποιοι, είναι ο χρυσός. Είτε μιλάμε για πληθωρισμό είτε για αποπληθωρισμό είτε για κυβερνητικό δανεισμό ή ακόμη και για την ελεύθερη πτώση του ευρώ, οι έννοιες αυτές έχουν πυροδοτήσει στις ΗΠΑ την έφοδο στο χρυσό, οδηγώντας το πολύτιμο μέταλλο σε νέα ύψη.

Οι πιο γνωστοί φανατικοί τού χρυσού εκτείνονται από τον διάσημο ραδιοφωνικό σχολιαστή του Fox News, Γκλεν Μπεκ, μέχρι τον μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος, με ολοένα και περισσότερους ήρεμους θαμώνες της Γουόλ Στριτ να ανεβάζουν τον «πυρετό του χρυσού». Και ενώ η φρασεολογία που χρησιμοποιούν μπορεί να διαφέρει, όλοι τους μοιράζονται μια θεμελιώδη άποψη: αυτό το παλιό καταφύγιο του χρυσού είναι επίκαιρο ξανά, ειδικά όταν άλλα επενδυτικά προϊόντα, όπως μετοχές ή εθνικά νομίσματα, δείχνουν σημεία αδυναμίας.

Η κρίση του ευρώ

Η κρίση χρέους στην Ε.Ε. και η συνεχιζόμενη πτώση του ευρώ είναι οι πιο πρόσφατοι καταλύτες για την ιστορική υψηλή τιμή του χρυσού στις αρχές Ιουνίου: 1.254 δολάρια ανά ουγκιά! Αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπάρχει μια βαθύτερη ανησυχία ότι ο κρατικός δανεισμός των ΗΠΑ θα είναι δύσκολο να καλυφθεί και είναι πιθανή μια δεύτερη κατάρρευση. Ας σημειωθεί ότι οι πωλήσεις του χρυσού νομίσματος μιας ουγκιάς «American Eagle» τριπλασιάστηκαν τον Μάιο σε σχέση με τον Απρίλιο.

Αλλωστε, πάντα οι αγοραστές χρυσού είχαν κίνητρό τους το φόβο. Ακόμα και μερικοί από τους πιο διακεκριμένους επενδυτές της Γουόλ Στριτ δείχνουν να φοβούνται περισσότερο τώρα. «Τα τελευταία χρόνια έχουμε πάει από τη μια φούσκα στην άλλη» είπε σε μια πρόσφατη ομιλία του ο Ντέιβιντ Εϊνχορν, διαχειριστής κεφαλαίων στη Νέα Υόρκη και ένας από τους πρώτους που προέβλεψαν την πτώση της Lehman Brothers. «Η ζήτηση χρυσού αντικατοπτρίζει την ανησυχία μας ότι οι δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές δεν είναι επαρκώς οχυρωμένες απέναντι σε μια ενδεχόμενη κρίση».

Βέβαια ο χρυσός έχει τα πάνω και τα κάτω του. Αφού έφτασε στο υψηλότερο σημείο το 1980 με περισσότερα από 800 δολάρια την ουγκιά, βυθίστηκε στις επόμενες δύο δεκαετίες πιάνοντας τη χαμηλότερη τιμή των 250 δολαρίων το 1999. Ωστόσο, αντίθετα με τις επενδύσεις στα χαρτονομίσματα, που κάποια στιγμή μπορούν να χάσουν την αξία τους, ο χρυσός πάντα κρατάει μέρος της αξίας του.

Αυτή την περίοδο ο χρυσός στις ΗΠΑ βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής σκηνής. Οι Ρεπουμπλικάνοι, που προειδοποιούν για τον κίνδυνο των μεγάλων ελλειμμάτων, έχουν κάνει τον χρυσό λαϊκό θέμα συζήτησης σε εκπομπές ηλεκτρονικών μέσων, προσελκύοντας μάλιστα εταιρείες χρυσού ως διαφημιζόμενες! Ο συντηρητικός Γκλεν Μπεκ, για παράδειγμα, στη ραδιοφωνική του εκπομπή στο FOX News συμβούλευσε τους ακροατές του να σκεφθούν το τρίπτυχο, «Χρυσός, Θεός και Οπλα», ενώ παρουσίασε τα τρία πιο πιθανά σενάρια για την οικονομία: συρρίκνωση, ύφεση, κατάρρευση. Η εκπομπή του Μπεκ σπονσοράρεται από την «Goldline», μια εταιρεία που δραστηριοποιείται σε χρυσά νομίσματα και ράβδους χρυσού. Ο Μπεκ υποστήριξε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι ήταν πελάτης της εταιρείας πολύ πριν γίνει χορηγός της εκπομπής του.

Βλέπουν... ανηφόρα

Ο εκτελεστικός διευθυντής της χρηματοεπενδυτικής «GFMS», Πολ Γουόκερ, υποστήριξε πρόσφατα στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι υπάρχουν ακόμα πολλά δυσάρεστα νέα μπροστά μας, προβλέποντας ότι οι λιανικές πωλήσεις σε χρυσό -και σε ένα βαθμό και σε ασήμι- θα οδηγηθούν ακόμα ψηλότερα. Ο Μπέρναρντ Σέλμαν της εταιρείας ανάλυσης «Gold Weekly» ανέφερε στην ίδια εφημερίδα ότι από τη μια έχεις μεγάλους επενδυτές που αγοράζουν χρυσό, όχι διότι απαραίτητα θέλουν να αγοράσουν χρυσό αλλά κυρίως γιατί επιδιώκουν να ξεφορτωθούν άλλου είδους επενδύσεις. Από την άλλη, υποστήριζει ο Σέλμαν, οι μικροί επενδυτές αγοράζουν χρυσό επειδή δεν εμπιστεύονται το «σταθερό» ευρώ.

Μόνο το 2009 υπολογίζεται ότι σχεδόν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής χρυσού κατέληξε απ' ευθείας σε χέρια επενδυτών αντί να προωθηθεί στη βιομηχανία. Ο μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος διαθέτει μετοχές σε ορυχεία χρυσού που ξεπερνούν τα 600 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ο Τζον Πόλσον, ένας αμφιλεγόμενος μάνατζερ που κέρδισε δισεκατομμύρια δολάρια στοιχηματίζοντας στην κατάρρευση της στεγαστικής αγοράς στις ΗΠΑ, διαθέτει ETF's αξίας 3 δισ. δολαρίων. Τι σημαίνει ETF's; Ενώ κάποιοι αγοράζουν μπάρες χρυσού και τις τοποθετούν σε θυρίδες, άλλοι αγοράζουν ETF's (Exchange-Traded Funds) τα οποία διακινούνται ως μετοχές και υπολογίζονται στην τιμή του φυσικού χρυσού. Η συνολική ποσότητα της διακίνησης αυτών των μετοχών είναι... 1.856 τόνοι. Το 2005, σύμφωνα με την τράπεζα Credit Suisse, η ποσότητα αυτή δεν ξεπερνούσε τους 500 τόνους...

H εκδίκηση των χρυσοθήρων

Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Ρώσοι, Κινέζοι, Ινδοί και Σαουδάραβες αυξάνουν συνεχώς τα αποθέματά τους σε χρυσό κι εμείς δεν θέλουμε να θυμηθούμε ότι κάποια σαΐνια πούλησαν ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών αποθεμάτων το 2004 στα 300 τόσα δολάρια η ουγκιά, πανηγυρίζοντας για το «κατόρθωμά» τους. Η άνοδος της τιμής του χρυσού αντανακλά μόνο την αμφισβήτηση στο νομισματικό σύστημα ή προμηνύει αλλαγές;

Είναι σίγουρο ότι ο χρυσός οφείλει σ΄ ένα μεγάλο βαθμό την επιστροφή του στα σαλόνια των επενδύσεων στην ανασφάλεια που γέννησε η κρίση. Δεν είναι μόνο ο φόβος των πληθωριστικών πιέσεων, αλλά το γεγονός ότι το νομισματικό σύστημα δεν χαίρει εκτίμησης. Ο κόσμος θέλει να κρατά στα χέρια του αξίες και όχι χαρτιά και «υποσχετικές».

Αυτή είναι η μία διάσταση του θέματος. Έχουμε κρίση και οι επενδυτές σπεύδουν να αναζητήσουν ένα καταφύγιο που το θεωρούν ασφαλές γι΄ αυτή την περίοδο. Μήπως υπάρχει και μία άλλη ανάγνωση;

Το γεγονός ότι η Κίνα αμφισβητεί με κάθε ευκαιρία την παντοδυναμία του δολαρίου και κάνει αναφορές στην ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου αποθεματικού νομίσματος, είναι κάτι που μας πονηρεύει. Σε τι θα μπορούσε να στηρίζεται αυτό το νέο νόμισμα; Που θα είχε σημείο αναφοράς; Μήπως στο χρυσό; Κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει αυτό το σενάριο ως ευσεβή πόθο των οπαδών του κίτρινου μετάλλου, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ένα ενδεχόμενο που δήθεν στερείται σοβαρότητας

Ακόμη κι αν δεν καταλήξουμε σε αυτό το σενάριο, της επανασύνδεσης του νομισματικού συστήματος με τον χρυσό, η απειλή και μόνο της υλοποίησης ενός τέτοιου σχεδίου από έναν και μόνο μεγάλο παίκτη θα έκανε τους υπόλοιπους να σκεφτούν σοβαρά να υποχωρήσουν στις όποιες άλλες απαιτήσεις του.

Από την άλλη πλευρά, μία τέτοια εξέλιξη, της επαναφοράς του χρυσού κανόνα, θα συνέφερε χώρες που έχουν μεγάλα αποθέματα σε χρυσό, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες! Μπορούμε να φανταστούμε την πιθανότητα της δημιουργίας ενός νέου δολαρίου, του χρυσού δολαρίου, που θα έσβηνε το παλιό παρατυπωμένο νόμισμα και μαζί και ένα σημαντικό μέρος των σημερινών χρεών της υπερδύναμης; Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς χρυσό έχουν οι Αμερικανοί στις αποθήκες τους. Νομίζουμε ότι έχουν μεγάλα αποθέματα, αλλά δεν μπορούμε και να είμαστε σίγουροι. Επίσημη καταμέτρηση έχει να γίνει εδώ και δεκαετίες και τα αποθέματα χρυσού είναι ένα από τα κρατικά μυστικά των ΗΠΑ.

Επίσης δεν ξέρουμε ποιος είναι ο πωλητής χρυσού, πέραν του ΔΝΤ, το οποίο ελέγχεται από τους Αμερικανούς. Ξέρουμε ότι η Ρωσία αγόρασε μόνο τον Μάιο 32 τόνους, αυξάνοντας τα αποθέματά της κατά 5%. Ξέρουμε την μεγάλη αγορά που έκανε η Ινδία από το ΔΝΤ, ξέρουμε ότι η Σαουδική Αραβία υπερδιπλασίασε τα αποθέματά της μέσα σε δύο χρόνια και τα έφτασε στους 320 τόνους. Ξέρουμε, επίσης, ότι οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν πουλήσει από πέρυσι τον Σεπτέμβριο μόλις 1,8 τόνους. Ένα καλό ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιος πουλάει για να αγοράζουν όλοι αυτοί...

Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η τιμή ξεκίνησε από τα 300 δολάρια η ουγκιά και βρίσκεται αυτή την στιγμή σε ιστορικά υψηλά. Αν η εμπιστοσύνη στις Οικονομίες επανέλθει με κάποιον τρόπο ή αν αποκλειστεί το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί ένα νέο νόμισμα με σημείο αναφοράς τον χρυσό, τότε οι αγοραστές στα παρόντα επίπεδα τιμών είναι πιθανόν υποστούν μία αληθινή πανωλεθρία. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι περίφημοι αγοραστές; Η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Σαουδική Αραβία είναι εκείνοι που αγοράζουν τις μεγάλες ποσότητες. Πόσες πιθανότητες πιστεύετε ότι έχουν για να χάσουν; Ή πόσο ανόητους τους έχετε για να πετάνε την πολύτιμη, αυτή την εποχή, ρευστότητά τους από το παράθυρο;

Προσέξτε το εξής: Αγοράζουν εκείνοι που έχουν σήμερα την οικονομική δυνατότητα να το πράξουν. Εκείνοι που είναι απαλλαγμένοι από τον πονοκέφαλο των μεγάλων δημοσίων ελλειμμάτων. Είναι χώρες που δεν δείχνουν διατεθειμένες να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν με τα δικά τους χρήματα τα ελλείμματα του... παλαιού κόσμου! Μία επόμενη λογική κίνηση, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα είναι να κάνουν την παρουσία τους περισσότερο αισθητή. Να κεφαλαιοποιήσουν τα κέρδη που έχουν σήμερα οι Οικονομίες τους. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί πατώντας πάνω στις παλιές αξίες, όπως είναι το δολάριο. Αλλά δημιουργώντας νέες αξίες και μάλιστα στα δικά τους μέτρα. Να δημιουργήσουν, δηλαδή, τον δικό τους «χρυσό κανόνα».

ΠΗΓΗ CAPITALGR