καὶ Ἄλεξις ἐν Ὀρέστῃ Νικόστρατός τε ἐν Πλούτῳ Μένανδρός τε ἐν Μέθῃ καὶ ΝομοθέτῃΣ32 Φιλωνίδης τε ἐν Κοθόρνοις οὕτως:
τοῦθ᾽ ἑταῖρός ἐστιν ὄντως: οὐκ ἐρωτᾷ πηνίκα
δεῖπνόν ἐστιν, ὥσπερ ἕτεροι, καὶ τί δειπνεῖν κωλύει
τοὺς παρόντας, εἶτα δεῖπνον ἕτερον εἰς τρίτην
βλέπει,
εἶτα δ᾽ ἕτερον εἰς τρίτην βλέπει εἶτα περίδειπνον πάλιν.
Τῷ δὲ παράσιτος ὅμοιά ἐστιν ὀνόματα ἐπίσιτος, περὶ οὗ προείρηται, καὶ οἰκόσιτος σιτόκουρός τε καὶ αὐτόσιτος, ἔτι δὲ κακόσιτος καὶ ὀλιγόσιτος. [p. 116] μνημονεύει δὲ τοῦ μὲν οἰκοσίτου Ἀναξανδρίδης ἐν Κυνηγέταις:
ἐγὼ δ᾽ ἀπόσιτος ὢν τοιαῦτ᾽ οὐκ ἀνέχομαι. ',
καλεῖται δ᾽ οἰκόσιτος ὁ μὴ μισθοῦ, ἀλλὰ προῖκα τῇ πόλει ὑπηρετῶν. Ἀντιφάνης Σκύθῃ:
υἱὸς γὰρ οἰκόσιτος ἡδὺ γίνεται.
Μένανδρος Δακτυλίῳ:
ταχὺ γὰρ γίνεται
ἐκκλησιαστὴς οἰκόσιτος.
καὶ ἐν Κιθαριστῇ:
οἰκόσιτον νυμφίον
οὐδὲν δεόμενον προικὸς ἐξευρήκαμεν.
Ἐπισιτίου δὲ Κράτης Τόλμαις:
οὐκ οἰκοσίτους τοὺς ἀκροατὰς λαμβάνεις.
ἰδίως δ᾽ ἐν Συναριστώσαις ἔφη:
ποιμαίνει δ᾽ ἐπισίτιον, ῥιγῶν δ᾽ ἐν Μεγαβύζου
δέξετ᾽ ἐπὶ μισθῷ σῖτον.
σιτοκούρου δ᾽, Ἄλεξις μνημονεύει ἐν Παννυχίδι ἢ Ἐρίθοις:
ἀστεῖον τὸ μὴ
συνάγειν γυναῖκας μηδὲ δειπνίζειν ὄχλον,
ἀλλ᾽ οἰκοσίτους τοὺς γάμους πεποιηκέναι.
Μένανδρος δὲ τὸν ἄχρηστον καὶ μάτην τρεφόμενον σιτόκουρον εἴρηκεν ἐν Θρασυλέοντι οὕτως: [p. 118]
ἔσῃ περιπατῶν σιτόκουρος.
καὶ ἐν Πωλουμένοις:
πάντ᾽ ὀκνηρός, πάντα μέλλων, σιτόκουρος ὁμολογῶν
παρατρέφεσθαι.
αὐτόσιτον δ᾽ εἴρηκε Κρώβυλος ἐν Ἀπαγχομένῳ:
οἴμοι τάλας, ἕστηκας ἔτι πρὸς ταῖς θύραις
τὸ φορτίον θείς σιτόκουρον, ἄθλιον,
ἄχρηστον εἰς τὴν οἰκίαν εἰλήφαμεν.
κακοσίτου δὲ μέμνηται Εὔβουλος ἐν Γανυμήδει:
παράσιτον αὐτόσιτον. αὑτὸν γοῦν τρέφων
τὰ πλεῖστα συνερανιστὸς εἶ τῷ δεσπότῃ.
ὀλιγοσίτου δὲ μέμνηται Φρύνιχος ἐν Μονοτρόπῳ:
ὕπνος αὐτὸν ὄντα κακόσιτον τρέφει.
καὶ Φερεκράτης ἢ Στράττις ἐν Ἀγαθοῖς:
ὁ δὲ ὀλιγόσιτος Ἡρακλῆς ἐκεῖ τί δρᾷ;
ὡς ὀλιγόσιτος ἦσθ᾽ ἄρ᾽, ὃς κατεσθίεις
τῆς ἡμέρας μακρᾶς τριήρους σιτία.
>”
