ἐν δὲ Ἀπεγλαυκωμένῳ συμβολάς τις ἀπαιτούμενός φησι:
ὅμως λογίσασθαι πρὸς ἐμαυτὸν βούλομαι
καθεζόμενος ἐνταῦθα τὴν ὀψωνίαν,
ὁμοῦ τε συντάξαι τί πρῶτον οἰστέον
ἡδυντέον τε πῶς ἕκαστὸν ἐστί μοι ...
τάριχος πρῶτον ὡραῖον τοδί:
διωβόλου τοῦτ᾽ ἐστί. πλυτέον εὖ μάλα.
εἶτ᾽ εἰς λοπάδιον ὑποπάσας ἡδύσματα
ἐνθεὶς τὸ τέμαχος, λευκὸν οἶνον ἐπιχέας
ἐπισκεδάσας τ᾽ ἔλαιον εἶθ᾽ ἕψων ποῶ
μυελὸν ἀφειδῶς τ᾽ ἐπιγανώσας σιλφίῳ.
Ἱκέσιος”
παρ᾽ ἐμοῦ δ᾽, ἐὰν μὴ καθ᾽ ἓν ἕκαστον πάντα δῷς,4 χαλκοῦ μέρος δωδέκατον οὐκ ἂν ἀπολάβοις.
β. δίκαιος ὁ λόγος, ἀβάκιον, ψῆφον. α. λέγε.
β. ἔστ᾽ ὠμοτάριχος πέντε χαλκῶν. α. λέγ᾽ ἕτερον.
β. μῦς ἑπτὰ χαλκῶν. α. οὐδὲν ἀσεβεῖς οὐδέπω,
λέγε. β. τῶν ἐχίνων ὀβολός. α. ἁγνεύεις ἔτι. [p. 50]
β. ἆρ᾽ ἦν μετὰ ταῦθ᾽ ἡ ῥάφανος, ἣν ἐβοᾶτε;
α. ναί:
χρηστὴ γὰρ ἦν. β. ἔδωκα ταύτης δύ᾽ ὀβολούς.
α. τί γὰρ ἐβοῶμεν; β. τὸ κύβιον τριωβόλου.
α. ὠνήν, κιχορίων δ᾽ οὐκ ἐπράξατ᾽ οὐδὲ ἕν.
β. οὐκ οἶσθας, ὦ μακάριε, τὴν ἀγοράν, ὅτι
κατεδηδόκασι τὰ λάχαν᾽ αἱ τρωξαλλίδες.
α. διὰ τοῦτο τὸ τάριχος τέθεικας διπλασίου;
β. ὁ ταριχοπώλης ἐστὶν ἐλθὼν πυνθάνου.
γόγγρος δέκ᾽ ὀβολῶν. α. οὐχὶ πολλοῦ. λέγ᾽ ἕτερον.
β. τὸν ὀπτὸν ἰχθὺν ἐπριάμην δραχμῆς. α. παπαῖ,
ὥσπερ πυρετὸς ἀνῆκεν, εἶτ᾽ ἐν ἐπιτέλει.
β. πρόσθες τὸν οἶνον, ὃν μεθυόντων προσέλαβον
ὑμῶν, χοᾶς τρεῖς, δέκ᾽ ὀβολῶν ὁ χοῦς.