Νίκανδρος δ᾽ ἐν Γεωργικοῖς καταλέγει καὶ τίνες αὐτῶν εἰσιν οἱ θανάσιμοι, λέγων
οἷον αἱ μύκαι γὰρ ἐξεσκληκότ᾽ ἀποπνιξεῖσθέ με.
δὲ καὶ ὅτι
ἐχθρὰ δ᾽ ἐλαίης
ῥοιῆς τε πρίνου τε δρυὸς τ᾽ ἄπο πήματα κεῖται,
οἰδαλέων σύγκολλα βάρη πνιγόεντα μυκήτων. >φησὶ
τὰ δ᾽ ἄλλα οὐκ ἦν ἀναγνῶναι.
συκέης ὁπότε στέλεχος βαθὺ κόπρῳ
κακκρύψας ὑδάτεσσιν ἀειναέεσσι νοτίζοις,
φύσονται πυθμέσσιν ἀκήριοι: ὧν σὺ μύκητα
θρεπτὸν μή τι χαμηλὸν ἀπὸ ῥίζης προτάμοιο.
φησὶν ὁ αὐτὸς Νίκανδρος ἐν τῷ αὐτῷ. ἔφιππος:
καί τε μύκητας ἀμανίτας τότ᾽ ἐφεύσεις,
Ἐπαρχίδης Εὐριπίδην φησὶ τὸν ποιητὴν ἐπιδημῆσαι τῇ Ἰκάρῳ καὶ γυναικός τινος μετὰ τέκνων [p. 266] κατὰ τοὺς ἀγρούς, δύο μὲν ἀρρένων τελείων, μιᾶς δὲ παρθένου, φαγούσης θανασίμους μύκητας καὶ ἀποπνιγείσης μετὰ τῶν τέκνων ποιῆσαι τουτὶ τὸ ἐπίγραμμα:
ἵν᾽ ὥσπερ οἱ μύκητες ἀποπνίξαιμί σε.
Διοκλῆς ὁ Καρύστιος ἐν α᾽ Ὑγιεινῶν φησιν ‘ἄγρια ἑψήματα τεῦτλον, μαλάχη, λάπαθον, ἀκαλήφη, ἀνδράφαξυς, βολβοί, ὕδνα, μύκαι.’ ’
ὦ τὸν ἀγήρατον πόλον αἰθέρος, Ἥλιε, τέμνων, ,
ἆρ᾽ εἶδες τοιόνδ᾽ ὄμματι πρόσθε πάθος;
μητέρα παρθενικήν τε κόρην δισσούς τε συναίμους
ἐν ταὐτῷ φέγγει μοιραδίῳ φθιμένους.
