καὶ ὁ τὴν Ἀλκμαιωνίδα δὲ ποιήσας φησίν
ἀπὸ τράπεζαν εἷλεν ᾗ ποτήρια ...
ἅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς πόσεως, ὡς τὸ ἔκπωμα οἱ ,Ἀττικοί ἐπεὶ ὑδροποτεῖν καὶ οἰνοποτεῖν λέγουσιν. Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦσιν
νέκυς δὲ χαμαιστρώτου ἐπὶ τείνας
εὐρείης στιβάδος παρέθηκ᾽ αὐτοῖσι θάλειαν
δαῖτα ποτήριά τε, στεφάνους δ᾽ ἐπὶ κρασὶν ἔθηκεν.
κἀν τῷ αὐτῷ δὲ ἔφη:
γαμφηλαῖσι δράκοντα κοάλεμον αἱματοπώτην.
καὶ Φερεκράτης ἐν Τυραννίδι:
πολλῷ γ᾽ ὁ Βάκις διεχρῆτο τῷ ποτηρίῳ.
ὁ δὲ Ἀνακρέων ἔφη: [p. 6]
ἡ δὲ κρείττων ἡ μί᾽ ἐστὶ χιλίων ποτηρίων,
ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ: οἰνοποτάζων γὰρ εἴρηκε. καὶ Σαπφὼ δ᾽ ἐν τῷ β ἔφη:
οἰνοπότης δὲ πεποίημαι.
καὶ Ἀλκαῖος:
πολλὰ δ᾽ ἀνάριθμα ποτήρια
κἀλέφαις.
τιμᾶται δὲ καὶ ἐν Ἀχαίᾳ Δημήτηρ ποτηριοφόρος κατὰ τὴν Ἀνθέων χῶραν, ὡς Αὐτοκράτης ἱστορεῖ ἐν β Ἀχαϊκῶν.
ἐκ δὲ ποτήριον
πώνης Διννομένῃ παρίσδων.
”