[p. 114] Δίφιλος δ᾽ ἢ Σώσιππος ἐν Ἀπολειπούσῃ :
γογγυλίδος δισσὴ γὰρ ἰδ᾽ ἐκ ῥαφάνοιο γενέθλη
μακρή τε στιφρή τε φαείνεται ἐν πρασιῇσι.
καὶ τὰς μὲν θ᾽ αὕηνον ἀποπλύνας βορέῃσι,
προσφιλέας χειμῶνι καὶ οἰκουροῖσιν ἀεργοῖς:
θερμοῖς δ᾽ ἰκμανθεῖσαι ἀναζώουσ᾽ ὑδάτεσσι.
τμῆγε δὲ γογγυλίδος ῥίζας (καὶ ἀκαρφέα φλοιὸν
ἦκα καθηράμενος) λεπτουργέας, ἠελίῳ δὲ
αὐήνας ἐπὶ τυτθὸν ὁτὲ ᾿ν ζεστῷ ἀποβάπτων
ὕδατι δριμείῃ πολέας ἐμβάπτισον ἅλμῃ,
ἄλλοτε δ᾽ αὖ λευκὸν γλεῦκος συστάμνισον ὄξει
ἶσον ἴσῳ, τὰς δ᾽ ἐντὸς ἐπιστύψας ἁλὶ κρύψαις.
πολλάκι δ᾽ ἀσταφίδας προχέαις τριπτῆρι λεήνας
σπέρματὰ τ᾽ ἐνδάκνοντα σινήπυος. εἰν ἑνὶ δὲ τρὺξ
ὄξεος ἰκμάζουσα καὶ ὠμοτέρην ἐπὶ κόρσην
ὥριον ἁλμαίην αμυσαι κεχρηόσι δαίτης.
ἔστιν ἔνδον ὄξος ὀξύ σοι;
β. ὑπολαμβάνω, παιδάριον ὀπὸν εἰλήφαμεν.
ἄριστα τούτοις πάντα πιέσω καὶ πυκνά,
ἡ φυλλὰς ἡ δριμεῖα περιοισθήσεται:
τῶν πρεσβυτέρων γὰρ ταῦτα τῶν ἡδυσμάτων
ἀναστομοῖ τάχιστα τᾀσθητήρια,
τό τε νωκαρῶδες καὶ κατημβλυωμένον
ἐσκέδασε κἀποίησεν ἡδέως φαγεῖν.