τῶν δ᾽ ἐρινῶν σύκων Εὐριπίδης ἐν Σκίρωνι:
τὰς λευκερινεὼς δὲ χωρὶς ἰσχάδας.
καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Σφιγγί:
ἢ προσπηγνύναι
κράδαις ἐριναῖς.
Σοφοκλῆς δ᾽ ἐν Ἑλένης Γάμῳ τροπικῶς τῷ τοῦ δένδρου ὀνόματι τὸν καρπὸν ἐκάλεσεν εἰπών
ἀλλ᾽ οὐχ ὅμοιὰ γ᾽ ἐρινοῖς οὐδαμῶς. [p. 330]
πέπων δ᾽ ἐρινὸς εἴρηκεν ἀντὶ τοῦ πέπον ἐρινόν. καὶ Ἄλεξις ἐν Λέβητι:
πέπων ἐρινὸς ... ἀχρεῖος ὢν
ἐς βρῶσιν ἄλλους ἐξερινάζεις λόγῳ.
τὸ δὲ δένδρον ἡ ἀγρία συκῆ, ἐξ ἧς τὰ ἐρινά, ἐρινὸς κατὰ τὸ ἄρρεν λέγεται. Στράττις Τρωίλῳ:
καὶ τί δεῖ
λέγειν ἔθ᾽ ἡμᾶς τοὺς τὰ σῦχ᾽ ἑκάστοτε
ἐν τοῖς συρίχοις πωλοῦντας; οἳ κάτωθε μὲν
τὰ σκληρὰ καὶ μοχθηρὰ τῶν σύκων ἀεὶ
τιθέασιν, ἐπιπολῆς δὲ πέπονα καὶ καλά.
εἶθ᾽ ὁ μὲν ἔδωκεν ὡς τοιαῦτ᾽ ὠνούμενος
τιμήν, ὁ δ᾽ ἐγκάψας τὸ κέρμ᾽ εἰς τὴν γνάθον
ἐρίν᾽ ἀπέδοτο σῦκα πωλεῖν ὀμνύων,
καὶ Ὅμηρος:
ἐρινὸν οὖν τιν᾽ αὐτῆς πλησίον
νενόηκας ὄντα;
Ἀμερίας δ᾽ ἐρινάδας καλεῖσθαι τοὺς ὀλόνθους. ’
τῷ δ᾽ ἐν ἐρινεός ἐστι μέγας φύλλοισι τεθηλώς.