Ἀντιφάνης δ᾽ ἐν Ἀφροδίτης Γοναῖς:
Εὔβουλος Βελλεροφόντῃ::
τίς ἂν λάβοιτο τοῦ σκέλους κάτωθέ μοι;
ἄνω γὰρ ὥσπερ κοττάβειον αἴρομαι.
καὶ μετ᾽ ὀλίγα :
τονδὶ λέγω, σὺ δ᾽ οὐ συνιεῖς; κότταβος
τὸ λυχνίον ἐστί. πρόσεχε τὸν νοῦν ᾠὰ μὲν [p. 72]
... πέντε νικητήριον.
β. περὶ τοῦ; γελοῖον. κοτταβιεῖ δὲ τίνα τρόπον;
α. ἐγὼ διδάξω καθ᾽ ἕν ὃς ἂν τὸν κότταβον
ἀφεὶς ἐπὶ τὴν πλάστιγγα ποιήσῃ πεσεῖν
β. πλάστιγγα ποίαν; τοῦτο τοὐπικείμενον
ἄνω τὸ μικρόν, τὸ πινακίσκιον λέγεις;
α. τοῦτ᾽ ἐστὶ πλάστιγξ οὗτος ὁ κρατῶν γίγνεται.
β. πῶς δ᾽ εἴσεταί τις τοῦτ᾽; α. ἐὰν τύχῃ μόνον
αὐτῆς, ἐπὶ τὸν μάνην πεσεῖται καὶ ψόφος
ἔσται πάνυ πολύς. β. πρὸς θεῶν, τῷ κοττάβῳ
πρόσεστι καὶ Μάνης τις ὥσπερ οἰκέτης;
ᾧ δεῖ λαβὼν τὸ ποτήριον δεῖξον νόμῳ.
α. αὐλητικῶς δεῖ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους
οἶνόν τε μικρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ πολὺν
ἔπειτ᾽ ἀφήσεις. Β. τίνα τρόπον; α. δεῦρο βλέπε:
τοιουτονί. Β. Πόσειδον, ὡς ὑψοῦ σφόδρα.
α. οὕτω ποιήσεις. β. ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν σφενδόνῃ
οὐκ ἂν ἐφικοίμην αὐτόσ᾽. α. ἀλλὰ μάνθανε. 'ἀγκυλοῦντα
