Η ντροπιαστική ατιμωρησία των δωσίλογων σε 5 λεπτά (video)

Συγκλονίζουν τα στοιχεία που παραθέτει ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης πάνω στο ζήτημα των δωσίλογων και της τιμωρίας τους

Του Χρήστου Αβραμίδη

Ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης, συγγραφέας του βιβλίου «Οι δωσίλογοι: Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της Κατοχής» εισηγήθηκε πάνω στο ζήτημα των δωσίλογων και της τιμωρίας τους και τα στοιχεία που παρέθεσε από την έρευνά του, πραγματικά συγκλονίζουν.

Στα δύο μεγαλύτερα ειδικά δικαστήρια της χώρας μηνύθηκαν για δωσιλογισμό 20.000 άτομα, ενώ σημειώνεται ότι το νούμερο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο αν δεν επικρατούσε κλίμα τρομοκρατίας μετά τα Δεκεμβριανά. «Υπήρχε ο κίνδυνος άμα πας να μηνύσεις κάποιον ως δωσίλογο να συλλάβουν εσένα ως κομμουνιστή» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Μ. Χαραλαμπίδης.

Είναι ενδεικτικό ότι ενώ στο μπλόκο της Κοκκινιάς είχαμε 170 νεκρούς, μόνο οι 19 οικογένειας κατέθεσαν μήνυση. Από τα 20.000 άτομα, μόλις τα 3.227 παραπέμφθηκαν σε δίκη Άρα τα δικαστικά συμβούλια αποφάνθηκαν ότι στο 84% των περιπτώσεων λόγω του ότι «δεν συντρέχουν επαρκείς αποδείξεις για να στοιχειοθετηθεί κατηγορία».

Μάλιστα, από τους 3.227 που δικάστηκαν οι 2.251 αθωώθηκαν ή η κατηγορία θεωρήθηκε αποσβεσμένη, ενώ από τους 976 που καταδικάστηκαν οι 420 δεν πήγαν καν στο δικαστήριο. Στη συνέχεια απ’ τους 556 καταδικασμένους που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο τουλάχιστον 243 έλαβαν χάρη απ’ τον βασιλιά και αποφυλακίστηκαν λίγο μετά. Δηλαδή από τα 20.000 άτομα τιμωρήθηκαν μόνο 300 (με μικρές ποινές) ενώ μόλις 2 άτομα οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Άρα τιμωρήθηκε κάτι λιγότερο από 2%, των έτσι κι αλλιώς ελάχιστων μηνύσεων που έγιναν λόγω παρακρατικής τρομοκρατίας.

Δωσίλογοι. Οι ελληνικές φιλοναζιστικές και αντικομμουνιστικές οργανώσεις και οι Έλληνες πράκτορες των Ναζί

Ιστορικό περίπατο με γενικό άξονα την Αθήνα της Κατοχής και ειδικότερη θεματική τη δράση των Ελλήνων δωσιλόγων οργανώνει το Φόρουμ Κοινωνικής Ιστορίας την Κυριακή 12 Ιουνίου 2016.

Ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης θα είναι ο ξεναγός σε αυτή την περιήγηση στα σκληρά χρόνια της Κατοχής. Στόχος είναι να φωτιστούν άγνωστα στοιχεία της πιο σκοτεινής πλευράς της συνεργασίας με τους κατακτητές, όπως η δράση των ελληνικών φιλοναζιστικών και αντικομμουνιστικών οργανώσεων.

Τάγματα Ασφαλείας, Χωροφυλακή και Χρυσές Λίρες

Του Μενέλαου Χαραλαμπίδη

Η μελέτη των διοικητικών μηχανισμών του ελληνικού κράτους αποτελεί ακόμη και σήμερα ζητούμενο για την ιστορική έρευνα. Είναι ελάχιστα τα πράγματα που γνωρίζουμε για τη συγκρότηση του κρατικού μηχανισμού, για τη διάρθρωση και τη λειτουργία των Υπουργείων ή άλλων κρατικών υπηρεσιών.Το πλέον δυσπρόσιτο και σκοτεινό κομμάτι για την ιστορική έρευνα είναι αυτό των Σωμάτων Ασφαλείας και του ρόλου που διαδραμάτισαν στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Πριν τον πόλεμο, δύο ήταν τα Σώματα που είχαν την αρμοδιότητα για την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας. Η Βασιλική Χωροφυλακή, που ήδη από το Μεσοπόλεμο είχε αναλάβει τη διαφύλαξη του κοινωνικού καθεστώτος και η Αστυνομία Πόλεων, που είχε αρμοδιότητες τήρησης της τάξης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, όταν ο υπερτιμημένος κίνδυνος του κομμουνισμού προσφέρονταν για πολιτική εκμετάλλευση, η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου σύστησε τη Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους, που υπαγόταν στην Χωροφυλακή.[1]