«Οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν, είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ». (Σύνθημα του Μάη 68)
Ο Τρότσκι είχε πεί πως ένας ηγέτης πρέπει να ᾽ναι και λίγο προφήτης. Να μπορεί να προβλέπει τις εξελίξεις και κυρίως, τις κινήσεις των αντιπάλων και να προσαρμόζει τη δική του τακτική σε όφελος του λαού του.
Την εποχή που τα έγραφε αυτά, δεν υπήρχαν φυσικά τα μοντέλα πρόβλεψης που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι αναλυτές για να αναλύουν καταστάσεις και να συμβουλεύουν κυβερνήσεις ή διοικητικά συμβούλια εταιρειών.
Υπήρχε όμως η Ιστορία.
Η Ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται. Ούτε σαν φάρσα, ούτε σαν τραγωδία. Ο Μαρξ το γνώριζε αυτό καλύτερα από τον καθένα. Με το περίφημο λογοπαίγνιο – που τόσο άρεσε κι εξακολουθεί να αρέσει κυρίως σε όσους θέλουν να αποδείξουν πως οι θεωρίες του απέτυχαν – προσπάθησε να δείξει την κενότητα ενός σαλτιμπάγκου, που προσπάθησε να περιβληθεί τη δόξα του Ναπολέοντα, αυτού που η Ιστορία κατέταξε στους μεγάλους.
