Του Τάσου Βαρούνη
Το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης είναι η απάντηση στη βαρβαρότητα. Αυτό μας πληροφορεί το νέο σποτάκι της κυβέρνησης. Και μόνο η κατ’ αντιπαράσταση χρήση των λέξεων φαντάζει γελοία και εξωπραγματική. Όχι βέβαια γιατί θα προτιμούσαμε το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Ούτε γιατί γενικώς και αορίστως θα υποτιμούσαμε τα «ψίχουλα». Μα ας έβαζαν τουλάχιστον «ένα ελάχιστο μέτρο», «μια μικρή βοήθεια», κάτι τέλος πάντων που, στο βαθμό που θα ίσχυε, θα ήταν πιο σεμνό και συμβατό. Όχι. «Απάντηση!». Πρέπει κάποιος να είναι πολύ θολωμένος για να εκτιμήσει ότι η συνεχιζόμενη καταστροφή μπορεί να αντιμετωπιστεί έτσι. Στην πραγματικότητα το ζήτημα είναι πιο σοβαρό. Η βαρβαρότητα καταγράφεται με όρους ευρώ, όταν η χώρα και η κοινωνία διαλύονται με τέτοιο πολυεπίπεδο τρόπο. Το κάδρο της καταστροφής περιορίζεται, μαζί και οι προσδοκίες ανάταξης. Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι κατά την αριστερή κυβέρνηση η βαρβαρότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί με κάποιου είδους πολιτική. Και ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να αναμένουν αυτήν την πολιτική από κάποιον ικανό. Η κοινωνία σε ρόλο επαίτη, ακόμα κι αν αυτός παίρνει τη μορφή του ψηφοφόρου. Καμιά συμμετοχή, κανένας ρόλος, προφανώς κανένας αγώνας.
