Γιάννης Mπασκόζος / Η εμποδιζόμενη συνταγογράφηση σε ανασφάλιστους εξυπηρετεί τη φαρμακοβιομηχανία

«Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και τα μάτια μας- Με τη δήλωση του πρωθυπουργού, ότι ουσιαστικά δεν χρειάζονται ΜΕΘ, θα έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες»

«Βάζουν την εξοικονόμηση χρημάτων πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ομολογήσουν με θράσος, ότι όλη τους η πολιτική βασίζεται στην αίσθηση προσωρινότητας της πανδημίας αλλά και στην προσπάθεια παρεμπόδισης των φτωχών ευάλωτων ανασφάλιστων συμπατριωτών μας στις υπηρεσίες συνταγογράφησης εξετάσεων και φαρμάκων», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο πρώην γ.γ. του υπουργείου Υγείας, Γιάννης Μπασκόζος. 

«Πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενη την ευθύνη απέναντι σε 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους που είχαν απωλέσει της ασφαλιστική τους ικανότητα λόγω του ότι καταστράφηκε το μαγαζί τους ή έμειναν άνεργοι, τους παρείχε υγειονομική κάλυψη. Αυτό είναι το τεράστιο έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που κανένας δεν δικαιούται να αποκρύψει. Δυόμισι εκατομμύρια συμπολίτες μας απέκτησαν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ώστε να μην πεθαίνουν αβοήθητοι έξω από τα νοσοκομεία. Πρόκειται για την πιο σπουδαία κοινωνική ρύθμιση που έγινε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτόν τον τόπο. 

«Σοφά» ζόμπι του κεφαλαίου

Ιδεολογικός πόλεμος προετοιμασίας για την κατεδάφιση της 

Κοινωνικής Ασφάλισης

Καταρχάς, κομμένο το παραμυθάκι με τους «σοφούς» που τους μαζεύει το κράτος από καιρού εις καιρόν σε μια επιτροπή, για να κάνουν τη δουλειά της ιδεολογικής προετοιμασίας για μια αντιλαϊκή επίθεση. Οι τύποι αυτοί δεν είναι καν «σοφοί», με την έννοια που έχει αυτή η λέξη στην ελληνική γλώσσα. Συχνά δεν είναι ούτε καν τεχνοκρατικά επαρκείς για να επεξεργαστούν ένα θέμα. Στη δημόσια διοίκηση υπάρχουν στελέχη με μεγαλύτερη τεχνοκρατική επάρκεια και γνώση των αντικειμένων. Οι «σοφοί» είναι κατασκευάσματα της αστικής πολιτικής και της αστικής μιντιοκρατίας. Είναι άνθρωποι ειδικών αποστολών, που το ανύπαρκτο κύρος τους αντικαθίσταται από ένα κατασκευασμένο κύρος.
 

Το σημειώνουμε εισαγωγικά, για να μην «ψαρώσει» κανένας εργάτης, κανένας εργαζόμενος απ' όσα ακούγονται για το πόρισμα της «επιτροπής σοφών» για το Ασφαλιστικό. Πρόκειται για ένα προχειρογράφημα 30 σελίδων, το οποίο αναμασά γενικές αρχές της νεοφιλελεύθερης προσέγγισης για την Ασφάλιση (χωρίς να τη συνοδεύει το επίθετο Κοινωνική). Οποιος γνωρίζει το Ασφαλιστικό και τις θεωρίες που προτείνονται γελάει μ' αυτό που παρουσιάζεται ως πόρισμα των «σοφών». Υπήρξαν άλλες ανάλογες επιτροπές στο παρελθόν που έκαναν πολλή περισσότερη δουλειά. Τούτοι 'δω δεν παρουσιάζουν ούτε καν έναν πίνακα, κάτι που να μοιάζει με αναλογιστική μελέτη. Παρουσιάζουν τη νεοφιλελεύθερη θεωρία και από κάτου βάζουν λίστες με «πλεονεκτήματα» και «μειονεκτήματα», λες και γράφουν διαγώνισμα στη Γ' Λυκείου.

Εδώ τελειώνει η Κοινωνική Ασφάλιση…

Το πόρισμα των «Σοφών» για το Ασφαλιστικό

Τη διάλυση του όποιου ψήγματος δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα είχε απομείνει στην Κοινωνική Ασφάλιση επιφέρει το πόρισμα της «Επιτροπής Σοφών» που παραδόθηκε στην ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, το μεσημέρι της Πέμπτης 15 Οκτώβρη.

Η «νέα αρχιτεκτονική», εφιάλτης για τους εργαζόμενους

Η «νέα αρχιτεκτονική» του συνταξιοδοτικού συστήματος παραδέχεται κυνικά στο πόρισμα της Επιτροπής ότι «καμία λύση δεν είναι ανώδυνη» και προτείνει ένα «διανεμητικό σύστημα εικονικών λογαριασμών καθορισμένων εισφορών υποστηριζόμενο από μια εθνική (κοινωνική) σύνταξη και ένα κεφάλαιο για την εγγύηση της βιωσιμότητας του συστήματος». Με την καθιέρωσή της η εθνική σύνταξη θα αποκτήσει «αυτοτέλεια» και θα «αποχωριστεί» από το πλαίσιο των ασφαλιστικών (αναλογικών) παροχών του κάθε φορέα.

Επάνω σε αυτό το σύστημα θα προστίθεται η βασική σύνταξη που θα δίνεται σε όσους συμπληρώνουν τα 67 χρόνια. 

Τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων

Ανάρτηση από: Jo Di Graphics ‏

Η κρίση των κοινωνικών δαπανών: Έξοδος από τα αριστερά ή από τα δεξιά

Του Αντρέ Γκορζ

Η καπιταλιστική επέκταση στηριζόταν πράγματι πάνω στη μεγιστοποίηση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Αυτή η μεγιστοποίηση, όπως θα δούμε παρακάτω, έχει σαν προϋπόθεση όσο και σαν συνέπεια την ανάπτυξη της κρατικής σφαίρας. Αυτή δεν αποτέλεσε, όπως ισχυρίζονται οι νεο-φιλελεύθεροι, εμπόδιο στην ανάπτυξη αλλά απαραίτητο συνοδό της. Ένας περιορισμός της κρατικής σφαίρας και του κόστους της δεν είναι δυνατός παρά μόνο μέσα από την αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης και κατανάλωσης. Αυτή η αλλαγή, αναπόφευκτη τόσο για τη δεξιά όσο και για την αριστερά, μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορους τρόπους και για διαφορετικούς στόχους. Αποτελεί το κεντρικό ζητούμενο της παρούσας κρίσης, που έχει κατανοηθεί λιγότερο από όλα.

Ένας περιορισμός της κρατικής σφαίρας μέσω του απλού ακρωτηριασμού των δημοσίων δαπανών φαίνεται αδύνατος χωρίς την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας, γιατί οι δύο βασικές λειτουργίες που εκπληρώνουν οι θεσμοί και οι πολιτικές του κράτους πρόνοιας: 1) η παραγωγή τάξης και 2) η παραγωγή του τύπου της ζήτησης που απαιτεί η ανάπτυξη του καπιταλισμού, είναι εξαιρετικά ευαίσθητες.

Ι) Η ανάπτυξη της μεγάλης εμπορευματικής παραγωγής, με τις μεγα-βιομηχανίες της, τις μεγα-τεχνολογίες της και τις μεγα-πόλεις της, κάνει απαραίτητο ένα σύνολο από υποδομές, δίκτυα και δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς τις οποίες το παραγωγικό σύστημα θα ήταν αδύνατο να λειτουργήσει, να αναπαραχθεί και να κάνει αποδεκτούς από την κοινωνία τούς μετασχηματισμούς και τις αποδιαρθρώσεις που προκαλεί. Πρόκειται για το κοινωνικό κόστος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτό το κόστος τείνει να μεγαλώνει με την επέκταση και τη συγκεντροποίηση της βιομηχανικής παραγωγής. [...]