Οι εθνικιστές προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στον Erdοgan

Tου Κώστα Ράπτη

Την Δευτέρα 3 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε ο πέμπτος και τελευταίος γύρος συνομιλιών των αντιπροσωπειών των δύο μεγαλύτερων πολιτικών δυνάμεων της Τουρκίας, με αντικείμενο τη διερεύνησης της δυνατότητας σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού. Το “ισλαμοδημοκρατικό” Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και το κεντροαριστερό κεμαλιστικό Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) χαρτογράφησαν το σημεία συγκλίσεων και αποκλίσεων και οι σχετικοί φάκελοι προωθήθηκαν στους δύο κομματικούς ηγέτες, Ahmet Davutoglu και Kemal Kilicdaroglu, στους οποίους και εναπόκειται να αποφασίσουν εάν θα προχωρήσουν περαιτέρω.
Οι συνταγματικές προθεσμίες αρχίζουν και γίνονται πιεστικές: ήδη έχουν παρέλθει δύο μήνες από τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου, στις οποίες το ΑΚΡ έχασε για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια την αυτοδυναμία, ενώ απώτατο χρονικό όριο για τον σχηματισμό κυβέρνησης αποτελεί η 23 Αυγούστου, ειδάλλως η γειτονική χώρα θα οδηγηθεί σε νέα εκλογική αναμέτρηση.

Αίσχος κύριε Ντεμιρτάς!

Οι Κούρδοι και εμείς

 

Δυστυχώς, υπάρχει μακρά παράδοση στην μακραίωνη ιστορία των κατακτήσεων, να υιοθετούν οι κατακτημένοι την αφήγηση του… κατακτητή, ακόμα και για τον ίδιο τους τον εαυτό. Θέλει, πραγματικά, πολύ μεγάλη οξυδέρκεια και έντονο πνευματικό αγώνα για να αποτινάξει κάποιος λαός το σχεδόν ανεξίτηλο ίχνος που αφήνει στη συνείδησή του το γεγονός μιας μακραίωνης αποικιοποίησης.
Σε αυτόν τον αγώνα, δεν φαίνονται να προοδεύουν και πολύ οι φίλοι Κούρδοι –παρά την αξιοσημείωτη πρόοδο που έχουν κάνει στον εθνικοαπελευθερωτικό τους αγώνα, με την επανάσταση της Ροζάβα και της «ειρηνικής ανατροπής» του Κόμματος για τα Δικαιώματα των Λαών της Τουρκίας.
Έτσι, ο συμπρόεδρός του, Σελαχεντίν Ντεμιρτάς, έσπευδε να δηλώσει –και οι δηλώσεις αυτές δεν έχουν διαψευσθεί– στις 1 Αυγούστου 2015, την ίδια στιγμή που η τουρκική αεροπορία μακέλευε τους αμάχους στο Όρος Καντίλ, ότι: «Η Τουρκία ανήκει σε όλους τους πολίτες της, που υπερασπίστηκαν τα εδάφη της όλους τους αιώνες από το 1071 μέχρι το 1921».

Σχετικά με την πτώση του ΑΚΡ

Να ο πραγματικός χάρτης των εκλογών !

Πράσινο : νομοί όπου το ΑΚΡ έχασε λιγότερο από 5%

Κίτρινο : νομοί όπου το ΑΚΡ έχασε περισσότερο από 5%

Πορτοκαλί :  νομοί όπου το ΑΚΡ έχασε περισσότερο από 10%

Κόκκινο :  νομοί όπου το ΑΚΡ έχασε περισσότερο από 15%

Οι χάρτες που δείχνουν απλά το ΑΚΡ ως πρώτο κόμμα, δεν περιγράφουν ούτε την πραγματική εικόνα ούτε και την μεγάλη απώλεια ψήφων. Εσείς δείτε τον χάρτη της  BirGün.

Οι Κούρδοι γιορτάζουν τη νίκη του HDP

Εκλογική Επιτροπή HDP στην Ελλάδα

Οι λαοί της Τουρκίας, οι μειονότητες και όλες οι καταπιεσμένες τάξεις και στρώματα κέρδισαν μία σημαντική νίκη.

     Όπως είναι γνωστό στην κοινή γνώμη του κόσμου και εδώ στην Ελλάδα, στις 7 Ιούνη 2015 διεξήχθησαν οι βουλευτικές εκλογές. Στην ουσία διεξήχθησαν ανάμεσα στις δυνάμεις που προσδοκούσαν τον συντηρητισμό και το σκοταδισμό και στις δυνάμεις που εκπροσωπούσαν τις απαιτήσεις της ελευθερίας. δημοκρατίας, ισότητας.

Το κουρδικό HDP κι ο Θεόφιλος Γεωργιάδης

Του Λάζαρου Μαύρου

ΑΠ’ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών, χθες Κυριακή, αναδείκνυαν τον ιστορικό άθλο του κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) να εισέλθει 1η φορά αυτόνομο, με 13,1% κι 80 έδρες στην τουρκική βουλή, η μνήμη αστραπιαία ταξίδευσε 21 χρόνια πίσω: Στην ηρωική μορφή του δολοφονημένου, απ’ τους πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, αγωνιστή της λευτεριάς Θεόφιλου Γεωργιάδη, εκπροσώπου της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν:
ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ πριν τον δολοφονήσουν, την Κυριακή 20η Μαρτίου 1994, ο Θεόφιλος έδινε ένα χειρόγραφο άρθρο του στον τότε δημοσιογράφο της «Χαραυγής» Γιώργο Σπανό για να δημοσιευτεί την επομένη, με θέμα τις τότε διώξεις των Κούρδων βουλευτών και την ετήσια κουρδική γιορτή τού Νεβρόζ της 21ης Μαρτίου.

Χαιρετίζουμε την μεγάλη εκλογική νίκη του φιλοκουρδικού «Δημοκρατικού κόμματος των Λαών» στη Τουρκία

Χαιρετίζουμε την μεγάλη εκλογική νίκη του φιλοκουρδικού «Δημοκρατικού κόμματος των Λαών», HDP, στην γειτονική Τουρκία.

 

Ελπίζουμε ότι η είσοδος του στην τουρκική Εθνοσυνέλευση θα σηματοδοτήσει μια νέα στιγμή στην συμβίωση και στην χειραφέτηση των λαών της Μικράς Ασίας.

Η Τουρκία έβαλε “φρένο” στον Erdogan

Με πορτοκαλί οι περιοχές που πλειοψήφισε το κόμμα Ερντογάν, με μωβ το κουρδικό και με κόκκινο οι κεμαλιστές.

Του Κώστα Ράπτη

Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουνίου μπορεί να θεωρηθεί ως “η αρχή του τέλους της εποχής Erdoğan” στη γειτονική Τουρκία. Όχι μόνο διότι το κόμμα που συνίδρυσε ο νυν πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας απώλεσε την αυτοδυναμία μετά από 13 χρόνια στην εξουσία, αλλά και γιατί το αποτέλεσμα το χρεώνεται σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Tayyip Erdoğan, που καθ’ υπέρβασιν του συνταγματικού του ρόλου είχε αναδειχθεί σε πραγματικό επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας των κυβερνώντων.

Σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (2002, 2007 και 2011) με επικεφαλής τον Erdoğan το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) αναδείχθηκε σε νικητή, με όλο και μεγαλύτερα κάθε φορά ποσοστά, υπό την τριπλή επαγγελία της οικονομικής ανάπτυξης, του εκδημοκρατισμού (με ξήλωμα του παλαιού κατεστημένου) και της επίλυσης του Κουρδικού ζητήματος – μέσα σε μια νέα, “ευρύχωρη” ισλαμική ταυτότητα. Η χθεσινή εκλογική αποτυχία οφείλεται σε οπισθοχώρηση και στα τρία αυτά μέτωπα: η οικονομία δοκιμάζεται από υψηλό πληθωρισμό και υψηλή ανεργία, η δημοκρατία δείχνει να απειλείται από τις “αυτοκρατορικές” φιλοδοξίες του ίδιου του Erdoğan, ενώ το Κουρδικό πήρε δραματικά νέα τροπή λόγω των νεο-οθωμανικών τυχοδιωκτισμών στη Συρία και αλλού, που αντί να δώσουν στην Τουρκία μεγαλύτερο έλεγχο του μεσανατολικού της περιβάλλοντος, επανεισήγαγαν τις εντάσεις στο εσωτερικό της – με κορυφαία στιγμή τις βίαιες διαδηλώσεις του περασμένου Οκτωβρίου κατά την πολιορκία του Κομπάνι.

Αποτελέσματα Βουλευτικών Εκλογών στην Τουρκία 2015

Ολοκληρώθηκε στις πέντε το απόγευμα η εκλογική διαδικασία στην Τουρκία για την ανάδειξη των 550 βουλευτών της τουρκικής εθνοσυνέλευσης.

Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) συγκεντρώνει ποσοστό 40,94% με καταμετρημένο το 99,04% των ψήφων, όπως μεταδίδει το κρατικό τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή.

Με ποσοστό 40,94% και 259 έδρες το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) χάνει την αυτοδυναμία καθώς αδυνατεί να συγκεντρώσει τις 276 έδρες, απαραίτητες για την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση.

Τούρκος αρθρογράφος: «Είμαι κεντροδεξιός αλλά θα ψηφίσω το αριστερό κουρδικό κόμμα»

Πρωτοφανές: τουρκική σημαία ανεμίζει δίπλα στα σύμβολα των Κούρδων, σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος HDP στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Μουσταφά Ακγιόλ, από τους κορυφαίους αρθρογράφους της «Χουριέτ», Τούρκος στην καταγωγή και κεντροδεξιός, εξηγεί σε άρθρο του στην τουρκική εφημερίδα γιατί σκέπτεται να ψηφίσει το αριστερό κουρδικό κόμμα HDP στις εκλογές της Κυριακής. Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο του.  

[...] Στο παρελθόν ήμουν συχνά απόλυτα σίγουρος για το ποιον θα ψήφιζα. Αυτή τη φορά κλίνω προς το να ψηφίσω το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), που είναι στην ουσία το κόμμα των κούρδων εθνικιστών.

Το HDP στοχοποιείται από τον Ερντογκάν

Της Τίνας Στρίκου

Τρεις μόλις εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία, νέες βομβιστικές επιθέσεις σε διάφορες πόλεις έπληξαν τα γραφεία του HDP-του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, που συσπειρώνει τις δυνάμεις του κουρδικού κινήματος και μεγάλο τμήμα της τουρκικής Αριστεράς. Πώς εξηγούνται αυτές οι επιθέσεις ενώ εντείνεται η προεκλογική εκστρατεία; Όπως έγραφε και σε προηγούμενο φύλλο του Δρόμου ο Τούρκος διανοούμενος και ακαδημαϊκός Αλί Σαΐτ Τσετίνογλου: «Δεν αποκλείεται το HDP να υπερβεί το εξωφρενικό όριο του 10% για την είσοδο στην Εθνοσυνέλευση. Μια τέτοια εξέλιξη είναι εφιάλτης για το καθεστώς, αφού θα εμποδίσει την επίτευξη της αναγκαίας ενισχυμένης πλειοψηφίας που θα έδινε απεριόριστη εξουσία στον Ερντογάν». Έτσι, το νέο βαθύ κράτος που συγκροτείται προσπαθεί να τρομοκρατήσει και να απελπίσει τους υποστηρικτές του HDP, ώστε να διασφαλιστεί η μετατροπή του Ερντογάν σε απόλυτο άρχοντα της Τουρκίας.

Φόβοι για εκλογές βίας και νοθείας στην Τουρκία

Του Κώστα Ράπτη

Το χρονικό διάστημα μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες στην Τουρκία σημαδεύεται από καταστάσεις εκτός κανονικότητας. Αλλά και οι ίδιες οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου δεν είναι μια “κανονική” αναμέτρηση.

Την προηγούμενη εβδομάδα, η τουρκική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Diken δημοσίευσε έναν “Χάρτη του Αίσχους”, ο οποίος αποτύπωνε τις επιθέσεις που έχουν δεχθεί κατά την προεκλογική περίοδο γραφεία του φιλοκουρδικού κόμματος HDP. Συνολικά, καταγράφηκαν 122 επιθέσεις σε 60 από τις 81 επαρχίες της γείτονος.

Τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα την Δευτέρα, οπότε σε ταυτόχρονη βομβιστική επίθεση στα γραφεία του HDP στα Άδανα (τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας) και τη Μερσίνα τραυματίστηκαν τρεις άνθρωποι – εκ των οποίων ένας σοβαρά. Μάλιστα η επίθεση στη Μερσίνα θα μπορούσε να θεωρηθεί και απόπειρα κατά της ζωής του συμπροέδρου του κόμματος Selahattin Demirtaş, ο οποίος κατέφθασε στο χώρο, όπως ήταν προγραμματισμένο, λίγα λεπτά μετά την έκρηξη.

Εκλογές που κρίνουν το μέλλον της Τουρκίας - Το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) ελπίδα για τους γενοκτονημένους λαούς!

Από την εκδήλωση μνήμης και καταδίκης που διοργάνωσε το HDP στην Κωνσταντιινούπολη, στις 24 Απριλίου 2015, ζητώντας από την τουρκική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τη γενοκτονία του Αρμενικού λαού.

Του Σάββα Καλεντερίδη

Οι βουλευτικές εκλογές της 7^ης Ιουνίου, είναι από τις κρισιμότερες στην νεώτερη ιστορία της Τουρκίας και θα κρίνουν την πορεία της χώρας αυτής τον 21^ο αιώνα κυρίως για δυο λόγους.

Ο ένας είναι πολιτειακός. 

Η Τουρκία, αφού διοικήθηκε επί 30 χρόνια μονοκομματικά (από το 1923 μέχρι το 1950) εντελώς απολυταρχικά από τον Μουσταφά Κεμάλ και από τον Ισμέτ Ινονού, εξαναγκάστηκε να περάσει στον πολυκομματισμό, όταν οι γεωπολιτικές εξελίξεις κατέστησαν επιβεβλημένη την είσοδό της στο ΝΑΤΟ.

Από το 1950 μέχρι το 2002, παρότι γίνονταν εκλογές, στην ουσία την εξουσία την ασκούσε το λεγόμενο βαθύ κράτος, ένας μηχανισμός απολύτου ελέγχου του κράτους και των κύριων λειτουργιών της κυβέρνησης, ο οποίος στελεχωνόταν από διάφορα πρόσωπα, αξιωματικούς, πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, δικαστικούς και κεφαλαιοκράτες. Τα άτομα αυτά, καθόριζαν την πορεία της Τουρκίας και λάμβαναν τις βασικές αποφάσεις σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής αλλά και στην εθνική άμυνα. Οι κυβερνήσεις είχαν κατά κάποιο τρόπο διακομσητικό ρόλο, ενώ όταν ήταν «αναγκαίο», ο μηχανισμός αυτός καθαιρούσε τις εκλεγμένες κυβερνήσεις, μέχρι να δημιουργηθούν οι «κατάλληλες» συνθήκες, οπότε παρέδιδαν και πάλι με ομαλό τρόπο την εξουσία στους πολιτικούς.