Στημένο το διαζύγιο Καμμένου – Τσίπρα

Του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη 

Με μια αντιστασιακή, επαναστατική κορώνα ορκίστηκε χτες βουλευτής ο Τέρενς Κουίκ, παραχωρώντας την ψήφο του, όπως και οι προηγούμενοι 6 βουλευτές στην κυβέρνηση a priori. Με ένα αιχμηρό τουίτ ο Πάνος Καμμένος τον παρομοίασε με χειρότερο από τον Παττακό. Την ώρα που ο ίδιος αποκαλύπτεται κακός ηθοποιός στο συνεννοημένο με τον κ. Τσίπρα έργο αποχώρησής του από την κυβέρνηση.

Η στήλη έχει περιγράψει εδώ και μήνες το στημένο παιχνίδι εγκατάλειψης της κυβέρνησης από τον Πάνο Καμμένο, προκειμένου να επιβιώσει κομματικά, συσπειρώνοντας τους ψηφοφόρους του ή άλλους νέους ψηφοφόρους γύρω από την τάχα πατριωτική και εθνικόφρονα στάση του.

Για να πετύχει το θέατρο αυτό είχε επιλέξει την ψηφοφορία για τις Πρέσπες, έχοντας προειδοποιήσει γι αυτό, ώστε και ο συνεταίρος του στην κυβέρνηση να κάνει τα κουμάντα του. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Π. Καμμένος, παρά τις απειλές του, εξασφάλισε πριν δράσει ότι ο κ Τσίπρας θα έχει εξασφαλισμένους τουλάχιστον 151 βουλευτές για τη συμφωνία.

Για να διασφαλίσει στον πρωθυπουργό, μάλιστα, την πλειοψηφία, δέχτηκε ανενδοίαστα να ψηφίσουν εναντίον των δήθεν φιλομακεδονικών του φρονημάτων και των δήθεν φιλομακεδονικών επιλογών του κόμματός του, όσοι από τους βουλευτές του συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Χωρίς να τους διαγράψει!

Καμμένος και ΑΝΕΛ τέλος από την κυβέρνηση!

"Το θέμα της Μακεδονίας δεν μου επιτρέπει να μη θυσιάσω την καρέκλα μου" είπε ο Πάνος Καμμένος. Φεύγουν οι ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση. Μένει να δούμε τι θα συμβεί με τους υπουργούς του κόμματός του. Στις 12:00 η συνέντευξη Τύπου του προέδρου των ΑΝΕΛ. 47 λεπτά κράτησε η συνάντηση του (απερχόμενου) υπουργού Άμυνας με τον πρωθυπουργό. Ο υπουργός Άμυνας βρέθηκε στη Μητρόπολη νωρίτερα - Παρακολούθησε τη λειτουργία και κοινώνησε.

Η Λαίδη Μάκβεθ πεινάει πάλι…

Του Στάθη

«Να φύγει ο Πάνος, να πάει πού;» – η φράση αυτή του Τσίπρα έδειξε εγκαίρως το στίγμα «θλιβερών γεγονότων που θα ελάμβαναν χώρα στη Μεσοποταμία». Ο Τσίπρας έχει φάει από καιρό το κόμμα του κ. Καμμένου και τώρα κάθεται και τον γλεντάει.
  Επιπλέον και προσέτι ο Τσίπρας έχει στο τσεπάκι το απόκομμα του Σταύρου (Ποτάμι)
με αποτέλεσμα το γλέντι να περιλαμβάνει Πάνον ψητό με το μήλο στο στόμα. (Και Σταύρο για επιδόρπιο).
  Αυτή τη φορά η πρωτοβουλία για τον τριγμό των οδόντων ή τη ρήξη ή τη στημένη ρήξη δεν ήταν του Πάνου, αλλά του Αλέξη. Ο Πάνος απέμεινε απλώς να μη διαθέτει έρκος οδόντων (όπως πάντοτε), αλλά ούτε και κόμμα πλέον. Μεταξύ κατεργαρέων ο Τσίπρας είναι ασυναγώνιστος (ακόμα κι εν σχέσει με τον Πάνο) – όντινα τώρα αδειάζει δίνοντας τέλος σε μια λυκοφιλία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: ο ένας λύκος τρώει τον άλλον.
  Όμορφα πράγματα, με ηθικό πλεονέκτημα. Βεβαίως ο θλιμμένος Πανούλης δεν είναι το είδος του Γκοτζίλα που θα κλαίει πάνω σε ένα βελούδινο διαζύγιο, αλλά τυγχάνει ένας απασφαλισμένος βόρβορος, όπως με την περίπτωση Κοτζιά (κι άλλες δέκα τέτοιες) έχει αποδείξει.

Κλυδωνισμοί στη Συμφωνία των Πρεσπών με την παραίτηση Κοτζιά

Σκίτσο της Έφης Ξένου 

Του Νίκου Μελέτη 

Σοβαρό πλήγμα στη διαδικασία για την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών επιφέρει η εξώθηση σε παραίτηση του Νίκου Κοτζιά, που μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα είναι οι «πατέρες» της Συμφωνίας, η οποία φέρει και την υπογραφή του πρώην υπουργού Εξωτερικών.

Η χθεσινή εξέλιξη έρχεται την πιο κρίσιμη στιγμή της διαδικασίας εφαρμογής της Συμφωνίας, δυσκολεύοντας και την αποστολή του Ζόραν Ζάεφ να συγκεντρώσει τις 80 ψήφους που απαιτούνται για την έγκριση των συνταγματικών αλλαγών στη Βουλή, καθώς το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι ο κ. Τσίπρας οδήγησε σε παραίτηση τον άνθρωπο που διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε τη Συμφωνία, επιλέγοντας να πορευθεί μαζί με τον πιο επιφανή πολέμιο αυτής, τον υπουργό Άμυνας Π. Καμμένο.

Την στιγμή που η Συμφωνία των Πρεσπών έχει σε μεγάλο βαθμό απονομιμοποιηθεί στα Σκόπια μετά το Δημοψήφισμα και ενώ ο κ. Ζάεφ επιστρατεύει κάθε επιχείρημα, έστω και αντισυμβατικό για να κερδίσει τις ψήφους των βουλευτών της αντιπολίτευσης, η είδηση της παραίτησής του Ν. Κοτζιά, ενισχύει περισσότερο την επιχειρηματολογία του VMRO-DPMNE που επιμένει ότι δεν πρέπει τώρα να προχωρήσει η Συμφωνία.

Προτεκτοράτο χωρίς προσχήματα.

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος με τις δηλώσεις-τοποθετήσεις που έκανε στις ΗΠΑ μετά τις συναντήσεις που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό και τον αρμόδιο για θέματα Ευρώπης Αμερικανό υφυπουργό, μας επιτρέπει να καταλάβουμε τη σαφή θέση της χώρας στη σκακιέρα του παιχνιδιού, όπως αυτό εξελίσσεται στην περιοχή:

1. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει με τη στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ να εντάξει κάτω από τις φτερούγες του αμερικανικού αετού ολόκληρη τη Βαλκανική για να την «προστατεύσει» από τη Ρωσία. Αυτό εξηγεί για ποιον λόγο η κυβέρνηση δέχτηκε να λύσει το Σκοπιανό. Με άλλα λόγια, είτε με τη συμφωνία των Πρεσπών είτε χωρίς, οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να θεσμοθετήσουν την προστασία που παρέχουν στις χώρες της Βαλκανικής και να πετάξουν τους Ρώσους απέξω.

2. Τα αμερικανικά αιτήματα για διεύρυνση της στρατιωτικής τους παρουσίας σε ελληνικό έδαφος είναι γνωστά, έχουν υπάρξει άλλωστε και σχετικά ρεπορτάζ, πολύ πριν τα διατυπώσει επίσημα και ο υπουργός Άμυνας. Εκτός από τη Σούδα ήδη οι Αμερικανοί έχουν στα χέρια τους το ναυπηγείο της Σύρου (ιδιωτική επένδυση εξασφαλισμένη με συμβόλαια από τον αμερικανικό στόλο), εγκαταστάσεις για drones στη Λάρισα, ιπτάμενα ραντάρ στο Άκτιο, προσβάσεις στο αεροδρόμιο του Αράξου. Επιπρόσθετα είναι γνωστή η συμφωνία που έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται για τη δημιουργία βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, η οποία θα προστατεύσει την πλατφόρμα μετάγγισης αμερικανικού φυσικού αερίου στο δίκτυο των αγωγών προς την Ευρώπη.

No politica είιπαμε!!!!

Η ελληνική (;) κυβέρνηση παραδίδει την ελληνική Μακεδονία

Του Γιώργου Καραμπελιά

Μέσα στο περιβάλλον της όξυνσης της αντιπαράθεσης μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών με τη Ρωσία, αίφνης επανεμφανίστηκε το Μακεδονικό. Δεν θα επιχειρήσουμε εδώ μια αναδρομή στο μακεδονικό ζήτημα, ούτε στο πως και γιατί έχει σφραγίσει με μια εγκληματική εθνική μειοδοσία την ιστορία της ελληνικής αριστεράς –αμαυρώνοντας και τις πλέον ηρωικές αντιστασιακές σελίδες της– και έχει καταδείξει την απίστευτη ανικανότητα των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων. Ούτε θα επανέλθουμε στο πως και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις κατόρθωσαν διαχρονικά, να διαιωνίσουν το πρόβλημα που δημιούργησε η πολιτική του Τίτο (με την ίδρυση του ομόσπονδου κρατιδίου της Μακεδονίας), και να αποτύχουν παταγωδώς να λύσουν οριστικά το πρόβλημα όταν διελύθη η ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία, επιβάλλοντας, όπως μπορούσαν να το κάνουν τότε, μια λύση σύμφωνη με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Αντ’ αυτού, η «διεθνιστική» αριστερά που υποστήριζε διαχρονικά τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων και οι ανίκανες ελληνικές ελίτ, οδήγησαν στην επιδείνωση του προβλήματος, μια και τα Σκόπια αναγνωρίστηκαν ως «Μακεδονία» από μια πληθώρα χωρών, χωρίς η Ελλάδα να αντιδράσει ουσιαστικά, αφήνοντας να δημιουργηθούν αρνητικά τετελεσμένα.

Περί του καλού και του κακού

Η σύγκρουση Καμμένου - Μαρινάκη, το πολιτικό ζήτημα και οι σκοπιμότητες

Του Πάνου Πολυζωίδη

Τίποτε δεν είναι τόσο απλό όσο θα ήθελαν ορισμένοι να μας το παρουσιάσουν. Η εμπλοκή του ονόματος κορυφαίου υπουργού και αρχηγού κόμματος στις έρευνες για σοβαρότατη ποινική υπόθεση και η καταγγελλόμενη στοχοποίηση εκ μέρους του διακεκριμένου επιχειρηματία δηλητηριάζουν μία ήδη επιβαρυμένη δημόσια ζωή. Πάνος Καμμένος και Βαγγέλης Μαρινάκης συγκρούονται ανοικτά πλέον και το εύκολο είναι να διαγνώσουμε την αμοιβαία προσωπική τους αντιπάθεια. Μόνο που αυτό αποκαλύπτει μόνο μία πτυχή της υπόθεσης...

Κατ' αρχάς, κάποιες παραδοχές υπό την αίρεσιν των οποίων θα πρέπει να επιχειρήσουμε οποιαδήποτε ανάλυση.

• Οι συνομιλίες του αξιωματικού του Λιμενικού με τον κατάδικο Μάκη Γιαννουσάκη που βγήκαν στη δημοσιότητα έχουν υποστεί επεξεργασία, είναι υλικό μονταρισμένο, άρα πιθανόν να μην αποδίδουν το πλήρες νόημα των λεγομένων από τους δύο συνομιλητές.

• Το υλικό είναι παρανόμως κτηθέν, άρα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί δικονομικά.

• Η δημοσίευση των συνομιλιών έγινε από ΜΜΕ φιλικά προς το Βαγγέλη Μαρινάκη, τον επιχειρηματία ο οποίος φέρεται θιγόμενος από τα αναφερόμενα στις υποκλοπές, δεδομένου πως εμφανίζεται θύμα επιχείρησης ενοχοποίησης. Αυτό δεν ακυρώνει αυτομάτως τις καταγγελίες, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν στη διαδικασία του ελέγχου της βασιμότητάς τους, καθώς και της αξιολόγησης του επιλογής του χρόνου δημοσίευσής τους.

Βαρυσήμαντη δήλωση Τραμπ: "Δεν ορκίζομαι αν δεν έρθουν στην Ουάσιγκτον Π. Καμμένος και Ν. Παππάς"

Tο παρακάτω κείμενο έστειλε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας η εφημερίδα "Καλάμι" που εκδίδεται από ομογενείς μας στην Αμερική και προφανώς ο τίτλος του είναι σκωπτικός (Οι υπογραμμίσεις δικές μας):

"Τουριστικές περιπλανήσεις" δύο ασοβάρευτων Ελλήνων υπουργών

Ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ (ορκίζεται μεσημέρι 20 Ιανουαρίου 2017) θεωρεί ότι η τελετή ορκωμοσίας του, δεν θα έχει την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια, αν δεν είναι στην Ουάσιγκτον και 'Ελληνες υπουργοί. Γι' αυτό ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, με το "προεδρικό αεροσκάφος" και την συνοδεία τους ("λεφτά υπάρχουν" πάντα για 'Ελληνες πολιτικούς), οι υπουργοί Π. Καμμένος και Ν. Παππάς.

Οι δύο 'Ελληνες υπουργοί του σάπιου-διεφθαρμένου και χρεοκοπημένου κράτους, μπορεί να μην είναι στην τελετή ορκωμοσίας (δεν προσκλήθηκαν), να μην έχουν συναντήσεις με υπουργούς του Nτόναλντ Τραμπ, αλλά θα έχουν συναντήσεις (και φωτογραφίες) με βοηθούς των βοηθών του, στο περιθώριο κάποιας μικροεκδήλωσης (από τις πολλές, του διήμερου της ορκωμοσίας) με ελληνοαμερικάνικο χρώμα στην Ουάσιγκτον (μαζί και ο γραφικός αρχιεπίσκοπος Δημήτριος), που θα τις παρουσιάσουν στον "σοφό λαό" της Ελλάδας, ως "πολύ σημαντικές και καθοριστικές επαφές". Δηλαδή, θα δουν τους ίδιους, που συνάντησε ήδη ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς στις 6 Ιανουαρίου, στην Νέα Υόρκη.

Η συνάντηση Τσίπρα- Καμμένου στη Νίσυρο... και το Καστελόριζο

Eίσαι Ευρωπαίος όταν κομίζεις διαφορά

Του Χρήστου Γιανναρά

Ἐ​​φτά χρόνια τώρα, το πολίτευμα στη χώρα μας είναι παντομίμα δημοκρατίας: Γίνονται εκλογές, αλλά ο Eλληνας ψηφοφόρος δεν έχει καμιά πολιτική επιλογή. Tου επιβάλλεται να περιοριστεί σε διαχειριστικές προτιμήσεις.

H πολιτική που ασκείται είναι δεδομένη, την καθορίζουν τα ψηφισμένα από τη Bουλή «μνημόνια». Tο περυσινό δημοψήφισμα (καλοκαίρι 2015), εξαιρετικά «θολό» πολιτικά, έδειξε ωστόσο ότι η πολιτική που ασκείται είναι δεδομένη, δεν μπορεί να την αλλάξει ούτε μια πλειοψηφία 62% των ψηφοφόρων. H χώρα έχει χρεοκοπήσει, δεν γίνεται να διαθέτει την πολυτέλεια πολιτικών επιλογών. Πρέπει να αρκεστεί στην παντομίμα. Σε προτιμήσεις διαχείρισης.

Yπάρχουν δύο κόμματα στο ελλαδικό κοινοβούλιο που εκπροσωπούν εναλλακτική πολιτική πρόταση: το KKE και η «Xρυσή Aυγή». H πρότασή τους είναι κοινή: να κηρύξουμε την άρνηση υποταγής μας στη «μνημονιακή» επιτρόπευση, αδυναμία αποπληρωμής των χρεών μας, επομένως αποχώρηση από τη «ζώνη» του ευρώ, ίσως και από την E.E.

Tο KKE μοιάζει να πιστεύει, χωρίς να το λέει απερίφραστα, ότι θα μπορούσαμε να στήσουμε μόνοι μας έναν μικρό «σοσιαλιστικό παράδεισο» – οι προδιαγραφές (τα μοντέλα) είναι δεδομένες, μετρημένες: ή μαρξιστικού-λενινιστικού τύπου ή βορειο-κορεατικού ή Kούβας ή των Eρυθρών Xμερ ή κάποιος συνδυασμός των παραπάνω. H «Xρυσή Aυγή» μάλλον δεν έχει προσδιορίσει σε τι ακριβώς αποβλέπει, λογικά υποθέτει κανείς κάποιο πολίτευμα που θα απομιμείται τις ισλαμικές «δημοκρατίες».

Η ντροπή των Σύριζα-Ανελ σε ένα βίντεο

Πλησιάζει η 5η Ιουλίου και η πρώτη επέτειος της μεγάλης κωλοτούμπας των Τσίπρα – Καμμένου. Για να μην ξεχάσουμε λοιπόν τι λέγαν πριν την 5η Ιουλίου 2015 και τι λένε ένα χρόνο τώρα ας παρακαλουθήσουμε το παρακάτω σύντομο βιντεάκι.

Θα μας πει η Μέρκελ

ΝΑΤΟ το βίντεο

...που θέλει να καταστρέψει ο Καμμένος

Μερικά αποσπάσματα από τις εκείνες τις στιγμές που ο Πάνος Καμμένος θα ήθελε να διαγράψει από το youtube… 
Όταν χτυπούσε το χέρι στη βουλή!

…κλάμα ο Σόιμπλε!!!

Η μεγάλη απόδραση: Εκλογές Σεπτεμβρίου 2015

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη 

Του Γιώργου Καραμπελιά*

Εν τέλει αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά, κατόρθωσαν να κερδίσουν το στοίχημα που έθεσαν με το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015: Και να εξαπατήσουν τους Έλληνες αντιμνημονιακούς μέσα από ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, αλλά και να τους μεταβάλουν σε μνημονιακούς, οδηγώντας τους σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο μια και η εμμονή στην αντιμνημονιακή ρητορεία οδηγούσε στον… Βαρουφάκη, τη Ραχήλ και τη Ζωή.

Η δυναμική του δημοψηφίσματος, αυτού του 62% των Ελλήνων που συντάχθηκε με το ΟΧΙ, ήταν αρκετή ώστε στον απόηχό του, μέσα σε μόλις δύο μήνες –και πριν αρχίσουν οι Έλληνες να καταβάλουν το πανάκριβο κόστος του μνημονίου–, να προσφέρει στον Τσίπρα ένα σημαντικό προβάδισμα έναντι των παλαιο-μνημονιακών αντιπάλων του. Διότι εάν όλες οι μείζονες επιλογές ήταν εξ ίσου μνημονιακές, για ποιο λόγο να επιλέξει κανείς τους φθαρμένους παλαιο-μνημονιακούς και όχι τους νεο-μνημονιακούς; Εξάλλου ο Τσίπρας προσέφερε ένα άλλοθι σε όλους εκείνους τους υποστηρικτές του ΟΧΙ που ανακάλυψαν ότι προτιμούν το… ΝΑΙ! Η πιθανή επιστροφή τους στον Μεϊμαράκη θα έμοιαζε με «φτύσιμο» στον ίδιο τον εαυτό τους. Προτιμότερος λοιπόν ένας «αντιμνημονιακός» όπως ο Τσίπρας, που «υποχρεώθηκε να λυγίσει», όπως και οι ίδιοι(!), παρά ένας πατενταρισμένος μνημονιακός. Ο Λογαριασμός εξάλλου δεν έχει έλθει ακόμα. Κατά συνέπεια λοιπόν «Τσίπρας χωρίς αυταπάτες».

ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝ.ΕΛΛ.

Της Μαρίας Ρεπούση

Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛΛ. είναι ένα μελανό στίγμα στην Ιστορία της ελληνικής Αριστεράς, κυρίως αν πρόκειται για την Αριστερά που αυτοπροσδιορίζεται ανανεωτική και ευρωπαϊστική. Και αυτό, γιατί οι ΑΝ.ΕΛΛ. του κ. Καμμένου είναι οι εκπρόσωποι του ακροδεξιού εθνικολαϊκισμού στη χώρα μας, με λόγο ρατσιστικό και ξενοφοβικό, σταθερά κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως αν πρόκειται για μειονοτικές ομάδες που υφίστανται διακρίσεις, όπως για παράδειγμα οι ομοφυλόφιλοι ή οι αλλόθρησκοι.

Σταθερά εναντίον κάθε νομοθετήματος που είχε στόχο την ευρωπαϊκή αναβάθμιση της χώρας μας, την εξομοίωσή της με τις κοινές ευρωπαϊκές πρακτικές που προέκυψαν μέσα από πολλούς αγώνες.

Ταυτόχρονα οι ΑΝ.ΕΛΛ. έφεραν στην πολιτική σκηνή του τόπου μια πρωτόγνωρη αλητεία. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την πρώτη τους ιέρεια, τη Ραχήλ Μακρή; Τους ψεκασμένους του αρχηγού τους ή την ατάκα «στα τέσσερα»; Το είδος και την ποιότητα των ψελλισμάτων του βουλευτή τους Νικολόπουλου; Ή μήπως τα καμώματα του Χαϊκάλη;

Πάνος Καμμένος, ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές

Του Γιώργου Καραμπελιά

Εξ όνυχος τον λέοντα

Τον Πάνο Καμμένο τον γνώρισα για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ως υβριστή μου σε τηλεοπτικά πάνελ, στα οποία με χαρακτήριζε ανενδοίαστα και χωρίς κανένα στοιχείο «τρομοκράτη» και «μέλος της 17 Νοέμβρη», ισχυρισμούς που επανέλαβε με όλο το θράσος που τον διακρίνει στο βιβλίο του «Τρομοκρατία, Θεωρία και Πράξη» το οποίο εξέδωσε το 1992 στον γνωστό αντικομουνιστικό και φιλοαμερικανικό εκδοτικό οίκο «Ελληνική Ευρωεκδοτική» (η οποία έχει εκδώσει ανάμεσα στ’ άλλα την Ελένη του Γκατζογιάννη, το Οι Έλληνες πράκτορες της Κα Γκε Μπε, του Πέτρου Κασιμάτη και άλλα ανάλογα πονήματα.) Στο βιβλίο του αυτό, γραμμένο προφανώς καθ’ υπόδειξη των μυστικών υπηρεσιών, και από ανάλογους καλάμους (θεωρείται δεδομένο πως έχει γραφτεί από τον θεωρητικό της Χούντας Γεωργαλά ή άλλο αναλόγου ποιού υποκείμενο) προτάσσεται πρόλογος του περιβόητου αντιστράτηγου Νίκου Γρυλλάκη, του συμβούλου ασφαλείας του Μητσοτάκη, επιχειρείται μια κατασυκοφάντηση ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, πάνω στην οποία έκτισε τη σταδιοδρομία του και τις εκλεκτικές του συγγένειες με όλων των ειδών τις υπηρεσίες  ο φέρελπις τότε νεαρός πολιτικός.

Ο μικρός Αλέξης του Καμένου !!!

Έξυπνο σποτάκι των ΑΝ.ΕΛ.