Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας

Εμείς (οι σοσιαλσοβινιστές) κι ο κόσμος (ο πολυπολικός)

Του Π. Παπ.

Το πρόσφατο άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου («Ο πόλεμος στην Ουκρανία κι εμείς«, 26.03.2022) αξίζει να διαβαστεί από όλο τον κόσμο της αριστεράς. Επειδή αποτελεί την ειλικρινέστερη και αρτιότερη μέχρι στιγμής, στο εγχώριο αριστερό στερέωμα, υπεράσπιση του δικαιώματος ημών των δυτικών να καταπιέζουμε τον υπόλοιπο πλανήτη ώστε να διατηρούμε το προνομιακό μας στάτους.

Και επειδή, σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των αριστερών τοποθετήσεων, που αρκούνται στο να αραδιάζουν συνθήματα που δε βγάζουν νόημα, ο Παπακωνσταντίνου μπαίνει στον κόπο να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα και να τοποθετηθεί συγκεκριμένα.

Αφού περιγράψει το στόχο των ΗΠΑ ως «τη συντριβή της Ρωσίας και την αποκατάσταση της «ενότητας της Δύσης» υπό αμερικανική ηγεμονία», αναρωτιέται:

«[Θ]α μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει, με βαριά καρδιά, τον πόλεμο του Πούτιν με το επιχείρημα ότι μια ήττα της Ρωσίας θα ευνοούσε την κύρια απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και την κυριαρχία των λαών, τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό;».

Και απαντάει: «Σε καμία περίπτωση. Η απερίφραστη καταδίκη αυτού του άδικου πολέμου, που συσσωρεύει τρομερά δεινά σε έναν λαό 45 εκατομμυρίων ανθρώπων, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη για κάθε πολιτισμένη συνείδηση και ειδικά για τους αριστερούς.»

Το μεγάλο άλμα του κατασκοπευτικού καπιταλισμού

Η πανδημία επιταχύνει την τηλεργασία και την παρακολούθηση, θρέφοντας το αναδυόμενο στρατιωτικό- ψηφιακό σύμπλεγμα

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Το τελευταίο μου βιβλίο Άνθρωποι και Ρομπότ: Οι προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης (Λιβάνης, 2020) είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει μόλις τρεις εβδομάδες πριν από το lockdown. Θέλω να  πιστεύω, όμως, ότι τα θέματα που θίγει (τηλεργασία, αυτοματοποίηση, καπιταλισμός της πλατφόρμας, τεχνητή νοημοσύνη στην Ιατρική, γενικευμένη παρακολούθηση, σύγκρουση ΗΠΑ- Κίνας στο πεδίο των νέων τεχνολογιών κ.α.) είναι ακόμη περισσότερο επίκαιρα σήμερα από την προ- κορωνοϊού εποχή. Όπως συνέβη σε άλλους τομείς της οικονομίας, της γεωπολιτικής και του πολιτισμού, η πανδημία δεν δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα εκ του μηδενός, αλλά έδρασε ως ισχυρός επιταχυντής τάσεων ιστορικών διαστάσεων, οι οποίες ήδη βρίσκονταν σε εξέλιξη.

Καθώς τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας βύθιζαν την παγκόσμια οικονομία σε μια τρομερή ύφεση, με απότομη εκτίναξη της ανεργίας και της φτώχειας, οι γίγαντες του κυβερνοχώρου όχι μόνο δεν υφίσταντο ζημιές, αλλά αποκόμιζαν εντυπωσιακά οφέλη, σε χρήμα και ισχύ. Ο Τζεφ Μπέζος, αφεντικό της Amazon και πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο ήδη προ κορωνοϊού, είδε την προσωπική του περιουσία να αυξάνεται κατά 24 δισ (δισ!) δολάρια στους δύο πρώτους μήνες της καραντίνας. Κυρίαρχη στο διαδικτυακό εμπόριο (μαζί με την κινεζική Alibaba), η Amazon διόγκωσε θεαματικά τον τζίρο της στις συνθήκες του Μεγάλου Εγκλεισμού, σε σημείο που, για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση, προσέλαβε 178.000 εργάτες τη στιγμή που στην Αμερική και σε διεθνή κλίμακα οι θέσεις εργασίας αποδεκατίζονταν κατά δεκάδες εκατομμυρίων[1].

Σαν τον φούρνο του Χότζα... η περίπτωση της προσέγγισης των gilets jaunes...

Της Γεωργίας Γκαρδαλίνου 

Με την αφορμή του νέου λιβελογραφήματος που ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου υπέγραψε από τις σελίδες της… Καθημερινής (Πρωτοφανής ρήξη Γαλλίας - Ιταλίας λόγω Κίτρινων Γιλέκων»), ο έγκριτος αναλυτής αρθρογράφος μας δίνει πολλές κορώνες παράλληλης μισής πληροφόρησης.

Ξεκινώντας από την εισαγωγή του, η κατ-αρχήν απαίτηση του "ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης να βρίσκεται στο Παλάτσο Τσίγκι που λέγεται Κίτζι" και είναι έδρα του πρωθυπουργού, (το κυβερνητικό συμβούλιο που αναφέρεται έλαβε χώρο στις 12.14΄κι έληξε στις 12.27΄και αφορούσε στην μετακίνηση του Πάολο Σαβόνα ως επικεφαλής της Consob = http://www.governo.it/articolo/comunicato-stampa-del-consiglio-dei-ministri-n-42/10857) σαν το Μαξίμου ένα πράγμα, να τον πληροφορήσω λοιπόν πως ο Ντι Μάιο εκτός από αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι και υπουργός με 2 υπέρ-υπουργεία αυτό της Εργασίας και Κοινωνικών Πολιτικών και αυτό της Οικονομικής Ανάπτυξης: επομένως θα έπρεπε να βρίσκεται κατά το σκεπτικό του αρθρογράφου το πολύ πολύ στο Παλάτσο Πιατσεντίνι, στη Βια Βένετο πάντως όπου είναι και τα δυο υπουργεία...

Δύση και Ανατολή σε «κόντρα» ρόλους

Δύο χθεσινά στιγμιότυπα από τον κόσμο που αλλάζει: ο Κινέζος πρόεδρος Σι υπεραμύνεται της παγκοσμιοποίησης στο βήμα του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι αποσαφηνίζει τις θέσεις της για ένα σκληρό Brexit, που φέρνει τη χώρα της σε πλήρη ρήξη με την Ε.Ε. και επισημοποιεί τα βήματα για ένα οριστικό διαζύγιο από την Ευρώπη.

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Όσοι είχαν συντονίσει τον δέκτη τους χθες το μεσημέρι με κάποιο από τα μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, θα πρέπει να έμειναν με την αίσθηση ότι παρακολουθούσαν θέατρο του παραλόγου. Σε πρώτο χρόνο, άκουσαν τον πρόεδρο της κομμουνιστικής Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, να εκφωνεί ενώπιον μεγαλόσχημων επιχειρηματιών και πολιτικών, στο Νταβός της Ελβετίας, μια λυρικών τόνων υπεράσπιση της παγκοσμιοποίησης, την οποία θα ζήλευε και ο Μπαράκ Ομπάμα.

Λίγο αργότερα, οι τηλεθεατές είδαν την Τερέζα Μέι, πρωθυπουργό της χώρας που αποτέλεσε το λίκνο του καπιταλισμού και του ελεύθερου εμπορίου, να υψώνει τη σημαία του εθνικισμού, χαράσσοντας τη γραμμή του «σκληρού Brexit», που θα βγάλει τη χώρα της όχι μόνο από την Ε.Ε. αλλά και την ενιαία αγορά. Απηχώντας το κλίμα του Νταβός, οι απεσταλμένοι των διεθνών μίντια δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους για τον Σι Τζινπίνγκ – «ροκ σταρ του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ», τον χαρακτήρισε η ρεπόρτερ του BBC.

Ετοιμάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ Β'... για την μετά-Μητσοτάκη εποχή...

Χωρίς καμία αυτοκριτική -με εξαίρεση τον Γλέζο, που ζήτησε συγνώμη-, όλοι μαζί για το βιβλίο της Βαλαβάνη...

Η αναπόφευκτη έξοδος από το ευρώ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Το ερώτημα δεν είναι πλέον το αν, αλλά το πότε, πώς και με ποιους.   

Η αριστερά οφείλει να υπερβεί άμεσα δισταγμούς και βυζαντινολογίες για να δώσει το δικό της, πειστικό σχέδιο.

Η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για το εφιαλτικό πακέτο των 5,4+3,6 δισ αποκαλύπτει κάτι πολύ σοβαρότερο από το προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα: την αδυναμία του οργανικά εξασθενημένου ελληνικού καπιταλισμού να συνεχίσει να αναπαράγεται- έστω και με τους επαχθέστερους, για τα λαϊκά στρώματα, όρους- στο ανταγωνιστικότατο περιβάλλον της ευρωζώνης. Την πικρή αυτή αλήθεια συνειδητοποιούν εσχάτως ακόμη και απολύτως συστημικοί οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι μέχρι χθες κινούνταν στη λογική του “πάση θυσία στο ευρώ”, αλλά αναγκάζονται τώρα, κάτω από την ασφυκτική πίεση των πραγμάτων, να αναζητήσουν εναγωνίως εναλλακτικές λύσεις.

Υπό το κράτος πανικού, ο Αλέξης Τσίπρας εκλιπαρεί για κάποιο σωσίβιο από τους Ολάντ, Γιούνκερ, Σουλτς και λοιπούς όψιμους “φίλους” του, ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντός του ψιθυρίζουν ότι μπορεί να ξαπανάμε σε εκλογές ή δημοψήφισμα αν Σόιμπλε και ΔΝΤ επιμείνουν μέχρι τέλους. Ποιος μπορεί, άραγε, να δώσει βάση σε αυτούς τους λεονταρισμούς, όταν η ίδια κυβέρνηση θέτει ήδη σε εφαρμογή, προτού καν τον νομοθετήσει, τον “αυτόματo κόφτη” στις δημόσιες δαπάνες, με τις 4.000 απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών που προοιωνίζεται η νέα ρύθμιση για το ολοήμερο σχολείο; Και πώς θα αποτολμήσει εκλογές ή δημοψήφισμα αυτή η κυβέρνηση όταν είναι τόσο νωπή η ταπεινωτική κωλοτούμπα του περασμένου Ιουλίου, με “το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ”, όπως αναλύουν στο ενδιαφέρον, ομώνυμο βιβλίο τους, που εκδόθηκε πρόσφατα, οι Χ. Λάσκος και Δ. Παπαδάτος;

Ποδαρικό στο μνημονιακό ναρκοπέδιο του 2016

ΑΓΩΝΙΑ ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΚΑΘΩΣ ΕΞΑΝΤΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΟΧΕΣ 

Tου Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

Το φόβο του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι μοιράζονται οι κυβερνητικοί συνεταίροι ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ενόψει του πρώτου, μεγάλου κάβου του 2016, του ασφαλιστικού. Αυτό υποδηλώνουν τα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα και οι πρώτες συνεντεύξεις ηγετικών στελεχών της κυβέρνησης ενόψει του καινούργιου χρόνου.

Αφοπλιστικά ειλικρινής, ο Πάνος Καμμένος αναγνώρισε, με σημερινή συνέντευξή του στο MEGA, ότι “δεν χαράζουμε εμείς (δηλαδή, η κυβέρνηση) την πολιτική”, κάτι που προφανώς έχει εκχωρηθεί στους δανειστές, απλώς “παρεμβαίνουμε όπου μπορούμε”! Το “δεξί χέρι” της κυβέρνησης αισθάνθηκε την ανάγκη να υπενθυμίσει στους βουλευτές του, αλλά και στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ότι γνώριζαν πολύ καλά τις δεσμεύσεις αυτής της κυβέρνησης προ των εκλογών του Σεπτεμβρίου, επομένως δεν δικαιούνται να διαφοροποιηθούν στο ασφαλιστικό ή σε οποιοδήποτε άλλο “δύσκολο” νομοσχέδιο και οφείλουν, εάν διαφωνούν, να παραιτηθούν προς αποφυγήν “ατυχήματος”.

Σε τροχιά πολιτικής κρίσης η Ισπανία

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

ΒΑΡΕΙΑ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, ΤΡΙΤΟΙ ΟΙ PODEMOS

ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΟΥΛΗ

Την αποδοκιμασία της λιτότητας από τη λαϊκή πλειοψηφία και το τέλος 40 χρόνων κυριαρχίας του δικομματισμού σηματοδοτούν οι χθεσινές βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας.

Τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) και Σοσιαλιστές (PSOE), που κυβερνούν την Ισπανία από το τέλος της εποχής Φράνκο, συρρικνώθηκαν αθροιστικά στο 50%, ενώ παραδοσιακά κυμαίνονταν γύρω από το 80%. Το ΡΡ του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι διατηρήθηκε στην πρώτη θέση, αλλά με τεράστια αιμορραγία ψήφων: συγκέντρωσε μόλις το 28,7% και 123 έδρες, χάνοντας μία στις τρεις από αυτές που κατείχε και μένοντας πολύ μακρυά από το όριο της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας- 176 έδρες.

Οι Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ κατάφεραν να διατηρήσουν τη δεύτερη θέση με 22% και 90 έδρες, σημειώνοντας ωστόσο το χειρότερο αποτέλεσμα στην ιστορία τους. Σε απόσταση αναπνοής, οι Podemos (με τους περιφερειακούς συμμάχους τους) απέσπασαν το 20,7% και 69 έδρες.

Η κατά Τσίπρα “αριστερά της ευθύνης”

Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΚΤΗΣ Ε.Ε. ΑΝΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΕ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ... ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!  

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Με άρθρο του που δημοσιεύεται σήμερα στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα “Τι είναι αριστερή πολιτική σήμερα”. Πέρα από την αδέξια προσπάθεια του πρωθυπουργού να απολογηθεί για τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας και την εκποίηση του κοινωνικού πλούτου στο διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο, το άρθρο παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς για πρώτη φορά, μετά τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποπειράται να σκιαγραφήσει μια κάποια “στρατηγική”, ένα κάποιο “όραμα”, μια κάποια “θεωρία” για την καινούργια κατάσταση πραγμάτων. Αν μη τι άλλο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον Αλέξη Τσίπρα ότι αυτή τη φορά δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων και δεν στερείται μιας κεντρικής, κατευθυντήριας ιδέας: αριστερή πολιτική σήμερα σημαίνει πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα... υπεράσπιση της Ε.Ε. και της θέσης της Ελλάδας στην ευρωζώνη!  

Όπως εξηγεί από την πρώτη παράγραφο του άρθρου του, ο πρωθυπουργός είδε το φως το αληθινό στο δικό του δρόμο προς τη Δαμασκό, ή μάλλον την Ιερουσαλήμ και τη Ραμάλα, που επισκέφθηκε πρόσφατα. Εκεί συνειδητοποίησε, όπως μας εκμυστηρεύεται, “πόσο σημαντικό είναι να ζεις σε ένα έδαφος ειρήνης για 70 χρόνια”. Η Ελλάδα που έχει την τύχη να βρίσκεται στην Ευρώπη της ειρήνης δεν πρέπει να λησμονεί ότι βρίσκεται “στο κέντρο ενός τριγώνου περιφερειακών συγκρούσεων που έχουν εκδηλωθεί στη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ και την Ουκρανία”, μας θυμίζει ο πρωθυπουργός. Φυσικά, οι συγκρούσεις αυτές δεν έπεσαν από τον ουρανό, σαν θεομηνία και ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμία δυσκολία να δείξει τον εχθρό και τον φταίχτη: “Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός αποσταθεροποιεί τη Μέση Ανατολή και συνιστά πλέον τρομοκρατική απειλή για την Ευρώπη”. Επομένως- δικαιούται να συμπεράνει κανείς- όχι μόνο νομιμοποιείται, αλλά είναι αναγκαία η σύμπραξη της Ελλάδας με τους Ευρωπαίους (και τους Ισραηλινούς και τους Αμερικανούς) εταίρους μας για την αντιμετώπιση της κύριας απειλής, του “ισλαμοφασισμού”.  

Στο ρυθμό του Ερντογάν χορεύει η Μέρκελ.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ, ΕΝΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΕΙ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου 

στερα από ένα ολονύκτιο, ανατολίτικο παζάρι μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. για το προσφυγικό.

Αν και ήταν η δεύτερη μέσα σε ένα μήνα σύνοδος κορυφής για το εν λόγω θέμα, που απειλεί να οδηγήσει σε κατάρρευση τη συνθήκη Σέγκεν και αναδεικνύεται στο κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα της Ευρώπης, οι ηγέτες των 28 απέφυγαν να αντιμετωπίσουν τις θεμελιώδεις παραμέτρους του προβλήματος: τη διάλυση της Συρίας και άλλων χωρών της ευρύτερης Μέσης Ανατολής από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις ξένες επεμβάσεις, την επέκταση της φτώχειας και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους στις χώρες της ίδιας της Ε.Ε., που περιορίζει τις δυνατότητες ανθρωπιστικής αντιμετώπισης του προσφυγικού προβλήματος και τη συνθήκη του Δουβλίνου, που μετατρέπει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες υποδοχής σε αποθήκες σωμάτων και ψυχών.

Κάντε unfollow στους μονομάχους του στημένου «ντέρμπι»!

Ομιλία του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στη γιορτή νέων της Λαϊκής Ενότητας, στο Θησείο

Φίλες και φίλοι, γεια και χαρά.

Νοιώθω μεγάλη χαρά που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσα σε τόσο κόσμο στην όμορφη γιορτή σας, σε τούτη τη γειτονιά, τη γεμάτη με αρχαίους θρύλους και νεανικά πρόσωπα.

Μια γειτονιά που φέρει το όνομα του Θησέα, ήρωα και βασιλιά της Αθήνας. Γνωρίζετε βέβαια τί λέει ο μύθος.

Μια φορά κι ένα καιρό, οι Αθηναίοι ηττήθηκαν από την υπέρτερη δύναμη του Μίνωα κι εξαναγκάστηκαν σε μια ταπεινωτική συνθηκολόγηση.

Να του στέλνουν κάθε εννέα χρόνια επτά κορίτσια κι επτά αγόρια τους για να τα φάει ο τρομερός Μινώταυρος στο λαβύρινθό του.

Γοητευτικός και γενναίος, ο Θησέας σκότωσε το θηρίο, βγήκε με τη βοήθεια της Αριάδνης από το λαβύρινθο και απάλλαξε την Αθήνα από τον φρικτό φόρο υποτέλειας.

Φαντάζομαι ότι το πιάσατε το υπονοούμενο. Η αρχαία Αθήνα είναι η σημερινή Ελλάδα. Ο ανάλγητος Μίνωας έδωσε τη σκυτάλη στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε.

Ο Μινώταυρος που μας παίρνει μακριά μας, όχι κάθε εννιά χρόνια, αλλά κάθε μέρα, τόσα κορίτσια και τόσα αγόρια μας, είναι το αδηφάγο χρέος.

Κι ο λαβύρινθος, απ’ όπου εδώ και πέντε χρόνια δεν μπορούμε να βγούμε, είναι τα Μνημόνια.

Ποιος θάναι άραγε ο Θησέας της εποχής μας, που θα δώσει ένα λυτρωτικό τέλος στη μιζέρια και τη ντροπή;

Αλλίμονο, φίλες και φίλοι, στους λαούς που έχουν ανάγκη από ήρωες. Αλλίμονο σ’αυτούς που περιμένουν κάποιους άλλους να «καθαρίσουν» για πάρτι τους.

Ο Θησέας της εποχής μας είμαστε όλοι εμείς, αν το θελήσουμε κι αν το πιστέψουμε!

Είναι ο λαός που πλημμύρισε της πλατείες των Αγανακτισμένων κι έριξε τρεις Μνημονιακές κυβερνήσεις.

Κριτική "Ριζοσπάστη" σε "Λαϊκή Ενότητα" και Πέτρο Παπακωνσταντίνου

Του Γ. Γ.

Στην ουσία έχει δίκιο ο σημερινός «Ριζοσπάστης» να χαρακτηρίζει εντελώς ρεφορμιστικές της απόψεις της «Λαϊκής Ενότητας» όπως αυτές που εκφράστηκαν από τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου –σε εκπομπή της ΕΡΤ- ότι η εθνικοποίηση των τραπεζών είναι ένα ριζοσπαστικό –φιλολαϊκό μέτρο.

Σε μια καπιταλιστική οικονομία  είτε ιδιωτικό είτε κρατικό είναι το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με όλες τις επιχειρήσεις. Ηταν σοσιαλιστής δηλαδή ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής που μετά την μεταπολίτευση  προχώρησε σε εθνικοποιήσεις τραπεζών (Eμπορική-Aνδρεάδης) και ιδιωτικών εταιρειών (Oλυμπιακή - Ωνάσης);

Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος. Οτι οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν και κρατήθηκαν σε λειτουργία με εκατοντάδες εκατομμύρια του ελληνικού λαού. Αρα το δημόσιο πρέπει να έχει ουσιαστικό λόγο στην λειτουργία τους.

Προετοιμάζουν συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ! ή και ΝΔ;

Έτοιμη να εφαρμόσει και τον τελευταίο όρο των δανειστών η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Ποιος δεν θυμάται ότι, αμέσως μετά τη λαϊκή νίκη της 25ης Ιανουαρίου, οι εκπρόσωποι των δανειστών, με προεξάρχοντα τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, επιδίδονταν σε ένα όργιο ωμών παρεμβάσεων, φιλοδοξώντας να καθορίσουν στα μέτρα τους τη σύνθεση της κυβέρνησης; Μακριά από κάθε αντιμνημονιακή δύναμη, κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ, με ταυτόχρονη εκδίωξη της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτή ήταν η μόνιμη αξίωσή τους από τον Αλέξη Τσίπρα όλο το προηγούμενο διάστημα. Όλα δείχνουν ότι η ηγετική ομάδα του νέου, μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει... βραδέως να ικανοποιήσει και αυτή την αξίωση των δανειστών, που συνοδεύει, κατά τα φαινόμενα, την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Η οβιδιακή μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ... ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!

Έναν αγνώριστο Αλέξη Τσίπρα αντίκρισαν οι πολίτες στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι ALPHA. Πέρα από τη σημειολογία της συνέντευξης- πληθώρα όρων και εκφράσεων στα αγγλικά, αμηχανία και πολλαπλές αντιφάσεις- ο απερχόμενος πρωθυπουργός εμφανίστηκε, ουσιαστικά, ως ηγέτης ενός νέου, ακραιφνώς «ευρωπαϊκού», Κεντροαριστερού κόμματος, που έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις προγραμματικές θέσεις και τις κινηματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ.

Εντυπωσιάζει η αποκάλυψη- ομολογία του πρωθυπουργού ότι αποφάσισε τις εκλογές στις 12 Ιουλίου, δηλαδή την ίδια ημέρα που συνομολογούσε με τους «εταίρους» το τρίτο Μνημόνιο. Δεν γνωρίζουμε αν την απόφασή του αυτή την επέβαλαν οι ίδιοι οι δανειστές, ως προϋπόθεση για να εξοστρακίσει από το κόμμα του την αριστερή πτέρυγα και να το μεταμορφώσει σε μια «αξιόπιστη», απολύτως συστημική δύναμη. Γνωρίζουμε όμως ότι η κ. Μέρκελ ευλόγησε δημοσίως τις εκλογές- εξπρές ως «μέρος της λύσης και όχι της κρίσης», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι κ.κ. Γιούνκερ, Ντάιζελμπλουμ και Μοσκοβισί.

Βερσαλίες 1919 - Βρυξέλες 2015

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

"Εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων", είχε πει ο Γ. Παπανδρέου το 1965, τη χρονιά του ανακτορικού πραξικοπήματος, της αποστασίας και των Ιουλιανών. Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται, τούτες τις πικρές ώρες, όχι μόνο τα μέλη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα του "ΟΧΙ", που άντεξε στο καμίνι μιας άνευ προηγουμένου τρομοκρατίας, πέτυχε μια μεγάλη νίκη στις 5 Ιουλίου, για να εισπράξει την πιο εξευτελιστική συνθηκολόγηση από εκείνους που καλούνταν να διαχειριστούν την εντολή της.

Το είπαν στις 20 Φεβρουαρίου, το επαναλαμβάνουν, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, την αποφράδα 13η Ιουλίου: Υποχωρήσαμε, αλλά έτσι ματαιώσαμε το σενάριο της αριστερής παρένθεσης. Έχουν δίκιο κατά το ήμισυ. Ματαίωσαν το "αριστερή", ματώνοντας την καρδιά όλων των αριστερών αγωνιστών. Όσο για την "παρένθεση", απλώς την τράβηξαν λίγο πιο δεξιά, μέχρι να μπει το "τελεία, παράγραφος".

Κι αυτό, μάλλον δεν θα αργήσει. Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι το βέβαιο: στις επόμενες εκλογές, εφόσον ψηιστεί από τη Βουλή η άθλια συμφωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κατέβει με σημαία έστω το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Το πρόγραμμά του θα είναι το Μνημόνιο που υπέγραψε στις Βρυξέλλες, με τις βούλες του Γιούνκερ, του Ντάιζελμπλουμ και του Τουσκ.

Ελεύθεροι πολιορκημένοι

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

1. Ό,τι και να συμβεί τις αμέσως επόμενες, εξαιρετικά κρίσιμες ημέρες, η 5η Ιουλίου θα περάσει στην ιστορία σαν μια εκπληκτική νίκη του ελληνικού λαού, μεγαλύτερη κι απ' την 25η Ιανουαρίου. Ένας μικρός λαός υπέστη πρωτοφανή οικονομική και ψυχολογική βία- κάτι σαν εικονικές εκτελέσεις και εικονικούς πνιγμούς ενός ολόκληρου έθνους- από το ενιαίο μέτωπο όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αυτού του πλανήτη.

Βρέθηκε αντιμέτωπος με μια εκστρατεία οργανωμένης τρομοκρατίας των Ελλήνων ολιγαρχών και των συστημικών καναλιών τους, που ποντάρισαν στην προσχεδιασμένη χρεοκοπία της χώρας για να διασώσουν τα προνόμιά τους- και πρέπει να λογοδοτήσουν γι αυτό, μόλις βγούμε από το τούνελ.

Παρόλα αυτά, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της εποχής μας έμειναν όρθιοι και προκάλεσαν έναν πολιτικό σεισμό που ακούστηκε από τη μια άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη. Αυτοί που περίμεναν ότι μέχρι σήμερα θα είχαν κλείσει την «αριστερή παρένθεση», βρίσκονται ήδη στην πολιτική συνταξιοδότηση, σαν τον Σαμαρά, ή ετοιμάζονται να τον ακολουθήσουν.

ΟΧΙ στη μνημονιακή παράταση

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 27 Ιουνίου στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα, η εκδήλωση της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς με θέμα «Όχι στη μνημονιακή παράταση. Υπάρχει πολιτικό σχέδιο διεξόδου;».

Ομιλητές ήταν οι Πέτρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος-συγγραφέας και Ρούντι Ρινάλντι, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Παρέμβηκαν ακόμα οι Μαρίνα Μπρέστα, Ελένη Πορτάλιου, μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Ελένη Σωτηρίου, βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής, Γιάννης Τσούτσιας, δημοτικός σύμβουλος στα Βριλήσσια με την Δράση για μια Άλλη Πόλη και άλλοι.

Δείτε τις δύο αρχικές ομιλίες:

Δημοψήφισμα: Επτά κρίσιμες μέρες.

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση η πολύ σκληρή μάχη των επόμενων επτά ημερών μπορεί να κερδηθεί.

 1. Το πρωί του Σαββάτου ο ελληνικός λαός ξύπνησε σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη. Το «όχι» του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του στο ιταμό τελεσίγραφο των δανειστών έβγαλε- επιτέλους- τη χώρα από την κινούμενη άμμο όπου την είχε βυθίσει ο κάκιστος συμβιβασμός της 20ής Φεβρουαρίου. Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σενάρια οικονομικής πολιορκίας, κοινωνικής πόλωσης και πολιτικής ανωμαλίας βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Περνάμε απολύτως κρίσιμες ώρες, που απαιτούν απ’ όλους μας ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, καθολική στράτευση και κυρίως αποφασιστικότητα.

«Όχι στη μνημονιακή παράταση. Υπάρχει πολιτικό σχέδιο διεξόδου;»

Εκδήλωση-συζήτηση διοργανώνει το Σάββατο 27 Ιουνίου στις 19.00 η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς με θέμα: «Όχι στη μνημονιακή παράταση. Υπάρχει πολιτικό σχέδιο διεξόδου;».

Ομιλητές θα είναι οι Πέτρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος-συγγραφέας και Ρούντι Ρινάλντι, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.