Από το καρότο (επιδοτήσεις),
το καμουτσί (ποσοστώσεις), επιστροφή στη ριζική αποκέντρωση της παραγωγής και της
κατανάλωσης.
Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από το 1996 (μια γενιά στους δρόμους)
και τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου παραμένουν άλυτα.Προβλήματα που δεν αφορούν
απλώς την πρόσκαιρη βελτίωση των αγροτικών εισοδημάτων και τον γόρδιο δεσμό (φορολογία,ασφαλιστικό),αλλά
την ίδια την ύπαρξη της αγροτικής οικογένειας.
Τώρα που έσβησαν οι μηχανές
και οι προβολείς, ας σκεφτούμε όλοι μας ότι το πρόβλημα είναι πέρα από τα μπλόκα
και τις διεκδικήσεις.Το πρόβλημα ξεπερνά τους αγρότες, ξεπερνά την συγκεκριμένη
οικονομική κοινωνική τάξη και μας αφορά όλους.
Τα πραγματικά αίτια της
αγροτικής κρίσης, η αριστερά των Αθηνών υποστηρίζει ότι μας έρχονται από τις «κακές»
αγροτικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., της Ν.Δ. και την κακοδιαχείριση
των επιδοτήσεων.Αυτή ειναι η μια όψη του νομίσματος η άλλη και πιο ουσιαστική έχει
να κάνει με την «αγοραιοποίηση» της οικονομίας γενικά (δηλ. την βαθμιαία απελευθέρωση
των αγορών) και της γεωργίας ειδικότερα, μετά την ένταξη μας στην ΕΟΚ. Έτσι, από
τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 άρχισε η βαθμιαία άρση των εσωτερικών κοινωνικών
ελέγχων πάνω στην αγορά των αγροτικών προϊόντων (προστατευτικοί δασμοί, επιδοτήσεις
από τον Προϋπολογισμό, καθορισμός τιμών κ.λπ.).
