Αιολικά: όλο και λιγότερα στη Γερμανία. Γιατί τα βάζουμε στην Ελλάδα;

Του Χρήστου Κολοβού *

Στο τέλος Ιουλίου ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εγκαταστάσεων νέων αιολικών στην Ευρώπη. Στο 1ο εξάμηνο 2019 στη Γερμανία εγκαταστάθηκαν τα λιγότερα από το 2000, μόλις 86 ανεμογεννήτριες, συνολικής ισχύος 287MW [1]. Πρόκειται για την ιστορικά χειρότερη επίδοση από το 2000, χρονιά που έγινε ο νόμος για την προώθηση των ΑΠΕ (EEG) με πολύ υψηλές επιδοτήσεις, που έκαναν τη Γερμανία να έχει πλέον το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη.

Η εξέλιξη αυτή ήταν περίπου αναμενόμενη, καθώς στις τρεις τελευταίες κοινές δημοπρασίες για νέα έργα ΑΠΕ, που έγιναν το 2018 και το 2019 στη Γερμανία, τα αιολικά έμειναν εντελώς στα αζήτητα, έγιναν δεκτές προσφορές μόνο για Φ/Β. [2] 

Το ίδιο παρατηρήθηκε και στην Ελλάδα: στον κοινό διαγωνισμό του Απριλίου 2019 δόθηκαν 7 προσφορές για Φ/Β και μόνο μία για αιολικά. Η προοπτική είναι ακόμα πιο δυσμενής για τα αιολικά σε σχέση με τα Φ/Β, καθώς στον πρόσφατο κύκλο Ιουνίου 2019 της ΡΑΕ, επί συνόλου 215 αιτήσεων συνολικής ισχύος 2,5GW, οι 126 αιτήσεις για 2.195MW αφορούσαν Φ/Β. Για αιολικά υποβλήθηκαν 76 αιτήσεις για 384,7MW, δηλαδή περίπου 1 για κάθε 6 αιτήσεις των Φ/Β [3].

Η αγορά το δείχνει πλέον πανευρωπαϊκά: τώρα που τέλειωσε το φαύλο καθεστώς των επιδοτήσεων, με διαγωνιστικές διαδικασίες τα Φ/Β είναι προτιμητέα σε σχέση με τα αιολικά. Στη Γερμανία στο τέλος του 1ου εξαμήνου 2019 υπάρχουν εγκατεστημένες 29.248 ανεμογεννήτριες. Αποτέλεσμα; Διογκώνεται η αντίδραση των πολιτών, εξαιρετικά πολυάριθμες είναι οι προσφυγές στα δικαστήρια και το πολιτικό σύστημα σταδιακά μεταστρέφεται: μετά το FDP και το AfD, πλέον όλο και περισσότεροι πολιτικοί στο CDU/CSU βλέπουν με σκεπτικισμό την προοπτική να γεμίσει κάθε γωνιά της Γερμανίας με ανεμογεννήτριες.

«Η λεηλασία των καταναλωτών»! Γιατί η Ελλάδα παραμένει πρωταθλήτρια ακρίβειας στην ενέργεια!

Η «Πράσινη» Ανάπτυξη έφερε «Πράσινη Ακρίβεια», «Πράσινη Πείνα», «Πράσινη Παγωνιά», «Πράσινη Φτώχεια»!

Του Χρήστου Ι. Κολοβού

Πάνω κι απ’ τα 500, στα 508,44€/MWh πέταξε η μέγιστη τιμή στο Χρηματιστήριο Ενέργειας για τις 21/12/2021, στα 542,50€/MWh για τις 22/12, με τις «ευλογίες»

τόσο της κυβέρνησης όσο και της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας. Στα 342,35€/MWh η μέση τιμή ημέρας στις 21/12, η τιμή στην οποία αγοράζουν οι πάροχοι για να πουλήσουν στη λιανική αγορά. Και στο εντελώς εξωφρενικό 415,94€/MWh για τις 22/12! 21,5% αύξηση σε μια μέρα! Από ρεκόρ σε ρεκόρ πετά η τιμή του φυσικού αερίου, έχοντας αυξηθεί πέντε φορές απ’ τα υψηλά επίπεδα του 2019. Πόσο θα φτάσουν στον τελικό καταναλωτή οι τιμές ρεύματος και φυσικού αερίου; Ήδη αυξάνονται οι τιμές των λιπασμάτων. Τι θα συμβεί, μετά τις γιορτές, στις τιμές των τροφίμων, των φαρμάκων κι όλων των προϊόντων; Τι θα συμβεί στους λογαριασμούς θέρμανσης, μια που οι πολιτικοί υπερφορολόγησαν το πετρέλαιο θέρμανσης, προκειμένου να στρέψουν τους πολίτες στο φυσικό αέριο; Η δήθεν «Πράσινη» και στην πράξη κατάμαυρη «μετάβαση» φέρνει ένα σαρωτικό κύμα «Πράσινης Φτώχειας».

Στη Γαλλία έκλεισαν την προηγούμενη εβδομάδα δυο πυρηνικά κι αμέσως η τιμή του ηλεκτρισμού πέταξε πάνω απ’ τα 600€/MWh. Η μετοχή της ιδιοκτήτριας EDF έχασε σχεδόν 13% σε μια ημέρα, καθώς η Γαλλία εξάγει ρεύμα στις γύρω χώρες. Αν έρθει και μια παγωνιά, που θα ακινητοποιήσει τα αιολικά, η Ευρώπη θα ζήσει την τέλεια ενεργειακή καταστροφή, στο όνομα της δήθεν «Πράσινης» μετάβασης.

Οι καταναλωτές καλούμαστε να πληρώσουμε το μάρμαρο της εντελώς αποτυχημένης ενεργειακής πολιτικής και κανείς «αρμόδιος» δεν αισθάνεται την ανάγκη να παραιτηθεί και να πάει σπίτι του. Κι όμως η αιτία της κρίσης είναι περισσότερο από εμφανής, την είπε τον Οκτώβριο κι ο Πούτιν στους Ευρωπαίους: «οι υψηλές τιμές φυσικού αερίου οφείλονται στην έλλειψη ενέργειας, καθώς τα αιολικά δεν δούλεψαν το καλοκαίρι και οι Ευρωπαίοι δεν αποθήκευσαν αρκετό αέριο». Πράγματι, για πολλούς μήνες μέσα στο 2021 οι ταχύτητες των ανέμων ήταν χαμηλές κι απ’ αυτό το λόγο οι πολύ μεγάλες εταιρείες Ørsted και RWE πρόσφατα ανακοίνωσαν μειωμένη κερδοφορία. «Δημόσιο όλεθρο» είχα χαρακτηρίσει τα αιολικά με άρθρο μου για το 2ο 15νθήμερο του Ιουνίου.

Τι έφταιξε για τα δύο μπλακάουτ σε λίγες μέρες

Του Χρήστου Κολοβού* 

Το βράδυ της Κυριακής 7 Φεβρουαρίου έσκασε μετασχηματιστής στο Κέντρο Υπερυψηλής Τάσης Ασπροπύργου κι αστόχησε ένα ς συνδεμένος διακόπτης, ενώ λίγες μέρες αργότερα ένας συνήθης χιονιάς κατάφερε να διαλύσει το δίκτυο διανομής. Ένας χιονιάς που όχι μόνο είχε προαναγγελθεί από μέρες απ’ τους μετεωρολόγους, που έκαναν συγκρίσεις με το χιονιά του Μαρτίου 1987, αλλά τελικά ήταν πιο ήπιος απ’ τις προειδοποιήσεις. Μέσα σε λίγες μέρες εκατομμύρια συμπολιτών μας έζησαν δυο φορές τον εφιάλτη του μπλακάουτ.

Λαϊκιστές πολιτικοί ψάχνουν πάντα να βρουν άλλοθι στην "κακιά ώρα", στον "κακό μας τον καιρό", τα τελευταία χρόνια στο μαϊντανό της "κλιματικής αλλαγής", λες και το κλίμα δεν αλλάζει από τότε που υπάρχει η γη. Έτσι, για τις πλημμύρες παλαιότερα στον Κηφισό, τελευταία στη Μάνδρα, στην Εύβοια, στο Μουζάκι έφταιγε πάντα η βροχή κι όχι η αστικοποίηση, τα μπαζωμένα ρέματα και τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά. Οι πολιτικοί που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη Ελλάδα είναι μονίμως ανεύθυνοι, κάνουν συμφωνίες με τον καιρό για αιώνια λιακάδα.

Ωστόσο, ο μετασχηματιστής που έσκασε στο ΚΥΤ Ασπροπύργου υποδέχεται τα φορτία απ’ τις ανεμογεννήτριες, που γέμισαν τις βουνοκορφές. Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Αττική και Τροιζηνία έχουν ήδη 2480MW αιολικών, που ανεβοκατεβάζουν "έγχυση" ρεύματος ανάλογα με τις εξαιρετικά ασταθείς πνοές του ανέμου. Ανάλογα πρέπει να δουλεύουν οι μετασχηματιστές στα ΚΥΤ, επειδή η νομοθεσία προβλέπει την κατά προτεραιότητα απορρόφηση της ενέργειας των αιολικών, αλλά δεν προβλέπει κάτι για τα προβλήματα που προκαλεί στα δίκτυα το ανεβοκατέβασμα των φορτίων.