Η χρονιά της (ακόμα μεγαλύτερης) κρίσης για την Ε.Ε.

Το 2025 μπαίνει για την Ε.Ε. μέσα σε κλίμα γενικευμένης αναστάτωσης ή ακόμα καλύτερα αγωνίας.

Του Θέμη Τζήμα

Το 2025 μπαίνει για την Ε.Ε. μέσα σε κλίμα γενικευμένης αναστάτωσης ή ακόμα καλύτερα αγωνίας, για την όξυνση της οποίας η ίδια έχει ήδη κάνει και εξακολουθεί να κάνει ό,τι μπορεί. Η οικονομική κρίση στη «βιομηχανική της καρδιά», στη Γερμανία, εξακολουθεί να εντείνεται. Η οικονομία της τελευταίας, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά βρίσκεται σε μηδενικούς ρυθμούς μεγέθυνσης και στην πραγματικότητα για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της σε ύφεση. Στην πραγματικότητα, από το 2019, η γερμανική οικονομία έχει μείνει στάσιμη, ενώ η οικονομία της Ευρωζώνης έχει μεγεθυνθεί κατά 5% και των ΗΠΑ κατά 11%.

Δεν πρόκειται για τίποτα θηριώδη μεγέθη ούτε στις δύο τελευταίες περιπτώσεις (αντιθέτως, μιλούμε για μάλλον απογοητευτικές καταστάσεις) αλλά στη γερμανική περίπτωση έχουμε ένα καταφανώς κρισιακό φαινόμενο, το οποίο εν πολλοίς (αλλά όχι μόνο) τροφοδοτείται από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση,  που τις μέρες αυτές επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο. Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα προβλήματα της γερμανικής οικονομίας. Αν η παλαιότερη, εταιρική, οικονομική σχέση με τη Ρωσία αποδείχθηκε εν μέσω πολέμου το ένα κομβικό σημείο ευαλωτότητας της γερμανικής οικονομίας, το άλλο είναι η εταιρική της σχέση με την Κίνα. Όχι μόνο λόγω της οικονομικής επιβράδυνσης στην Κίνα αλλά επιπλέον επειδή η Κίνα παράγει πλέον σχεδόν ό,τι και η Γερμανία και μάλιστα πολύ καλύτερα σε αρκετούς τομείς. Ακόμα δε, και η απειλή μόνο δασμών από πλευράς των ΗΠΑ είναι ικανή να εκτροχιάσει έτι περαιτέρω τη γερμανική οικονομία. 

Η πολιτική κρίση στη Γερμανία είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η Γερμανία πληρώνει τις επιλογές της σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής. Οι γερμανικές κυβερνήσεις της απόλυτης αμερικανοκρατίας, ήδη από την περίοδο του 2014 και ακόμα σαφέστερα από το 2022 είναι εκείνες που έστρωσαν το δρόμο για την τωρινή κρίση, μέσα από την εξαπάτηση της Ρωσίας. Το ίδιο έπραξαν φτωχοποιώντας την περιφέρεια της Ε.Ε. την περίοδο των μνημονίων, θεωρώντας ότι έχοντας την Κίνα ως εξαγωγικό προορισμό δε χρειαζόταν να ανησυχούν υπερβολικά για την καταναλωτική δυνατότητα μέσα στην Ευρωζώνη.

Αμερικανικός μεταμοντέρνος Τζιχαντισμός, Ρωσοφοβία, ελληνικός μιθριδατισμός

Του Ηλία Παπαναστασίου

 

Γράφει ο Νίκος Κλειτσίκας: «Βρίθουν τα ΜΜΕ της αργυρώνητης δημοσιογραφικής ψευδολογίας από τις φυλακές του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ". Όπως μας ενημερώνει το έγκυρο ΜΜΕ του Χατζηνικολάου: «Τα εγκλήματα του καθεστώτος Άσαντ. Για πέντε δεκαετίες, η Συρία υπό την οικογένεια Άσαντ είχε εξελιχθεί σε ένα από τα πιο καταπιεστικά κράτη...»

Κι εντελώς "φυσιολογικά" το ξέπλυμα του αποκεφαλιστή φονιά, πάντα από το μέσο του Χατζηνικολάου: «"Θα κλείσουμε τις φυλακές του Άσαντ" λέει ο Μοχάμεντ αλ Τζολάνι...»
Στην ίδια "γραμμή" ολόκληρη η ελληνόφωνη "δημοσιογραφία", της Νατοϊκής αριστεράς και της Νατοϊκής δεξιάς... Χωρίς να μαθαίνουμε τις αμοιβές για την "έγκυρη ενημέρωση"!

Θέλει δεν θέλει ο Έλληνας πολίτης βλέπει τα κανάλια, διαβάζει τις λεζάντες των ελληνόφωνων και δυτικών Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης έναν "Σύρο" να βγαίνει από την υπόγεια φυλακή του χασάπη Άσαντ, στη Σεντνάγια.

Αποδείχθηκε ότι αυτό είναι έργο της τεχνητής νοημοσύνης. Ε... και; Αφού οι πολίτες εμπέδωσαν τις φυλακές του χασάπη κι η "δημοσιογραφία" έλαβε τις αμοιβές... αλλάζει κάτι;”(Νίκος Κλειτσίκας, Press–GR)

 

Ο αρθρογράφος με κοφτερή γλώσσα, κατακεραυνώνει όλο το δημοσιογραφικό συρφετό που τις τελευταίες μέρες έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει με στόχο την ωραιοποίηση και «καλλιτεχνοποίηση» του Μεταμοντέρνου Αμερικανοτραφούς Τζιχαντιστή που θέλει να προωθήσει με ιεραποστολικό ζήλο τα νάματα της «Συμπεριληπτικής Φιλελεύθερης Δημοκρατίας» αλλά και τα βαναύσως καταπατηθέντα από τον Άσαντ «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Συγκινητική προσπάθεια του ντυμένου με casual ρούχα, πεπειραμένου και βαθύτατα ανθρωπιστή Julani που μιλά για «Δημοκρατία όλων των Σύρων», βγάζοντας selfies με θαυμάστριά του ενώ οι κάπως ζωηροί οπαδοί του, αποκεφαλίζουν Χριστιανούς, εκτελούν αόπλους και κρεμούν παραδειγματικά –μετά από άψογες δικονομικές διαδικασίες– τον ξάδελφο του Άσαντ από Γερανό. Προφανώς πρόκειται για αταξίες «παραβατικών νέων» που παράκουσαν τις νουθεσίες του ειρηνοποιού Julani (...)

Ο Ευρωπαϊκός Τζιχαντισμός, η Ρωσία, η Συρία και ο εξευτελισμός της Ευρώπης

Του Ηλία Παπαναστασίου

Για την πτώση της Κυβέρνησης Άσαντ και ποιοι είναι οι λόγοι αυτού του γεγονότος θα προσπαθήσουμε με περισσότερα στοιχεία σε επόμενο άρθρο μας να τεκμηριώσουμε τα στοιχεία για την τεράστια βοήθεια των Ρώσων, της Μεγάλης χώρας του Βορρά, στην Συριακή Δημοκρατία. Επιγραμματικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μερικές αιτίες γι’ αυτήν την πτώση, πολύ περισσότερο που πολλοί υποτιθέμενοι «φίλοι» της Ρωσίας, νιώθουν απογοητευμένοι και αρκετοί κάνουν άδικη κριτική στην Ρωσία, χάνοντας κάθε μέτρο και κάθε αίσθηση δικαιοκρισίας των γεγονότων.

 

(α) Πρώτο συμπέρασμα της πτώσης του Συριακού καθεστώτος είναι η κούραση, η ανοργανωσιά και το εξαιρετικά χαμηλό ηθικό των οπλιτών και αξιωματικών του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA). Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως «Κανένας σωτήρας δεν σε σώζει εάν δεν θέλεις να πολεμήσεις». Το να κατηγορείται η Ρωσία γιατί δεν πολέμησαν οι ίδιοι οι Σύριοι για την πατρίδα τους είναι ανέκδοτο. Δεν είναι δυνατόν να κυριεύουν οι Τζιχαντιστές σχεδόν όλη την Συρία, από το Ιντλίμπ έως την Νταράα με αγροτικά αυτοκίνητα (!) και μάλιστα σε χρόνο dt, γεγονός απίστευτο κι όμως αληθινό που δείχνει όμως την γενικότερη σαθρότητα και παρακμή του Συριακού Στρατού και Κρατικού Μηχανισμού.

 

(β) Η Ρωσία έσωσε κυριολεκτικά τον Άσαντ από του «Χάρου τα δόντια» την περίοδο 2012– 2020 όμως τότε δεν υπήρχε η Στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία και η συνολικότερη πολεμική της αντιπαράθεση με τον Αμερικανο/Ευρωπαϊκό κόσμο. Η Ρωσία από το 2022–2024 μάχεται για την ύπαρξή της, για την επιβίωσή της ως έθνος και για την εδαφική της σωτηρία από τα γαμψά νύχια του «Δυτικού» Γύπα που επιδιώκει δεκαετίες τώρα τον τεμαχισμό της και τον διαμοιρασμό του απίστευτου πλούτου της με στόχο την σωτηρία του Νεοφιλελεύθερου Αμερικανο/Ευρωπαϊκού Καπιταλισμού. Όποιος δεν το έχει αντιληφθεί, είναι είτε αόμματος και αγράμματος, είτε ηλίθιος είτε προβοκάτορας. Απλά.

Eurostat: Πρωταθλήτρια στη μακροχρόνια ανεργία η Ελλάδα στην ΕΕ

Επιμέλεια: Νατάσα Ρουγγέρη

Το 2023, το ποσοστό ανεργίας για τις ηλικίες 15-74 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση μειώθηκε στο 6,1% του εργατικού δυναμικού, το χαμηλότερο επίπεδο από το 2014, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ωστόσο, τα χαρμόσυνα νέα αφορούν μόνο εν μέρει την Ελλάδα, αφού η χώρα μας κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στη μακροχρόνια ανεργία.

Η μακροχρόνια ανεργία, ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού, ανήλθε στο 2,1% το 2023 στην Ευρώπη, σημειώνοντας ιστορικό χαμηλό από το 2009.

Η Ελλάδα, όμως, ξεχώρισε για το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας, που έφτασε το 6,2%, ακολουθούμενη από την Ισπανία (4,3%) και την Ιταλία (4,2%).

Στο άλλο άκρο της κλίμακας, η Δανία και η Ολλανδία ήταν και οι δύο στο 0,5%, μπροστά από την Τσεχία, τη Μάλτα και την Πολωνία (όλες στο 0,8%).

Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τον παρακάτω χάρτη της Eurostat, θα διαπιστώσει πως μόνο η Βοσνία-Ερζεγοβίνη ξεπερνά την Ελλάδα στη μαχροχρόνια ανεργία, με ποσοστό 9,6%.

Η ανεργία των νέων σε χαμηλό ρεκόρ

Παράλληλα και σε ό,τι αφορά τους νέους, ηλικίας 15 έως 29 ετών, το ποσοστό ανεργίας ήταν 6,3% του συνολικού πληθυσμού της ίδιας ηλικίας. Εξετάζοντας τη μακροπρόθεσμη τάση, το ποσοστό αυτό ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο σε ολόκληρη τη διαθέσιμη χρονοσειρά.

Παρόλα αυτά, σημειώνει η Eurostat, η κατάσταση μεταξύ των χωρών της ΕΕ διέφερε πολύ.

O Πρόεδρος Πούτιν στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο για τη σχεδιασμένη οικονομία, την Κίνα, το ευρώ και την ελληνική κρίση, την ΕΕ

 

Σότσι, Ρωσία, του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Την περασμένη εβδομάδα προσκλήθηκα και παρακολούθησα το ετήσιο συνέδριο του Φόρουμ του Βαλντάι, της σημαντικότερης «δεξαμενής σκέψης», που διεξήχθη στο Σότσι του ρωσικού Καυκάσου.  Το συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν φέτος περί του 140 συνέδρους, είναι μια ευκαιρία συνάντησης με διακεκριμένους εκπροσώπους της ρωσικής κυβέρνησης και διανόησης, όπως και τον ίδιο τον Ρώσο Πρόεδρο, αλλά και με δεκάδες διανοούμενους και πολιτικούς από πολλές χώρες του κόσμου. Εδώ νοιώθει κανείς καλύτερα τον σφυγμό ενός κόσμου που δεν περιορίζεται στα ασφυκτικά όρια και στις «κυρώσεις» της συλλογικής Δύσης, όρια και «κυρώσεις» μάλλον στον εαυτό της παρά σε κανέναν άλλο. Συναντά τους εκπροσώπους της ανερχόμενης «παγκόσμιας πλειοψηφίας», όρο που «λάνσαραν» οι Ρώσοι στην τελευταία συνεδρίαση του Φόρουμ, τους εκπροσώπους μιας πολύχρωμης ανθρωπότητας Κινέζων, Ινδών, Λατινοαμερικάνων, Αφρικανών, Αράβων κλπ., των καινούριων μεγάλων δυνάμεων και μικρότερων εθνών που αναδύονται τώρα στην παγκόσμια σκηνή, στέλνοντας το μήνυμα στην πάντα αλαζονική Δύση ότι δεν ανέχονται πια την παντοδυναμία της. Δεν λείπουν όμως και κριτικοί διανοούμενοι από τις χώρες της συλλογικής Δύσης.                                                            

Είναι επίσης το Φόρουμ μια μεγάλη ευκαιρία να συζητήσει κανείς για θέματα από την κλιματική αλλαγή μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη και από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις αμερικανικές εκλογές στη γενοκτονία που συνεχίζεται απτόητη στην Παλαιστίνη, πρακτικά για όλα τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου μας, με μερικούς από τους καλύτερους παγκοσμίως ειδικούς.

Είναι κρίμα ότι η επίσημη Ελλάδα (όπως και η Κύπρος) που, σε καιρούς πολύ πιο δύσκολους, αψήφισαν θαρραλέα τον «Ηγεμόνα» και ανέπτυξαν τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με τους παράλληλους, τους «εναλλακτικούς» κόσμους,  κερδίζοντας δυσανάλογα σε παγκόσμιο κύρος και ακτινοβολία, έχουν σήμερα, που η Δύση παραπαίει και μια καινούρια παγκόσμια αρχιτεκτονική ανατέλλει, εγκαταλείψει κάθε φιλοδοξία μιας αυτόνομης διεθνούς παρουσίας, έχοντας μετατραπεί σε τελευταίας κατηγορίας θλιβερές αποικίες μιας παραπαίουσας Δύσης.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: Υπέρ πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη

Ήξεις αφήξεις από ΣΥΡΙΖΑ και υπόλοιπους δεξιούς για τη χρήση δυτικών πυραύλων βαθειά στο έδαφος της Ρωσίας.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Κινούμενοι μεταξύ γελοιότητας και τυχοδιωκτισμού, πιο δουλικοί και από τους δούλους, οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ (με την εξαίρεση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Νίκου Παπανδρέου που δεν ψήφισαν) υποστήριξαν κατάπτυστο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με το οποίο ζητείται, εκτός των άλλων, να δοθεί η άδεια στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει δυτικούς πυραύλους για να χτυπήσει βαθειά στο έδαφος της Ρωσίας, παρά τις προειδοποιήσεις Πούτιν ότι αυτό συνιστά ανεπίτρεπτη κλιμάκωση, μετατρέποντας τον πόλεμο σε άμεση σύγκρουση των κρατών του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, με ό,τι μια τέτοια σύγκρουση συνεπάγεται.

Το ψήφισμα καταψήφισε ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης, που εισηγήθηκε και στην ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να το καταψηφίσει όπως και έπραξε, το ΚΚΕ και η Πλεύση Ελευθερίας. Οι υπόλοιποι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελληνική Λύση, η ΝΙΚΗ και η Αφροδίτη Λατινοπούλου απέφυγαν να ψηφίσουν και απείχαν.

Βεβαίως ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι η αποχή -που επέλεξαν Μεϊμαράκης, Παπανδρέου, οι ΣΥΡΙΖαίοι πλην Αρβανίτη και τα μικρότερα κόμματα που αυτοεμφανίζονται ως είδος «εθνικοφρόνου νεοδεξιάς»- είναι λίγο καλύτερη από την υπερψήφιση της απόφασης, δεν έχει ούτε πολύ νόημα, ούτε πολύ σοβαρότητα σε ένα κορυφαίο ζήτημα όχι απλά πολέμου ή ειρήνης, αλλά επιβίωσης της ανθρωπότητας.

Το ΚΚΕ για το Κυπριακό: Στο απυρόβλητο το ΝΑΤΟ κι ο Ευρωατλαντισμός!

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Στην 50η επέτειο του Αττίλα, διάλεξε το ΚΚΕ να επαναλάβει τις γνωστές, σχετικά πρόσφατα τροποποιημένες σε σχέση με το παρελθόν, θέσεις του για το Κυπριακό. Στις θέσεις αυτές έχουμε αναφερθεί, σχετικά αναλυτικά, στο παρελθόν (βλέπε άρθρο μας στις 30 Απρίλη 2021). Είναι, όμως, χρήσιμο να ξαναθυμίσουμε εδώ τις βασικές πλευρές εκείνης της κριτικής, εμπλουτισμένες από απαντήσεις σε νέα ζητήματα που έχει αναδείξει στο ενδιάμεσο η πολιτική και ιδεολογική πάλη.

Δεν είναι λίγοι οι σύντροφοι - και μάλιστα της πατριωτικής Αριστεράς - που βιάστηκαν να χαιρετίσουν αυτές τις θέσεις όταν πρωτοδιατυπώθηκαν, ως πράξη διαχωρισμού από την απροκάλυπτα φιλοϊμπεριαλιστική γραμμή του ΑΚΕΛ. Είναι άραγε έτσι τα πράγματα;

Στην πραγματικότητα, το ΚΚΕ κάνει - ΚΑΙ στο Κυπριακό - το ίδιο ακριβώς που κάνει σε όλα τα ζητήματα φλέγοντος πολιτικού ενδιαφέροντος, ακολουθεί την ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ μεθοδολογία: ανάμιξη σωστών επιμέρους διαπιστώσεων ως προς τις επιπτώσεις της κυρίαρχης πολιτικής, με ένα βαθιά λαθεμένο πλαίσιο ανάγνωσης της συγκυρίας, διεθνώς και τοπικά και, στο τέλος, υποκατάσταση των άμεσων, πολιτικών συνθημάτων πάλης από αφηρημένα συνθήματα ιδεολογικής ζύμωσης, έξω από τόπο, χρόνο και συνθήκες. Αυτή είναι η γραμμή του Περισσού, κυριολεκτικά σε ΟΛΑ τα βασικά ζητήματα. Δε θα μπορούσε το Κυπριακό να είναι εξαίρεση...

Ευρωπαϊστές χαμένοι στο διάστημα

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Αν το καλοσκεφτείς έχει πλάκα. Και θα έπρεπε πράγματι να κάνουμε πλάκα, αν αυτό που συμβαίνει στην κατακερματισμένη «ενιαία ευρωπαϊκή αγορά» δεν μεταφραζόταν σε μελλοντική οικονομική οδύνη για τις υποτελείς τάξεις της Ε.Ε. Οι πολιτικές και επιχειρηματικές ηγεσίες ξαφνικά ξύπνησαν από τον λήθαργο της αλαζονείας και της αυτάρκειας. Και αναγνωρίζουν ότι η Ε.Ε., αντί για πιο ανοιχτή και ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο που ήθελε να γίνει, εξελίσσεται σε παρηκμασμένη περιφέρεια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Ακούγοντας τις ιερεμιάδες του Εμ. Μακρόν, του Σαρλ Μισέλ, του Ολαφ Σολτς, ή διαβάζοντας το ευρωπαϊκό μανιφέστο του δικού μας ΣΕΒ, που ξαφνικά ανακάλυψε την ανάγκη «επαναβιομηχάνισης» της Ευρώπης, αναρωτιέται κανείς αν όλοι τους μόλις προσγειώθηκαν στη Γη έπειτα από ένα τουλάχιστον 30ετές ταξίδι στο διάστημα. Ανακαλύπτουν ότι όσο έλειπαν αυτοί, lost in space, η Ε.Ε. έχει αποτύχει σε όλους τους μεγαλεπήβολους στόχους της και μένει πίσω σε ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, καινοτομία, αναπτυξιακή ικμάδα, ικανότητα να δημιουργεί θέσεις εργασίας, να προσελκύει παραγωγικά κεφάλαια, να στηρίζει το εισόδημα των κατοίκων της.

Η Ευρώπη χάνει στον πρωτογενή τομέα, δρέποντας τους καρπούς μιας τιμωρητικής προς τους αγρότες αναδιάρθρωσης, χάνει στον δευτερογενή τομέα έχοντας για δεκαετίες πριμοδοτήσει τη μετεγκατάσταση της μεγάλης βιομηχανικής παραγωγής σε άλλες ηπείρους, χάνει ακόμη και στον τριτογενή τομέα. Αν και έχει μετατραπεί σε οικονομία υπηρεσιών και κατανάλωσης εισαγόμενων αγαθών, αδυνατεί να ελέγξει τη φυγή των κερδοσκοπικών κεφαλαίων που κάνουν στην Ευρώπη και τις αρπαχτές τους πριν καταλήξουν σε φοροκαταφύγια όπου γης.

Απόπειρα κατά Φίτσο: Μεγάλος κίνδυνος για δημοκρατία και ειρήνη στην Ευρώπη

Ποιος θα μπορούσε να περιμένει να ωφεληθεί από μια τέτοια δολοφονία, χωρίς φυσικά αυτό να συνεπάγεται αυτόματα ότι είναι και ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η απόπειρα δολοφονίας του αριστερού και επικριτή της δυτικής πολιτικής στην Ουκρανία πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο συνιστά ένα πολύ ανησυχητικό σημάδι για το μέλλον της δημοκρατίας και της ειρήνης στην Ευρώπη. Συμπίπτει επίσης με τις όλο και σαφέστερες εκδηλώσεις της πρόθεσης ισχυρών δυτικών κύκλων να κλιμακώσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επέμβαση της Δύσης σε αυτόν. Η Σλοβακία, εκτός του ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., είναι, μαζί με την Ουγγαρία, χώρα-κλειδί για την παροχή οπλισμού και τη επιχειρησιακή στήριξη της Ουκρανίας.

Είδαμε πρόσφατα την παροχή στο Κίεβο όπλων που μπορούν να πλήξουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος, τις δηλώσεις Μακρόν περί αποστολής γαλλικού στρατού στην Ουκρανία, τις δηλώσεις του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών ότι δεν υπάρχει διπλωματική λύση στο ουκρανικό μεταξύ πολλών άλλων. Αυτά συνιστούν αντικειμενικά πολιτική προετοιμασίας παγκοσμίου πολέμου, είτε το συνειδητοποιούν αυτοί που την εκτελούν, είτε όχι, και μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει βέβαια την «εκκαθάριση» της Δύσης από κάθε «διαφωνούντα», όπως και τη βίαιη καταστολή των διαμαρτυρομένων. Η πολιτική αυτή σημειωτέον περιέλαβε μέχρι τώρα και μεγάλης κλίμακας προβοκάτσιες και τρομοκρατικές επιχειρήσεις, όπως η ανατίναξη του αγωγού Nord Stream, οι επιθέσεις στο πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπαρίζιε και δολοφονίες ή απόπειρες δολοφονίας Ρώσων δημοσιογράφων και πολιτικών στο εσωτερικό της Ρωσίας.

Ο Πούτιν, για την υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ...

«Μερικές φορές μου φαίνεται ότι αν αύριο η Αμερική έλεγε στους Ευρωπαίους ότι... πρέπει όλοι να κρεμαστούν, οι Ευρωπαίοι θα ρωτούσαν ευσυνείδητα αν θα μπορούσε να γίνει με σχοινιά εγχώριας παραγωγής.

Αλλά, ακόμα και τότε θα έρχονταν αντιμέτωποι μ' ένα φιάσκο, γιατί είναι απίθανο ότι η Αμερική θα έχανε μια τόσο μεγάλη παραγγελία στην κλωστοϋφαντουργία»
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για την υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ

Νίκος Κλειτσίκας, χωρίς κανένα σχολιασμό...

Εμετός...

Οι αγρότες στα μπλόκα – προειδοποίηση για νέο Κίλελερ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταστρέφει τους αγρότες, τους ψαράδες, κάθε μικρο-επαγγελματία και τα λαϊκά στρώματα συνολικά

Ποιος δεν ξέρει πλέον ότι το τι παράγουμε, το πόσο αγοράζουμε, το πόσο πουλάμε, το ρυθμίζουν οι δήθεν «ανοικτές αγορές» της ΕΕ ;

Ποιος δεν ξέρει πλέον ότι στην Ελλάδα έκλεισαν χιλιάδες εργοστάσια και επιχειρήσεις προς όφελος των Πολυεθνικών;

Ποιος δεν ξέρει ότι ο διαρκώς συρρικνούμενος αγροτικός τομέας αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες τόσο του ελληνικού λαού (με αποτέλεσμα να εισάγουμε σχεδόν τα πάντα), όσο και τις ανάγκες των ίδιων των αγροτών;

Ποιος δεν ξέρει ότι πληρώνουμε το τίμημα για να τροφοδοτούμε αδιάκοπα με όπλα την κυβέρνηση-μαριονέτα του Ζελένσκι, στον πόλεμο που έστησε η Δύση για να παγιδέψει και να υποτάξει τη Ρωσία (που δεν ήταν μέσα στο «μαντρί»), αλλά και κάθε αντιστεκόμενο;

Ποιος δεν ξέρει ότι η Ελλάδα κατάντησε σταδιακά να μην παράγει σχεδόν τίποτα και ότι στηριζόμαστε πλέον σχεδόν μόνον στον τουρισμό (δηλαδή έναν τομέα που εξαρτιέται απόλυτα από αστάθμητους παράγοντες όχι μόνο οικονομικούς –όπως βέβαια κάθε καπιταλιστικός τομέας– αλλά και κλιματικούς και πολιτικούς), γινόμενοι μία χώρα χωρίς μέλλον, εάν αυτό συνδυαστεί με την εντεινόμενη υπογεννητικότητα και το άνοιγμα των συνόρων σε μετανάστες κ.λπ., όπως επιβάλλει η ΕΕ;

Μένουμε Ευρώπη

Η κατάργηση του βέτο δεν σώζει την ΕΕ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη

Τα τελευταία χρόνια η Γερμανία, με τη συμπαράσταση και των ισχυρών οικονομιών του ευρωπαϊκού Βορρά, πάσχιζε να εξαφανίσει, με κάθε τρόπο, το βέτο της ΕΕ, για να λαμβάνονται δήθεν γρηγορότερα και ευκολότερα οι αποφάσεις της. Η ύπαρξή του δημοκρατικού αυτού εργαλείου εξακολουθούσε να ενοχλεί, παρά τους σοβαρούς ακρωτηριασμούς, τους οποίους είχε υποστεί στην πορεία του

Η μέχρι πριν από λίγο διατήρηση ακόμη του βέτο, έστω και με αυτή την εξασθενημένη του μορφή, φαίνεται ότι θα πρέπει να αποδοθεί στο φόβο σοβαρών αντιδράσεων του Νότου, και όχι αποκλειστικά των “κακών παιδιών” της Ευρώπης (βλ. Ουγγαρία και Πολωνία). Οι, καταρχήν, δικαιολογημένοι αυτοί δισταγμοί του διοικητηρίου της ΕΕ διαλύθηκαν, εν ριπή οφθαλμού, προκειμένου να εξασφαλιστεί κατεπειγόντως η είσοδος της Ουκρανίας, αλλά και της Μολδαβίας, στους κόλπους της ΕΕ. Δηλαδή, θεωρήθηκε απαράδεκτη η πιθανότητα να κινδυνεύσει η είσοδος αυτών των χωρών, και όχι μόνο, εξαιτίας του βέτο ορισμένων κρατών-μελών.

Να υπενθυμίσω ότι στις 2 Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους, συνήλθαν στο Βερολίνο, με πρόσκληση της Υπουργού Εξωτερικών, 17 υπουργοί Εξωτερικών και 11 κρατικοί γραμματείς. Επρόκειτο, κυρίως για εκπροσώπους του ευρωπαϊκού Βορρά, αλλά και για υποψήφια κράτη για ένταξη, όπως η Ουκρανία και η Τουρκία. Ως κύριο θέμα αυτής της σύναξης ήταν η κατάργηση της ομόφωνης ψήφου, υπέρ μιας ειδικής πλειοψηφίας, που ουσιαστικά αποτέλεσε τον πρόλογο της κατάργησης του βέτο.

Η ουσιαστική κατάργηση του βέτο συντελέστηκε με ψήφισμα, πριν από μερικές ημέρες, και κάτω από τη σκέπη της άμεσης ανάγκης αναμόρφωσης των συνθηκών της ΕΕ, προκειμένου «να αντιμετωπιστεί το μέλλον της διευρυμένης Ευρώπης». Υποβλήθηκαν 267 προτάσεις αναθεώρησης. Οι επικρατέστερες είναι αυτές, που ενισχύουν την ασυδοσία στους κόλπους της ΕΕ και περιορίζουν ακόμη περισσότερο την εμβέλεια του φτωχού Νότου, απέναντι στον πλούσιο Βορρά.

Αφωνία του ευρωπαϊκού Νότου

Εύλογη είναι η έκπληξη για την όντως, ανεξήγητη τουλάχιστον εκ πρώτης όψης, απουσία αντιδράσεων από τον ευρωπαϊκό Νότο, εναντίον της βιαστικής και ολοκληρωτικής πια κατάργησης του μοναδικού δημοκρατικού όπλου, που είχε παραμείνει στη διάθεσή του. Και ακόμη πιο προβληματική είναι η συναίνεση Ελλάδας και Κύπρου στη θανάτωση του βέτο. Ιδιαίτερα της Κύπρου, που δεν θα ήταν πλήρες μέλος της ΕΕ το 2004, χωρίς το βέτο, αλλά και της Ελλάδας που διακυβεύεται η κυριαρχία της στο Αιγαίο και όχι μόνο. Εύλογα διερωτάται κανείς τι αντάλλαγμα θα μπορούσε να εξασφαλίσει η απώλεια της έστω οιονεί σιγουριάς, που πρόσφερε το βέτο, ως τελευταίο οχυρό, στις αδύναμες ευρωπαϊκές οικονομίες.

Η συνέχεια εδώ: Η κατάργηση του βέτο δεν σώζει την ΕΕ

Ανάρτηση από: https://slpress.gr/

Το 16,7% των Ελλήνων αδυνατεί να κάνει ιατρικές εξετάσεις

Η Ελλάδα κατέγραψε το 2022 το υψηλότερο ποσοστό (16,7%) πολιτών στην ΕΕ που ανέφερε ότι δεν μπόρεσε να κάνει ιατρική εξέταση λόγω κόστους, απόστασης ή μεγάλης λίστας αναμονής, σύμφωνα με τη Eurostat.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2022 η Ελλάδα – μαζί με την Φιλανδία και τη Ρουμανία – συμπεριλαμβάνεται στις χώρες με το υψηλότερο ποσοστό των πολιτών που δεν μπόρεσαν να κάνουν ιατρικές εξετάσεις για είτε για οικονομικούς λόγους, είτε λόγω της μεγάλης λίστας αναμονής είτε εξαιτίας της απόστασης.

Αναλυτικά, οι χώρες της ΕΕ που ανέφεραν τις υψηλότερες τιμές ήταν: η Ελλάδα (16,7%), η Φινλανδία (9,6%), η Ρουμανία (7,9%) και η Λετονία (7,1%). Οι χώρες με τα μικρότερα ποσοστά είναι η Γερμανία (0,5%), η Τσεχία (0,3%) και η Κύπρος (0,1%).

Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των ανθρώπων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια στην ΕΕ που ανέφεραν ότι αυτές οι ανεκπλήρωτες ανάγκες έφτασαν σε ποσοστό 6,1%, διπλάσιο από εκείνους που δεν κινδυνεύουν (2,8%).

Τα αφεντικά του ΣΕΒ και της ΕΕ διατάζουν και ο Άδωνις εκτελεί

Καθώς το άκρως αντεργατικό νομοσχέδιο του Άδωνι έχει πάρει την προδιαγεγραμμένη πορεία του για ψήφιση και εφαρμογή, καλό είναι να θυμηθούμε πώς, πότε και από ποιους διατυπώθηκαν, με ακριβή και συγκεκριμένο τρόπο, τα όσα περιέχονται στο νομοσχέδιο, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί αντίγραφό τους. Και ότι ήταν απλώς εν αναμονή για την κατάλληλη συγκυρία, που συνέπεσε με τον «κατάλληλο» υπουργό Εργασίας, με αυτό το άκρως νεοφιλελεύθερο, νεοφασιστικό και βαθιά ρατσιστικό προφίλ, λειτουργώντας ως ένα cyborg των αφεντικών, για την νομοθέτησή τους. Γιατί η εφαρμογή τους έχει αρχίσει εδώ και πολύ καιρό αποτελώντας τη νέα πραγματικότητα στο πεδίο της αγοράς εργασίας στην οποία ζούμε.

Photo: Konstantinos Tsakalidis / SOOC

Του Θεόδωρου Μεγαλοοικονόμου

Είναι όλα στην επίσημη προγραμματική διακήρυξη του ΣΕΒ, στην ημερίδα που είχε οργανώσει στις 24 Οκτωβρίου 2017, με θέμα «Το μέλλον της εργασίας μετά το Μνημόνιο». Στόχος της ημερίδας ήταν, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «να γίνει καταγραφή των νέων μορφών απασχόλησης» και στη συνέχεια «να υπάρξει συναίνεση ότι η πρόσβαση σε όλες τις μορφές απασχόλησης θα είναι ανοιχτή προκειμένου να καταπολεμηθεί η ανεργία, ότι παράλληλα θα διασφαλιστούν αξιοπρεπείς όροι και συνθήκες εργασίας για όλους και θα προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός των καθεστώτων κοινωνικής ασφάλισης». Για τον ΣΕΒ αυτό είχε να κάνει με την ανάγκη «κυβέρνηση, κοινωνικοί εταίροι και φορείς της αγοράς ν΄ αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα της ύπαρξης πολλαπλών εργασιακών καθεστώτων, ως μια νέα κομβικής σημασίας συνιστώσα των αγορών εργασίας» (υπογρ. δική μας).

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις διατυπώσεις του ΣΕΒ, στις νέες μορφές απασχόλησης περιλαμβάνονται οι συμβάσεις εργασίας με πληθοπορισμό (crowdwork), οι συμβάσεις απασχόλησης «μηδενικών ωρών» (zero hours contracts), οι συμβάσεις σύντομης διάρκειας (short term contracts), προσωρινής εργασίας ή εργασίας κατά παραγγελία (on demand work), οι «μικροσυμβάσεις» (mini jobs), η εργασία ανά χαρτοφυλάκια (portfolio work), η εργασία βάσει δελτίου/κουπονιών (voucher-based work), διάφορες μορφές τηλεργασίας και κινητής εργασίας με χρήση εφαρμογών και νέων τεχνολογιών, οι συμβάσεις αστικού δικαίου (σύμβαση έργου, σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών) και οι συμβάσεις επιμερισμού θέσεων εργασίας (job sharing).

Πανευρωπαϊκή πρωτιά...

 Θα κατακτήσουμε όλες τις κορυφές του κόσμου με τον Κυριάκο και τη ΝΔ

 Η φωτιά στην Αλεξανδρούπολη είναι η μεγαλύτερη δασική πυρκαγιά που έχει καταγραφεί στην ΕΕ

Συνήγορος του Καταναλωτή / Ακριβότερα κατά 168% από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο τα τέλη τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών

Ο συνήγορος του Καταναλωτή με επιστολή του στην Εθνική Αρχή Τηλεπικοινωνιών παραθέτει στοιχεία της Eurostat με βάση τα οποία τα τέλη τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών είναι ακριβότερα κατά 168% από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, προειδοποιεί για τις ανοχές των ελληνικών νοικοκυριών και δηλώνει την διαφωνία του.

Ο συνήγορος σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι το κόστος τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στην Ελλάδα αντιστοιχεί σε ποσοστό 167,4% επί του μέσου όρου της ΕΕ (στοιχεία 2022) και είναι το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ των χωρών της ΕΕ, μετά το Βέλγιο.

«Συγκριτικά αναφέρουμε το πολύ χαμηλότερο αντίστοιχο ποσοστό στις ακόλουθες χώρες (ενδεικτικά): Γαλλία 101,5%, Ιταλία 86,9%, Αυστρία 101,9%, Γερμανία 117%, Ρουμανία 34,5%, Πολωνία 53,3%, Σλοβενία 104,0%. Η πραγματική αγοραστική δύναμη του μέσου καταναλωτή στην Ελλάδα αντιστοιχεί σε ποσοστό 68% επί του μέσου όρου της ΕΕ (στοιχεία 2022).».

Σχόλιο για τις…ετήσιες μαζικές πυρκαγιές στην Ελλάδα και τη μετατροπή της σε γηροκομείο των Βορειοευρωπαίων

Εισαγωγή: Το παρακάτω εκτεταμένο σχόλιο του Τάκη Φωτόπουλου αφορά τις σχεδόν ετήσιες καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα που σημειώνονται από τα τέλη του περασμένου αιώνα, δηλαδή από τότε που η Υπερεθνική Ελίτ επέβαλε την παγκόσμια εξουσία της, επωφελούμενη από την καταστροφική κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και τη συνακόλουθη αντικατάσταση του δυαδικού συστήματος παγκόσμιας εξουσίας –το οποίο είχε επικρατήσει μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο– από την ουσιαστική μονοκρατορία της Υπερεθνικής Ελίτ (οικονομική, πολιτική, κοινωνική αλλά και πολιτιστική).

Ερωτήματα που γεννώνται σχετικά με τις ετήσιες μαζικές πυρκαγιές στην Ελλάδα:

• Πού θεμελιώνεται η δήθεν τεράστια κλιματική αλλαγή, κυρίως μετά την πτώση του «Υπαρκτού» μέχρι σήμερα, και εάν πράγματι υπάρχει παρόμοια κλιματική μεταβολή, γιατί άραγε βασικά περιορίζεται στην Ευρώπη και μάλιστα ούτε καν όλη την Ευρώπη αφού δεν μιλά βέβαια κανένας (με εμπεριστατωμένα στοιχεία φυσικά) για κάποια τεράστια κλιματική μεταβολή στη Βόρεια Ευρώπη, από τη Ρωσία μέχρι τη Βρετανία κλπ.) αλλά ουσιαστικά μιλούν για κλιματική μεταβολή στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, τις οποίες πλήττουν και οι σημερινοί καύσωνες; Δεν μιλά βέβαια κανένας και για αντίστοιχους καύσωνες στη Βρετανία ή τη Ρωσία, τη Γερμανία κλπ., και δεν αποτελούν βέβαια «καύσωνα» 2-3 ζεστές μέρες στην Αγγλία κ.α. Γιατί άραγε δεν ακούμε για την ανάγκη τα σπίτια να εφοδιαστούν με κλιματιστικά κλπ. στη Βόρεια Ευρώπη, όπως γίνεται σήμερα σχετικά με τη Νότια Ευρώπη; Μήπως γιατί οι χώρες στη Βόρεια Ευρώπη δεν προσφέρονται για θερινό τουρισμό, τη νέα μεγάλη καπιταλιστική μπίζνα;

Περί "διεθνισμού" και εθνικής κυριαρχίας

Του Δημήτρη Μπελαντή 

Μερικά πράγματα πρέπει να είναι σαφή κι ας τα βάλουμε με τους πάντες.  

Εδαφική ακεραιότητα σημαίνει ούτε διεκδικούμε ούτε δίνουμε πιθαμή. Ο  Ανδρείας Παπανδρέου αυτό δεν έλεγε και σωστά μάλιστα; 

Είναι διεθνιστικό να δώσουμε το Καστελόριζο στην Τουρκία; Η την επήρεια των νησιών στην Τουρκία; Γιατί; Οποίος το πιστεύει ας βγει να το πει καθαρά.

Επιπλέον. Εδαφική κυριαρχία χωρίς χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο δεν υπάρχει. 

Επίσης δεν υπάρχει κυριαρχία χωρίς υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ και άλλα κυριαρχικά δικαιώματα ακόμη και καθαρά οικονομικά. Γιατί; 

Όχι για να τα πάρει ο Βαρδινογιάννης η η Exxon Mobil αλλά γιατί η προοπτική του έθνους κράτους σε αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση χρειάζεται και αυτούς τους πόρους. Ανάπτυξη με αριστερό ταξικό πρόσημο μόνο με ΑΠΕ δεν γίνεται. Ας βάλουν φίλτρα, ας πάρουν προστατευτικά μέτρα. Όμως, όχι εκ των προτέρων παραίτηση και παραχώρηση. 

Η λογική μια μικρή χώρα να παραιτηθεί πλήρως από την οικονομία των υδρογονανθράκων και μάλιστα σε μια συγκυρία που η ενέργεια είναι  μείζον γεωπολιτικό όπλο είναι λογική ανθρώπων καλοκάγαθων  η και κρετίνων.