Του Γιάννη Ραχιώτη
Βρεθήκαμε στη Βενεζουέλα, τρεις Έλληνες ανάμεσα σε 910 διεθνείς παρατηρητές των προεδρικών εκλογών της 28/7, προσκεκλημένοι της κυβέρνησης της χώρας. Στην ομάδα των παρατηρητών υπήρχαν εκπρόσωποι του ΟΗΕ, του ιδρύματος Κάρτερ, εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων, κρατικών φορέων, κοινωνικών οργανώσεων, δημοσιογράφοι, νομικοί κλπ από 100 περίπου χώρες. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στη Βενεζουέλα καλείται μεγάλος αριθμός διεθνών παρατηρητών γιατί οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους, παραδοσιακά αρνούνται να αναγνωρίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα είτε πρόκειται για προεδρικές είτε για βουλευτικές είτε για περιφερειακές εκλογές, εκτός αν έχει νικήσει η φιλοαμερικανική αντιπολίτευση. Αυτό συμβαίνει εδώ και 25 χρόνια, απ’ όταν εκλέχθηκε για πρώτη φορά πρόεδρος ο Ούγκο Τσάβες που απελευθέρωσε τη χώρα από τον έλεγχο των ΗΠΑ, ακολούθησε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση στην οικονομία.
Μετά από κάθε αμφισβήτηση του αποτελέσματος από τις ΗΠΑ και τους δορυφόρους, η τοπική φιλοαμερικανική αντιπολίτευση καλεί τις δυνάμεις της να βγουν στο δρόμο, αρχίζουν αποκλεισμούς λεωφόρων, κάψιμο αυτοκινήτων κλπ προσπαθώντας να επιβάλουν ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος και «πορτοκαλί επανάσταση». Αυτό που έχουν μέχρι σήμερα καταφέρει είναι ένα πραξικόπημα που κατέρρευσε σε τρεις ημέρες το 2002, και το 2018 μια… αυτοαναγόρευση σε πρόεδρο, σε κάποια πλατεία του Καράκας, μιας μαριονέτας των ΗΠΑ, του Γκουαϊντό που σήμερα τον έχουν οι ίδιοι σε ποινική έρευνα για κατάχρηση των χρημάτων που του διέθεσαν για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης. Με πρόσχημα όμως την αυτοανακήρυξή του κατέλαβαν την πρεσβεία της χώρας στην Ουάσιγκτων, κατέσχεσαν τα διυλιστήριά της που ήταν σε βορειοαμερικανικό έδαφος και τα αποθέματά της σε χρυσό που βρίσκονταν στα χέρια ξένων τραπεζών.
Από την εμπειρία μου ως δικαστικός αντιπρόσωπος επί 30 και πλέον χρόνια σε ελληνικές εκλογές μπορώ να πώ ότι, συγκρίνοντας με την Ελληνική εκλογική διαδικασία, η Βενεζουελάνικη παρέχει πολύ περισσότερες δικλείδες αποτροπής νοθείας: Ο βενεζουελάνος ψηφοφόρος για να ψηφίσει εκτός από την επίδειξη της ταυτότητάς του δίνει δύο φορές δακτυλικό αποτύπωμα: Μία ψηφιακά σε ειδικό on-line μηχάνημα, για αποτροπή διπλοψηφίας και μία φυσικά, πάνω στο πρωτόκολλο ψηφοφορίας για αποτροπή παραποίησής του. Στο παραβάν κάνει την επιλογή του σε ειδικό υπολογιστή ο οποίος του τυπώνει επιτόπου το αντίστοιχο ψηφοδέλτιο. Έτσι η επιλογή γίνεται ταυτόχρονα με φυσικό τρόπο (στην κάλπη) και με ψηφιακό (στον ειδικό υπολογιστή). Το ίδιο και η μετάδοση των αποτελεσμάτων, αφενός γίνεται αυτόματα με την ψηφιακή επιλογή του ψηφοφόρου, αφετέρου με την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων στην κάλπη ,που πρέπει να συμφωνεί με το ηλεκτρονικό αποτέλεσμα και το πρωτόκολλο ψηφοφορίας. Σε επίπεδο κεντρικής εκλογικής επιτροπής αλλά και σε κάθε εκλογικό τμήμα όλοι οι υποψήφιοι δικαιούνται να έχουν εκπροσώπους , επόπτες κλπ. Όπως ξέρουν όσοι ασχολούνται με τις εκλογές στην Ελλάδα, ίσως και ο απλός ψηφοφόρος, τέτοιες δικλείδες ασφαλείας ούτε καν τις έχουμε φανταστεί εδώ.
