Για την επέτειο του βασιλικού πραξικοπήματος και της έναρξης των Ιουλιανών του 1965, μια αναφορά στη συγκλονιστική κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα

Του Γιώργου Αλεξάτου

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΗΡΩΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝΕ

«Για ό,τι έπεσες, ήταν αλήθεια»

Νικηφόρος Βρεττάκος

Ήταν χιλιάδες αυτοί που ξενύχτησαν έξω από το σπίτι του Σωτήρη εκείνη τη νύχτα της Πέμπτης 22 προς Παρασκευή 23 Ιούλη 1965, πλημμυρίζοντας τους γύρω δρόμους και τα περιβόλια. Στην πλειονότητά τους νέοι και νέες, αλλά και μεγαλύτεροι. Σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, που ’χαν ζωντανές τις μνήμες από τότε, πριν δυο δεκαετίες, που ήταν κι αυτοί νέοι κι είχαν πάρει τα όπλα για τη λευτεριά και την προκοπή. Και πολλοί απ’ αυτούς πέρασαν χρόνια στις φυλακές και στα ξερονήσια. Και θυμόνταν τους συναγωνιστές τους που έπεσαν πολεμώντας, δολοφονήθηκαν από τις χίτικες συμμορίες ή στήθηκαν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ανάμεσά τους και μαυροντυμένες μανάδες, αδελφές, γυναίκες και κόρες εκείνων που περιφρόνησαν τον θάνατο, γιατί είχαν αγαπήσει με πάθος τη ζωή. 

Και βούρκωναν και έκλαιγαν, μικροί και μεγάλοι. Και κάποια στιγμή βγήκε έξω ο Θόδωρος, ο πατέρας, και ζήτησε να σταματήσουν τα μοιρολόγια.

Και τότε πιάσανε το τραγούδι, έτσι όπως συνηθιζόταν από πάντα να αποχαιρετιούνται οι ήρωες σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αντιλαλούσαν τα Σεπόλια, μέχρι πέρα στον Κηφισό και στον λόφο Σκουζέ, από τα τραγούδια του Θεοδωράκη, από τον «Επιτάφιο»:

«Γιε μου, ποια Μοίρα το ’γραφε και ποια μου το ’χε γράψει

τέτοιον καημό, τέτοια φωτιά, στα στήθεια μου ν’ ανάψει».

Και «σημαίες τώρα σε ντύσανε, παιδί μου εσύ κοιμήσου

κι εγώ τραβώ στ’ αδέρφια σου και παίρνω τη φωνή σου». 

Κι ακουγόταν μυριόστομο, από το «Ένας όμηρος», ξανά και ξανά:

«Ανάθεμα την ώρα, κατάρα στη στιγμή

σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί».

Κι αντηχούσαν τα γύρω περιβόλια και οι κήποι «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού»:

«Στα περβόλια μες στους ανθισμένους κήπους

σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό.

Και το Χάρο θα καλέσουμε

να πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί.

……………..

Στα περβόλια μες στους ανθισμένους κήπους

αν σε πάρω, Χάρε, στο κρασί

αν σε πάρω στο χορό και στο τραγούδι

τότε χάρισέ μου μιας νυχτιάς ζωή».

Μετρό και Εξάρχεια

Του Γιώργου Αλεξάτου

Πόσο θλιβερό είναι να μη φροντίζει να ενημερωθεί ο άλλος για κάποιο ζήτημα και να σπεύδει να κάνει τον έξυπνο, με βάση το τι μαθαίνει από τα κανάλια!

Παθαίνω πλάκα με κόσμο που έχει ως δεδομένο ότι οι αντιδράσεις για το μετρό στα Εξάρχεια προκύπτουν από την άρνηση να υπάρξει εκεί σταθμός. Αυτά ακριβώς, δηλαδή, που του λέει ο Πορτοσάλτε και ο Ευαγγελάτος. 

 

Δεν μπήκε καν στον κόπο να διαβάσει ένα κείμενο από τα δεκάδες που κυκλοφορούν κι εδώ μέσα, όπου γίνεται σαφές πως η αντίθεση έγκειται στη δημιουργία σταθμού στη μοναδική πλατεία της συνοικίας, άρα στην κατάργησή της. 

Όταν υπάρχει η εναλλακτική λύση, ο σταθμός να πάει καμιά διακοσαριά μέτρα πιο πέρα, στην Τοσίτσα, όπου θα έχει άμεση ανταπόκριση με την πολυσύχναστη Πατησίων και με το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Σιγά μη διαβάσει και σιγά μην τον νοιάζει αν αυτά που λέει έχουν καμιά βάση! Και σιγά μην ενδιαφέρεται ο χλιμίτζουρας για το αν υπάρχουν ή όχι πλατείες! 

Ντροπή μας

Του Γιώργου Αλεξάτου

Πριν λίγο ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ, σε συνεργασία με τη Γαλλία και τη Βρετανία, ξεκινούν πολεμική επίθεση κατά της Συρίας. Ο ιμπεριαλισμός δείχνει τα δόντια του, απειλώντας με γενικευμένη ανάφλεξη. Κι ο δολοφόνος Τσίπρας έχει δώσει το ελεύθερο, από Σούδα μέχρι Λάρισα. Με ενδεχόμενο αντάλλαγμα τίποτα βόμβες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Κι εμείς; 

Εμείς απουσιάζουμε. Εμείς ήμασταν λιγότεροι από χίλιοι πεντακόσιοι χθες έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Κάπου χίλιοι του ΚΚΕ και καμιά πεντακοσαριά από όλη την υπόλοιπη Αριστερά. Με σχετικά μαζικές οργανώσεις της να εκπροσωπούνται από δυο, τρία, το πολύ πέντε άτομα η καθεμιά. Με τρανταχτές απουσίες ανθρώπων που ολημερίς κάνουν εδώ μέσα θόρυβο υπέρ της ειρήνης, υπέρ του διεθνισμού, κατά του πολέμου κ.λπ. κ.λπ.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι πλειστηριασμοί θα είναι ο πολιτικός τάφος της συμμορίας των πλουσιόπαιδων που μας κυβερνάει

Του Γιώργου Αλεξάτου

Σύσσωμη η κοινοβουλευτική αλητεία που στηρίζει την κυβέρνηση του αμόρφωτου κοινωνικού δολοφόνου θα ψηφίσει να μας βάζουν φυλακή όταν πηγαίνουμε να εμποδίσουμε πλειστηριασμούς ή όταν γράφουμε κάτι που κάποιος μπορεί να το θεωρήσει απειλητικό κ.λπ. κ.λπ.

Από την ίδια μέρα χιλιάδες από μας θα γράφουμε σκόπιμα ώστε να προκαλέσουμε διώξεις και φυσικά, την πρώτη κιόλας Τετάρτη που θα γίνουν πλειστηριασμοί, θα μαζευτούν στα Ειρηνοδικεία όσοι δεν έχουν μαζευτεί ποτέ μέχρι τώρα. Καθώς θα κατέβει και κόσμος μόνο και μόνο από φιλότιμο.

Κι εκεί είναι που θα εξευτελιστεί πλήρως η κυβέρνηση του αμόρφωτου κοινωνικού δολοφόνου. Αν διατάξει τη σύλληψη χιλιάδων πολιτών, που σημαίνει πως θα ξεσπάσουν μάχες έξω από κάθε Ειρηνοδικείο και
έξω από κάθε Αστυνομικό Τμήμα, ενώ θα έρχονται μπάτσοι να μας πιάνουν και στα σπίτια μας λόγω απειλητικών κειμένων, το βέβαιο είναι πως μέσα σε λίγες μέρες θα καταρρεύσει κάτω από την έκρηξη της λαϊκής οργής.

Ρεζίλια...20 νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν σόου ανεμπόδιστοι έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία!

Του Γιώργου Αλεξάτου

ΛΙΓΗ ΤΣΙΠΑ, ΡΕ!

Είχατε δει ποτέ διαδηλωτές να πλησιάζουν την είσοδο της αμερικάνικης πρεσβείας, από την οποία να απουσιάζουν πλήρως τα ΜΑΤ; Εγώ έχω να το δω από τις 21 Απριλίου 1975, όταν επιτέθηκε το ΕΚΚΕ στην πρεσβεία και από τότε σε κάθε πορεία και διαδήλωση η περιφρούρησή της είναι ασφυκτική και προκλητική.

Σήμερα έγινε εξαίρεση και η Νεολαία Σύριζα, καμιά εικοσαριά όλα κι όλα άτομα, σχεδόν στο σύνολό τους διορισμένα, και διαδήλωσαν και κρέμασαν και πανό!

Για ποιο λόγο; 

Για να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική του Τραμπ κατά των μεταναστών, όπως εκφδηλώνεται και με το τείχος που υψώνεται στα σύνορα με το Μεξικό.

Ντροπή σας, ρε υποκριτές! Ντροπή και αίσχος! 

Αν το καλοσκεφτείς, στην Ελλάδα ο σοσιαλισμός έχει οικοδομηθεί

Του Γιώργου Αλεξάτου

Αν το καλοσκεφτείς, στην Ελλάδα ο σοσιαλισμός έχει οικοδομηθεί κι ανοίγουμε πανιά για τον κομμουνισμό:

- Οι τράπεζες είναι πλέον κοινωνικοποιημένες, με μέτοχο όλο τον λαό που πληρώνει για τη λειτουργία τους. Επιπλέον, τείνουν προς κατάργηση, λόγω έλλειψης καταθέσεων, ενώ ταυτόχρονα εξαφανίζεται και το χρήμα και η αγορά.

- Στο πλαίσιο της διεθνιστικής αλληλεγγύης, πρώτη η Ελλάδα αρνείται τη σοβινιστικής έμπνευσης εθνική κυριαρχία σε αεροδρόμια, λιμάνια και ό,τι άλλο απέδιδε οικονομικά αποκλειστικά σε Έλληνες.

- Το εκπαιδευτικό σύστημα, βασικός μηχανισμός αναπαραγωγής της αστικής ιδεολογίας και ταξικής ένταξης των νέων, βαίνει προς διάλυση.

Μέρες δόξας ζουν οι ένστολοι χρυσαυγίτες επί ημερών Τσίπρα!

Του Γιώργου Αλεξάτου

Μέρες δόξας ζουν οι ένστολοι χρυσαυγίτες επί ημερών Τσίπρα!

Σήμερα έπνιξαν την πλατεία Συντάγματος στα χημικά, επιχειρώντας να διαλύσουν το μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο.

Χθες είχαν μπει στην υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ, περιφρουρώντας το μπλοκ του στην πορεία του Πολυτεχνείου. Πριν μια βδομάδα μακέλεψαν τους απλήρωτους εργάτες στα Γιάννενα.

Χάθηκε η επανάσταση...

Του Γιώργου Αλεξάτου

Όταν στις 29 Αυγούστου 1949 έπεφτε ο Γράμμος και τα τελευταία τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας περνούσαν το Κάμενικ και έπαιρναν τον δρόμο της πολύχρονης πολιτικής προσφυγιάς, δεν επήλθε ειρήνη στον τόπο. Κι ας λένε οι ανιστόρητοι.

Οι εκτελέσεις συνεχίζονταν μέχρι το 1955. Χιλιάδες στέναζαν στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα ξερονήσια του Αιγαίου. Ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες και Ελληνίδες βρέθηκαν μετανάστες στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, στην εικοσαετία που ακολούθησε.

Πολίτες α΄και β' κατηγορίας, αστυνομοκρατία, δολοφονίες. Και επιστέγασμα, η χούντα των μαύρων συνταγματαρχών.

Δεν επήλθε ειρήνη το 1949. Ούτε ήμασταν τυχεροί που χάσαμε και νίκησαν οι μαυραγορίτες και δωσίλογοι της Κατοχής, ο Μποδοσάκης, ο βασιλιάς και οι Αμερικάνοι προστάτες τους...

Οι μεγάλοι ηγέτες

Του Γιώργου Αλεξάτου

Κορυφαίος νεοέλληνας πολιτικός θεωρείται ο Ελευθέριος Βενιζέλος και όλες οι αναφορές στο πρόσωπό του επικεντρώνουν στο αναγεννητικό έργο που ανέλαβε και έφερε σε πέρας κατά την πρώτη δεκαετία της πρωθυπουργίας της. Όσο κι αν διαφωνεί κάποιος -κι εγώ μαζί- με την επεκτατική πολιτική που συνόδευσε αυτή την περίοδο. Κανένας δεν τον εγκωμιάζει για την τετραετία 1928-32, όταν κύριο στοιχείο της πολιτικής του ήταν η εδραίωση ενός καθεστώτος συντηρητικού σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.

Θα τα ομολογήσουμε όλα. Εμείς είμαστε ...

Του Γιώργου Αλεξάτου

 Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι; Ε, όχι, λοιπόν! Θα τα ομολογήσουμε όλα, αφού, άλλωστε, τα ξέρουν ήδη τόσοι και τόσοι:

Εμείς, οι συνωμότες της δραχμής, είμαστε που παρασύραμε το 61,5% του λαού να ψηφίσει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, ώστε να αγριέψουν οι ξένοι δανειστές και να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να ψηφίσει νέο μνημόνιο, για να την καταγγείλουμε μετά και να εμφανιστούμε ως οι μόνοι γνήσιοι αριστεροί.

Εμείς είμαστε που καθόμασταν επί ώρες με οργανωμένες βάρδιες μπροστά από τα ΑΤΜ για να αγανακτήσει ο κόσμος με το ευρώ και να απαιτήσει την επιστροφή στη δραχμή.

Εμείς είμαστε που βάλαμε την Κωνσταντοπούλου να συγκροτήσει επιτροπή για τς γερμανικές αποζημιώσεις ώστε να ανακάμψει το αντιγερμανικό αίσθημα των οικογενειών των θυμάτων Κατοχής.

Καλοπροαίρετες ερωτήσεις αν και ίσως αφελείς

Του Γιώργου Αλεξάτου

Αν η επιμονή στην υλοποίηση του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται ιδεοληψία, να υποθέσουμε πως το πρόγραμμα αυτό χαρακτηριζόταν από ιδέες εξωπραγματικές; Και αν ναι, με ποιο δικαίωμα ζητήθηκε η ψήφος του ελληνικού λαού για την εφαρμογή μιας πολιτικής που δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα υλοποίησής της;

Αν το νέο που φέρνει ετούτη η κυβέρνηση εκπροσωπείται από διεθνείς εγκληματίες, όπως η Έλενα Παναρίτη, προς τι οι προεκλογικές διακηρύξεις για απαλλαγή από πρόσωπα διεφθαρμένα και κοινωνικά ανάλγητα;

Και ξέρεις γιατί σε θεωρώ κακομοίρη;

Του Γιώργου Αλεξάτου 

Και ξέρεις γιατί σε θεωρώ κακομοίρη;

Γιατί, βρε φουκαρά, αντιμετωπίζεις ως έγκλημα αυτό που σου πλασάρουν τα κανάλια. Μια κατάληψη, μια σπασμένη βιτρίνα τράπεζας, έναν κάδο που καίγεται στα Εξάρχεια.

Σε θεωρώ κακομοίρη γιατί κλεισμένος μέσα στους τέσσερις τοίχους και καθισμένος στον καναπέ σου, αγνοείς τι συμβαίνει στην κοινωνία που ζεις.

Γιατί δεν έχεις ιδέα από εγκληματικότητα. Δεν ξέρεις πως οι μεγαλοσυμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος δεν βρίσκονται μεταξύ των 18χρονων που κάνουν καταλήψεις και καίνε κάδους. Δεν σου περνάει από το μυαλό ότι το οργανωμένο έγκλημα -το μεγαλεμπόριο ναρκωτικών και γυναικών, η προστασία μαγαζιών της νύχτας, οι οργανωμένες διασπαθίσεις δημοσίου χρήματος κ.λπ. κ.λπ.- έχει χώρους προέλευσης που ποτέ δεν θα τους αναφέρουν τα κανάλια που σε μαθαίνουν να σκέφτεσαι και να εκφέρεις και άποψη.

18 Μαρτίου 1991 ... Τι κάθομαι και θυμάμαι κι εγώ!

Του Γιώργου Αλεξάτου

18 Μαρτίου 1991. Ο Χαρίλαος Φλωράκης παρατείται από τη θέση του προέδρου του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, στην οποία ανέρχεται η Μαρία Δαμανάκη. Τόπο στα νιάτα! Ανανέωση! Τόλμη και γοητεία!


Τι εποχές κι αυτές!


Να έχουν πάρει το 13% τον Ιούνιο 1989 και να το έχουν κάνει 11% τον Νοέμβριο και 10% τον Απρίλιο 1990.



Να μην τολμάς να ασκήσεις κριτική στη συγκυβέρνηση Τζανετάκη και στην Οικουμενική του Ζολώτα, γιατί θα σε κατακεραύνωναν που ήθελες την Αριστερά στη γωνία και δεν έβλεπες τις λαμπρές προοπτικές που ξανοίγονταν!



Ακόμη περισσότερο αν τολμούσες να πεις κάτι για τον Γκορμπατσόφ ή τον Γέλτσιν! Αντισοβιετικό σε ανεβάζανε, αντικομμουνιστή σε κατεβάζανε, αυτοί οι ίδιοι που και παλιότερα σου πρόσαπταν τους ίδιους χαρακτηρισμούς, επειδή ασκούσες κριτική στον Μπρέζνιεφ!



Ποιος Κολοκοτρώνης και ποιος Καραϊσκάκης;

Του Γιώργου Αλεξάτου

Σ” ακούω πολλές φορές να λες πως όλα κρίνονται πολύ μακριά από σένα κι από μένα. Κάπου ψηλά, σε χώρους και κύκλους ξένους για μας και τη ζωή μας. Δικαιολογείς, έτσι, την αδιαφορία σου για όλ” αυτά που όπως υποστηρίζεις δεν έχουν κανένα νόημα: συλλογικές αντιστάσεις, κινητοποιήσεις, κοινωνικούς αγώνες. Τα βρίσκεις μάταια και κρυφογελάς για την αυταπάτη μας ότι μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο στην αλλαγή της ζωής μας.

Εσύ δεν πιάνεσαι κορόιδο. Αφού ακόμα και η χούντα θα έπεφτε και χωρίς Πολυτεχνείο, αρκεί να το ήθελαν οι Αμερικάνοι. Αφού και οι Γερμανοί θα έφευγαν και χωρίς αντάρτικα, αρκεί να τα κατάφερναν οι Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν. Χωρίς τους λαούς. Χωρίς τα κινήματα Αντίστασης.

Είσαι βέβαιος για όλ” αυτά. Το λες και το ξαναλές. Μου μένει όμως μια απορία.
Αφού όλα κρίνονται εκεί ψηλά και κάπου αλλού, γιατί, ρε φίλε, υμνολογείς κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι Καραϊσκάκηδες; Κανονικά και σύμφωνα με τη λογική σου, κάπου αλλού κρίθηκε και τότε το αν θα απελευθερωνόταν αυτός ο τόπος. Κάπου ψηλά και μακριά. Χωρίς Μεσολόγγια και Δερβενάκια και Αλαμάνες και Γραβιές.