Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΛΙΕΝΤΕ Σ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΛΙΕΝΤΕ Σ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Σαλβαδόρ Αλιέντε: Μαρξιστής, επαναστάτης, δημοκρατικός

Της Νόρας Ράλλη
«Η ιστορία είναι δική μας. Γράφεται από τους λαούς. H πρόοδος της κοινωνίας δεν σταματά με εγκλήματα». ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΑΛΙΕΝΤΕ (26 Ιουνίου 1908 - 11 Σεπτεμβρίου 1973) 
Σαλβαδόρ Αλιέντε... Επαναστάτης μαρξιστής, με κουστούμι και γραβάτα, γιατρός στο επάγγελμα (σπούδασε ιατρική γιατί ήθελε να βοηθά ανήμπορους και φτωχούς ανθρώπους που δεν είχαν καμιά δυνατότητα περίθαλψης στο ανάλγητο αμερικανόφιλο καθεστώς που κυβερνούσε τη χώρα του, τη Χιλή, από τα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα μέχρι να έρθει ο ίδιος στην εξουσία), φίλος του Φιντέλ Κάστρο, που ποτέ ωστόσο δε δέχθηκε να κάνει χρήση των όπλων που του έδινε για την επανάσταση, ειρηνιστής και δημοκράτης.
Όταν ο λαός (εκατομμύρια κόσμου) τού φώναζε να διαλύσει τη Βουλή, που ήταν ήδη πουλημένη στη CIA, ο ίδιος αρνούνταν να κινηθεί αντιδημοκρατικά, με όποιο κόστος. Και πράγματι, το κόστος ήταν πολύ μεγάλο: ο δικός του θάνατος στις 11 του Σεπτέμβρη 1973 και η δικτατορία του Πινοσέτ, από την οποία οι πληγές στη χώρα αιμορραγούν ακόμη. Χιλιάδες αγνοούμενοι νεκροί, ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και καταστροφή της εργατικής τάξη και όλα αυτά για να διατηρηθεί η «τάξη» και η «ηθική» του αμερικανικού καπιταλιστικού και αντικουμουνιστικού φυσικά, προτύπου.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Φονιάδες των λαών... ΔΕΝ ξεχνάμε!

Αυτή είναι η δική μας 11η του Σεπτέμβρη! 
Δεν ξεχνάμε... Δεν συμβιβαζόμαστε... Δεν συγχωρούμε!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Το όνομα μιας χώρας ή ενός ανθρώπου που έκανε το χρέος του

Του Εδουάρδο Γκαλεάνο
Στη μεξικάνικη οροσειρά του Ναγιαρίτ υπήρχε μια κοινότητα που δεν είχε όνομα. Αιώνες τώρα οι Ινδιάνοι Ουιτσόλ προσπαθούσαν να βρουν ένα όνομα για την κοινότητά τους. Ο Κάρλος Γκονσάλες το βρήκε τελείως τυχαία.
Είχε πάει στην πόλη Τεπίκ να αγοράσει σπόρους και να επισκεφθεί τους συγγενείς του. Περνώντας από ένα σκουπιδότοπο, μάζεψε ένα πεταμένο βιβλίο. Ο Κάρλος είχε μάθει να διαβάζει τη γλώσσα της Καστίλης πριν από πολλά χρόνια, και τα κατάφερνε κουτσά στραβά. Κάθισε σε μια σκιά και άρχισε να αποκρυπτογραφεί τις σελίδες. Το βιβλίο μιλούσε για μια χώρα με ένα παράξενο όνομα, η οποία ο Κάρλος δεν ήξερε πού βρισκόταν, αλλά σίγουρα ήταν πολύ μακριά από το Μεξικό, και μιλούσε για μια ιστορία που συνέβη πριν από μερικά χρόνια.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος του Σαλβαδόρ Αλιέντε

Στις 11 Σεπτέμβρη του 1973, ο πρόεδρος της Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας της Χιλής, Σαλβαντόρ Αλιέντε, βρίσκεται νεκρός. Αυτοκτόνησε (πολλοί λένε ότι δολοφονήθηκε) καθώς οι δυνάμεις του, φίλου των Αμερικάνων, δικτάτορα πολιορκούσαν το προεδρικό μέγαρο. Τη μέρα αυτή τερματίστηκε το πείραμα του δημοκρατικού περάσματος στον Σοσιαλισμό και έγινε η έναρξη μιας από τις πιο σκληρές δικτατορίες της σύγχρονης ιστορίας που αποτέλεσε ένα άλλο πείραμα, αυτό των πιο αντιλαϊκών νεοφιλελεύθερων πολιτικών. 
Δημοσιεύουμε σήμερα δύο πολύ σημαντικές μεταφράσεις. Η πρώτη είναι η πρώτη ομιλία του Αλιέντε στο Χιλιανό Κοινοβούλιο μετά την εκλογή του, που βρίσκεται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Είναι ένα σημαντικό πολιτικό κείμενο που παρουσιάζει εκτενώς το κυβερνητικό πρόγραμμα. Η δεύτερη είναι ο τελευταίος λόγος του προς το Χιλιανό λαό, λίγες ώρες πριν τον θάνατο του. 



Πρώτη ομιλία του Αλιέντε στο Χιλιανό Κοινοβούλιο μετά την εκλογή του.

Εισαγωγή
Εμφανιζόμενος ενώπιον σας σε εκπλήρωση του συνταγματικού διατάγματος, θέλω να αποδώσω διπλή σημασία σε αυτό το μήνυμα. Είναι το πρώτο μήνυμα μιας Κυβέρνησης η οποία μόλις έχει αναλάβει τα καθήκοντα και ανταποκρίνεται σε ένα μοναδικό κάλεσμα στη πολιτική μας ιστορία.

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Μια κυβέρνηση της αριστεράς στη Χιλή (1970-1973) (video)

40 χρόνια μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

Αμέσως μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στις 11 Σεπτέμβρη 1973 υπήρξε μια συσπείρωση της χιλιάνικης και της παγκόσμιας αριστεράς κατά της φρίκης της δικτατορίας. Όμως πρωτύτερα, στα τρία χρόνια της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, 1970-73, υπήρχαν πολλές διαφωνίες μέσα στο αριστερό στρατόπεδο της μεγάλης «μάχης της Χιλής». Επιπλέον, για πολλά χρόνια, η ευθύνη για την ήττα αποδιδόταν από αρκετούς σε εκείνες τις διαφωνίες ή στα λάθη τακτικής και στρατηγικής της Λαϊκής Ενότητας (Λ.Ε). Εάν ρίξουμε μια πιο ψύχραιμη ματιά, σήμερα 40 χρόνια μετά το βομβαρδισμό του προεδρικού μεγάρου της Χιλής, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν ήταν οι εσωτερικές αδυναμίες που έφταιξαν για την ήττα αλλά μάλλον η «υπεροπλία» και η μεγαλύτερη ισχύς του αντίπαλου. Επίσης από την απόσταση του χρόνου θα διαπιστώσουμε ότι οι επιτυχίες της αριστερής κυβέρνησης ήταν εντυπωσιακές και πολύ περισσότερες από τις αποτυχίες. Η κριτική για τις ευθύνες της ήττας βασίζεται ακριβώς σ’ αυτές τις επιτυχίες. Εφόσον επί τρία «ατέλειωτα» χρόνια απίστευτων καθημερινών αλλαγών και συγκρούσεων στην κοινωνία της Χιλής, το κίνημα της Λαϊκής Ενότητας κατάφερε αυτά που κατάφερε χωρίς να ανατραπεί, θα μπορούσε να είχε νικήσει. Μερικοί υποστήριξαν ότι δεν θα μπορούσε. Άλλοι επικέντρωσαν στη δύναμη που έχουν οι κάννες και ότι ήταν ζήτημα όπλων. Ωστόσο στην κοντινή Αργεντινή ηττήθηκε λίγο αργότερα και αυτή η άποψη. Στις κουτσομπολίστικες στήλες μπορεί να διαβάσουμε για τη διαμάχη περί του αν αυτοκτόνησε ή σκοτώθηκε ο Αλιέντε, για το αν έπινε ή δεν έπινε ουίσκι και άλλες θεωρίες που έχουν στόχο να μειώσουν την αξία της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας και της προσωπικότητας του προέδρου της. Δεν έχει νόημα να κάνουμε μαντείες και «μετά Χριστόν» προφητείες, η συζήτηση αυτή κράτησε πολλά χρόνια και αποδείχτηκε άγονη.