Σε αποχή από τις ευρωεκλογές καλεί το ΚΚΕ (μ-λ)

«Είναι ένας θεσμός επικύρωσης των αντιδραστικών πολιτικών της ΕΕ, των συμβουλίων κορυφής και των υπουργών»

Το στέλεχος του ΚΚΕ (μ-λ), Δημήτρης Παυλίδης, ανέλυσε τη θέση της αποχής από τις ευρωεκλογές, σε εκδήλωση που έγινε σήμερα στην πλατεία Καμάρας της Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζοντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τις άμεσες γενικές εκλογές που γίνονται γι’ αυτό, στα κράτη – μέλη της Ένωσης «μια σχεδιασμένη επιχείρηση για να φιλοτεχνηθεί ένα δημοκρατικό πρόσωπο στην αντιδραστική συμμαχία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων».

«Είναι ένας θεσμός επικύρωσης των αντιδραστικών πολιτικών της ΕΕ, των συμβουλίων κορυφής και των υπουργών. Μια “σφηκοφωλιά” που νομιμοποιεί τις πολιτικές ενάντια στα κινήματα κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης και προωθεί τον αντι-κομμουνισμό. Ένας θεσμός που έχει καταρρακωθεί από την αρχή σχεδόν της ύπαρξής του στα μάτια των ευρωπαϊκών λαών και γι’ αυτό αντιμετωπίζει την πλήρη απαξίωση με τα αυξημένα ποσοστά αποχής για την εκλογή των μελών του», ανέφερε και πρόσθεσε πως «όλα αυτά τα χρόνια της βαρβαρότητας των μνημονίων ταυτίστηκε με τις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές. Δεν είναι απλά ένα “νεκροταφείο ελεφάντων”, ακριβοπληρωμένων βουλευτών που ξέρουν μόνο να χειροκροτούν να προσυπογράφουν αλλά είναι ένα σώμα υποστηρικτών και προπαγανδιστών της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ιδέας που δεν έχει καμία σχέση με το διαχρονικό αίτημα κι ανάγκη συναδέλφωσης των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης».

Σημειώσεις – Αναφορές πάνω σε ζητήματα της παλινόρθωσης

Η εισήγηση του Στέλιου Μανούσακα, στελέχους του παλαιού ΚΚΕ(μ-λ), στη συζήτηση της δεύτερης μέρας του διήμερου για τη Μ.Π.Π.Ε. με θέμα: Τομές και προτάσεις που προώθησε η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανασταση στην παραγωγή και την κοινωνία, αντιμαχόμενη τη γραμμή της παλινόρθωσης.
Βιώνουμε τις επιπτώσεις από το πισωγύρισμα, την αποτυχία, την κατάρρευση δύο μεγάλων νικηφόρων και ελπιδοφόρων προλεταριακών επαναστάσεων του πρώτου μισού του ΧΧ αιώνα. Δεν είναι λίγο, γιατί οι επιπτώσεις παγκοσμίως και σε όλα τα επίπεδα είναι τεράστιες! Το πώς και το γιατί αυτών των ιστορικών ανατροπών δεν μπορεί ακόμη να ερμηνευθεί πλήρως με μεγάλη θεωρητική και πολιτική πειστικότητα και επάρκεια. Προχωράμε με προσεγγίσεις, λοιπόν, με πολλά κενά και ασάφειες.
Όλοι ασφαλώς έχουν κατανοήσει πως, παρά τις όποιες σκόρπιες μικρές ή μεγαλύτερες αναλαμπές εδώ κι εκεί, το παγκόσμιο εργατικό και επαναστατικό κίνημα βρίσκεται σε μια περίοδο ήττας και μπροστά σε  μια σοβαρή κατάσταση αδιεξόδου, και επιπλέον με ανεπαρκή γνώση των πραγματικών όρων όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Η εικόνα αυτή μπορεί να οδηγήσει το παγκόσμιο εργατικό και λαϊκό κίνημα σε μια συμπεριφορά πλήρους εξάρτησης και ενσωμάτωσης μπροστά στις νέες ισχυρές διαταραχές, ανακατατάξεις και κρίσεις των ενδοϊμπεριαλιστικών συσχετισμών δύναμης που – όπως μας διδάσκει η πείρα – μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε πιο σοβαρές συγκρούσεις και ακόμη σε μια νέα παγκόσμια σύρραξη.

Έχω υποστεί bullying (εκλογικό)!

Περί χρήσιμης, έντιμης κλπ ψήφου

Του Δημήτρη Μάνου

Είμαι θύμα bullying! Το γλύτωσα το 1981 το εκβιαστικό δίλημμα της ψήφου που θα πήγαινε στη δεξιά (αν δεν ψήφιζα ΠΑΣΟΚ) και που θα πήγαινε στο ΠΑΣΟΚ ,αν δεν ψήφιζα ΚΚΕ για να πάρει το 17% , να μπει στη δεύτερη κατανομή και να πιέζει το ΠΑΣΟΚ . Τότε δεν ψήφιζαν οι δεκαοκτάρηδες. Και έχασα την ευκαιρία να ρίξω την «χαμένη» ψήφο στην  Επαναστατική αριστερά.

Δεν το γλύτωσα όμως το 1985 που αν δεν ψήφιζα ΠΑΣΟΚ δεν θα έρχονταν οι καλύτερες της… επίθεσης και δε θα ξεκινούσε την πολιτική του καριέρα ο Σημίτης ως Υπουργός οικονομικών αλλά  και αν δεν ψήφιζα ΚΚΕ δεν θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι αγώνες που όπως έλεγε εκείνο το ανεκδιήγητο σύνθημα θα ήταν η απάντηση «από εδώ και μπρος». Δηλαδή μέχρι τότε ποια ήταν η απάντηση;

Το `89 τι να πεις, αν δεν υποστήριζα κριτικά τον ενιαίο Συνασπισμό της επίσημης αριστεράς δεν θα μπορούσαν να ασκήσω πίεση στο ΚΚΕ που συμμετείχε στο Συνασπισμό για να πιέσει το ΠΑΣΟΚ μέσω της σύμπραξης με τη δεξιά και να γίνει η κάθαρση του πολιτικού σκηνικού από τα… αριστερά, ουφ τόπα! (η παράγραφος διαβάζεται απνευστί και δίχως κώματα). Παρόλο βέβαια που δεν υπέκυψα στο booling όσοι τελικά το υπέστησαν βλαστήμησαν την ώρα και τη στιγμή. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ μέσα στον θάλαμο (ήμουν τότε φαντάρος) από τις φωνές και τα τουτττ σχόλια των στρατευμένων κνιτών που κοιμήθηκαν το βράδυ με τον ενιαίο συνασπισμό της αριστεράς κορώνα στο κεφάλι τους και το πρωί ξύπνησαν με ένα Μητσοτάκη στο… σβέρκο.

«Μας μαυρίζετε την ψυχή» (εσείς οι μουλούδες)...

Προεκλογική ωδή για έναν αισιόδοξο… πεσιμισμό.

Του Δημήτρη Μάνου

«Μας μαυρίζετε την ψυχή. Δεν μας αφήνετε να χαρούμε το όνειρο.

Το λιγότερο να θεωρήσουμε τη νίκη της αριστεράς στις τελευταίες εκλογές ως λαϊκή νίκη που θα επιτάχυνε την πορεία της μετάβασης σε ένα πρόγραμμα ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, που θα μπορούσαμε βέβαια να το προχωρήσουμε ύστερα από την υπαναχώρηση της ηγεσίας κάνοντας ρήξεις «από τα κάτω» (εθνικοποίηση τραπεζών, έξοδος από το ευρώ, εργατικό έλεγχος), ή έστω να γλεντήσουμε την επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ως την αρχή για να πάμε αυτό το ΌΧΙ μέχρι τέλους!

Μα τι θέλετε τέλος πάντων να επιβεβαιώνεστε μέσα από την καταστροφή; Και τώρα κάθεστε και ανοίγετε σαμπάνιες για το τέλος των «μεταβατικών προγραμμάτων», μεμψίμοιροι και χαιρέκακοι».

Θα μπορούσε να προσυπογράψει μία τέτοια κριτική ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου που κινείται από τις παρυφές του Σύριζα μέχρι της παρυφές της Λαϊκής Ενότητας και της Ανταρσίας.

Ένα τυπικό δείγμα της διαμορφωμένης μέσης συνείδησης στο μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς πλην ΚΚΕ (που κατά τα τελευταία λεγόμενα του δεν είναι αριστερά άλλα κομμουνιστικό κόμμα). Γιατί κακά τα ψέματα οι ηγεσίες παίζουν το ρόλο τους αλλά ταυτόχρονα έχει διαμορφωθεί και ένα βολικό «σώμα» απόψεων μεγάλων ευκολιών σε μεγάλο κομμάτι του κόσμου της αριστεράς.

Όπως όμως έχει ξαναγραφτεί ρεαλισμός είναι η αναγνώριση της πραγματικότητας και όχι η υποταγή σε αυτήν δηλαδή η ταύτιση με την πραγματικότητα. Γιατί η υποταγή και η ταύτιση με την πραγματικότητα γεννά την ανάγκη της διαφυγής από αυτήν με άλματα… εκτός πραγματικότητας.

«Μας πάνε σε εκλογές για να φέρουν το λαό στα μέτρα τους»

Με μαζική συμμετοχή στο δρόμο ο λαός θα ανατρέψει την επίθεση, για να κατακτήσει δικαιώματα, για να σπάσει τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και για να γίνει αφέντης στη χώρα του, σημειώνουν τα κόμματα ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ.

Στην ανακοίνωσή τους τονίζουν ότι πρέπει να «μαυρίσουμε τις καινούριες και παλιές πολιτικές δυνάμεις της εξάρτησης και του κεφαλαίου» και να «γυρίσουμε την πλάτη στις αυταπάτες και το συμβιβασμό» για μια «Ελλάδα ειρηνική, δημοκρατική, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική».

«Στηρίζουμε-δυναμώνουμε τις δυνάμεις της αντίστασης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και της ελπιδοφόρας προοπτικής για το λαό», επισημάνει το κείμενο.

Μ-Λ ΚΚΕ: Η «Λαϊκή Ενότητα», μια νέα παραλλαγή της πολιτικής αυταπάτης περί «αριστερού κυβερνητισμού»

Λίγες μόλις μέρες πριν η "Αριστερή Πλατφόρμα" αντιμετώπιζε τη μνημονιακή υπογραφή Τσίπρα περίπου σαν ένα «πολιτικό παράπτωμα» που θα παλέψει να το διορθώσει ή όπως το είπε ο Π. Λαφαζάνης «θ’ αγωνιστώ το νέο μνημόνιο να γίνει μικρή παρένθεση για την κυβέρνηση».

               

Σήμερα, μετά και την απομάκρυνση των στελεχών της από τις υπουργικές θέσεις, την προκήρυξη πρόωρων εκλογών και τη δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας, η «Αριστερή Πλατφόρμα» επιχειρεί να εξαγνιστεί για τη συνέργεια που έχει επιδείξει στην πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οδήγησε ως το σημείο να φορτώνει τον ελληνικό λαό με νέα μνημονιακά μέτρα.

Η διαπραγμάτευση σημαίνει υποταγή, έξω από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ η προοπτική

Αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της πολιτικής της γραμμής βρίσκεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δύο μόλις εβδομάδες μετά από τις εκλογές. Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία της ΕΕ, με προεξάρχοντες τους γερμανούς ιμπεριαλιστές, έχουν ήδη κάνει ξεκάθαρο ότι δεν θα ανεχτούν την παραμικρή παρέκκλιση από το πακέτο των μνημονιακών δεσμεύσεων που συνυπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και οι πιέσεις για την πιστή εφαρμογή των δεσμεύσεων αυτών είναι ήδη μεγάλες, αγγίζοντας τα όρια του ωμού εκβιασμού.

Τα αρπακτικά της ΕΕ αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά, όπως κάνουν χωρίς σταματημό τα τελευταία χρόνια, ότι αυτή η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία έχει φτιαχτεί μόνο και μόνο για να λεηλατεί δικαιώματα και κατακτήσεις, για να ξεζουμίζει τους λαούς της, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου και των μονοπωλίων. Η ΕΕ, στο όνομα της οποίας ορκίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν αποτελεί διέξοδο για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά μία από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων αυτών. Και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλει με το παραπάνω στο να ενισχυθούν τα δεσμά εξάρτησης της χώρας μας από τη λυκοσυμμαχία αυτή, να σφίξει ακόμη περισσότερο η θηλιά γύρω από το λαιμό του λαού. Και επιπλεόν αναπαράγει την αυταπάτη ότι η ΕΕ των ιμπεριαλιστών μπορεί να αλλάξει και η χώρα μας να είναι ισότιμη και ανεξάρτητη μέσα σε αυτή.

Ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση...

Ποιοι είμαστε εμείς οι «μουλούδες». Να συστηθούμε, λοιπόν

Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr

10λεπτο προεκλογικό σποτ ΚΚΕ(μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ

Συνέντευξη των ΚΚΕ (μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ στην ελεύθερη ΕΡΤ

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη των δυο ιστορικών κομμάτων που συμπορεύονται εκλογικά από το 2012. Στη συνέντευξη γίνεται μια πολύ καλή και ουσιαστική κριτική στο ΚΚΕ με παράδειγμα τη στάση του στην απεργία της ΟΛΜΕ. Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ (μ-λ) λέει πως πρέπει να απαντήσει στο λαό το ΚΚΕ γιατί ήταν ενάντια στην απεργία των καθηγητών. Δεν περνάς στη λαϊκή εξουσία με αερογέφυρα, συνεχίζει. Στη λαϊκή εξουσία θα περάσει ο λαός μέσα από αγώνες ανατροπής και όχι με αγώνες που φτάνουν σε ένα όριο και σταματάνε.

Τα σημεία που διαφοροποιούν τη σημαία μας από όλους τους άλλους

Του Θανάση Τσιριγώτη

Η πολιτική συνεργασία του Μ–Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ (μ-λ) που κατέληξε και στην κοινή εκλογική εμφάνιση είναι γεγονός. Για την ακρίβεια αποτελεί δείγμα της πολιτικής κινητικότητας στ’ αριστερά, αν εξαιρέσουμε τη βουβή προσχώρηση – πολλές φορές άνευ όρων - στον ΣΥΡΙΖΑ.
Χαιρετίζουμε τον κοινό πολιτικό βηματισμό που δεν είναι εύκολος αν μετρήσουμε τριάντα χρόνια παράλληλης δράσης των δύο οργανώσεων.
Μέσα σε δύσκολες συνθήκες αποδείξαμε ότι αντέχουμε και αγωνιζόμαστε να ανοίξουμε δρόμους.
Μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης φάνηκε ότι μπορούμε να πηγαίνουμε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα.
Μέσα στις ευκολίες που κρύβει η σιωπή και η προσχώρηση στις πολιτικές ευκολίες αποδείξαμε ότι η φωνή των μαρξιστών – λενινιστών, δηλαδή των σύγχρονων κομμουνιστών είναι και χρήσιμη και δυνατή.
Σ’ όλη αυτή την «ιστορική Σαχάρα» είδαμε κραταιά κόμματα να εξαφανίζονται και άλλα να μετατρέπονται σε γυμνοσάλιαγκες των κυρίαρχων ρευμάτων.
Η δημιουργία της ΛΑ-ΑΑΣ ήταν ένας πρώτος σπόρος του αναγκαίου μετώπου αγώνα, αντίστασης, διεκδίκησης. Σ’ αυτόν το δρόμο έχουμε να διανύσουμε πολλά χιλιόμετρα συζητώντας συντροφικά, φωτίζοντας διαλεκτικά τις σκιές που –τυχόν- δημιουργήθηκαν, ανιχνεύοντας νέες μέθοδες συγκρότησης και πάλης του λαού μας.
Στο παρακάτω άρθρο καταγράφουμε τα σημεία που διαφοροποιούν τη σημαία μας από όλους τους άλλους.
Ενδεχομένως νάναι περισσότερα αλλά από κάπου πρέπει ν’ αρχίσουμε.

Προεκλογικό σπότ ΚΚΕ(μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ για τις βουλευτικές εκλογές 2015

Μικρές αυταπάτες - Μικρές απαντήσεις

Σύντομη σπουδή στα… εκλογικά επιχειρήματα της «χρήσιμης» ψήφου

Υπάρχουν δύο γλώσσες απέναντι στους ψηφοφόρους στην πολιτική εκλογικών εκβιασμών που άρχισε να ασκείται από τη μεριά του Σύριζα απέναντι στους ψηφοφόρους -βασικά- της αριστεράς.
Η επίσημη απεύθυνση είναι η πρώτη γλώσσα μέσω της οποίας τα επιτελεία του κόμματος διαλέγονται με το σύστημα αλλά ταυτόχρονα προβάλλουν το πρόγραμμα μιας νεκραναστημένης διαχειριστικής-ρεφορμιστικής αυταπάτης που προσπαθούν να την κάνουν όλο και πιο «ρεαλιστική».
Υπάρχει και η δεύτερη ανεπίσημη γλώσσα, εκείνη δηλαδή που απευθύνεται πιο άμεσα, πιο «χύμα» και πιο πειστικά στον λαό και τους ψηφοφόρους της αριστεράς. Η γλώσσα αυτή αξιοποιεί κάτι που δεν βρίσκεται τυπικά στα εκλογικό πρόγραμμα αλλά διαχέεται και κυκλοφορεί ως κουλτούρα θα λέγαμε του μικρότερου, υπαρκτού κακού μέσα στο λαό. Μερικά από αυτά τα «λαϊκά» ερωτήματα ή προβληματισμούς θα θέλαμε να απαντήσουμε. Θα τα εκθέσουμε και είτε στην ερωτηματική είτε στην αποφατική τους μορφή.

1ο Ερώτημα: Μα να μην αλλάξει κάτι; Ή ακόμα και κάτι να εφαρμόσουν από το πρόγραμμα θα είναι μια ανακούφιση για τον κόσμο.
Όσοι υποστηρίζουν ή αναμένουν κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να απαντήσουν γιατί οι δανειστές δεν έκαναν το χατίρι της επίσημης μνημονιακής συγκυβέρνησης και δεν χαλάρωσαν λίγο τον βρόχο των μέτρων διακινδυνεύοντας την πτώση της; Και γιατί θα χαριστούν στο Σύριζα; Στην πραγματικότητα την ανάγκη να ανακουφιστεί ο λαός μας από κάποιες μικρές ή μεγαλύτερες νίκες που εκφράζονταν από το σύνθημα δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε την σνόμπαρε το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς όλα αυτά τα σκληρά χρόνια προβάλλοντας μεγαλεπήβολα προγράμματα της εκλογικής ψευτοανατροπής. Τι έχουν να φοβηθούν όταν το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς τα έχει ακουμπήσει όλα στις εκλογές και οι αγώνες έχουν πάρει αναστολή;