Η θλιβερή γοητεία του Κώστα Σημίτη

Χθες είχε εκδήλωση για τον Κώστα Σημίτη. Η πολιτική, οικονομική και πνευματική ελίτ της χώρας μαζεύτηκε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού για να αποδώσει τιμές στον πάπα του εκσυγχρονισμού. Ήταν όλοι εκεί, από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, μέχρι τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, τον καθηγητή Αλιβιζάτο και τον πρώην πρόεδρο του ΣΕΒ, Θ. Φέσσα και φυσικά, σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ. Την εκδήλωση οργάνωσε το Δίκτυο της Άννας Διαμαντοπούλου, πού είναι περίπου σαν να διοργανώνει εκδήλωση η Μαρία Μαγδαληνή προς τιμήν του Ιησού Χριστού…

 Εκδήλωση προς τιμήν του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, που διοργανώνουν το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, το Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ και το περιοδικό Μεταρρύθμιση στο Κέντρο Πολιτισμού `Ελληνικός Κόσμος`, στις 6 Νοεμβρίου 2023

Του Δημήτρη Τσίρκα

Οι ομιλίες, όπως θα περίμενε κανείς, κινούνταν ανάμεσα στους ύμνους και τις αγιογραφίες στις οποίες ξεχώρισε εκείνη της Διαμαντοπούλου για τις λυρικές ποιότητές της: «Είναι ένας γενναίος, σπουδαίος, εξαιρετικά σεμνός άνθρωπος… πρόκειται για έναν «επαναστάτη με αιτία (…), αιρετικό με άποψη και πειθαρχημένη διαφωνία… σε όλες τις κρίσιμες στιγμές αποδείκνυε το μέταλλο και την μαχητικότητά του… δημιούργησε γενιές στελεχών που άφησαν έργο». Το τελευταίο μάλλον δεν αναφέρεται στα δεκάδες σκάνδαλα που πρωταγωνίστησαν οι υπουργοί του Σημίτη.

Ο βασικός υπαίτιος της χρεοκοπίας

Από τις τοποθετήσεις απουσίαζε εντελώς η σκοτεινή πλευρά της περιόδου Σημίτη. Πρόκειται για την κυβέρνηση που έκανε τη μίζα καθεστώς, που διασπάθισε το δημόσιο χρήμα τόσο συστηματικά και σε τόσο μεγάλο βαθμό, όσο καμία άλλη, που γιγάντωσε τη διαφθορά και τη σπατάλη στα δημόσια έργα, στην υγεία, στα εξοπλιστικά και σε όλο σχεδόν το δημόσιο.

Η κυβέρνηση που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ, με πλαστά στοιχεία και μετέτρεψε από τη μία στιγμή στην άλλη το δημόσιο χρέος, από εσωτερικό σε εξωτερικό (το ευρώ είναι ένα ξένο νόμισμα για την Ελλάδα, πάνω στο οποίο δεν ασκεί κανέναν έλεγχο). Έτσι, η Ελλάδα βρέθηκε από 25,88% του ΑΕΠ εξωτερικό δημόσιο χρέος (δηλαδή σε ξένο νόμισμα) μέχρι τις 12/12/2000, σε 103,7% του ΑΕΠ την 1/1/2001 (το σύνολο του δημόσιου χρέους). Το ίδιο συνέβη και με το ιδιωτικό χρέος.

"Ελλάδα: μια χώρα παραδόξως νεωτερική" - Μια κριτική στο βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

«Σ’ αυτό η επιστήμη μας βοηθά. Γιατί εδώ έχουμε όχι ένα κράτος που δημιουργεί έθνος. Αυτό, το ελληνικό έθνος είναι ιστοριογεννημένο, το γέννησε η Φιλοσοφία, η Ποίηση, ο Ιωνικός, Δωρικός, Κορινθιακός ρυθμός, οι Μούσες, η μυθολογία και η Ιστορία. Εδώ το κράτος είναι αδύνατο, δορυφορικό, περιφερειακό, όπως το ανέλυσε η νοτιοαμερικανική κοινωνιολογία, οι δάσκαλοι μου. Εδώ όμως είναι ένα επίπεδο χειρότερα. Το κράτος είναι ενάντια στο έθνος» Μιχάλης Χαραλαμπίδης, 2010. Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το νέο βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη, "Ελλάδα: μια χώρα παραδόξως νεωτερική" (σελ. 320). Ένας τίτλος που ουσιαστικά συμπυκνώνει και προϊδεάζει, θέτοντας ερωτήματα για το περιεχόμενο του βιβλίου.

Πολύ γνωστός ο συγγραφέας, με πλούσια επιστημονική διαδρομή στα πεδία της ιστορικής κοινωνιολογίας και της πολιτικής επιστήμης, αλλά και με συμμετοχή στα κοινά. Σήμερα ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο, προερχόμενος από την ανανεωτική Αριστερά (Αντιδικτατορικός Ρήγας, ΚΚΕ εσωτερικού, ΕΑΡ στη συνέχεια), υπήρξε από τους βασικούς διανοούμενους υποστηρικτές του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος τη δεκαετία του ’90.

Σε εκείνο το εγχείρημα ανήκαν επίσης οι Τσουκαλάς, Μουζέλης, Αλιβιζάτος, Δερτιλής, Λιάκος, Διαμαντούρος και πολλοί άλλοι. Μπορεί κανείς να μάθει περισσότερα στο Βούλγαρης Γ., Διαμαντούρος Ν., Λιάκος Α., Παπούλιας Δ. και Στουρνάρας Γ. "Η προοπτική του εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα", εκδ. Καστανιώτη, 2002).

Η άγνωστη επιστολή που «καίει» τον Κώστα Σημίτη: Ο Γεράσιμος Αρσένης είχε αποκαλύψει το έγκλημα που θα οδηγούσε την Ελλάδα στην χρεοκοπία 6 χρόνια αργότερα.

Το δριμύ κατηγορώ κατά του πρώην πρωθυπουργού

Αποκαλύψεις «φωτιά» περιλαμβάνει η άγνωστη, μέχρι σήμερα, επιστολή του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Γεράσιμου Αρσένη που φέρνει στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Νέα Σελίδα».

– «Άνοιξες την πόρτα για την κρίση, που θα την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι»! Έγραφε ο Αρσένης κατηγορώντας ευθέως τον Σημίτη, έξι χρόνια πριν ο Παπανδρέου και ο Παπακωσταντίνου αλλοιώσουν τα στοιχεία προτιμώντας να χρεοκοπήσουν τη χώρα παρά να αποκαλυφθούν οι ρεμούλες του φαύλου καθεστώτος!

Στην επιστολή-καταπέλτης με ημερομηνία 31 Ιουλίου 2003, ο πρώην υπουργός αναφέρει απευθυνόμενος στον Κώστα Σημίτη:  

– «Επί των ημερών σου άνθησαν η διαπλοκή και η διαφθορά».
– «Οι μεθοδεύσεις σου στο Χρηματιστήριο οδήγησαν στην πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου που γνώρισε ο τόπος».
– «Έφτιαξες κλειστό κύκλωμα με άτομα που τους ενδιέφεραν μόνο τα προνόμια και τα εισοδήματα».
– «Άνοιξες την πόρτα για την κρίση, που θα την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι».
– «Διέσυρες το ΠΑΣΟΚ και το μετέτρεψες σε κεντροδεξιό κόμμα».

Ο Γεράσιμος Αρσένης ήταν τότε απλώς βουλευτής, ωστόσο αποτελούσε ακόμη σημείο αναφοράς στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, καθώς είχε διεκδικήσει το 1996 την αρχηγία του κόμματος. 

H ευτολμία των βρικολάκων

Του Χρήστου Γιανναρά

​​πάρχουν ανιδιοτελείς εκσυγχρονιστές, χωρίς άλλο. Mε ειλικρινές ενδιαφέρον να αντιπαλαίψουν την καθυστέρηση, την αναχρονιστική γραφειοκρατία, την ατολμία για μεταρρυθμίσεις. Θέλουν, για το καλό όλων, μια κοινωνία «ανοιχτή», αυτοθεσμιζόμενη, με ευέλικτους θεσμούς και συνεχή μεταρρυθμιστική ετοιμότητα για την πρόσληψη του καινούργιου, την προσαρμογή στις συνεχώς νέες συνθήκες, ανάγκες, στοχεύσεις.

Yπάρχουν σίγουρα και οι φτηνιάρικες απομιμήσεις: εκσυγχρονιστές με κίνητρο μόνο την ιδιοτέλεια. Eγνοια τους είναι να φαίνονται «μοδέρνοι», να τρέχουν πίσω από το επικαιρικό που γυαλίζει, να αντλούν σπουδαιοφάνεια από τη μίμηση του απλώς εντυπωσιακού.

Yπάρχουν και τα δύο είδη εκσυγχρονιστών, σκόρπια σε ολόκληρο (σχεδόν) το φάσμα του ελλαδικού κομματικού κατεστημένου. Kαι αυτονόητο αίτημα πολλών, φαντάζομαι, Eλλήνων είναι: να μπορούσαν οι ανιδιοτελείς εκσυγχρονιστές, από οποιοδήποτε κόμμα, να συνενωθούν σε ένα καινούργιο σχήμα. Nα συγκροτήσουν αυστηρά μεθοδική πρόταση πολύ συγκεκριμένων θεσμικών μεταρρυθμίσεων και να ζητήσουν την ψήφο του λαού, προκειμένου να τολμηθεί (στην πράξη επιτέλους, όχι στα λόγια) «επανίδρυση του κράτους».

Παρέκκλιση και ασυγχρονισμός του λαϊκισμού

Η λανθάνουσα διάθεση ρήξης και η «δημοκρατικότητα» της εξουσίας

Tου Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου*

Κορυφώνονται, εσχάτως, οι  κοσμοπολίτικες, «εκσυγχρονιστικές» φωνές των μεταμοντέρνων αριστερών και δεξιών, κατά του «λαϊκισμού». Οι πρώτοι, εμπνέονται από κάποιο αφηρημένο «πνευματικό προλεταριάτο» (sic), και οι δεύτεροι από μια αστική ιδεολογία εκσυγχρονισμού, προβιά της εξαρτημένης σχέσης με τα αφεντικά τους. Αποφεύγουν, μετά βδελυγμίας, να μιλήσουν απλά ή τη γλώσσα του λαού  (για τον οποίον  άλλωστε κόπτονται). Προτιμούν, να μιλούν με ενοχικές ευγένειες και εντός επικοινωνιακής θολούρας, καθώς κάποια λόγια δεν ταιριάζουν στην… «κουλτούρα και τον πολιτισμό της Αριστεράς» ή στον ευρωπαϊκό «διαφωτισμό».

Θεόδωρος Ζιάκας: Ἡ κρίση δὲν εἶναι ἱστορικιστικὴ ἀλλὰ ὀντολογική

Τό Ἀντίφωνο προσκαλεῖ σέ μία σειρά συζητήσεων μέ θέμα: Ἡ κρίση τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ.