DOLU DOLU

Dün akşama doğru öyle güzel, öyle şiddetli yağdı ki...
Balkondan çektim fotoğrafını.
Dolu yağdı, dolu dolu...

Güzel geldi, çünkü evdeydim...
Balkon kapısının açılmasıyla içeri temiz hava doldu, soğuk değil...
Evde yiyecek içecek vardı, sorun değil...

Hepsi bu kadar diyip geçmek vardı. Kolay değil...

Kışta kıyamette, sokakta kalan,
Evde olup da yiyeceği, yakacağı bulunmayan,
İnsanlar da vardı, haber değil.

Uzat elini, paylaş.
Paylaşmakla güzel, güzel olur daha da.
Hepsine ulaşma zorunluluğu var, kolay değil.

Sadece insanlar mı aç?

Sokak Hayvanları?
Sular donmuş, bir çanak su koy...
Yemek artıkların için bir tabak bul...

Ohh, tamam işte!
Hepsini yaptım, rahatım artık.
Vicdanım rahat demek de var. Kolay değil.

Tek tek çabalar güzel, ama yeterli değil.

Bunların,
Neden aç açık bırakıldığını sormak da var.
Kolay değil.

Dağlarda Ateşler Yandıkça

Oda karanlık
Odadan dışarı çık
Şehir karanlık
Şehirden dışarı çık
Korkma
Yürü bir hayli yürü
Gördün mü
Dağlar başladı artık

Korkun dağılır rüzgarda
Bekle biraz
Dağlarda ateşler yandıkça
Korkulmaz

Dağlar karanlık
Dağlardan yukarı çık
Korkma
Yürü bir hayli yürü
Az daha yukarı çık
Birbirinden uzakta
Gördün mü
Ateşler parladı artık

Şimdi dağlar kaldı yine ardında
Ondan yendi karanlığı, ölümü
Dağlarda ateşler yandıkça
Karanlıktan korkulmazmış, gördün mü
(Behçet Necatiğil)