"Lalkarka" - Max Bentow

Tytuł oryginału:Die Puppenmacherin.

Wydawnictwo: Dolnośląskie

    Rok wyd:2014

 Cykl: Nils Trojan (tom 2)

Stron:344

Kraj: Niemcy

Opisałam również "Ptaszydło" .

  Josephin Maurer to kobieta, która przeszła zbyt wiele. Rok wcześniej została porwana, umieszczona w piwnicy i torturowana przez psychopatę lubującego się w piance montażowej. Dni i noce stały się koszmarem wyczekiwania na wizytę Karliego i na to, co tym razem wymyśli. Jej nieuchronna śmierć została powstrzymana przez głupi przypadek, gdy oprawca zginął w wypadku samochodowym. Życie Josephin poprzez te przeżycia zmieniło się radykalnie. Próbując poradzić sobie z rzeczywistością kobieta oddała się całkowicie własnoręcznemu wytwarzaniu oryginalnych, wełnianych lalek, nadając każdej z nich niepowtarzalny wygląd. I nagle, po roku, znowu zaczyna się coś dziać. Josephin czuje się zagrożona.

Nils Trojan nie miewa się zbyt dobrze. Po ostatniej sprawie nadal dręczą go koszmary. Jego stosunki z terapeutką nie ulegają zmianie, on nadal zakochany, ona nadal próbuje nie dopuścić go do siebie. Dość częste ataki paniki sprawiają, że Nils nie czuje się na siłach,by prowadzić trudne dochodzenia. Los chce jednak, by Trojan zmierzył się z następnym seryjnym, który zadziwia go swoją metodą mordowania. Znaleziona w pewnej piwnicy, całkowicie pokryta pianką montażową, zaduszona kobieta jest widokiem, który wstrząsa najtwardszymi wyjadaczami w policji. Jak chory musi być człowiek by zrobić coś takiego?  Wkrótce Trojan się przekona, że sprawa łączy się z przypadkiem Josephin, a kobieta znowu jest na celowniku szaleńca.

Miałam nadzieję, że druga książka autora będzie lepsza. Nie jest. Jest prawie taka sama. Ten sam schemat, ten sam styl i ten sam brak wpływania na emocje czytelnika. Książkę czyta się dobrze , szybko i z pewnym zainteresowaniem, gdyż sposób mordowania ofiar jest naprawdę nietypowy. Nie wywołała jednak u mnie takich emocji, jakie powinna. Max Bentow ma ciekawe pomysły i lekkie pióro, nie potrafi jedynie grać na emocjach czytelnika. Niestety jest to dla mnie duży minus. 

Historia sama w sobie jest nietuzinkowa, opisy dosadne i nie dla wrażliwych. Trojan nadal jest ciekawą postacią jak na policjanta i ciekawi mnie, jak rozwinie się jego znajomość z panią doktor.

Podsumowując, uważam "Lalkarkę" za książkę z ciekawym pomysłem, jako thriller nie spełniła jednak swojego zadania. Nie czułam strachu a po mojej skórze nie przemykały dreszcze przerażenia.

Wyzwanie biblioteczne

W 200 książek dookoła świata

Czytam opasłe tomiska

"Ptaszydło" - Max Bentow

"Otworzył skórzana torbę i wyjął włosy. Podniecenie  przeszyło go już przy pierwszym dotyku. Przycisnął je do twarzy i do szyi. W końcu rozpiął spodnie i położył je sobie na podbrzuszu.

Oddychał szybko. Chciał to zrobić. wtedy jednak się otrząsnął. "Jeszcze nie - pomyślał - muszę się powstrzymać.""

Tytuł oryginału: Der Federmann.

Wydawnictwo: Dolnośląskie

    Rok wyd:2013

 Cykl: Nils Trojan (tom 1)

Stron:334

Kraj: Niemcy

Nils Trojan to dość nietypowa postać jak na policjanta. Wrażliwy facet, którego dręczą koszmarne sny a w ciągu dnia ma napady lęków. Rozwodnik, ojciec nastoletniej córki, z którą utrzymuje dość dobre stosunki. Wie, że ze swoich lęków nie może się zwierzyć żadnemu z kolegów. Pomocą okazuje się pani psycholog Jana Michels, do której Nils regularnie uczęszcza i która jest obiektem jego sekretnych marzeń. Zdawać by się mogło, że nie jest dobrym materiałem na gliniarza zajmującego się morderstwami, jednak to tylko złudzenie. Nils potrafi być twardy, potrafi przeprowadzać brutalne przesłuchania, potrafi złapać trop i nie popuścić aż do skutku.

Berlinem wstrząsa seria makabrycznych zbrodni. Morderca wyłupia ofiarom oczy, wyrywa włosy a w rozprutym brzuchu zostawia martwego ptaka. Ofiarami są młode kobiety, blondynki, nie koniecznie mieszkające samotnie. Morderstwo poprzedzone jest prezentem w postaci martwego ptaka, który to prezent już sam w sobie jest dla kobiet przerażający. Sprawę ma poprowadzić Trojan. I chociaż sam jest rozbity psychicznie, Nils musi sobie poradzić z tą sprawą. Wkrótce sam znajduje się na celowniku mordercy a jego myślami włada strach o najbliższe jego sercu kobiety.

Polubiłam Trojana. Jak na policjanta w tego typu książkach jest to postać zdecydowanie inna. Nie włóczy się od baru do baru, nie pozostawia za sobą wianuszka załamanych kobiet, nie jest fanatykiem muzycznym czy sportowym. Zwykły facet. I fajnie. Fabuła sama w sobie nie jest jakaś rewelacyjna, ot następny zboczeniec, który urzeczywistnia swoje marzenia. Trzeba jednak przyznać, że mordy są okrutne a opisy scen zbrodni dosadne. Postać zabójcy jest dosyć mglista, trochę za mało jak na mój gust rozbudowane są rozdziały, w których mamy możliwość poznać jego psychikę. Książka w pewnym momencie dość mocno trzyma w napięciu, chociaż czegoś mi w niej zabrakło. Autor ma dobry styl, czyta się przyjemnie, jednak chyba nie potrafi jeszcze władać emocjami czytelnika. Nie czułam strachu ofiar. Czytałam beznamiętnie, z zaciekawieniem, lecz bez większych emocji. Końcówka książki pokazuje jednak, że autor potrafi porwać. Dlaczego więc jest tak nierówno? Nie wiem ale mam nadzieję, że w następnej części będę odczuwała emocje od początku do końca. Bo po następną część przygód Trojana sięgnę dla samego Trojana:)

W 200 książek dookoła świata
Wyzwanie biblioteczne