‘ [3] Εἴη μὲν οὖν κἀκεῖνον φανῆναι καὶ μὴ τεθνάναι: τί δὲ καί, εἰ παρῆν, ἔδει παῤ αὐτοῦ μαθεῖν; Εἴ τινα κόρην ἐωνήσατο; τοιγαροῦν ἐωνημένος ἔστω: καὶ εἰ ταύτην ἔσχε Μελίτη; λέγει καὶ τοῦτο δἰ ἐμοῦ. Ἀπήλλακται μὲν δὴ Σωσθένης ταῦτα εἰπών: τοὐντεῦθεν δὲ ὁ λόγος μοι πρὸς Μελίτην καὶ Κλειτοφῶντα. ’