2,5 litrelik kolayla neler yapabilirsin ? sadece içer misin ? Çok bayat ! Ben onunla neler yaptım neler.
Arkadaşım Yeşim aradı; İzmir'den bir arkadaşı gelecekmiş beni tanıştırması şartmış, akşama yemeğe gelmeliymişim, yoksa olmazmış.
Yaşasın yemek ! üstelik Yeşim yapacak yenmez mi ? yenirr.Yesyeni kırmızı bir elbise almıştım etiketi üstünde; onu giydim, kocaman küpeler taktım, püslendim, saçlarımı attıra attıra gittim.Yeşim'in evine geldim; girer girmez ayağım fos diye birşeye gömüldü, baktım ki evin gözle görünen uçsuz bucaksız arazilerini; beyaz, yumuşak, pahalı bir halı ile kaplatmış, ev "al beni götürr" diye bağırıyor. Cık cık cık ne israf ! Afrikada'ki açlar, tüyü bitmemiş yetimler, kanarya adasını kirleten petrol atıkları ne olacak ? Protesto eylemini, içimdeki kalabalıklarla gerçekleştirdim. Kırmızı elbisemin fiyatını aklıma getirmemeye çalıştım kendimi haklı çıkaracağım nasıl olsa, giyinmeyecek miyiz ? alla alla ! Yemekte ki kimseyi tanımıyorum tanımadığım insanlarla aynı sofraya oturmakta ne iştah açıcı ! Birbirimizle tanıştık, çok memnun oldum yalanını attık, sürekli sırıttık, epey sıkıldık.
Haydin sofraya emri geldi herkes oturdu.Yeşim yüzündeki iyi ev sahibi gülümsemesiyle habire koşturdu, bende bir kaç birşeye yardım ettim sofraya oturdum.Çorba höpürtetme aşamasından sonra yaptığı güzel yemekleri servise başladı. 2.5 litrelik kola şişesinide getirip sağ tarafıma koydu, doldurayım diye yeltendim "yok sen elleme ben yaparım" dedi ve yine mutfağa vın.
Bir an sofrada sessizlik olunca kendimi çok yanlız hissettim yapacak bir aksiyon aradım ve kola doldurmaya karar verdim.Elleme dedi sana dimi ? Elimi kolaya uzatmamla birlikte parmağım şişeye değdi ve şişe ağır çekimle masadan aşağıya uçtu, kapağı gevşekmiş.Yere düşünce kapak o basınçla poff diye fırladı arkasından şişenin içindeki kola köpürerek çağlamaya, çılgınlar gibi püskürmeye başladı. Şişenin düşmesine neden olan kişi olduğum için kendimi büyük bir fedakarlıkla üzerine attım, kucakladım.O hala pöfsss köpünkkşşhh diye fışkırmaya devam ediyor, niagara şelalesi havasına girmiş.Pencereden atmayı düşündüm o tarafa baktım kat kat perdelerle duvar gibi örülmüş ondan vazgeçtim, çıkış kapısını aradım çok az zamanım vardı orada kilitlidir şimdi hay aksi ! Koridorun solundan sapıp balkondan aşağı atmalıydım yok yok ben en iyisi mavi kabloyu keseyim, help helpp !!! (Bu mantığımı kaybettiğim anların süresi hakkında daha sonra düşündüm ama hesaplayamadım )
Yerde ben ve kola şişesi sarmaş dolaş olmuş debeleniyorken birden tüm sesler durdu, sadece şişeden çıkan son "lüp lüp lüp" sesi duyuluyordu.Sessizliği odadaki koronun kahkaha sesleri biçti.Kendime geldim; saçlarımdan, burnumdan şekerli sular damlıyordu, elbisem sırılsıklamdı.Kucağımdaki kocaman plastik şişeye sıkı sıkı sarılmış, şapşal şapşal oturuyordum.İş işten geçmiş olduğu halde şişeyi doğrultup elimi yavaşça boş şişenin ağzına kapattım.Salonda kolanın değmediği yer kalmamış kapının yanındaki duvardan, arkamdaki koltuğa, tee baş köşedeki televizyon sehpasına kadar her yere imzasını atmıştı.İnsanlar sağa sola saçılmış deliler gibi gülüyor parmaklarıyla "tipe bak salağa bak" der gibi beni gösteriyorlardı. Arkadaşım elinde havlu başıma dikilmiş mecburen bu aşağılamaya katılıyordu.Delik bulmak umuduyla yeri kolaçan ettim ama halıyla göz göze geldim.O yumuşak bembeyaz halı tüm kolayı içip bitirmişti, zaten ağlamak için bahane arıyordum "Halı gitmiş, halı mahvolmuş, aman allahım ben ne yaptım, halııı gittiii halıııı" diye ağlamaya başladım. Halı umurumda değildi tabiki; ne havalı, ne süslü gelmiştim ve havam halının fos sesi gibi foslamıştı.Yerden kalkmak istemiyordum günlerce orada halı için ağlayabilirdim.Yeşim beni yerden kaldırmaya çalıştı ama ben uzun yıllardır üzerinde yaşadığım beyaz halıdan ayrılmak istemiyordum, şişeme sıkı sıkı sarıldım. Yeşim"Azcik aklı vardı onu da kaybetti işte" dedi. Zor bela beni ikna etmiş olmalı oradan nasıl kalktığımı, eve nasıl geldiğimi, sonra neler yaptığımı hatırlamıyorum..
