Bu evde ki son gecemizi yaşıyoruz.Bu eve gelişimiz büyük sevinçlerle birlikte olmuştu. Naziş , üniversiteyi bitirmiş, Gamsegamse üniversiteyi yeni kazanmıştı...Yine bu evdeyken kepini havaya attı...Kocam bu evde emekliliğe adım attı, ben bu evde çalışma hayatına veda ettim.Blog dünyasına bu evde girdim. Bu evde benimle sizlerde yaşadınız bir anlamda ... Pişen yemekler, okunan kitaplar, izlenen filmler. Bu eve gidenler , gelenler, bu evde yaşanan sevinçler, hüzünler hep birlikte yaşadık sanki... Anıtlar Yüksek Kuruluna kayıtlı, ulular ulusu ceviz ağacımızı bilmeyen var mı? mesela...Cancan biz bu evdeyken doğdu... Her köşesine imzasını attı... Duvarlara mercimek çorbası attı, oyun hamuru yapıştırdı olmadı çizdi...Her gelişi bayram oldu bize...giderken arkasında virane bıraksa da:)Ama gün geldi artık ev bize yetmez oldu, her taraftan taşmaya başladık.
Neyseki çok uzaklara gitmedik, yine buralardayız. Kocamın , Gamsenin ilkokuldan beri, Naziş'in ortaokuldan beri benimse doğduğumdan bu yana olduğumuz yerdeyiz, Üsküdar'dan vaz geçemedik. Balıkçısına girdiğimde- hoşgeldin yenge, Zeki abi nerelerde diyen, Yolda yürürken kızların arkadaşlarının annelerine rastlayıp - sizin kız ne yapıyor, sizin oğlan ne alemde muhabbetini yaptığım,Bir şey tamir olması gerektiğinde tamircinin- ne demek abla, yapmak ne demek hatta yıkar yeniden bile yaparım diyen... Sağda ki yokuştan indiğimde Kuzguncuk'da, soldaki yokuştan indiğimde kendimi Kız Kulesi'nde bulduğum, buram buram kar yağarken ya da şakır şakır yağmur yağarken görümcelerimle okey partileri yapabildiğim yerdeyim. Sadece başka bir sokakta devam edecek macera...
Şimdi yarın saat 08.30 itibariyle bu evden taşınıyoruz.Hazırmısınız, yeni komşulara, yeni bakkala, yeni çöpçüye, başka sokak kedilerine , köpeklerine, pencereden baktığımızda göreceğimiz başka manzaralara, yepyeni kitaplara, filmlere hazırmısınız....
