✔ Το 1821 διδάσκει... την αξία της αγέννητης ζωής! |δες στο video για ποιο μωρό πρόκειται...

 

πηγή:

"Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ..." | ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ (4.2.2004)

* 182 χρόνια πέρασαν. Ο "Γέρος" όλων των Ελλήνων |4/2/1843 - 4/2/2025 [Βόηθα Γέρο... ]

4 Φεβρουαρίου 1843:
Πεθαίνει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ο Αρχιστράτηγος....
Ο "Γέρος" όλων των Ελλήνων.

Λίγους μήνες πριν να κλείσει τα μάτια του, το ένστικτό του τον ειδοποίησε πως το τέλος βρισκόταν κοντά.

Περιόδευσε σε όλον τον Μοριά.

Παντού από όπου περνούσε, φώναζε φίλους και εχθρούς και τους αποχαιρετούσε δίνοντας και παίρνοντας συγχώρεση.
Πέρασε ακόμα και από τις Σπέτσες και την Ύδρα και συμφιλιώθηκε με τον Κουντουριώτη....

Συγχώρεσε και αυτόν ακόμη τον Σχινά, τον υπουργό Δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του, την περίοδο της δίκης του.

Όλους τους αποχαιρετούσε σαν να επρόκειτο να πραγματοποιήσει ένα μακρινό ταξίδι.
 

Την 1η Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης πάντρεψε τον γιό του Κολίνο με την εγγονή τού άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας, πρίγκιπα Ιωάννη Καρατζά.
 

Ο γάμος αυτός ήταν από τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της πρωτεύουσας.
 

Στο μυστήριο και στο γλέντι που επακολούθησε παραβρέθηκαν όλοι οι επίσημοι, καθώς και αντιπροσωπείες από όλες τις ξένες πρεσβείες.
 

Ο Γέρος του Μοριά ζούσε μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του και διασκέδασε με απίστευτη ζωτικότητα.
 

Δύο ημέρες αργότερα παραβρέθηκε στον μεγάλο χορό του παλατιού, όπου παρουσιάσθηκε και πάλι πολύ ευδιάθετος.

Κάποια στιγμή παρακάλεσε τον βασιλιά να διατάξει τους μουσικούς να παίξουν ελληνικούς χορούς.

Τα δημοτικά τραγούδια αντήχησαν στα σαλόνια του παλατιού.
 

Ο Γέρος με ευθυμία προσκαλούσε τις κυρίες των τιμών να χορέψουν μαζί του.

Στη χάριν αστεϊσμού παρατήρηση του Αναγνώστη Δεληγιάννη ότι ήπιε λίγο παραπάνω απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές. 

Γύρω στα μεσάνυχτα, επέστρεψε στο σπίτι του.
Με το που ξάπλωσε στο κρεβάτι του, υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση.

Στις τρεις το πρωί η σύντροφός του κατάλαβε ότι ο Γέρος δεν ήταν καλά.

Ειδοποιήθηκαν αμέσως οι καλύτεροι γιατροί της εποχής Γλαράκης, Ρέζερ και Οικονόμου.
Έπραξαν το ανθρωπίνως δυνατό.

Τον φλεβοτόμησαν, του τοποθέτησαν βδέλλες, χιόνι στο κεφάλι, μάταια όμως....

Εν τω μεταξύ ειδοποιημένοι, βρέθηκαν κοντά του τα παιδιά του, οι συγγενείς, οι φίλοι του και πολλοί από τους παλαιούς συμπολεμιστές του. Όμως, η φήμη ότι ο Γέρος ήταν άρρωστος διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την πρωτεύουσα.
 

Ανάστατοι οι πολίτες έκλειναν τα καταστήματά τους, άφηναν τις εργασίες τους και έτρεχαν στο σπίτι του.
 

Δεν πίστευαν ότι ο ήρωας των ηρώων της Επανάστασης ήταν δυνατόν να «φύγει» από κοντά τους.
 

Γύρω στις 11.00 το πρωί η καρδιά του Κολοκοτρώνη σταμάτησε να χτυπά.

Τα τελευταία του λόγια ήταν προς τον γιο του τον Γενναίο.
 

Μέσα σε έναν σπαρακτικό θρήνο, του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού και τα τσαρούχια του, τον έζωσαν με το σπαθί με το οποίο ξεκίνησε τον Αγώνα, τοποθέτησαν μια ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ στα πόδια του να την πατάει συμβολικά και τον έβαλαν στο φέρετρο.
 

Μέσα σε αυτό τοποθέτησαν επίσης την περικεφαλαία και τη στολή που φορούσε ο Γέρος στα Επτάνησα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας διέκοψε την προγραμματισμένη συνεδρίασή του και το σώμα έσπευσε στο σπίτι του νεκρού για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του.
 

Το υπουργικό συμβούλιο καθόρισε το πρόγραμμα της κηδείας και διέταξε τριήμερο εθνικό πένθος.
 

Η νεκρώσιμη πομπή διέσχισε τη σημερινή οδό Ερμού, έστριψε στην Αιόλου και έφθασε στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης.
 

Το πλήθος που έσπευσε να αποχαιρετίσει τον Γέρο ήταν τεράστιο.

Όλα τα μάτια ήταν βουρκωμένα.
Ο Κολίνος κάποια στιγμή λιποθύμησε, ο Γενναίος, παρά την αρχική του ψυχραιμία, δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς κατά τη διάρκεια του εμπνευσμένου λόγου του εκκλησιαστικού ρήτορα Οικονόμου εξ Οικονόμων.
 

Ο τόσο γνώριμος ήχος των κανονιοβολισμών ήταν το τελευταίο «αντίο» προς τον Αρχιστρατηγό των Ελλήνων. ...

Νίκος Γιαννοπουλος
Ιστορικός.

Πηγή
(μας κοινοποίησε ο εκ των "συν αυτώ...", Kyr Alex)

Δείτε ακόμα

"Και γιατί, κύριε, να πάμε στο συλλαλητήριο;
Αφού όλοι τους είναι πουλημένοι και το΄χουνε ήδη δώσει το όνομα". Τι απάντησε ο δάσκαλος...


4 Φεβρουαρίου 1843

 

|πρώτη το 2021...

✨ Η Εικόνα του Αγίου Αντωνίου που δώρισε ο Νικηταράς (!!!) στην Επανάσταση του 1821...

 

       [Η Εικόνα της φωτιάς και του πολέμου...]

 

Έκπληκτος ο πατήρ Διονύσιος του ιερού ναού Παναγιάς Ναυπλίου 

ανακάλυψε στα κειμήλια του ιερού ναού 

μια σπάνια εικόνα του Αγίου Αντωνίου 

με ιδιόχειρη υπογραφή του αγωνιστή της επαναστάσεως του 1821 

Νικηταρά Σταματελόπουλου (ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΥ). 

Στην φωτογραφία της ιστορικής Αγίας Εικόνος του Αγίου Αντωνίου

-της Φωτιάς και του πολέμου- 

δωρεά του Νικηταρά στην ενορία μας που έγινε το 1821 

ως αφιέρωμα στον Ι.Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου Ναυπλίου- 

για την ιστορική και καθοριστική 

για το μέλλον του αγώνα, μάχη και νίκη 

κατά των Οθωμανών στο Βαλτέτσι, 

όταν με μισό αριθμό Ελλήνων 

σε σύγκριση με τους Τούρκους 

κατάφερε να τους εξοντώσει, 

τόσο που έπαθε και το χέρι του αγκύλωση 

από την λαβή του σπαθιού 

και δεν μπορούσαν να το αποτραβήξουν...

 

Η ιερά εικόνα σήμερα φυλάσσεται στον ναό 

ως κόρη οφθαλμού 

για να μπορούν και οι νεότεροι να βλέπουν από κοντά 

αυτή την πανέμορφη εικόνα, 

αλλά και να θυμούνται 

πως κάποτε κάποιοι πολέμησαν 

για να είναι αυτός ο τόπος ελεύθερος...

 

πηγή: Αγιορείτης Προσκυνητής

 

|μας εστάλη από "Ένα Παιδί Ένας Άνθρωπος  (Προάγγελος)"

☆ 57 Σουλιώτισσες με τα μωρά τους στην αγκαλιά... Πριν από 220 (+ 1) χρόνια ακριβώς, στις 18 Δεκεμβρίου του 1803...

|Να αναρωτηθούμε και πάλι ή δεν μας αφορά; 

εγώ τι θα΄κανα στη θέση τους; 

Εσύ;|

Πριν από 221 χρόνια ακριβώς, 

στις 18 Δεκεμβρίου του 1803, 

57 Σουλιώτισσες με τα μωρά τους στην αγκαλιά 

για να μην πέσουν στα χέρια των τουρκαλβανών 

στήσαν χορό θανάτου και μία-μία, 

με το τραγούδι στα χείλη, 

έπεσαν στο απόκρημνο βάραθρο του Ζαλόγγου. 

Μία πράξη που πέρασε αθάνατη στην ιστορία!

Όταν κινδυνεύει η Πατρίδα σου, 

η τιμή κι η αξιοπρέπειά σου, 

όταν την Πίστη σου και τα ιδανικά σου 

εχθροί φανεροί ή ύπουλοι 

προσπαθούν να τα καταπατήσουν, 

τότε το δικό σου χρέος είναι 

να ορθώσεις το ανάστημά σου 

και να παλέψεις. 

Να μη φοβηθείς 

μπρος στις επιθέσεις του εχθρού, 

στις απειλές, 

στις ειρωνείες του. 

Αλλά να πολεμήσεις γενναία, 

με την απόφαση 

να μην υποχωρήσεις 

μπροστά σε οποιαδήποτε θυσία. 

Ακόμη και στον θάνατο. 

Διότι πρέπει να πιστεύεις, 

πως είναι προτιμότερος ο ένδοξος θάνατος 

από τη δειλή υποχώρηση 

και την αμαχητί υποταγή.-

[O εξαιρετικός πίνακας με την εκπληκτική λεπτομέρεια 

είναι έργο της εικαστικού Vaso Gklisti]

πηγή 

|πρώτη δημοσίευση: σαν σήμερα το 2020

* "Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος" θεατρικό έργο από την κα Μαριγώ Μπούρη. Πρωταγωνιστούν παιδιά και γονείς πολύτεκνων οικογενειών...

|«Οικογένεια... " Δίχως λουλούδια και παιδιά, ποιά θα 'χε ο κόσμος ομορφιά;"»

Παρουσιάζει η Ιωάννα Σκαρλάτου, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων. Σε αυτό το ξεχωριστό επεισόδιο θα παρακολουθήσουμε το θεατρικό έργο "Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος" γραμμένο απο την κα Μαριγώ Μπούρη.

Το θεατρικό γυρίστηκε στο χώρο της ΠΕΦΙΠ, και συμμετείχαν πολύτεκνοι γονείς και παιδιά πολύτεκνων οικογενειών. Διανομή ρόλων Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος - Δημήτρης Αρβανίτης Μάνα Αγίου - Άννα Ελευθερίου Αδελφή Αγίου - Αντιγόνη Αρβανίτη Νονά Αγίου - Παναγιώτα Πασσαδέλλη Πασάς Ρόδου - Βασίλης Ροβολας Τούρκος - Αλέξανδρος Νικολαΐδης Γέροντας - Απόστολος Κοντογεωργάκος Ασήμω - Παρασκευή Νιζαμη Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' - Αθανάσιος Αρβανίτης Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης - Γεώργιος Νιζάμης Μοναχοί -Ζάχος Μαντος, Επιφάνιος Κοντογεωργάκος, Τούρκος Αντώνης - Πέτρος Βιτζηλαίος Παιδιά - Πατάπιος Νιζαμης, Δημήτρης Νιάρχος Αφήγηση: Αντωνία Κοντογεωργακου, Σκηνοθεσία: Αντιγόνη Αρβανίτη Μοντάζ: Γιώργος Αβραμίδης Πρωτότυπη μουσική τίτλων: Γιώργος Αβραμίδης (101 Sound Productions). Μια παραγωγή της Π.Ε.ΦΙ.Π. ©2022-2023 Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων

|επιμέλεια: Παναγιώτης, εκ των "συν αυτώ"...

♰ 16 Οκτωβρίου 1816, άγιος νεομάρτυς Ιωάννης Τουρκολέκας, ο 11χρονος (!!!) αδερφός του Νικηταρά: "Θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου..."

 

Το ορεινό χωριό Τουρκολέκα στη νοτιοδυτική Αρκαδία 

δεν είναι μόνο η γενέτειρα του πατέρα του ήρωα του 1821, 

του Νικηταρά, 

αλλά και του νεομάρτυρα αδελφού του Ιωάννη Τουρκολέκα. 

Γεννήθηκε το 1805. 

Πατέρας του είναι ο Σταματέλος 

γνωστός ως «Τουρκολέκας», αγωνιστής 

της περιοχής του Λεονταρίου.  

Το 1816 ο Ιωάννης, 11 χρονών τότε, 

μαζί με τον πατέρα του και τον Αναγνώστη, 

γιό του αγωνιστή του Πάρνωνα Ζαχαριά, 

ενώ ταξίδευαν για τα Κύθηρα, 

λόγω θαλασσοταραχής βρέθηκαν στη Νεάπολη της Λακωνίας. 

Ο Αγάς της περιοχής Χουσεΐν, 

με δόλο τους συνέλαβε 

και τους έστειλε στην ανωτέρα Τουρκική αρχή της Μονεμβασίας. 

Εκεί οι συλληφθέντες φυλακίστηκαν στο κάστρο της. 

Ο Βοεβόδας του Μυστρά 

διέταξε να αποκεφαλιστούν και οι τρεις φυλακισμένοι. 

Πρώτα αποκεφαλίστηκαν ο Αναγνώστης 

και ο πατέρας του Αγίου.  

Για την ομολογία, 

το μαρτυρικό τέλος 

και το θαυμαστό σημείο, που έδωσε ο Θεός, 

μετά τον αποκεφαλισμό του παιδομάρτυρα, 

γράφει, σχετικά ο αδελφός του Αγίου, ο Νικηταράς:  

«Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. 

Του δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του 

και του λέγουν 

κάθησε να σε κάνουμε Τούρκο.  

Τότε το παιδί κάνει το σταυρό του και τους απαντά: 

θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου.  

Του ξαναλέγουν· γίνε Τούρκος.  

Το παιδί όμως ξανακάνει το σταυρό του. 

Έγινε από το αίμα του σταυρός. 

Πήραν τα κεφάλια τους στην Τριπολιτσά».  

Η σφαγή και των τριών έγινε στις 16 Οκτωβρίου 1816, 

έξω από τον Ιερό Ναό του «Ελκομένου Χριστού» 

στην παλαιά Μονεμβασία. 

Εκεί, στο δάπεδο της αυλής του Ναού, 

το αίμα του παιδομάρτυρα και νεομάρτυρα Ιωάννη, 

σχημάτισε Σταυρό 

και έτσι αποκαλύφθηκε η ένδοξη είσοδος του Αγίου 

στη Βασιλεία του Θεού 

και η ένταξή του στη χορεία των Μαρτύρων. 

Το αίμα του Αγίου  

έγινε σύμβολο για τον αγώνα της ελευθερίας των  Ελλήνων

 και τόπος προσκυνήματος...   

† 2 Σεπτεμβρίου 1877 |Ο Κωνσταντής...

Ώρα 11 το πρωί.

Ο ολιγογράμματος 

μα τετραπέρατος 

Κωνσταντής Κανάρης
της Μαριώς και του Μικέ 

από τα Ψαρά,
χτυπημένος από ημιπληγία,
πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς
και πετάει προς την αθανασία
όντας εν ενεργεία πρωθυπουργός.

Ο Κωνσταντής Κανάρης,
που ήρθε στον κόσμο 

«μ’ έναν της θάλασσας σπασμό»,
που ορφανεμένο παιδί 

έμαθε το σκληρό αλφάβητο της πικροθάλασσας
και το πελαγίσιο του αίμα πήρε εκδίκηση 

για τη σφαγή της μυροβόλου Χίου
έφυγε από τη ζωή στις 2 Σεπτεμβρίου 1877, 

ώρα 11 το πρωί. 

Για όσους ζούμε στην πρωτεύουσα 

είναι ευκαιρία να κάνουμε ένα τρισάγιο 

στον τάφο του
που βρίσκεται στο Α΄ Κοιμητήριο της Αθήνας. 

Η καρδιά του 

που χώρεσε μέσα όλο τον καημό της Ρωμιοσύνης
είναι φυλαγμένη σε ασημένια λήκυθο
στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Ο Κανάρης είχε αποκτήσει 

με τη Δέσποινα Μανιάτη 

7 παιδιά.

Από αυτά έχασε τα 5 σε νεαρή ηλικία 

(από 19 έως 39)
και από αυτά τα 5, 

3 σκοτώθηκαν 

και μάλιστα τα 2 σε ξένη γη...  

|πρωτοδημοσιεύσαμε στις 2/9/2022

✔ Τα λιοντάρια του ’21 ήταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πνευματικοπαίδια του ΠατροΚοσμά...

 ~ γράφει ο δάσκαλος, Δημήτρης Νατσιός

«Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, 

ευσεβή γέρο Ηπειρώτη, 

που ξεψυχούσε στο Γηροκομείο των Ιωαννίνων, 

το 1872, 

τι χαράχτηκε βαθύτερα στην ψυχή του απ’ όσο έζησε.

Απάντησε ο πολιός γέροντας: 

"Όταν μικρός άκουσα τη διδαχή του πάτερ Κοσμά 

και φίλησα το χέρι..."

 

Με το στόμα του νομίζω μιλούσε όλη η Ρωμηοσύνη,

εκφραζόταν η ευγνωμοσύνη του Γένους 

στον μεγάλο εθναπόστολο.

Ας μην το ξεχνούμε αυτό, 

τα λιοντάρια του ’21 ήταν, 

με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, 

πνευματικοπαίδια του Αγίου. 

Ο αθάνατος Κατσαντώνης μαρτύρησε 

έχοντας το όνομά του στα χείλη του. 

Ο καλόγερος Σαμουήλ, ο μπουρλοτιέρης του Σουλίου, 

υπήρξε μαθητής του. 

Αλλά και Νεομάρτυρες, 

το καινόν καύχημα της Ορθοδόξου Πίστεως, 

μαθήτευσαν παρά τους πόδας του Δασκάλου του Γένους,

όπως ο εκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, 

τον οποίο οι Τούρκοι έκτισαν ζωντανό. 

Ο άγιος στάθηκε «ο χτίστης της Ρωμηοσύνης», 

όπως πολύ ωραία ονομάζεται σ’ ένα ποίημα του 1960,

γραμμένο από τον Γεώργιο Αθάνα. 

Το διαβάζω:

 

«Στο Μέγα Δένδρο ξεκινά

στο Καλοντάει αγιάζει

χτίζει σχολειά, χτίζει εκκλησιές

χτίζει την Ρωμηοσύνη.

Πάτερ Κοσμά, σα να ‘ταν χθες

το κήρυγμά σου αχάζει (=βροντάει)

στην Ρούμελη, στην Ήπειρο

στην απεραντοσύνη».

Οραματιζόμαστε μια παιδεία 

που θα εμπνέεται και πάλι από τις διδαχές του αγίου, 

να τελειώνουμε με το τωρινό παιδομάζωμα...

 

|εδώ ο τάφος του ΠατροΚοσμά μας...

Αν θες περισσότερα 

από την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά του Αιτωλού 

από το χωριό Κολικόντασι, 

όπου κρεμάστηκε από "τους φίλους μας τους Τούρκους",

δες εδώ...

|Και δες αν θες, από πότε έχουμε ανεβάσει για πρώτη φορά αυτό το άρθρο του δάσκαλου, Δημήτρη Νατσιού...

"Ελληνόπουλο που υπερασπίζεται τον πατέρα του..."

 

Το μήνυμα του πίνακα: 

η συνέχεια του αγώνα είναι εξασφαλισμένη από τη νέα γενιά.

Χρωστάμε στα ανώνυμα Ελληνόπουλα...!!!

|από την κ.Ελένη Κόντου

"Ήμουν μικρό παιδί και ο συγχωρεμένος ο παππούς μου ο Παναγιώτης, (γεννημένος το 1888), μού έλεγε το ποίημα του Διάκου... Όλο το ήξερε! Το έλεγε κι έκλαιγε. Και όταν έλεγε το ...

 

                      ~ Θυμάται ο εκ των "συν αυτώ" παππούλης και Δάσκαλος, π.Παναγιώτης Ασκούνης...

 

"Ήμουν μικρό παιδί 

και ο συγχωρεμένος ο παππούς μου ο Παναγιώτης,

 (γεννημένος το 1888), 

μού έλεγε το ποίημα του Διάκου:

"Τρία πουλάκια κάθονταν 

στου Διάκου το ταμπούρι..." !

Όλο το ήξερε! 

Το έλεγε κι έκλαιγε. 

Και όταν έλεγε το 

"... πάτε κι εσείς 

κι η πίστη σας Μουρτάτες να χαθείτε, 

εγώ Γραικός γεννήθηκα, 

Γραικός και θα πεθάνω!''

αγρίευε το μάτι του

 και τίναζε το χέρι του, 

λες και ήταν ο ίδιος ο Διάκος...

Ήταν το πρώτο μου "σχολειό" !

Πιο βιωματικό δε γίνεται! 🇬🇷

 

~ σχετικό σχόλιο από την κ.ΧριστιναΑνδριανακου:

"Το ίδιο έλεγε κι η θεία του πατέρα μου, 

η θειά Σταυρούλα 

αν θυμάσαι και με τον ίδιο τρόπο

Έλεγε κι ένα ποίημα που ψάχνω,ψάχνω, 

αλλά δε μπόρεσα να βρω.

"Οι δυό σημαίες"...

Η νέα η καθάρια όπως έλεγε 

κι η παλιά η μπαρουτοκαπνισμένη ... συνομιλούσαν.

Αν το βρείτε κάπου...

* Κι ένα ακόμα, σχετικό με τον Αθανάσιο Διάκο, που πήραμε από τον Σπύρο Κοντογούρη:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΗΡΩΑΣ... 

Κάποιος είπε στον μακαριστό όσιο 

και χαρισματούχο Γέροντα π. Αμβρόσιο Λάζαρη (1912–2006) 

πως, όταν περνάει μπροστά από το άγαλμα του Αθανασίου Διάκου (1788–1821), 

έξω από τη Λαμία, 

πάντοτε νιώθει την ανάγκη να κάνει τον σταυρό του,

 γιατί μέσα του τον θεωρεί άγιο. 

Και ο Γέροντας τού απάντησε 

πως ο Αθανάσιος Διάκος είναι μεγάλος Άγιος, 

πως απολαμβάνει τον Παράδεισο 

και η Εκκλησία θα πρέπει να τον ανακηρύξει Άγιο·

 δεν είναι μόνο ήρωας…

[ Από το ιστολόγιο «Το Ειλητάριον»·] 

* Καλή Ανάσταση Πατρίδα!

Σε μια Ελλάδα, που τα πάντα μοιάζουν να γκρεμίζονται,
μην απελπίζεσαι.

Φύλαξε απλά μέσα σου,
όσο πιο καλά μπορείς Χριστό και Ελλάδα.

Μη χάνεις το θάρρος σου.

Αυτός ο τόπος γέννησε ήρωες, μάρτυρες και αγίους.

Και αυτοί, με μόνη βοήθεια τη Παναγιά,
τον τόπο αυτόν τον ελευθέρωσαν.

Να είσαι βέβαιος, 

πως όταν το επιτρέψει ο Θεός, 

πάλι
θα ξεπηδήσουν ήρωες και άγιοι
που θα κάνουν το καθήκον τους σε κάποιο νέο '21.

Σε τέτοιες μέρες, σαν τη προχθεσινή,
δεν πρέπει πια χρόνια πολλά…

Με τόση βρώμα και δυσωδία γύρω μας,
μία ευχή είναι να ακούγεται… 

Καλή Ανάσταση Πατρίδα! 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

"Το λάβαρο της επανάστασης φιλοτέχνησε η κεντήστρα Χρύσω από την Σμύρνη, με βοηθούς της...

 

...έναν αγιογράφο 

και 8 κόρες αριστοκρατικών οικογενειών της Σμύρνης..."

 

πηγή: Ρωμανία η Φιλόχριστος Βασιλεία

– Πως τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε; – Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα: Απόψε Κωσταντή, θα πεθάνεις για την Ελλάδα...

 

«Μια δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία, 

πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. 

Μια δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε… 

Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος 

δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα…

– Πως τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε;

Κι αυτός απάντησε:

– Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα: 

Απόψε Κωσταντή, θα πεθάνεις για την Ελλάδα...»

Η ζωή μου ‘δωσε μεγάλες δόξες 

κι άλλες τόσες πίκρες, 

καθώς έζησα για να δω 

5 από τα παιδιά μου να πεθαίνουν. 

Πικράθηκα κι όταν είδα αγωνιστές της επανάστασης 

πάμφτωχοι να ζητιανεύουν, 

να ξεχνιούνται ολότελα 

ή ακόμα χειρότερα να καταδιώκονται. 

Τρανό παράδειγμα ο γκαρδιακός μου φίλος, 

ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης...

.

.

Κωνσταντίνος Κανάρης

α(μ)φιέρωμα | 25η Μαρτίου 1821

   ~ από την εκ των «συν αυτώ», Νίκη Μακρή

 

 

ΥΓ:

Πρέπει να είναι ο μοναδικός ήρωας του 1821, 

που έχουμε κανονική φωτογραφία του!

Ο παππούς που βλέπετε 

είναι ο γνωστός μπουρλοτιέρης Κωνσταντίνος Κανάρης 

με τα παράσημα της τότε εποχής (γύρω στα 1877).

Αν και γέρος στη φωτογραφία, 

δείτε το ύφος του και την κορμοστασιά του.

Μόνο το βλέμμα του να έβλεπαν οι απέναντι...

          ~ πηγή: Ρωμανία ηΦιλόχριστος Βασιλεία

* Η ιστορία πίσω απ’το ΒΙΒΛΙΟ- 1821 – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ |Ένα πρωτότυπο επιτραπέζιο παιχνίδι...

Άκου.

Τα ηλεκτρονικά "μαγαζιά" είναι ανοιχτά 

ακόμα και σε τέτοιες τεράστιες αργίες, 

όπως η σημερινή.

Παρήγγειλε το σήμερα.

Και όταν ενθουσιαστείς, 

παίζοντάς το με τα παιδιά σου ή με τα εγγόνια σου, 

θα θυμάσαι καλά τη μέρα που το επέλεξες...

Εκμεταλλεύσου την προσφορά!

 Δες όμως πρώτα στο video που ακολουθεί τον εμπνευστή και δημιουργό του παιχνιδιού, τον εορτάζοντα Βαγγέλη Μπαγιαρτάκη...

«Μόνο μέχρι τις 27 Μαρτίου 2024, αγοράζετε τα παρακάτω

πληρώνοντας μόνο τα 2 από τα 3 με συνολική έκπτωση 14€ !

 

👉ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΗΡΩΕΣ Γ΄ - Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης📗

👉ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΟΙ ΗΡΩΕΣ📗

👉1821 ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ - επιτραπέζιο παιχνίδι♟️🎯

 

Η προσφορά ισχύει αποκλειστικά για αγορές από το *e-shop*👇

 

🛒 https://ear-books.com/shop/paidika/paketo-prosforas-1821-3-stin-timi-ton-2/

- Πώς ονοµάζεσαι; - Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. - Πόθεν κατάγεσαι; ...

 

                              

... - Από το Λιµποβίσι της Γορτυνίας.

- Πόσων ετών είσαι;

- Εξήντα τεσσάρων. 

Γεννήθηκα το 1770, τρείς του Απρίλη.

- Τι επάγγελµα κάνεις;

- Στρατιώτης ήμουνα. 

Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι 

και πολεμούσα νύχτα μέρα για την πατρίδα. 

Πείνασα, 

δίψασα, 

δεν κοιμήθηκα μια ζωή. 

Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, 

τ΄ αδέρφια μου να τυραννιούνται 

και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. 

Μα δε δείλιασα. 

Πίστευα 

πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά μας 

και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω.-

~*~ Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ~*~

{ α(μ)φιέρωμα: 25η Μαρτίου 1821 }

πηγή

Αρκεί να το ζητήσουμε από τη Μάνα μας... |200 και 3 χρόνια μετά...

 

Ο Ευαγγελισμός ως μήνυμα ελευθερίας | Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης +...

Μάνος Χατζιδάκις - ΤΣΑΜΙΚΟΣ - Νίκος Γκάτσος |Μανώλης Μητσιάς : ... Το «Τσάμικο» ο Μάνος το έγραψε παρουσία μου, μέσα σε δέκα λεπτά...

...Πέρασα από το σπίτι του Γκάτσου, πήρα τους στίχους και μετά πήγα να πάρω τον Χατζιδάκι για να πάμε στο στούντιο. 

Τότε ήταν διευθυντής στο Τρίτο πρόγραμμα και αργούσε να ξυπνήσει το πρωί. 

Αφού είχαμε αναβάλλει την ηχογράφηση τρεις φορές γιατί κοιμόταν αργά. 

Στο δρόμο λοιπόν δεν μιλούσαμε καθόλου, ήταν αγουροξυπνημένος… 

Του είπα «θα μιλήσουμε στο στούντιο;»… 

«Ναι» μου απάντησε… 

Στην ηχογράφηση έπαιζε κιθάρα ο Νότης Μαυρουδής και μπουζούκι ο Θανάσης Πολυκανδριώτης. 

Όταν πήγαμε εκεί του είπα πως μου έδωσε ο κύριος Γκάτσος αυτούς τους στίχους, το «Τσάμικο». 

«Τι είναι αυτά…τσάμικο, τσάμικο…Καλά κάτσε με το Νότη να πιεις καφέ στο μπαρ» μου είπε και πήρε τον Πολυκανδριώτη μέσα.

Τον τίτλο «Τσάμικο» τον έδωσε ο Γκάτσος από πριν. 

Δηλαδή ουσιαστικά είχε δώσει και το ρυθμό του τραγουδιού.

Σε λίγο βγήκε με το «Τσάμικο» έτοιμο. 

Ο Νότης το έπαιξε και «τρελάθηκε». 

«Τι είναι αυτό, θα σπάσω την κιθάρα μου» είπε ......

 

 

Στίχοι:  Νίκος Γκάτσος

Μουσική:  Μάνος Χατζιδάκις

Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς 

 

 

"Αθανασία" Δίσκος  1976

 

 

Στα κακοτράχαλα τα βουνά

με το σουραύλι και το ζουρνά

πάνω στην πέτρα την αγιασμένη

χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.

Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής

κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

 

 

Δική τους είναι μια φλούδα γης

μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς

για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα

απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.

Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς

κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

 

 

Από την Ήπειρο στο Μοριά

κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά

το πανηγύρι κρατάει χρόνια

στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.

Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός

και δραγουμάνος του ο λαός...