☆ Πρωτάθλημα Ελλάδος ο ΠΑΟΚ στις 19 Μαΐου... Πρώτος Ευρωπαϊκός τίτλος για ελληνική ομάδα στο γήπεδο Αγιά-Σοφιά στις 29 Μαΐου... Παίζει ο... Θεός (της Ελλάδας) ποδόσφαιρο;

Πρωτάθλημα Ελλάδος ο ΠΑΟΚ στις 19 Μαΐου

 

Πρώτος Ευρωπαϊκός τίτλος για ελληνική ομάδα στο γήπεδο Αγια-Σοφιά στις 29 Μαΐου

Παίζει ο... Θεός (της Ελλάδας) ποδόσφαιρο;

           ~ γράφει ο Αγησίλαος

Οι συγκυρίες και οι συμβολισμοί είναι εκκωφαντικοί, αδύνατον να μην τους αντιληφθεί κανείς.

Οπότε εγείρεται το ερώτημα: παίζει ο... Θεός μπάλα; 

Κάποιοι πάνε ακόμα παρακάτω: είναι όλα αυτά πρόβα για να πάρουμε την Πόλη;

 

Οι κυνικοί θα πουν και μετά το '87 είχαμε τον αποτυχημένο, ισοπεδωτικό εκσυγχρονισμό, και μετά το 2004 τα μνημόνια. Οι αθλητικές επιτυχίες δεν ενέχουν καμία εγγύηση κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και γεωπολιτικής συνέχειας και απήχησης.

 

Φυσικά οι κυνικοί έχουν δίκιο, με τον (λίγο φτηνό και αρκετά μίζερο) τρόπο τους.

 

Αλλά από την άλλη, ΦΥΣΙΚΑ ο Θεός μας μιλάει ΚΑΙ μέσα από την μπάλα, και μέσα από το μπάσκετ (συγχαρητήρια στην Πανάθα!) -- όπως μπορεί και να μας μιλάει και μέσα από το θρόϊσμα των φύλλων...

 

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας λέει, σε ελεύθερη απόδοση, κάτι σαν τα παρακάτω:

 

Στις τελευταίες μέρες της ευρωατλαντικής τάξης, υπάρχει το πολιτισμικό και βιολογικό DNA του Έλληνα. Του Έλληνα που μπορεί να συνεργαστεί, του Έλληνα που είναι για τα μεγάλα παιχνίδια, του Έλληνα που βρίσκει τον εαυτό του στις πιο high-stakes στιγμές, του Έλληνα που είναι σκληρός μάγκας χωρίς να είναι αλήτης εγκληματίας, και που ξέρει ποιός είναι χωρίς να υποτιμά τους άλλους.

 

Κάποιοι μας λένε ότι αυτά ήτανε, πριν 40, 80, 200 χρόνια, παλιά τελοσπάντων, αλλά τώρα τελειώσανε και δεν έχουν καμία σχέση. Ότι τώρα είμαστε απλά μια λίγο πιο διεφθαρμένη νότια Εσθονία ρε παιδί μου, μια μικρή ετερόφωτη, υπανάπτυκτη βαλκανική χώρα, που το μόνο που έχει να κάνει είναι να παρακαλάει για τα ψίχουλα από το τραπέζι των "ανεπτυγμένων" και "προοδευμένων" και "διαφωτισμένων" χωρών.

 

Όπως λέει κι ο ποιητής,

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

 

Ο Θεός μας λέει ότι, όπως και τόσες άλλες φορές, αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. Μπορούμε να προφασιζόμαστε ότι είναι αλήθεια, και να κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι όταν η Νόνη Δούνια μας λέει ότι η φέτα είναι όχι 6.3, αλλά 4.5 ευρώ το κιλό, και ότι η ζωή μας έχει νόημα επειδή ανεβήκαμε στην επενδυτική βαθμίδα.

 

Μπορούμε να λέμε ότι το να εγκαταλείπουμε τη χώρα μας για να ζήσουμε σε ρυθμούς 1945 ενώ  κάποιοι "μας έσωσαν" καμιά δεκαριά φορές, είναι φυσιολογικό. Εν τέλει άμα γουστάρουμε μπορούμε να λέμε κι ότι πετάει ο γάιδιαρος.

 

Ο Θεός όμως έχει χιούμορ, και μας λέει ότι 

όχι, υπάρχουν αυτοί οι τρελοί, υπάρχει αυτή η σπίθα, η τρέλα, που ξέρεις ότι υπάρχει από κάτω -- κι όχι μόνο υπάρχει, αλλά μπορεί να ΚΕΡΔΙΣΕΙ. Τώρα, τον "21ο αιώνα". Και μας τρολάρει και λίγο, εσύ ρε ζωντοβολάκι γιατί να είσαι με αυτούς που λένε "είμαστε μικρή χώρα, διεφθαρμένοι και ανίκανοι και δεν παράγουμε τίποτα, ναι πάρτε μου το σπίτι και εξευτελίστε με, ναι, μου αξίζει, ναι"... Γιατί να μην είσαι λίγο πιο YOLO με την καλή έννοια, να μην παλεύεις για το καλύτερο no matter what, τι φοβάσαι, ότι θα χάσεις; Φυσικά θα χάσεις, θα χάσεις 99 φορές και θα κερδίσεις μία.

 

Αλλά γιατί να απαγορεύσεις στον εαυτό σου αυτή τη μία; Εν τέλει, μία θέλεις.

 

Εν πολλοίς όλη η Ελληνική ιστορία αυτό είναι. Αυτό το τρολάρισμα στους "λογικούς". Γι'αυτό την έχουν σπάσει σε μηκυναϊκη, ελληνική, ρωμαϊκή, βυζαντινή, προεπαναστατική νεοελληνική, κρατική νεοελλαδική κλπ κλπ κλπ. Και πάλι όμως τα θραύσματα είναι too much.

 

Είναι αυτό που έλεγε ο Ροζέ Γκαρωντύ, η "τρέλα του Μαραθώνα". Γιατί, έλεγε ο άνθρωπος, εκστασιαζόμαστε με ένα μάτσο Ταλιμπάν, που αφού απρόκλητα πυρπόλησαν τις Σάρδεις, μετά τόλμησαν να αντισταθούν στον πλανητάρχη, που έφερνε μια νέα εποχή εμπορίου και ποιοτικής κεντρικής διοίκησης, και μάλιστα ανέλπιστα κατάφεραν να τον νικήσουν; (Οποιαδήποτε ομοιότητα με το Αφγανιστάν είναι τυχαία...?) Και αν το έκαναν, τι πανηγυρίζετε; Πήγαν τον "πολιτισμό" 1000 χρόνια πίσω.

 

Έχει δίκιο ο Ροζέ Γκαρωντύ. Ο Μαραθώνας είναι μία τρέλα, και οι Αθηναίοι δεν ήταν ακριβώς άγιοι. Η αυτή συζήτηση ισχύει για τη νίκη του Κολοκοτρώνη επί του Δράμαλη, όπου 2500 κατσικοκλέφτες κονιορτοποίησηαν 30.000 τακτικού στρατού με ιππικό και πυροβολικό, σε ένα measure zero event. Kαι των άλλων non-repeatble events, όπως των νικών του ελληνικού στόλου επί της αρμάδας, τις νίκες του Βατάτζη επί του σταυροφορικού "βασιλείου της Κωνσταντινουπόλεως" κλπ. Ο Αχιλλέας που τράβηξε σπαθί στον Αγαμέμνονα στην Ραψωδία Α της Ιλιάδας αυτό είναι -- πιο άγουρο βέβαια. Κι ο Οδυσσέας που κλαίει με μαύρο δάκρυ για να φύγει από τον επίγειο παράδεισο της Καλυψούς στην Ραψωδία Α της Οδύσσειας, το ίδιο, και πιο ώριμο. Η δίψα, τελοσπάντων.

 

Κάποιοι τρελοί θέλουν να μπορούν να ζήσουν, αυτοί και τα παιδιά τους, στον τόπο τους, σαν Έλληνες, όπως το νιώθουν. Όχι να τους πούν καλά παιδιά κάποιοι τιμητές των πάντων (who are on the way out, if anyone's watching).

 

Θα μου πείτε, ντάξει δηλαδή ρε φίλε, δηλαδή τι μας λες τώρα, μόνοι εναντίον όλων κι ότι γίνει;

 

Πρώτα απ'όλα, mesaure zero events δεν είναι μόνο οι μάχες. Είναι και η απαρχή του θεάτρου. Της αξιωματικής μεθόδου. Της καμμένης γης του 1830 που έγινε η 30η πιο πλούσια χώρα του κόσμου 140 χρόνια αργότερα. Η αναγέννηση της Ορθόδοξης εικονογραφίας μετά το 1941, όπου κάθε σχολή εικονογραφίας οπουδήποτε στον κόσμο, και όλοι οι δάσκαλοί της είχαν εξοντωθεί (όλες οι σημερινές σχολές προέρχονται από 3-4 ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΥΣ αγιογράφους, ένας εκ των οποίων είναι ο Κόντογλου).  Και άλλα πολλά.

 

Άρα δεν πρόκειται για το "εναντίον όλων". Μαζί με όλους, αλλά πρώτα μεταξύ μας. Με τον τόπο μας και με τα παιδιά μας. Αυτό προϋποθέτει ειλικρίνεια σε απλά πρακτικά θέματα. Να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Να ανοίξει μια συζήτηση για το πώς τα υπερασπιστούμε την περιουσία μας (αυτή ντε, που δεν υπάρχει αλλά τώρα μοιράζουμε με την Τουρκία). Να ανοίξει μια συζήτηση για το πού αρχίζει η όποια Ευρώπη (Αμερική, Ρωσία κλπ) και που τα συμφέροντα τα δικά μας. Να ανοίξει μια συζήτηση για το πώς προσεγγίζουμε την Τουρκία. Πχ, εκτός από ρεαλιστική προετοιμασία της άμυνας, εγώ θα έκανα μαζική επίθεση φιλίας, με επισκέψεις, ανταλλαγές, κοινά πρότζεκτ κλπ με διαρκείς αναφορές σε μορφές του Μικρασιατικού ελληνισμού. Και κάθε προσπάθεια να μπλοκαριστούν αυτές θα αξιοποιούνταν στο διπλωματικό παιχνίδι στη Θράκη και αλλού.

 

Φυσικά, το δυσκολότερο είναι να μη φαγωθούμε μεταξύ μας.

 

Όπως έμαθαν και οι Αθηναίοι, μετά το Μαραθώνα, έρχεται και η Μήλος.

 

Τουλάχιστον στην μπάλα καταφέρνουμε να μένουμε ενωμένοι στην ομάδα μας.

 

Ίσως και αυτό να προσπαθούσε να μας πει ο Θεός τελικά. Έστω κι αυτό αν καταφέρουμε, κάτι είναι.

 

Πολλούς χαιρετισμούς, 

       ~ Αγησίλαος

 

ΥΓ: Μπορεί μετά να καταφέρουμε να κάνουμε και το ταξίδι μας -- και να μιλήσουμε και στους γύρω μας γι'αυτό...

* Αντίθετα στο ρεύμα ... |Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες ...

        Τι λες ψυχή μου;

                                                                                         Θ΄αντέξεις;

|την απίθανη φωτογραφία - παράδειγμα 

και υπόδειγμα μη φόβου για όλους μας,

μας έστειλε ο Αγησίλαος

αντί σχολίου στην χθεσινή μας ανάρτηση,

που "υποκλέψαμε" από τον Αλέξη Αλεξάνδρου:

Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες ...

~ Κάτι τέτοια ωραία συμβαίνουν που και που στο fb ... 

    * πρώτη δημοσίευση 7/11/2021

Ποιος ήταν τελικά ο Καποδίστριας;

Και άλλα πολλά καλά κυκλοφόρησαν. 
Όμως θέλω να το πονέσω λίγο παραπάνω από εκείνους που θα διαβάσετε στο τέλος της ανάρτησης. 
Αν έβριζαν τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Καραϊσκάκη, όλα αυτά θα ήταν υπεραρκετά -- ποιός ήταν ο άνδρας, τι έκανε στ'αλήθεια, και πώς συγκρίνεται με τις κατηγορίες και τους κατηγόρους. 
Αλλά με τον Καποδίστρια δεν τελειώνει εκεί το πράγμα.

Για να ψηλαφίσουμε το μέγεθος του ψέμματος και της υποτίμησης του Καποδίστρια σε σχέση με τι πραγματικά ήταν (ακόμα π.χ. και από τα "καλά" σχολικά σχολικά βιβλία, προ Ρεπούση και σία) επιτρέψτε μου να δώσω ένα δείγμα με ένα ιστορικό περιστατικό:

Μετά από σειρά εμπρηστικών άρθρων επί μήνες, που ουσιαστικά καλούσε σε "εξουδετέρωση" του Κυβερνήτη, γράφει ο Πολυζωίδης στην εφημερίδα "Απόλλων" την επομένη της δολοφονίας Καποδίστρια:

<<Βλέπουμε σ'αυτή την ευγενή χειρονομία των Μαυρομιχαλαίων τη θέληση του Θεού να μας απαλλάξει απ'τον τύρρανο. Ευτυχώς που ο τύρρανος έφυγε. Σε αυτή την ευγενή πράξη των Μαυρομιχαλαίων πρωτοστάτησαν πολλοί κι εγώ μαζί. Για να μη σας πώ ότι ήμουνα ο πρώτος.>>

Btw τον Πολυζωίδη αυτόν τον είχε σπουδάσει νομικά στο Παρίσι ο ίδιος ο Καποδίστριας, όπως και εκατοντάδες άλλους νέους από την Ελλάδα... Και τον έκανε και δικαστή ο Καποδίστριας, όταν ολοκλήρωσε τις νομικές σπουδές του κι επέστρεψε... 

[Και τι ζόρι τράβαγε ο Πολυζωίδης με τον Καποδίστρια ρωτάτε; Πάρα πολύ καλή ερώτηση... Πάντως από την διαφωτισμένη Ευρώπη ήρθε, κολλητός του Μαυροκορδάτου ήτανε, κι ο Καποδίστριας δεν του έκανε κάτι κακό, μόνο καλά...] 

Του οποίου Πολυζωίδη αυτού σήμερα αδριάντες έχει στην Τρίπολη, το Ναύπλιο και το Μελένικο της Μακεδονίας, με αφορμή την υποτιθέμενη "σωτηρία" του Κολοκοτρώνη χάρη σ'αυτόν... 

[Η οποία είναι τελείως χαλκευμένη -- ο Κολοκοτρώνης καταδικάστηκε σε θάνατο κατά πλειοψηφεία με την ποινή να πρέπει να εκτελεστεί σε 24 ώρες, αλλά δόθηκε χάρη από τον Όθωνα... Άρα γιατί οι αδριάντες (στις πόλεις, αλλά πρώτα στην ιστοριογραφία) για τον Πολυζωίδη;; 

Επειδή ήταν πράκτορας, και πέρα από το ψωμί του, πέρα από το παντεσπάνι του, ήθελαν να του εξασφαλίσουν και την υστεροφημία του... Για την ευρύτερη ιστορία της δίκης του Κολοκοτρώνη μπορεί κανείς να δει εδώ κι εδώ]

Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα πόσο ξεφτιλισμένους χτυπητούς πράκτορες τρίτης διαλογής έχει καθαγιάσει η συμβατική ιστοριογραφία... 

Άλλο τόσο έχει κοπιάσει για να "σκουπίσει κάτω απ'το χαλί" και να κάνει "αμφιλεγόμενους" εκείνους που σήκωσαν την Ελλάδα στην πλάτη τους. 

Μιλάω προ Ρεπούση και σία, για τους υποτιθέμενους "good guys", που όμως είναι "υπέυθυνοι" και καλά παιδάκια των μεγάλων δυνάμεων... 

Και βέβαια οι διάφοροι τωρινοί προσπαθούν να τα κάνουν 1000 φορές χειρότερα (αλλά αρνούμαι να μιλήσω γι'αυτούς, γιατί εξάλλου δεν μπορώ και να το κάνω κόσμια)...

Λοιπόν, ποιός ήταν ο Καποδίστριας;

Αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ο Κυβερνήτης, που παρέλαβε μια κατάσταση σαν το Αφγανιστάν αν του έριχναν πυρηνικές βόμβες, και από το 5% του έργου του που έμεινε όρθιο έβαλε τις βάσεις για μια από τις top 30 (στις 200) χώρες του κόσμου στους κατά κεφαλήν δείκτες.

Όμως δεν τελειώνει εκεί:

* ο άνθρωπος που έκανε την Ευρώπη, Ευρώπη -- με την ειρήνη των 99 ετών μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους. 

Αν πέρναγε η τιμωρητική ειρήνη του Μέττερνιχ, ο Χίτλερ (=τρελός ηγέτης ενός πολέμου μανιασμένης αυτοκτονικής εκδίκησης επί όλων) θα ήταν Γάλλος του 1820, και η ευρώπη θα ήταν καμμένη γη. 

Στην καλή περίπτωση, πολιτικά ο μεσαίωνας θα συνεχιζότανε με κάπως πιο φονικά όπλα. 

Δε θα είχε βιομηχανική επανάσταση, δε θα είχε την έννοια μιας αποτελεσματικής διεθνούς συνεννόησης κλπ κλπ κλπ.

* ο άνθρωπος που έκανε την Ελβετία, Ελβετία (εδώ)

* ο διοικητής που έφερε για πρώτη φορά το 1807 σε άμεση επαφή και στρατιωτική συνεργασία στο πεδίο όλους τους οπλαρχηγούς του ελλαδικού χώρου, δημιουργώντας τη βάση για σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης σε συνθήκες ζωής και θανάτου, και άρα κάνοντας τη Φιλική Εταιρεία βιώσιμη ως προς τους οπλαρχηγούς (δες εδώ).

* ο ορθόδοξος Έλληνας-Ρωμηός, που εκινείτο άνετα σε όλους τους επιστημονικούς και πολιτικούς κύκλους της Δύσης με χάρη, επιρροή, αμοιβαίο σεβασμό και χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας. 

Και που δεν είχε κόμπλεξ κατωτερότητας ούτε για τον τόπο του. 

Αυτό είναι λίγο ευρύτερο να το απορροφήσει κανείς, θέλει λίγο πιο αναλυτική μελέτη, εδώ δίνω μόνο κάποια επιλεγμένα quotes του από το link:

«Η Χριστιανική Θρησκεία εσυντήρησεν εις τους Έλληνας και γλώσσα και πατρίδα και αρχαίας ένδοξους αναμνήσεις και εξαναχάρισεν εις αυτούς την πολιτικήν ύπαρξιν της οποίας είναι στύλος και εδραίωμα».

«Πρώτα είμαι Έλληνας… γιατί γεννήθηκα σε αυτή την χώρα… Είμαι Έλληνας από πατέρα και μητέρα. Είμαι με την χάρη του Θεού που μού ανέθεσε την κυβέρνησιν αυτού του πτωχού λαού… Είμαι Έλληνας εκ γενετής, από καθαρή αγάπη, από αίσθημα, από καθήκον και από Θρησκεία»

Γι’ αυτό θα επιδιώκει, η νεολαία, που με την συνδρομή του σπούδαζε στην Ελβετία, «να σχηματισθή πρώτον ελληνιστί και όχι ελβετιστί η γαλλιστί. Η Ελλάς πρέπει πρώτον να μορφώνη Ελληνικώς την απαλήν ψυχήν των τέκνων της. Η δε Ευρώπη να τελειοποιή ύστερον τους ήδη εσχηματισμένους νέους». 

Η αιτία δηλώνεται στην επόμενη φράση «Ούτω το Έθνος φυλάττει τον εθνικόν χαρακτήρα του, δεν νοθεύεται».

* ο τίμιος ευγενής που αγκάλιασε το λαό

«Η ενετική πολιτεία εκυβέρνα τας Ιονίους νήσους με το σύστημα της διαφθοράς. Οι Αντιπρόσωποι εκλέγοντο εκ της κλάσεως των ευγενών αρχόντων ήτις ήτο η ευκαταφρονεστέρα και η μάλλον διεφθαρμένη δι’ ανηθικότητα και ελεεινότητα… Η πολιτεία της Βενετίας εφοβείτο το έξοχον της φυσικής μεγαλοφυϊας των Ελλήνων και επροσπάθει να το καταβάλη με την αμάθειαν».

* ο κοσμοκαλόγερος

Έδωσε όλη του την περιουσία στην Ελλάδα και δεν πληρώθηκε ΠΟΤΕ απ'το δημόσιο τίποτα.  

Επίσης, έδωσε και την προσωπική του ζωή στην ελπίδα να καταφέρει να επηρεάσει τα πράγματα υπέρ της Ελλάδας, που δεν υπήρχε τότε...

Οι άνθρωποι στην Ελλάδα, μετά από απερίγραπτα δεινά και μέσα στο ολικό χάος, δεν μπορούσαν να συλλάβουν το διακύβευμα του αύριο... 

Δεν είχαν τις παραστάσεις (πώς μπορούν και πρέπει να είναι οι θεσμοί ενός ευνομούμενου κράτους) ούτε την υπομονή...  

Γι'αυτό και να μην τον σκοτώναμε, ίσως δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε κάτι παραπάνω... Αλλά μας έδωσε τη ζωή του -- όχι τη στιγμή της δολοφονίας του, αλλά τα 55 χρόνια του -- δεν είχε κάτι παραπάνω να δώσει...

Σε τί συνίστατο η "αυταρχικότητα" του Καποδίστρια;  

Πάνω απ'όλα στο ότι καταλάβαινε τη μάχη για την ψυχή του νέου ελληνισμού και τη θέση του στον κόσμο χωρίς να προσπαθεί να υπηρετήσει μια "κλαδική" ατζέντα, και όντας αδιαπέραστος από κάθε προσπάθεια επηρεασμού/manipulation από τις μεγάλες δυνάμεις, τις οποίες και όλα τους τα κόλπα είχε φάει με το κουτάλι. 

Άρα

* δεν άφηνε τους κοτσαμπάσηδες να γίνουνε πασάδες

* δεν άφηνε τους καπεταναίους να γίνουνε δερβεναγάδες

* δεν άφηνε τους σπουδαγμένους στην ευρώπη να ζήσουν αυθαίρετα το μύθο τους εις βάρος της ψωροκώσταινας

* είχε τις παραστάσεις και το know how να φέρει τα best practices στην Ελλάδα και τις περισσότερες φορές βρήκε τρόπους να τα εφαρμόσει αποτελεσματικά σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον

* δεν αγόραζε τα καθρεφτάκια των προξένων, μισσιονάριων, "επενδυτών" και λοιπών καλοθελητών 

Υπάρχουν τόμοι με γράμματα κάθε λογής πρακτόρων στους ανώτερούς τους που τραβάνε τα μαλλιά τους γιατί ο Κυβερνήτης αντί να κοιμάται, τις νύχτες καθόταν και διάβαζε γραμμή γραμμή τα βιβλία που "προσέφεραν" στα σχολεία στην Ελλάδα, βιβλία πολιτικών σπουδών, Ιστορίας, θεολογίας κλπ και έβρισκε τα μαργαριτάρια που είχαν βάλει μέσα για να προκαταλάβουν την κατάσταση στο προτεκτοράτο. Όλοι οι Κωλέτηδες-Μαυροκορδάτοι κλπ έτρεμαν τους δρακόντειους νόμους που είχε για τη διαφθορά των ανώτερων κρατικών λειτουργών (οι Μαυρομιχαλαίοι που ήταν μανιάτες δεν έτρεμαν, αλλά επέτρεψαν στην οργή τους να τους κάνει πιόνια σε παιχνίδια που δεν καταλάβαιναν). 

Ο κύριος Χατζής και οι όμοιοί του θα έβρισκαν πολύ πιο "φιλελεύθερο" να κλέβουν οι κληρονομικοί πρωθυπουργοί (λέμε τώρα...) τους ιθαγενείς υπό την υψηλή εποπτεία των "πολιτισμένων" "θεσμών" και να είναι στο απυρόβλητο...

Και από μια απλή forensic μελέτη της δολοφονίας του είναι σαφές ότι η επίσημη εκδοχή μπάζει από παντού -- αλλά ακόμα κι αυτή έχει τεράστια ζητήματα που μένουν αναπάντητα (άσυλο του δολοφόνου στη γαλλική πρεσβεία, που μετά βρίσκεται σκοτωμένος ώστε να μην ανακριθεί κλπ).

Τον Καποδίστρια τον χτυπάνε επειδή είναι τόσο μεγάλος, και κάποιοι δε θέλουν να συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλος είναι, και κυρίως τι προσπαθεί να μας πει. Γιατί μπορεί να καταλάβουμε κι εμείς κάτι για τις ρίζες των αντινομιών του νεοελληνικού αφηγήματος και πώς να τις διορθώσουμε... που πήγαμε και στήσαμε αγάλματα στους πράκτορες.. γιατί τα κακά δεν άρχισαν το '81 ή το '74 ή το '67 ή δεν ξέρω γω πότε, αλλά με τη δολοφονία του Καποδίστρια και την παγίωση του κομπλεξαρισμένου νεοελληνικού αφηγήματος σαν "τον πιο καθυστερημένο λάο της ευρώπης" που "δεν πέρασε διαφωτισμό", και όχι σαν τον μόνο λαό που έχει στο βίωμά του το σύνολο της χριστιανικής και της ελληνορωμαϊκής κληρονομιάς, που είναι αυτό που είμαστε και το μόνο που μπορούμε να είμαστε, αν μείνουμε Έλληνες, όσο κι αν ενοχλεί διάφορους... 

[Ούτως ή άλλως πολλοί απ'αυτούς τελειώνουν σύντομα, είμαστε στο τιρινίνι-final countdown.]

Έχουμε αυτή την τεράστια φιγούρα στην ιστορία μας, και τον ξανασκοτώνουμε με το να τον αγνοούμε... Τουλάχιστον ας μάθουμε πέντε πράγματα, ας διαβάσουμε ένα βιβλίο για τον Καποδίστρια...

Εν κατακλείδι,

Κάποιος είπε ότι το μεγαλύτερο λάθος του Καποδίστρια είναι που δεν καθάρισε μερικούς μερικούς... λογιωτάτους. 

Θα διαφωνήσω. 

Ένας τσάρος της Μεσογείου δεν θα άλλαζε το λαό -- γιατί και πάλι εμείς είμαστε το κύριο πρόβλημά μας. 

Με τη θυσία του μας δίνει ένα συγκινητικό παράδειγμα, ένα ιδανικό που εμπνέει. 

Και κρατάει ζωντανό το what if σαν κάτι ελπιδοφόρο, σαν σπόρο...

 

*

Πολλούς χαιρετισμούς,

Αγησίλαος

* Όπως ο Κλιντ Ίστγουντ στην τελευταία σκηνή του Γκραν Τορίνο, έτσι κι ο Κυβερνήτης θα μπορούσε τουλάχιστον να προσπαθήσει να "σκοτώσει τους κακούς" που ήξερε ότι θα έρχονταν αλλά δεν το έκανε... 

Θα μπορούσε έστω να μην πάει εκκλησία, αλλά δεν δέχτηκε να μείνει δεύτερη Κυριακή... καραντίνα αλειτούργητος για να μην πεθάνει. 

Θα μου πείτε ΟΚ, καλός ο Κλιντ αλλά πού κολλάει εδώ; Φυσικά δεν τον έχει ανάγκη ο Καποδίστριας.  

Κάνω τον παραλληλισμό για να το βγάλω λίγο από την προθήκη του μουσείου το ζήτημα και να το συνδέσω λίγο πιο ζωντανά και με το συναίσθημά μας, όχι μόνο με τη λογική.

ΥΓ: Η ΕΕ έδινε βραβείο "Καρλομάγνου" στις προσωπικότητες που οδηγούν στη βαθύτερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση... Νο wonder που η ΕΕ διαλύεται. Δεν ήθελε Καποδίστρια και ειρήνη των 99 ετών, ήθελε Καρλομάγνο, την προσωποποίηση του μεσαίωνα και της γενοκτονίας. [Το Γ' Ράϊχ που έλεγε ο Χίτλερ... ε, ο Καρλομάγνος ήταν το Α' Ράϊχ.] Δηλαδή τί άλλο να κάνουν οι άνθρωποι, αφού μας τα λένε λιανά... Εμείς έχουμε το πρόβλημα που ακόμα δεν καταλαβαίνουμε...

-- ΥΓ2: Πολλοί και σπουδαίοι έγραψαν για τον Καποδίστρια αυτές τις μέρες, με αφορμή την γνωστή επίθεση εναντίον του. Παραθέτω κάποια links με σύντομη περιγραφή για όποιον ενδιαφέρεται.

Ένα must γενικό περιληπτικό που έχει πιάσει το βαθύτερο νόημα χωρίς πολλές/κουραστικές λεπτομέρειες:

https://www.sportime.gr/apopseis/diktatores-tis-penas-apokaloun-diktatora-ton-ioanni-kapodistria/

[Απλά respect στη sportime, consistently σώζει την τιμή του τύπου στην Ελλάδα σήμερα -- προσωπικά, πληρώνω τη συνδρομή γιατί απλά πρέπει. Αν έχετε μόνο 3 λεπτά να αφιερώσετε, και δεν το έχετε ήδη διαβάσει, παρακαλώ κλείστε αυτό το μήνυμα και διαβάστε το άρθρο του sportime.]

Κάτι ανάλογο με περισσότερα ιστορικά στοιχεία και λεπτομέρειες:

https://amfoterodexios.blogspot.com/2020/05/blog-post_9.html

Και η ανάλυση των αναλυτών: ποιός είναι ο κος Χατζής και τι ακριβώς θέλει;

https://ardin-rixi.gr/archives/219714?

Μια (λίγο επιφανειακή, αλλά ιστορικά λεπτομερής) περιγραφή του έργου του Καποδίστρια

https://infognomonpolitics.gr/2020/05/yperkerazontas-tis-athliotites-ton-epitropon-afti-ine-i-dimokratiki-klironomia-tou-kapodistria

Ένα λίγο πιο "δημοσιογραφικό", αλλά πολύ καλό και με ολοκληρωμένη άποψη για την "επιτροπή"

https://www.newsbreak.gr/apopseis/97430/o-kapodistrias-kai-i-megali-rosofovia/

Kι ευχαριστώ Λάμπρο για το εκπληκτικό link περί Καποδίστρια και Ελβετίας από το ελβετικό κράτος 

https://www.eda.admin.ch/countries/greece/en/home/switzerland-and/ioannis-kapodistrias.html

ΥΓ3: Παρακαλώ προωθήστε ελεύθερα όπου νομίζετε ότι μπορεί να ενδιαφέρει.

Οι νεροκουβαλητές του γενοκτονικού συμπλέγματος Ερντογάν-ΙΣΙΣ...

Ερώτηση για γκάλοπ.

Θέλω να μάθω ειλικρινά:

Ξέρουνε τόσα χρόνια οι casual αριστεροί ότι ήταν νεροκουβαλητές του γενοκτονικού συμπλέγματος Ερντογάν-ΙΣΙΣ και (συνεχίζουν να) είναι cool μ'αυτό; 

Ή κάποια στιγμή τους χτύπησε και περάσανε κάποιου είδους κρίση συνείδησης; 

Και πώς το αντιμετωπίζουν σ'αυτή την περίπτωση; 

Ή όλα αυτά κατά τη γνώμη τους είναι fake news, και όλος ο πλανήτης είναι συνεννοημένα ρατσιστικά καθάρματα εκτός από τους ίδιους (και ίσως και τον Ερντογάν και τη Μέρκελ);

Θέλω ειλικρινά να μάθω, και νομίζω ότι αξίζει δημοσίευση μια τέτοια ειλικρινής αυτοκριτική (ή αυτοσυγχαρητήριος λόγος). 

Θα βοηθήσει να ωριμάσουμε όλοι κοινωνικά και πολιτικά.

(Για τους trendy δεξιούς νεροκουβαλητές θα τα πούμε άλλη φορά, δεν τους ξεχάσαμε.)

Λέσβος: Οι Τούρκοι αδειάζουν ανθρώπους στη θάλασσα! - Πνίγηκε ένα παιδί - Πάνω από 1000 αφίξεις στα νησιά

Βίντεο: Παράνομοι μετανάστες στον Έβρο βάζουν παιδάκια πάνω στην φωτιά και τα χτυπάνε για να δείχνουν κλαμένα και δυστυχισμένα

Συνελήφθη Τούρκος με ρούχα της Στρατοχωροφυλακής να οδηγεί παράνομους μετανάστες μέσα σε ελληνικό έδαφος (βίντεο)

Με την ιαχή «Αλλάχ Ακμπάρ» οι μετανάστες που στέλνει η Τουρκία επιτίθενται στα ελληνικά σύνορα (βίντεο)

Αγησίλαος

Ποιες προφητείες;

Αν δεν έχεις καταλάβει ήδη,
και νεκροί να αναστηθούν μπροστά στα μάτια σου και να στα πούνε,
πάλι δεν θα ακούσεις.

Γιατί επιλέγεις να μην ακούσεις,
να μη δεις, να μην καταλάβεις.

Αύριο μεθαύριο, που θα μας τα πει η Μέρκελ από το Βερολίνο
και ο Αχμέτ Τζιχάντ στην Αθήνα και στην Θεσαλονίκη,
θα ακούσουμε όλοι.
Ο καθένας όταν τον ακουμπήσει το κακό ατομικά καταπωσδείχνει.

Τουλάχιστον ένα πράγμα.
Εμείς οι ελλαδίτες καμαρώνουμε εν γένει πως είμαστε "ανοιχτόμυαλοι", "αντικονφορμιστές",
όχι "κολλημένα μυαλά" ρε παιδάκι μου,
όχι "δογματικοί" ούτε "φανατικοί"...

Εμείς λοιπόν οι ανοιχτόμυαλοι,
αύριο όταν το ευρωελλαδικό αφήγημα τελειώσει ...
[Mην εξάπτεσαι, δεν προσπαθώ να σε πείσω ότι θα τελειώσει.
Ούτε εύχομαι να τελειώσει].
ΑΝ τελειώσει.
Αύριο λέω, καλά θα είναι
να ξαναδούμε και το ρωμαίικο αφήγημα,
αυτών των τρελών που πολέμησαν
για του Χριστού την Πίστη την Αγία
και της πατρίδος την ελευθερία,
[μ' αυτή τη σειρά],
και που η πατρίδα τους
δεν διακτινίστηκε μαγικά από το 500 π.Χ.,
αλλά έχει "σώμα και θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα κατά την Τουρκοκρατία"...
Το οποίο ρωμαίικο αφήγημα θα είναι the only game in town anyway.

Και καλά θα είναι τότε να βάλουμε και λίγο μετριοπάθεια
στις φωνές που τότε θα περισσεύουν κατά των "προδοτών" κλπ
που "μόνο αυτοί φταίνε".

Γιατί καλά θα είναι να μην ξεχάσουμε ότι ο περισσότερος κόσμος σήμερα,
η κοινωνική συναίνεση και η δημοκρατική πλειοψηφεία ντε,
ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ να μένουμε ανοχύρωτοι
προκειμένου να μην αναστατωθεί η... "κανονικότητα"!!
(Το ότι αυτό που έχουμε τώρα κάποιοι το λένε κανονικότητα,
θα είναι στα βιβλία της Ιστορίας μαζί με τη Σύβαρη....)

Το θέμα δεν είναι να βρούμε "εκείνους που φταίνε".
Όλοι φταίμε.
Το θέμα είναι, με τη βοήθεια του Θεού, να διορθωθούμε.
Αν δεν μπορούμε να το καταλάβουμε τώρα,
τουλάχιστον μακάρι να το καταλάβουμε τότε.

Και μακάρι να βγούμε λίγο καλύτεροι,
λίγο πιο ώριμοι,
με λίγο πιο πολύ ενδιαφέρον για τους γύρω μας
(αληθινό, ορθόδοξο ενδιαφέρον, όχι διεστραμμένο ιδεολογικό).

Γιατί το να μισείς τους Έλληνες και το να αγαπάς τους ξένους,

το να μισείς τους νοικοκύρηδες και το να αγαπάς τους "διαφορετικούς",

το να μισείς τις καθαρές κουβέντες και το να δείχνεις κατανόηση στα μισόλογα,

το να σκοτώνεις τα ελληνόπουλα και το να νοιάζεσαι για τα προσφυγόπουλα,

το να σκοτώνεις τον Κατσίφα και το να συμπονάς τον Ζακ,

δεν είναι το ίδιο.

Καλό 2020.

Άγης.

Τι σας λέει αυτό για κάθε κανάλι κι εφημερίδα που δεν παίζει αυτή την υπόθεση; Όλα τα άλλα θέματα είναι πιο σημαντικά;

Protesters on both sides of the abortion debate in London last month.CreditCreditPeter Nicholls/Reuters

By Alan Yuhas -

New York Times

Εκτός ελέγχου σνομπ εγγλέζοι γυρνάνε και κάνουν δια της βίας εκτρώσεις σε μαύρες κοπέλες με τη δικαιολογία ότι είναι καλύτερα για τη μητέρα και για το μωρό να μη γεννηθεί ποτέ, θα το πιστεύατε;; Και σε κάθε ένσταση απαντούσαν ευγονικότατα με το πόσο χαμηλό βρίσκουν το IQ της μητέρας;;;

Αν σας έλεγα ότι όλο αυτό όχι μόνο γίνεται, αλλά γίνεται υπό το μανδύα του αριστερίστικου προοδευτικού ανθρωπισμού, τι θα λέγατε;;;

Όποιος έχει συλλάβει την αποϊεροποίηση και αποκτήνωση της ζωής που είναι στην καρδιά του νεωτερικού project δε θα σοκαριστεί καθόλου. Οι οπαδοί του project βεβαίως θα αλλάξουν θέμα σε dt.

Το ιστορικό της υπόθεσης:

UK court orders forced abortion for disabled woman

A British judge has authorized doctors to perform an abortion on a pregnant woman despite the objections of the woman’s mother and the woman herself. The woman is 22 weeks pregnant. “I have to operate in [her] best interests,” said Justice Nathalie Lieven in her ruling in the Court of Protection, June 21. 

The woman, who cannot been publicly identified, has been described as “in her twenties,” and is under the care of an NHS trust, part of the UK’s National Health Service. Doctors at the trust wished to abort her pregnancy and argued that, due to her diminished mental capacity, the abortion would be less traumatic for the woman than giving birth, especially if the baby would then be placed in foster care. The woman’s mother made clear to doctors and the court that she would assume care of her grandchild. The woman is believed to have the mental capacity of a grade school-age child. She is reportedly Catholic, and her mother is Nigerian.

Η δικαστίνα που τα αποφάσισε όλα αυτά εν τω μεταξύ είναι επαγγελματίας κυνηγός μωρών.

Τα καλά νέα: με 100.000 υπογραφές σε 48 ώρες και μια διαδήλωση, η απόφαση αυτή δεν πέρασε κάτω από το ραντάρ, και εξετάστηκε σοβαρά. Και προφανώς αναιρέθηκε.

Δόξα τω Θεώ.

Τι σας λέει αυτό για κάθε κανάλι κι εφημερίδα που δεν παίζει αυτή την υπόθεση;;; Όλα τα άλλα θέματα είναι πιο σημαντικά;;; Το τι μαγιώ φόρεσε η καθεμία στο μπάνιο της και πόσο φιλοδώρημα αφήνει ο Ρονάλντο; By the way, οι New York Times και το ΒΒC το έχουν ρεπορτάζ, άρα κανείς εκδότης δεν έχει τη δικαιολογία ότι δεν έτυχε να το δει...

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Πάντως ένα συμπέρασμα είναι ότι η ωχαδερφιστική απάθεια είναι λάθος: κάποιοι συμπαραστάθηκαν στην κοπέλα αυτή και είχαν αποτέλεσμα.

Πολλούς χαιρετισμούς από την Μεγάλη Βρετανία,

Αγησίλαος (εκ των "συν αυτώ")

ΥΓ: Η ανθρώπινη κινητοποίηση ήταν μέσω ίντερνετ, γι'αυτό βλέπουμε όλη αυτή τη φαγούρα να "ελέγξουν" το "μίσος" και τα "fake news" και βάζουνε δερβεναγάδες τους δικούς τους να λένε τι είναι αλήθεια και τι όχι -- γιατί από το ίντερνετ μπορούν να γίνουν και πολλά καλά πράγματα...

* Και τώρα τι; Βάζουμε αρχή.

Το συλλαλητήριο ολοκληρώθηκε. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τη Μακεδονία -- και μετά το Αιγαίο, την Κύπρο, τη Θράκη και την Ήπειρο, όπως είχε καυχηθεί αμετροεπώς ο Κοτζιάς 

("θα λύσει όλες τις εκκρεμότητες με Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια") πριν πάει σπίτι του. Πολλοί σκέφτονται και αναρωτιούνται: εντάξει, καλό το συλλαλητήριο, αλλά τώρα τι; Τι καταφέραμε δηλαδή;

Οι κυβερνητικοί μιλάνε για "ακροδεξιά βία" από τη μια, και "καλή συμφωνία" με την οποία διαφωνούν "μόνο γραφικοί εθνικιστές που ονειρεύονται την κόκκινη μηλιά" από την άλλη. ΟΚ, ας πούμε μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι έχουν ένα point μέσα στην παράνοιά τους: αφού δεν πήραμε την Πόλη σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ το συλλαλητήριο απέτυχε(!). 

Όσο για το ποιοί ήταν εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν ως αφορμή για την σαδιστική καταστολή, και από ποιά ήπειρο εισήχθησαν διεθνιστικώς και προοδευτικώς... βλ. και τις φωτογραφίες από εδώ. 

Δυστυχώς δεν εκλπησσόμεθα.

Τα μέσα ενημέρωσης της ΝΔ λένε ότι το συλλαλητήριο πέτυχε, γιατί έδειξε τη μεγάλη δυσαρέσκεια εναντίον της κυβέρνησης. Αυτοί νομίζουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει ότι είναι να κάνει, και αυτοί θα παραλάβουν βελούδινα σαν ώριμο φρούτο την εξουσία κι αυτό είναι όλο. Μετά την αρχική αποδοκιμασία των συλλαλητηρίων πέρυσι (γιατί δεν είμαστε εγκεφαλικά νεκροί), φέτος θα διαμαρτυρηθούν "κόσμια", "πολιτισμένα", "διακριτικά". Θα πουν ότι διαφωνούν με τις "μεθοδεύσεις Τσίπρα". Αλλά, φυσικά, "δε θα διασύρουν τη χώρα αν περάσει η συμφωνία από τη Βουλή, γιατί η Ελλάδα σέβεται την υπογραφή της". Το μείγμα υποκρισίας και ανοησίας φέρνει σύγκρυο. Αλλά το σύγκρυο θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερο αν συνειδητοποιήσουμε ότι τέτοιας ποιότητας παραμυθάκια επιλέγαμε να πιστεύουμε μέχρι τώρα... (Πώς βρέθηκε άραγε αυτή η κυβέρνηση να είναι κυβέρνηση; Ποιός την ψήφισε μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος το 2015, κάποιοι άλλοι;)

Για να αναλογιστούμε σοβαρά αν το "συλλαλητήριο πέτυχε", πρέπει πρώτα να σκεφτούμε ποιό είναι το μέτρο σύγκρισης -- τι θα είχε νόημα να ζητήσουμε ώστε το συλλαλητήριο να έχει πετύχει; Για να σκεφτούμε θα πρέπει πρώτα να ξεκολλήσουμε από τα ΜΜΕ και το παγκοσμιοποιημένο, μεταμοντέρνο κοσμοείδωλο που καλλιεργούν μέσα στα κεφάλια μας. Αν δεν μπορούμε να σκεφτούμε με τους δικούς μας όρους, δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία των πραγμάτων, να ορίσουμε στόχους και να τους πετύχουμε. Γιατί πριν να "πετύχεις" κάτι, πρέπει να καταλαβαίνεις με απόλυτη διαύγεια την αξία του, το με ποιά έννοια είναι η επίτευξη του στόχου είναι "καλή" και ποιός τρόπος επίτευξης διατηρεί και αυξάνει την αξία αυτή.

Τα περσινά συλλαλητήρια ήταν εκρηκτική επιτυχία: μας απέδειξαν ότι είμαστε μια πλατειά πλειονότητα που απορρίπτει το παγκοσμιοποιημένο μεταμοντέρνο αφήγημα. Εκεί που οι επιλογές ήταν "ενθουσιώδης παραχώρηση της Μακεδονίας" ή "απρόθυμη παραχώρηση της Μακεδονίας", ξαφνικά βρέθηκε ένα εκατομμύριο κόσμος που, παρά τους Ρουβίκωνες και τις απειλές, παρά το χλευασμό, παρά την καλλιέργεια του κλίματος "δε θ'αλλάξει τίποτα", ΠΗΓΑΝ. Πολλοί κι απ'αυτούς ακόμα που πήγαν εξεπλάγησαν θετικά -- γιατί και οι ίδιοι εισέπρατταν από τα ΜΜΕ την αίσθηση ότι είναι λίγο πολύ οι "τελευταίοι των Μοϊκανών", κάποιοι λίγοι σε μια ακρούλα που η "πραγματική ζωή" έχει "προσπεράσει". Τα περσινά συλλαλητήρια ήταν ένα σημαντικό τετελεσμένο: η αναγγελία της επιτυχούς εξάλειψής μας ήταν κατά πολύ ανακριβής.

Οι ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες που ακολούθησαν σε απάντηση (και φυσικά τα mainstream ΜΜΕ αποσιώπησαν πλήρως οτιδήποτε λιγότερο από φόνο)  απέδειξαν ότι εδώ δεν μιλάμε "δημοσκοπικά" και "δημοκρατικά" και "μία ψήφο ο καθένας". Μιλάμε για μια αδίστακτη "πρωτοπορία", αποφασισμένη να επιβάλλει το όραμά της με απόλυτη, συνειδητή περιφρόνηση στην ουσία της δημοκρατίας και φυσικά στην πλειοψηφεία. 

Με τα περσινά συλλαλητήρια μας έγινε σαφές ότι υπάρχει μια πατριωτική πλειοψηφεία που διαφωνεί -- ήταν δηλαδή αρχικά μια συνειδητοποίηση άρνησης, απαραίτητη αλλά άρνηση. Σε όλο τον καιρό που μεσολάβησε, και πάνω απ'όλα με τη δολοφονία του Κωνσταντίνου και την ξαφνική ενσάρκωση του ιδεώδους μπροστά στα μάτια μας, πολλά πράγματα μπήκαν στην θετική τους διάσταση. 

Το χτεσινό συλλαλητήριο αποκρυστάλλωσε κι άλλα θετικά στοιχεία, και διεύρυνε θεαματικά την ξεκάθαρη εθνική πλειοψηφεία.

Άμεσα, έγινε σαφές ότι καμία "λύση" χωρίς δημοψήφισμα δεν μπορεί να περάσει μ'αυτό το πολίτευμα. Όλοι οι χώροι ζητάνε δημοψήφισμα (αθλητές, αλλά και προνομιακοί χώροι της αριστεράς όπως καλλιτέχνες κλπ). Όλες οι δημοσκοπήσεις (πλέον) βγάζουν μεγάλη πλειοψηφεία του κόσμου να απορρίπτει τη συμφωνία και να θέλει δημοψήφισμα. Ελλείψει λειτουργικών γκουλάγκ, αυτό απλά δεν παλεύεται -- μέχρι και ατόφιοι νεοταξίτες μέχρι κόκκαλο τύπου Κούλη θα συρθούν θέλοντας και μη στο να στηρίξουν το δημοψήφισμα (όπως σύρθηκαν στο να σχεδόν-στηρίξουν το συλλαλητήριο).

Όμως η βίωση και η διατύπωση ενός ζωντανού και λειτουργικού εθνικού παλμού δεν τελειώνει σε νομικά, εκλογικά και στενά πολιτικά ζητήματα. Επίσης, δεν τελειώνει στο πόσο κακοί είναι οι "άλλοι", οι όποιοι άλλοι.

Αν αυτή τη στιγμή οι σταλινίσκοι της φακής προσπαθούν να μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί, πώς φτάσαμε ως εδώ; Φταίνει μόνο οι άλλοι -- κι εμείς είμαστε τα άσπιλα αθώα θύματα; Αλήθεια;;;;

Εμείς δεν βολευτήκαμε αποδεχόμενοι παραμυθάκια ποτέ; Δεν είναι πολιτικό μόνο με την στενή έννοια των βουλευτικών εκλογών αυτό -- πόση σημασία δίναμε στη συνείδησή μας όταν "όλα ήταν καλά" και κανείς δε μας έβλεπε; Πόσο εύκολα δικαιώνουμε και δικαιολογούμε τον εαυτό μας ενώ απαιτούμε οι άλλοι να είναι "σωστοί"; Όπως λέει κι ο Σολτζενίτσιν, "Τι εύκολα που θα ήταν αν υπήρχαν κάπου οι κακοί άνθρωποι, που ξεδιάντροπα κάνουν τις κακές πράξεις! Θα έπρεπε απλά -- εμείς οι καλοί -- να τους μαζέψουμε και να τους εξουδετερώσουμε. Όμως δεν είναι έτσι: τα χαρακώματα όπου πολεμάει το καλό με το κακό διασχίζουν κάθε ανθρώπινη καρδιά. Και ποιός είναι έτοιμος να κόψει ένα κομμάτι της καρδιάς του;"

Τα συλλαλητήρια απέδειξαν ότι δεν είμαστε μόνοι μας κι αξίζει να το παλέψουμε. 

Αλλά δεν είναι εύκολο το πράγμα -- πρέπει να το παλέψουμε. Μπορούμε να βάλουμε μια αρχή. Αρχή ενός μεγάλου και πολύπλευρου πνευματικού αγώνα -- δεν ψάχνουμε ένα happy end, ούτε μαγικές λύσεις, και δεν ξεσπάμε να νεύρα μας με κραυγές και σλόγκαν... 

Τίποτα δεν τελείωσε.

Άλλος είναι Αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο.

Δεν παραιτούμαστε από την ευθύνη μας για τη ζωή μας και τον τόπο μας.

Πολλούς χαιρετισμούς,

Αγησίλαος
(εκ των "συν αυτώ"...) 

ΥΓ: Και για όποιους ανησυχούν πολύ, και θέλουν εδώ και τώρα ανθρώπινες "απαντήσεις" και "λύσεις", έχω μια ερώτηση-απάντηση: 

Ποιά είναι η διαφορά αγγλικανών και ορθοδόξων; 

Οι αγγλικανοί είναι καθωσπρέπει άνθρωποι, που πιστεύουν ότι η ηθική συμπεριφορά προάγει την κοινωνική αρμονία, και τιμούν την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη λογοτεχνία των προγόνων τους.

Οι ορθόδοξοι πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και όλοι μαζί είναι παιδιά ενός παντοδύναμου και παντογνώστη Θεού που μας αγαπάει. Και δεν γίνεται ποτέ τίποτα περισσότερο, και τίποτα λιγότερο, απ'ότι επιτρέψει ο Θεός... σεβόμενος πάντα την ελευθερία μας... (από την κακή χρήση της οποίας προέρχονται σχεδόν όλα τα προβλήματά μας...)

Εμείς, καταλαβαίνουμε τη διαφορά; Είμαστε ορθόδοξοι;