"Ελεύθερος να μην Τον
ακολουθείς.
Ελεύθερος να μην Τον πιστεύεις.
Ελεύθερος να μην Τον αγαπάς.
Αυτή η Ελευθερία Του με σκλαβώνει..."
|ένα λιτό κι όμως υπέροχο ανώνυμο σχόλιο
στην χθεσινή μας ανάρτηση,
που
σήμερα γίνεται ανάρτηση το ίδιο...
Από το podcast με τον Κωνσταντίνο Κορναράκη,
Καθηγητή Χριστιανικής Ηθικής
στη
Θεολογική Σχολή ΕΚΠΑ.
Βρείτε το
επεισόδιο σε YouTube και Spotify
|αν θες ολόκληρη την ομιλία του κ.Κορναράκη, ζούληξε παρακάτω...
✨ ✨ Aς πούμε ότι έγινε η Ανάσταση.
Οι μαθητές
οι οποίοι είναι απογοητευμένοι,
τρομαγμένοι,
ψαράδες αφιλοσόφητοι,
ξαφνικά βλέπουν αυτόν που έχυσε το αίμα του,
κομματιάστηκε μπροστά τους
και τους λέει εγώ είμαι Αυτός,
και θα καταλάβετε τώρα ποιος είμαι,
και ξαφνικά γίνονται μάρτυρές του
και φωνάζουν και ωρύονται ως απλοί άνθρωποι
ότι αυτός Ανέστη και τους σκοτώνουν γι αυτό.
Αν ήταν φιλόσοφοι ή πλατωνικοί,
ή πυθαγόρειοι, εγώ δεν θα τους πίστευα.
Αλλά είναι εντελώς άσχετοι.
Φανταστείτε ότι 40 μέρες
τον βλέπουν
και τρώνε
και περπατάνε μαζί του.
Και μετά γίνεται η Ανάληψη,
αυτή να μην γινόταν.
...Και ξαφνικά έχουμε ένα Ον που λέει :
- Kοιτάξτε, με φονεύσατε,
το είδατε ότι πέθανα;
- Το είδαμε.
- Το βλέπετε ότι ζω;
- Το βλέπουμε.
-Το βλέπετε ότι δεν έχω καν ανάγκη τροφής
και όταν θελήσω
δοκιμάζω κάτι
για να σας δείξω ότι είμαι αληθινός;
- Το βλέπουμε.
- Ε, λοιπόν έτσι θα είμαι αιώνια τώρα εδώ.
Είμαι ο Θεός που έλαβα ανθρώπινη μορφή.
Λοιπόν δυο χιλιάδες χρόνια τώρα,
τον έχεις στην Ιερουσαλήμ,
κάθεται στον θρόνο του
και ξέρεις ότι είναι ο Θεός.
Δεν χρειάζεται
ούτε ηλεκτρονικό τρόπο παρακολούθησης
γιατί τα ξέρει όλα,
μπορεί να επέμβει στη ζωή σου με έναν άγγελο,
και το μόνο που έχεις να κάνεις
είναι να υποδουλωθείς σ΄ αυτόν.
Πώς να αγαπήσεις έναν τέτοιο Θεό;
- Και τι με νοιάζει εμένα
αν εσύ είσαι αιώνιος κι αθάνατος;
Κάθεσαι πάνω στο κεφάλι μου,
δεν με αφήνεις να πάρω ανάσα,
και με αναγκάζεις
να σε τιμήσω και να σε λατρέψω;
Δεν θα σε λατρέψω,
θα σε κοροϊδέψω,
θα σε εμπαίξω,
και θα είμαι επαναστάτης,
θα γίνω σύμμαχος με το διάβολο
ο οποίος έχει δίκιο ότι είσαι απαίσιος και φθονερός,
και ότι διεκδικείς την απόλυτη εξουσία για τα πάντα.
Και θα σε πολεμώ
με όλους τους τρόπους που μπορώ.
Κι αν τυχόν με εξοντώσεις
θα το θεωρήσω μεγάλη μου τιμή
επειδή είσαι αιώνιος κι εγώ είμαι ένα τίποτα
και αντί να με ανεβάσεις στο ύψος σου
να παλέψουμε ως ίσοι,
με υποδουλώνεις τώρα.
Αν δεν γινόταν η Ανάληψη όλα αυτά.
Καταλάβατε τι είναι ο άνθρωπος;
Ο άνθρωπος είναι αυτός
που μπορεί να τα κάνει όλα αυτά.
Και σε αυτό είναι εικόνα Θεού.
Γι’ αυτό ο Θεός δε θέλει να επιβληθεί.
Είδα μεγάλα θαύματα στο σώμα μου
και στην ύπαρξή μου από Αγίους που συνάντησα,
και εν πολλοίς,
από άθεος που ήμουν
με βάλαν στην Εκκλησία.
Ανθρώπους που είδαν τις ασθένειες
που είχα εκείνη τη στιγμή και θεραπεύτηκα.
Ο πατήρ (άγιος) Πορφύριος
με υποδέχθηκε απαγγέλλοντας τους στίχους μου
που μόνο εγώ ήξερα, αδημοσίευτους στίχους.
Μέσα στη νεανική μου αφέλεια,
ρωτάω τον πατέρα (άγιο) Παΐσιο :
- Γιατί δεν πάτε να τα κάνετε αυτά δημόσια;
Μου λέει:
- Άκου να δεις.
Με το χάρισμα που έχω,
μπορώ να πάω σ' ένα στρατόπεδο
και να πω σε όλους τα εσώψυχά τους
και να τους πάρω
από τον διοικητή μέχρι τον φρουρό της πύλης,
όλους μαζί στο Άγιον Όρος για μοναχούς.
Αλλά δεν το θέλει αυτό ο Θεός.
Ο Θεός θέλει να τον αγαπήσεις
μέσα από την προσωπική σου ανακάλυψη.
Γι’ αυτό βλέπεις
ότι ο Χριστός κάνει το θαύμα
και φεύγει
και λέει μην το πείτε πουθενά αυτό που έκανα.
Δεν έχουν πίστη;
Δεν κάνει θαύμα.
Ενώ θα έπρεπε να πει :
"Δεν έχετε πίστη;
Τώρα να δείτε θαύμα που θα σας κάνω εγώ’’.
- Κατέβα από το Σταυρό.
- Όχι δεν κατεβαίνω.
Θα κατέβει από τον Σταυρό με έναν τρόπο
που θα μπορούσε να αμφισβητηθεί.
Ούτως ώστε να ανακαλύψεις πνευματικά
το τι έχει συμβεί.
Αυτή η πνευματική ανακάλυψη είναι συγκλονιστική.
Γιατί είναι προσωπική.
Επειδή σε σώζει
και καταλαβαίνεις το γιατί γίνεται αυτό,
κι αυτό είναι το μεγαλείο του μηνύματος του Θεού.
Δεν τον ενδιαφέρει να σε εντυπωσιάσει
και να σε αρπάξει σαν ‘’γύφτος‘’.
- Έλα εδώ, γονάτισε.
Θα γονατίσεις
αλλά μέσα η ψυχή σου δεν θα έχει γονατίσει,
και θα ψάχνεις τον αληθινό Θεό,
ενώπιον του Θεού.
Αυτό το πράγμα
αν το καταλάβεις πόσο τεράστιο είναι,
καταλαβαίνεις γιατί ο Θεός
κάνει υπομονή με το κακό.
Κάνει υπομονή,
γιατί εμφανίζονται οι προαιρέσεις
και εμφανίζεται το υπέροχο του ανθρώπου ολόκληρο,
η θεοείδειά του.
Και απαντάει μετά ο ίδιος
με την παρουσία του στη ζωή αυτή ολόκληρη
και στην αιώνια ζωή...✨ ✨
Συγκλονιστικό απόσπασμα ομιλίας,
με ανατρεπτικό μοναδικό τρόπο έκφρασης
που το απομαγνητοφώνησα
το κατέγραψα και το μοιράζομαι μαζί σας.
Από την αγαπημένη συγγραφέα,
/ @antifono1
☆ Ο γάμος αποτελεί ένωση για του πιστούς.
Δύο άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν ο ένας τον άλλον,
έρχονται και γίνονται "σάρκαν μίαν", όπως λέει και η Γένεσις.
Δύο άνθρωποι λοιπόν, σύζυγοι πλέον,
ενώνονται υπό τη σκέπη της Εκκλησίας
και με τις ευλογίες του Σώματος
αρχίζουν τη νέα τους ζωή μαζί.
Είναι όμως αυτή η νέα ζωή,
μια ζωή ελευθερίας,
ή είναι μια ζωή καταπίεσης
όπως πολλές φορές παρουσιάζεται στα διάφορα μέσα
ή όπως έχει περάσει στην καθημερινή σκέψη;
Δυστυχώς μια τέτοια αντίληψη για την ένωση αυτή
έχει κυριαρχήσει στην κοινή γνώμη.
Ο γάμος όμως κάθε άλλο παρά καταπίεση είναι.
Μέσα από τον γάμο,
την αγάπη χωρίς περιορισμούς,
την πλήρη αφοσίωση στον ή στην σύζυγο,
ο άνθρωπος πραγματικά απελευθερώνεται.
Γιατί μόνο μέσα από την αγάπη,
η οποία εκδηλώνεται με αυτόν τον δεσμό,
ο άνθρωπος μπορεί να ολοκληρωθεί
και να βιώσει όντως,
αυτή τη φορά
μαζί με το άτομο με το οποίο έχει τον δεσμό...
|Με τον π. Θεμιστοκλή Μουρτζάνο,
θεολόγο-εκπαιδευτικό
και γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο
της Ιεράς
Μητροπόλεως Κέρκυρας
[αν σου έκανε ο π.Θεμιστοκλής, στα λίγα δευτερόλεπτα
που τον άκουσες ζουλώντας το screenshot της αρχής
και θες κι άλλο λίγο
(λιγότερο από 4 λεπτάκια),
ζούληξε ξανά εδώ...
Ξέρετε γιατί στο διάσημο έργο τέχνης του Μιχαήλ Άγγελου στην
οροφή της Καπέλα Σιξτίνα στο Παλάτι της Πόλης του Βατικανού τα δάχτυλα του Θεού
και του Αδάμ δεν αγγίζονται;
Το δάχτυλο του Θεού είναι πλήρως τεντωμένο στο διάστημα,
αλλά το δάχτυλο του Αδάμ είναι λυγισμένο.
Η εξήγηση για αυτό το έργο τέχνης είναι ότι ο Θεός είναι
πάντα παρών, αλλά η επιλογή της σύνδεσης μαζί του εξαρτάται από τον άνθρωπο.
Αν ο άνθρωπος θέλει να αγγίξει τον Θεό, πρέπει να απλώσει το
δάχτυλό του.
Η τελευταία κίνηση του δακτύλου του Αδάμ αντιπροσωπεύει την
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ του ανθρώπου...
|από την Penny Mourelatou
Το πρόβλημα της νέας μορφής ελευθερίας είναι ότι κανείς δεν ξέρει ποια είναι τα όρια της.
Όμως, ταυτόχρονα είναι ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη, όχι όμως πια από τον Θεό.
Αυτή η ελευθερία πρέπει να ελευθερωθεί από το γεγονός ότι είναι απλά ελευθερία και τίποτα άλλο.
Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Τσιμούρης, Θεολόγος, φιλοξένησε τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Νικόλαο Λουδοβίκο, Συγγραφέα, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σε μια συζήτηση με θέμα «Χωρίς Θεό τίποτα δεν επιτρέπεται».
Η επιλογή του θέματος της συνάντησης, είναι αποτέλεσμα μιας αντεστραμμένης προσέγγισης της γνωστής φράσης του Ντοστογιέφσκι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», γιατί όπως είπε ο π. Νικόλαος, η ανθρώπινη ελευθερία έχει διατρέξει πια έναν ολόκληρο δρόμο από την εποχή που γράφηκε.
Η εμφάνιση του μηδενισμού, αμφισβήτησε τις αξίες που προϋπήρχαν, οικοδομώντας εκ του μηδενός νέες. Αυτό έφερε στο φως μία νέας μορφής ελευθερία και μία, κατά βούληση, επέκταση της πλέον. Γιατί όταν φτιάχνει κάποιος τις δικές του αξίες, ουσιαστικά γίνεται ο ιδρυτής του μέλλοντος του, ξεκινώντας την ανθρώπινη ύπαρξη από το μηδέν.
Ο Ντοστογιέφσκι έχοντας υπόψη του όλη αυτήν την κατάσταση διατυπώνει την προφητική φράση του, επισημαίνοντας ουσιαστικά ότι ο νέος κόσμος που φτιάχνεται, δεν θα είναι πλέον ο κόσμος του Θεού.
«Το πρόβλημα της νέας μορφής ελευθερίας είναι ότι κανείς δεν ξέρει ποια είναι τα όρια της. Όμως, ταυτόχρονα είναι ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη, όχι όμως πια από τον Θεό. Αυτές ήταν οι συνθήκες στις οποίες ο Ντοστογιέφσκι εξεστόμισε αυτήν την βαρυσήμαντη φράση. Αυτή η ελευθερία πρέπει να ελευθερωθεί από το γεγονός ότι είναι απλά ελευθερία και τίποτα άλλο.»
Η ελευθερία που συναντούμε στην δημιουργία υπακούει σε κάποιους νόμους, ενώ σε αυτήν την νέα μορφή ελευθερίας, το ερώτημα είναι πάντοτε πως θα ελευθερωθεί από τον εαυτό της. Εάν είναι απλά και μόνο ελευθερία, κινδυνεύει να σταματήσει την αναφορικότητα στο νόημα, τόνισε χαρακτηριστικά ο π. Νικόλαος.
Και η έλλειψη νοήματος δεν αντέχεται και δεν μπορεί ο άνθρωπος να παραδοθεί σε αυτό το είδος ελευθερίας, διότι στην πραγματικότητα με αυτόν τρόπο σταματάει τις φωνές των πραγμάτων και δεν ακούει τίποτα. Μέσα στην ελευθερία του ο άνθρωπος μπορεί να επιχειρήσει και την απελευθέρωση του από το νόημα, αλλά δεν είναι φτιαγμένος για κάτι τέτοιο.
«Αν δεν υπάρχει κανένας που να δίνει νόημα στα πράγματα, τότε το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι η δική μου διαχείριση που κάνω σε αυτά. Και το μόνο πράγμα το οποίο τελικά πραγματοποιείται, είναι η δική μου συνεχής αυτοαναφορικότητα, ένας συνεχής μηδενισμός των πάντων δηλαδή, χωρίς να υπάρχει καμία προοπτική κοινωνίας με κανέναν.»
Αν είναι κανείς αφελής, συνέχισε ο π. Νικόλαος, νομίζει ότι χωρίς επαφή με τα πράγματα, μπορεί να τους δώσει νόημα. Στην πραγματικότητα τα πράγματα και τα όντα ανθίστανται, γιατί πίσω από όλα αυτά υπάρχουν άκτιστες βουλητικές δυνάμεις του Θεού, οι λόγοι των όντων, δηλαδή ο Θεός μιλάει με όλα αυτά.
Καταργεί λοιπόν την ομιλία του Θεού και μιλάει μόνο αυτός. Αλλά αυτή η ομιλία δεν έχει σοφία πια μέσα της, γι’ αυτό και μ’ έναν τρόπο, χωρίς Θεό τίποτα δεν επιτρέπεται. Κι ενώ είναι μια κατάσταση που θα έπρεπε να αποφεύγεται με πολύ τρόμο, σήμερα θεωρείται η φυσική κατάσταση του ανθρώπου.
Ο νέος ολοκληρωτισμός δημιουργεί προσχήματα για να μην τίθεται καν το ερώτημα, τι είναι τα όντα. Το ερώτημα είναι πλέον, πως θα αρέσουν στον καθένα να τα φτιάξει και να τα χρησιμοποιήσει. Αυτό το πράγμα θεωρείται ιδεώδες σήμερα.
«Το ζήτημα είναι πάντοτε, ότι έρχομαι στον κόσμο ως κάποιος που είναι φορέας του κόσμου ή κάποιος που είναι αναδιατάκτης και αναδημιουργός. Στην ουσία είναι πολύ παλιός ο πειρασμός και η πτώση σε αυτό οφείλεται. Το να φτάσουμε να αναζητούμε να κάνουμε πράξεις νοήματος, είναι μια επανάσταση σήμερα.»
Το θέλημα του Θεού ταυτίζεται με το δικό μας βαθύ θέλημα, αλλά χρειάζεται μια ασκητική για να το συνειδητοποιήσουμε. Και ο Θεός περιμένει, και το πιο συγκλονιστικό γεγονός είναι το πόσο απίστευτα συγκαταβατικός και αδιανόητα ευγενής είναι. Το μεγάλο μυστήριο του Θεού είναι η ταπείνωση, επεσήμανε ο π. Νικόλαος.
Και συνέχισε λέγοντας πως η αιώνια ελευθερία είναι γεμάτη από νόημα, όπου όλα μιλάνε και όλα είναι ζωντανά και όλη η δημιουργία είναι εικόνα της ελευθερίας του Θεού.
Η ζωή εν Χριστώ είναι ελευθερία, τόνισε, ο Χριστός κάνει ότι κάνει και δεν επιβάλλει καμία αξίωση πάνω στην ελευθερία μας. Δεν αναλαμβάνει ο Θεός να επιβάλλει την αλήθεια και δείχνει έναν δρόμο που συμπορευόμαστε υπαρξιακά με τους τρόπους που ξέρουμε, όπως με την άσκηση. Και πρέπει ο λόγος, οι πράξεις και η επιθυμία μας, να φιλοξενεί όλα τα όντα στο θέλημα μας.
Όταν μπει ο άνθρωπος σε αυτόν τον δρόμο, πάλι ανακαλύπτει τα όντα από την αρχή, πάλι βλέπει τα πάντα πιο καινούργια. Άλλωστε και η αιώνια ζωή είναι μία συνεχής ανακάλυψη νέων πραγμάτων, μία τεράστια καινούργια περιήγηση σε καινούργια σύμπαντα, χωρίς τον φόβο του θανάτου. Οτιδήποτε κάνει ή μας λέει ο Θεός, όλα τα όντα που μας προτείνει, δεν τα προτείνει απλώς για να τα ατενίζουμε, αλλά για να γίνουν μέρος του εαυτού μας κι εμείς μέρος δικό τους.
Κλείνοντας η συνάντηση, κινήθηκε στο πνεύμα της εορτής των Χριστουγέννων και σε αυτό το πλαίσιο ο π. Νικόλαος παρατήρησε πως η ενσάρκωση γίνεται για να μπει η θεία ζωή και η θεία πραγματικότητα μέσα στην ανθρώπινη φύση. Που σημαίνει ότι, το νόημα των πραγμάτων και του κόσμου να γίνει διαθέσιμο άμεσα και σε βάθος, με τα μυστήρια, την προσευχή, την εν Χριστώ ζωή.
«Αυτός είναι ένας οντολογικός χριστιανισμός, όπου μεταβάλλεται ο άνθρωπος οντολογικά και γίνεται σταδιακά μία παρουσία του Θεού μέσα στον κόσμο.
Αυτός είναι ο σκοπός της ενσάρκωσης, δηλαδή πραγματικά ο άνθρωπος να περιφέρεται ως Θεός και με τον τρόπο αυτό να είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας ανά πάσα στιγμή.
● "Ο Θεός είναι πολύ υπάκουος!
Του λέμε "έλα" και έρχεται…
Του λέμε "φύγε" και φεύγει...
"Μας κυνηγά ο Θεός – κι εμείς όλο Του ξεγλιστράμε..."
--+ π. Επιφάνιος Χατζόπουλος Λογγοβαρδινός (1944-2001) |Επιμέλεια ανάρτησης: Βάσω Βλαχάκη
Εισηγητής:
Πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος
Δρ. Θεολογίας,
Καθηγητής Δογματικής και Φιλοσοφίας Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης,
Συγγραφέας
Συντονισμός - Σχολιασμός:
Νίκη Τσαφούρου
Δικηγόρος LLM MSc,
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια,
Απόφοιτος 2013
Χαιρετισμός:
Παύλος Γ. ΒακαλόπουλοςΑγγειοχειρουργός, MSc,
Διευθυντής Αγγειοχειρ/κής Κλινικής
Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών,
Απόφοιτος 1986, Πρόεδρος ΣΑΤΕΠ
Άγγελος Μιχαηλίδης
Φοιτητής Τμήματος Πληροφορικής
και Επικοινωνιών ΕΚΠΑ,
Απόφοιτος 2020
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
5 Μαΐου 2022, ώρα 20:00
Meeting ID: 847 7847 5791
Passcode: 484432
GO TO ZOOM MEETING
Θα μας τρελάνει ο μπάρμπας!
Δείτε τι σύνδεση έκανε...
Μας έστειλε (κυριολεκτικά...) πριν λίγο:
[... άκου γιε μου.
Στο γέροντα νου μου, από καιρούς σε καιρούς,
μου΄ρχεται ένα τραγούδι που μιλά για την αδελφούλα μας την Κύπρο.
Σεις δεν τα ζήσατε τα γεγονώτα του ΄74
(δεν ξεύρω αν εσύ ήσουν γεννητός στα τότε).
Παρά μόνο τα μαθένετε από μας τους παλαιούς
κι απ΄ότι σας τροφοδοτούνε κεινοί που τα΄γραψαν.
Μου΄ρθε πάλαι από τα χθες
και μέχρι και σήμερα που είναι των Βαγιών
και ξεκινά μια ακόμα Μεγαλοβδομάδα του Χριστού,
(άσε που όλες τις βδομάδες των χρόνων
που τζάμπα μας χαρίζει ο ΜεγαλοΔύναμος,
σαν Μεγαλοβδομάδες θα΄πρεπε να τις βλέπουμε)
κι όλο το σιγοτραγουδώ μονάχος,
λες και κοιμάται κάποιος στο αδειανό μου καλύβι...
κι όσα βάγια αν κρατάτε
τούτη η γη δεν πουλιέται
δεν της γίνεστε φίλοι
η πατρίδα είναι μάνα
Να σου πω, το σκέφτουμαι.
Πως κείνοι οι νόμοι οι πνευματικοί, να πούμε,
θα λειτουργήσουν κάποια στιγμή, έτσι δεν είναι;
Στο ταυτόχρονο κιόλα,
και για τους γειτόνους και για μας.
Και για κεινούς θα είναι τα κόλλυβα που στέρεψαν στα ζωνάρια τους,
που λέει κι ο Αγιούλης μας της Παναγούδας.
Ενώ για μας θα΄ναι η Λεφτεριά.
Με μια προϊπόθεση, όμως παλλικαρά μου.
Πρώτα να γενούμε λέφτεροι μέσα στις ψυχές μας
και θ΄ακολουθάνε και οι Πατρίδες μας.
Να' μαστε έτοιμοι, το λοιπόν.
Πάει να΄πει, μετανιωμένοι κι αγκιστρομένοι πλέον
μετά τα τόσα πάθια και λάθια μας,
από τα πόδια του Χριστού μας,
που περνά σαν τα σήμερα από τη γιτονιά μας
πάνω στο βλογημένο γαϊδουράκι Του.
Κι από το φουστάνι της Μάνας Του,
που κάπου κει στα σίγουρα θα΄ταν
και θα παρατυρούσε περήφανη για το Γιο και Θεό της,
μα και φαρμακωμένη για το δρόμο που Εκείνος διάλεξε ν΄ανέβει
για να μας σώσει οριστικά, να πούμε,
από τον αρχιτάγκαλα και τα ταγκαλάκια του.
Γιατί, ξεύρεις το πια.
Πως η γνήσια η Λεφτεριά από τον Γολγοθά πάει μονάχα...
Καλή λεφτεριά το λοιπόν, γιε μου!
Πες και στους δικούς σου από μένανε,
γιατί΄ναι και δικοί μου πια.
Καλή Μεγαλοβδομάδα να ζείτε όλον τον χρόνο σας έφχομαι.
Μές στις Εκκκλησιές σας,
που να γενούνε τα δέφτερα σπιτικά σας.
Για να μην πω τα πρώτα σας...
Καλήν Ανάστασιν, παλλικάρια μου!
ΥΓ: Τα φιλιά μου στον φίλο μου, τον μικρό,
αλλά τεράστιο Παϊσιο...
~ ο μπάρμπας σας (που γιορτάζει...)
Εξετάσεις...
16:30-17:00 Προσευχή καί κήρυξη ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς ἡµερίδος – Χαιρετισµοί
Χαιρετισµός ἀπό Νίκη Τσάφου, ἐκπρόσωπο τοῦ «Μαµά Μπαµπάς καί Παιδιά», καθηγήτρια µέσης ἐκπαίδευσης Χαιρετισµός ἀπό Ανδρέα Μπλάνο, Στρατηγό ἐν ἀποστρατείᾳ καί πρόεδρο τῆς ΕΡΩ
17:00-17:20 Χορωδία «ἐν Ψαλτηρίῳ»
17:30-17:55 . Κων/νος Βαθιώτης, τέως Ἀναπληρωτής Καθηγητής Ποινικοῦ ∆ικαίου Νοµικῆς Σχολῆς ∆.Π.Θ. «Τό ἐµβολιαστικό χαράτσι τῶν 100€: Ἡ ἀντισυνταγµατική ἐπέκταση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐµβολιασµοῦ σέ πολῖτες ἡλικίας ἄνω τῶν 60 ἐτῶν»
18:00-18:20 Ἀργύρης Νταλιάνης, Καρδιολόγος “Ὑποχρεωτικότητα ἐµβολιασµοῦ στήν ἐποχή τῆς µετάλλαξης Ὄµικρον”
18:25-18:45 Εὐγένιος Μπαϊραµίδης, Συνταγµατάρχης Ὑγειονοµικοῦ, Ἰατρός, Γενικός Χειρουργός «Ὑποχρεωτικότητα στήν Ἰατρική καί τόν ἐµβολιασµό – προσωπική ἐµπειρία»
18:50-19:05 ∆ιάλειµµα
19:10-19:35 Ἀναστάσιος Πολυχρονιάδης, δρ. θεολογίας ΑΠΘ «Καί τό ὄνοµα αὐτοῦ; Ἐµβόλιος…»
(Kατάθεση λόγου θεολογικοῦ περί τῆς ὑποχρεωτικότητας)
19:40 Συζήτηση
20:05 Πορίσµατα
20:20 Ἐθνικός Ὕµνος
