✨ "Μάθετε να αγαπάτε την Παναγιά! Ο Χριστός δεν της χαλάει ποτέ χατήρι... Αφήστε μια θέση, ένα δικαίωμα στην καρδιά σας για την Παναγιά μας... Εκείνη θα φέρει μαζί της τον Παράδεισο.. |ΕΚΤΑΚΤΟ - ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ: Εκοιμήθη ο Γέροντας Μελέτιος της Καψάλας |Χαμογελάει σαν Άγγελος...(δες το video!)

"Άλλος ένας προς την όντως Ζωή

 χαμογελώντας. 

Έτσι είναι. 

Ότι ζητάς, ότι ποθείς εδώ, βρίσκεις εκεί. 

Το ψέμα που σε βαυκάλιζε εξαφανίζεται 

και πλέον ενώπιος Ενωπίω με Την Αλήθεια...

    Φωτεινή ΚέΦα|

"Μάθετε να αγαπάτε την Παναγιά!!!

Ο Χριστός δεν της χαλάει ποτέ χατήρι!!!

 

Δεν υπαρχει τιποτα που να μην

υποκλινεται μπροστα της!!!

Δεν υπαρχει αλλος να σας αγαπαει περισσοτερο!!!

 

••• Να έχετε μια εικονα της

Παναγίας κοντά στην πόρτα

Μπαίνετε, βγαίνετε... 

να λέτε

"ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ"

και να απαντατε......

"Να την εχεις παιδάκι μου!"

 

Αφήστε μια θέση, ένα δικαίωμα

στην καρδιά σας για την Παναγιά μας...

Εκείνη θα φέρει μαζί της τον Παράδεισο !!!

 

•••  Η Παναγιά μας, 

η Κυρία και Δέσποινα του σύμπαντος κόσμου...

περιερχεται την οικουμένη με το αναστημενο σωμα της ...

και σαν μανα σκεπάζει, 

διαφυλαττει, 

εμπνέει, 

συμπαράστεκεται τον άνθρωπο, 

αναζητωντας αφορμές στην προαιρεση του 

για να γίνει θερμη ικετης του 

στον Θρονο του Κυριου Ιησού Χριστου.

Οι προσευχες μας σε αγαπημένους 

ειναι επίσης σπουδαια αφορμη θερμοτατων πρεσβειών.

 

Στεκεται μπροστά στον Κυριο και λεει...

 

-Κυριε μου, Υιε μου και Θεε μου...

σωσε την ταδε ψυχη...

Ο Κυριος απαντα...

-Δεν γίνεται Μητερα μου, δεν εχει μετάνοια.

 

Η Παναγία μας ξαναλέει...

-Κυριε μου, Υιε μου και Θεε μου...

δωσε του εσυ μετάνοια...

Ο Κύριος απαντα

-Δεν γίνεται Μητερα μου, δεν την επιθυμεί.

 

Η Παναγία μας ξαναλέει...

-Κυριε μου, Υιε μου και Θεε μου...

δειξε του εσυ γιατί πρεπει να επιθυμεί την μετάνοια...

Δι΄ευχων και των αδερφων του...

 

Και άρχιζει με το αναστημενο σωμα της, 

ατελειωτες μετανοιες μπροστά στον Θρόνο.

 

Τοτε σηκώνεται ο Κυριος...

την πιανει απο το χερι...

και της λεει...

 

Σήκω Μητέρα Μου!

Ό,τι θες Εσύ θα γίνει!!

  |Γέρων Μελέτιος † Αγιορείτης Μοναχός

  (από τον Κωνσταντίνο Σύμπουρα)

|"αμΦ." ΥΓ:

Δες το video! Θα σου θυμήσει τον (άγιο) Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό, που χαμογέλασε 45 λεπτά μετά τον θάνατό του...

...

"Το τρισάγιο τέλεσε ο Επίσκοπος Αχελώου κ. Νήφων.

Ο μακαριστός Μελέτιος ήταν μοναχός σε ένα από τα πιο ασκητικά μέρη του Αγίου Όρους την Καψάλα, ενώ έκανε 3.000 μετάνοιες καθημερινά!

(Αύριο στις 3 η κηδεία του στην Καψάλα...)

Τις ευχές και τις πρεσβείες του να έχουμε!

Μη μας ξεχάσεις, γέροντα Μελέτιε...

    |Πολυξένη Ρέρρα.

✨ Γιατί δε χαμογελάς;

 

Δε΄πα να έχεις ξυπνήσει από τις 5 το πρωί; 

Να έχεις ετοιμάσει πρωινά, πλυσίματα, ντυσίματα, τσάντες, ρούχα, κολατσιά… 

Να τους μοιράσεις στα σχολεία, να ετοιμαστείς και εσύ να φύγεις για δουλειά και να νιώθεις ότι έχεις κουραστεί πριν ξεκινήσει η μέρα;

Γιατί δε χαμογελάς;

Να έχεις ένα κεφάλι καζάνι όλη μέρα στη δουλειά. 

Μαλώματα, φωνές, ημερομηνίες, προθεσμίες… 

Καφές και τσιγάρο για λίγο στα κλεφτά και μετά ξανά το κεφάλι μέσα… 

Έχε χάρη που είναι το πετρέλαιο και τα τέλη και οι δόσεις και τα σχολικά, αλλιώς θα είχες φύγει χθες… 

Εργασία που κατάντησε δουλεία…

Γιατί δε χαμογελάς;

Και να σχολάς και μετά τρέξιμο ξανά, με παγουρίνα και μπιμπερό στη τσάντα, να μοιράζεις παιδιά εδώ και εκεί σε δραστηριότητες προσπαθώντας να βρεις ένα τέταρτο με ‘’αλάρμ’’ για να ψωνίσεις για να μαγειρέψεις…

Γιατί δε χαμογελάς;

Και μπάνια και πιτζάμες και χτενίσματα και βραδινά για όλους και δόντια και ιστορίες για καληνύχτα. 

Και μετά, ξεκινάει άλλος αγώνας πάλι… 

Με τηγάνια και κατσαρόλες και ρούχα και πλυντήρια και σίδερο και σκούπισμα και άπλωμα και ό,τι άλλο έχει μείνει…

Και μόλις τα έχεις τελειώσει όλα αυτά, να κάθεσαι πτώμα πια στον καναπέ, να ανοίγει πόρτα, να σε βλέπει ο άλλος -τσακισμένος και αυτός- και να σε πιάνει αμέσως από τα μούτρα και να σε ρωτάει:

‘’Γιατί δε χαμογελάς;’’

Τι να του εξηγήσεις τώρα…

     

         |Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

✨ Θα ήθελες, Δάσκαλε;

 

Καλή χρονιά σε παιδιά, 

γονείς και δασκάλους! 

Όσοι ανήκουμε στην τελευταία συνομοταξία, 

ας το σκεφτούμε λίγο αυτό το μηνυματάκι...

Δεν φταίνε πάντα οι παράξενοι γονείς 

(ναι, υπάρχουν και τέτοιοι), 

ούτε τα ιδιότροπα και κακομαθημένα παιδιά 

(αυτά κι αν υπάρχουν)...

Ούτε μονάχα η άτιμη κοινωνία 

ή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα...

Να κοιτάξω κι εγώ ο δασκαλάκος 

τι θα κάνω για να τους κουλαντρίσω όλους αυτούς.

Με ποιο από τα χαμόγελά μου θα τους γλυκάνω...

✨ με αυτήν την καρτούλα 

ξεκινάμε και επισήμως

το α(μ)Φιέρωμά μας στον Δάσκαλο 

που αντέχει (ακόμα...)

πηγή εικόνας

✨ Ἀκυλίνα μοναχή ...

 

✨ Τήν Πέμπτη 23η Αὐγούστου / 5η Σεπτεμβρίου, 

ἑορτή τῆς Ἀποδόσεως τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, 

μέ τήν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν 

καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, 

στό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου 

στήν Ἱερά Μονή τῶν Ποιμένων   

ἔγινε ἡ χειροθεσία τῆς ἀποφοίτου τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ,

καθηγήτριας Βιολογίας καί Χημείας 

στή Σχολή τῆς Ἁγίας Σιών 

δ/δας Ἀλέκας Κυριακοπούλου σέ ρασοφόρα μοναχή, 

ἡ ὁποία ἔλαβε το ὄνομα Ἀκυλίνα μοναχή κατά την κουρά...

    |π.Ιγνάτιος Καζάκος

(Ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Ποιμένων

Μπεντζαχούρ - Βηθλεέμ)

✨ «Ταλέντο, για να ξέρεις, είναι να είσαι άνθρωπος. Αυτό λέω εγώ ταλέντο.» |Nίκος Καββαδίας (1910 - †1975)

 

Μανόλο και Μίλτος και Λευτέρης!

Στιγμούλες ανθρωπιάς...

Σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο;

|παρεμπιπτόντως, ανακαλύψαμε 

πως Αύγουστο ανεβάζουμε Μανόλο και Μίλτο...

Ζούληξε αν θες εδώ...

κι εδώ...

✨ Και για το τέλος σας έχουμε ... 

2 χρυσά και ένα χάλκινο...

(αυτό το τελευταίο το ανάρτησε 

ο ίδιος ο Λευτέρης αργά χθες το βράδυ...)

☆ Κουίζ: ποιο είναι το χαμογελαστό παιδάκι της φωτογραφίας; |Να σε βοηθήσουμε λίγο... Γέλαγε πάντα. Κι ακόμα γελάει εκεί που βρίσκεται... Γιορτάζει αύριο. Τη μέρα που κοιμήθηκε. Σαν αύριο ξημερώνοντας το 1999...

Επειδή λένε πως το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης της ψυχής...
Ποιο είναι το παιδάκι της φωτογραφίας; 

Δες το στα μάτια πριν απαντήσεις "και πού να ξέρω;"
Η απάντηση είναι λίγες αράδες πιο κάτω.

Στην φωτογραφία είναι ο Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης.

Σε εποχές με απίστευτες δυσκολίες: κακουχίες, φτώχεια, πόλεμο και ορφάνια από 2 ετών...

Ψωμί δεν χόρτασε ποτέ, λένε.

Παπούτσια φόρεσε στα 12.

Το πρόσωπο του ήταν όμως πάντα γελαστό και γλυκό, κάτι που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή.

Την ευχή του να 'χουμε!

Πηγή: odysseia tv

εμείς από εδώ

(πρωτοδημοσιεύσαμε στις 27/7/2020)

* Δώσε λίγο χαμόγελο σ΄αυτά τα παιδιά. Με όποιον τρόπο μπορείς... |A window washer entertains pediatric cancer patients.

πηγή: Τρελογιάννης

"22 Δεκεμβρίου 1995 έφευγε από την αγκαλιά μου ότι πολυτιμότερο είχα. Ο Ανδρέας... |Μακρυά τα χέρια από το ΧΑΜΟΓΕΛΟ του Ανδρέα...

~ Tο χαμόγελο ενός ανθρώπου που χάθηκε στην Χάρη, καθώς πήγαινε να βρει τον Θεό... |Τρία χρόνια από την κοίμησή του...

 Άκουγα γι' αυτόν, νομίζω, σχεδόν από πάντα...

                              

Κουβέντες που δεν οριοθετούσαν κάτι μέσα μου αλλά μετά από χρόνια άρχισα να τις μαζεύω για να φτιάξω τις ζωγραφιές του, καθώς δεν τον είχα δει από κοντά.

Δεν συζητούσα γι' αυτόν. 

Οι κουβέντες ερχόταν και με έβρισκαν. 

Πως κάθεσαι ρε παιδί μου ήσυχα-ήσυχα στην ανάπαυση της θερινής αυλής σου άπρακτη και ξαφνικά φυσάει -από το πουθενά- ένα μελτεμάκι και μετά τίποτε -σωπαίνει ο καιρός-. 

Ε, περίπου έτσι. 

Όταν είμασταν μικρούλες η Μαρία ήταν η συντρόφισσα των καλοκαιρινών μου παιχνιδιών, στο αγρόκτημα της θείας μου. 

Έμενε δίπλα - κι αυτή σε ένα σπίτι με μπαξέδες και ζώα. 

Αδυνατούλα, γλυκιά, ντροπαλή και ήρεμη. 

Μου άρεσε γιατί έτσι που ήταν, σχεδόν αέρινη, δεν δυσκόλεψε ποτέ τις ζαβολιές μου. 

Ταίριαζε μ' αυτό που έγινε....

Μοναχή και μετά ηγουμένη σ 'ένα μεγάλο μοναστήρι, από κείνα που ίδρυσε ο Γέροντας. 

Καμιά φορά νιώθω πως υπήρξα κι εγώ μία από τις δοκιμασίες της.....

Και με μένα την προετοίμασε ο Θεός για τον δρόμο της άσκησης, της έκανε ασκήσεις υπομονής! 

Πρόσφατα έμαθα για το πόσο αφανής είναι ανάμεσα στις μοναχές της, με τα μπαλωμένα ράσα της, αδύνατη ακόμη και σχεδόν.... αγγελικάτη.

Για την άλλη δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε. 

Ήταν κι αυτή ένα από τα παιδάκια του. 

Διπλανή μου στο θρανίο, με κόκκινα φουσκωτά μαγουλάκια (άξια χωριατοπούλα) μου έδειχνε το μαντήλι που κεντούσε για τον Γέροντα κι εγώ βαριόμουν γιατί ήθελα να μιλήσουμε για αγόρια, 15 χρονών κορίτσια είμαστε...

Η Βλασία όμως αλλού είχε το μυαλό της και μάλιστα έλεγε πως όταν θα έπαιρνε το απολυτήριο θα έφευγε για το μοναστήρι. 

Την έψαξα πολλές φορές, τρυπώνοντας περίεργο βλέμμα κάτω από τα μοναχικά μαντήλια αλλά είναι πολλά τα χρόνια, όλοι έχουμε αλλάξει, δεν μπορώ να ξέρω και λίγο που ρώτησα κανείς δεν ξέρει μια Βλασία που μπορεί τώρα να την λένε αλλιώς...μπορεί κιόλας να είναι παντρεμένη και να λέει στα παιδιά της πως κάποτε ήθελε να ακολουθήσει έναν άγιο μα άλλαξε ρότα...

Μετά που παντρεύτηκα, μου έλεγαν διάφορες φίλες και συγγένισσες για έναν αδυνατούλη καλόγερο που καθόταν με κουλουριασμένα τα πόδια πάνω σε ένα κρεββάτι, άλλες είχαν εξομολογηθεί σ' αυτόν και άλλες απλά είχαν ακούσει το κήρυγμά του. 

Αυτός ερχόταν από το Άγιο Όρος, σ' ένα σεβαστικό μοναστήρι στην Πορταριά που ο ίδιος ίδρυσε (εκεί ονειρεύονταν να πάει και η Βλασία). 

Με τα χρόνια άρχισα να πηγαίνω κι εγώ αλλά είχα πλέον αργήσει, καθώς ο παππούλης ήταν ήδη στην Αμερική και έφτιαχνε δρόμους για τον Παράδεισο στην Αριζόνα! 

Τώρα πια τον ήξεραν όλοι! 

Τον έβλεπα στις φωτογραφίες έτσι λιγούτσικο, σχεδόν άσαρκο, και προσπαθούσα να χωθώ στο χαρτί της φωτογραφίας για να καταλάβω το υλικό που την έκανε λαμπερή σαν ήλιο ή φωτεινή σαν βράδυ Χριστουγέννων. 

Ανοησίες για το προφανές....

Ήταν το χαμόγελο ενός ανθρώπου που χάθηκε στην Χάρη, καθώς πήγαινε να βρει τον Θεό. 

Απλά πράγματα, ευκολάκι για χαριτωμένους (αλλά, δυστυχώς, όχι για μένα)!

Η Ελένη, μια μεταγενέστερη φίλη, μου μιλάει με γλύκα γι' αυτόν...

Τον συναντούσε συχνά καθώς ήταν από τον τόπο μας ο Γέροντας και ήταν ο πνευματικός της, όπως και πάρα πολλών ακόμη. 

Όλοι τους μιλούν για τα θαύματα δίχως να τα χαρακτηρίζουν έτσι. 

Λένε για την καθημερινότητα του, θεωρώντας πως δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώτικη.

Όλα για κείνον και γύρω από κείνον, μοιάζουν απλά. Και όμως είναι αγιωτικά!

Μου αρέσει που πάντα άκουγα γι αυτόν. 

Οι βίοι των Αγίων ανέκαθεν με συγκινούσαν...

 ΕΛΕΝΑ

* Σώζοντας ένα γέλιο παιδικό...

 

Μέρες ανέμελες. 

Τα σχολεία ίσα που άνοιξαν. 

Μοιράσαμε την αγάπη του κόσμου σε όλα τα παιδιά.

 Τετράδια, μολύβια, τσάντες από δεύτερο χέρι που πιάνουν τόσο τόπο εδώ, παιχνίδια και ποδήλατα.

 Βέβαια, δεν υπολογίσαμε ότι πολλά από τα αντικείμενα είναι αγνώστου χρήσεως. 

Ή μάλλον ξέρουμε στο περίπου πώς δουλεύουν.

 Είδα παιδιά να προσπαθούν να γράψουν με τη γόμα του μολυβιού, άλλα να ρωτούν τι είναι η ξύστρα.

 Είδα παιδί να προσφέρει τη τσάντα του στη μητέρα του για να πηγαίνει στη δουλειά, όπως και έγινε.

 Είδα το μικρό Μάριο, να πέφτει στην πρώτη πεταλιά. 

Να ανοίγει τα γόνατα του κλαίγοντας. 

Τον είδα όμως και να γελά όταν ανεβήκαμε μαζί,

 όταν μαζί προσπαθούσαμε να κρατήσουμε ισορροπία, 

όταν πέσαμε μαζί, 

όταν μαζί ματώσαμε τις παλάμες. 

Αυτό το μαζί, τελικώς, κάνει τα δάκρυα χαρά...

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

|εμείς από τη Nectaria Kostaki 

* «Τι είναι αυτό το διορατικό που λένε έχει ο ένας και ο άλλος, Γέροντα; Πώς ενεργεί, αυτό το διορατικό χάρισμα;» Με μια ευγλωττία και αφέλεια μου λέει: «Α, αυτό το κατέχω καλά, μπορώ να στο πω»...

 

«Κάποια φορά ήλθε και μας λειτούργησε πάλι ο πατήρ Ευμένιος.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας καθήσαμε στο μικρό μας Αρχονταρίκι και μας έλεγε διάφορα πράγματα.

Σε κάποια στιγμή τον ρωτάω:

«Γέροντα, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, μέσα στον ναό, ένας Άγγελος μόνο υπάρχει;».

Δεν μου απήντησε, αλλά μόνον χαμογέλασε.

Εγώ τον ρωτάω και δεύτερη και τρίτη φορά.

Τίποτε. Μόνο χαμόγελο.

Όποτε, την τέταρτη φορά, μου λέει:

«Φρού-φρού oι Άγγελοι, φρού-φρού οι Άγγελοι. Πολλοί Άγγελοι, πολλοί Άγγελοι…».

Και γελούσε.»...

***

«Για το διορατικό χάρισμα τον ερώτησα κάποτε που καθόμαστε στην τράπεζα.

«Τι είναι αυτό το διορατικό που λένε έχει ο ένας και ο άλλος. Πώς ενεργεί, αυτό το διορατικό χάρισμα;»

Με μια ευγλωττία και αφέλεια μου λέει:

«Α, αυτό το κατέχω καλά, μπορώ να στο πω». «Είμαι όλος αυτιά», του λέω.

«Βλέπεις τι υπάρχει εδώ άπ’ έξω στην αυλή;», με ρωτάει.

«Δεν βλέπω», του απαντώ.

«Τώρα», μου λέει, «περνάει μια γάτα με μια μεγάλη μαύρη βούλα εδώ στον λαιμό. Εμένα, βλέπεις, με έχει αξιώσει ο Θεός να βλέπω και πίσω από τον τοίχο».

‘Εμένα μου φάνηκε αστείο και πολύ απλοϊκό.

Όταν συνήλθα και ενώ έπινα τον καφέ μου, αμέσως μετά την κουβέντα εμφανίσθηκε στην πόρτα μια γάτα με μαύρη βούλα στον λαιμό.

Κι αυτός κατάλαβε την έκπληξί μου και άρχισε να γελά ακατάσχετα.

Τότε, κατάλαβα ότι είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που κατείχε καλά αυτό το χάρισμα.

Και το έκρυβε, όμως, όσο μπορούσε, για να μην προκαλή, για να μη θαυμάζεται, διότι είπαμε, ήταν ένας άνθρωπος πολύ κεκρυμμένης εργασίας.»

***

Σε εκπομπή, που παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, παρευρισκόταν και ο τραγουδιστής Σταμάτης Κόκοτας.

Το θέμα της εκπομπής ήταν για τα θαύματα και ο τραγουδιστής διηγήθηκε μια προσωπική εμπειρία που είχε.

Βρισκόταν στον Ευαγγελισμό, για να επισκεφθή κάποιον γνωστό του.

Περνώντας από τα δωμάτια, είχε δει τον πατέρα Ευμένιο [Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)].

Όπως ήταν στον διάδρομο και μιλούσε, σε ένα δωμάτιο πιο πέρα γινόταν αναταραχή, ο κόσμος έκλαιγε.

Πήγε και ρώτησε, τι συμβαίνει.

Ήταν ένα κορίτσι που το περιμένανε.

Οι γιατροί έλεγαν, πως δεν έχει ζωή, μέχρι το πρωί θα έχη τελειώσει.

Ο τραγουδιστής τους λυπήθηκε και τους είπε ότι σ’ ένα δωμάτιο ασθενής ήταν ένας ιερεύς, να τον φωνάξουν, να διαβάση κάτι στο παιδάκι.

Ήρθε ο Παππούλης και τους έλεγε:

– Μην κλαίτε. Καλά είναι.

Τους έβγαλε όλους έξω και έκανε προσευχή.

Το παιδί συνήλθε και ζήτησε να φάη.

– Αυτό έγινε μπροστά στα μάτια μου, είπε ο τραγουδιστής.

Μετά από αυτό το γεγονός, οι δημοσιογράφοι πήγαν στο Λοιμώδων και βρήκαν τον πατέρα Ευμένιο [ήταν εφημέριος εκεί], ο οποίος, όμως, δεν ανέφερε τίποτε για το γεγονός αυτό στην συνέντευξη.

Ανέφερε μόνο ένα δικό του περιστατικό, πως είχε πρόβλημα στο πόδι και η Παναγία τον έκανε καλά...

ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΗΔΑΚΗΣ

|εμείς από τον Ηλια Καλλιωρα